Uzdrawianie

Czy w naszych czasach cudowne uzdrowienia są dokonywane z udziałem ducha Bożego?

Czy zdolność dokonywania cudów może pochodzić z innego źródła niż od prawdziwego Boga?

Mojżesz i Aaron zjawili się przed faraonem z prośbą, żeby zezwolił Izraelitom udać się na pustynię w celu złożenia ofiar Jehowie. Na dowód poparcia Bożego Mojżesz kazał Aaronowi rzucić laskę, która zamieniła się w wielkiego węża. Cudu tego dokonano mocą Bożą. Wówczas jednak uprawiający magię kapłani egipscy rzucili swoje laski i one także stały się wielkimi wężami (Wyjścia 7:8-12). Czyją mocą dokonali tego cudu? (Por. Powt. Pr. 18:10-12).

W naszych czasach cudownych uzdrowień dokonuje się niekiedy podczas nabożeństw odprawianych przez duchownych chrześcijaństwa. Wśród religii niechrześcijańskich spotyka się kapłanów wudu, guślarzy, znachorów i innych uzdrowicieli; często posługują się oni magią i wróżbiarstwem. Niektórzy uzdrowiciele mówią, że ich działalność nie ma nic wspólnego z religią. Czy we wszystkich tych wypadkach uzdrawiająca moc pochodzi od prawdziwego Boga?

Mat. 24:24: „Powstaną fałszywi Chrystusowie oraz fałszywi prorocy i będą czynić wielkie znaki i dziwy [„cuda”, Bw], żeby — jeśli to możliwe — wprowadzić w błąd nawet wybranych”.

Mat. 7:15-23: „Miejcie się na baczności przed fałszywymi prorokami (...) Wielu mi powie w owym dniu: ‚Panie, Panie, czyśmy w twoim imieniu nie prorokowali i w twoim imieniu nie wypędzali demonów, i w twoim imieniu nie dokonywali wielu potężnych dzieł [„cudów”, BT, Bw, Bp]?’ Ale ja wtedy im wyznam: Nigdy was nie znałem! Odstąpcie ode mnie, czyniciele bezprawia”.

Czy dzisiaj dokonuje się sensacyjnych uzdrowień w taki sam sposób, w jaki cudownie uzdrawiał Jezus i jego pierwsi uczniowie?

Koszty usługi: „Leczcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie demony. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mat. 10:8). (Czy dzisiejsi uzdrowiciele słuchają nakazu Jezusa, żeby dawać darmo?)

Skuteczność: „Cały ten tłum usiłował go [Jezusa] dotknąć, gdyż wychodziła z niego moc i uzdrawiała ich wszystkich” (Łuk. 6:19). „Wynoszono chorych nawet na szerokie ulice i kładziono ich na małych łożach i noszach, aby na któregoś z nich chociaż padł cień przechodzącego Piotra. Schodziło się też mnóstwo ludzi z miast wokół Jerozolimy, niosąc chorych i trapionych przez duchy nieczyste, i oni wszyscy byli uzdrawiani” (Dzieje 5:15, 16). (Czy dzisiaj uzdrawiani są wszyscy, którzy szukają pomocy u cudotwórców lub w miejscach kultu religijnego?)

Czy styl życia członków organizacji, do których należą „uzdrowiciele”, stanowi dowód, że mają oni ducha Bożego?

Czy wyróżnia ich jako zbiorowość przejawianie takich owoców ducha, jak miłość, wielkoduszna cierpliwość, łagodność i panowanie nad sobą? (Gal. 5:22, 23).

Czy naprawdę „nie są częścią świata” ani nie angażują się w żadne jego sprawy polityczne? Czy w czasie wojny nie splamili się krwią? Czy cieszą się dobrą opinią, stroniąc od niemoralności tak powszechnej w dzisiejszym świecie? (Jana 17:16; Izaj. 2:4; 1 Tes. 4:3-8).

Czy zdolność cudownego uzdrawiania jest dziś znakiem rozpoznawczym prawdziwych chrześcijan?

Jana 13:35: „Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będzie wśród was miłość”. (Tak powiedział Jezus. Jeżeli naprawdę mu wierzymy, to znakiem prawdziwego chrystianizmu będzie dla nas miłość, a nie cudowne uzdrawianie).

Dzieje 1:8: „Otrzymacie moc, gdy zstąpi na was duch święty, i będziecie moimi świadkami (...) aż do najodleglejszego miejsca na ziemi”. (Na krótko przed opuszczeniem apostołów i powrotem do nieba Jezus powiedział im, że właśnie to dzieło, a nie uzdrawianie, jest ich podstawowym zadaniem. Zob. też Mateusza 24:14; 28:19, 20).

1 Kor. 12:28-30: „Bóg tych umieścił w zborze: po pierwsze apostołów, po drugie proroków, po trzecie nauczycieli; potem potężne dzieła, potem dary uzdrawiania, pomocne usługi, zdolności kierowania, różne języki. Czyż wszyscy są apostołami? Czyż wszyscy są prorokami? Czyż wszyscy są nauczycielami? Czyż wszyscy dokonują potężnych dzieł? Czyż wszyscy mają dary uzdrawiania?” (Tak więc Biblia wyraźnie uczy, że nie wszyscy prawdziwi chrześcijanie mieli otrzymać dar uzdrawiania).

Czy z Marka 16:17, 18 nie wynika, że zdolność uzdrawiania chorych miała być znakiem wyróżniającym wierzących?

Marka 16:17, 18 (Bw): „Takie znaki będą towarzyszyły tym, którzy uwierzyli: w imieniu moim demony wyganiać będą, nowymi językami mówić będą, węże brać będą, a choćby coś trującego wypili, nie zaszkodzi im. Na chorych ręce kłaść będą, a ci wyzdrowieją”.

Wersety te można znaleźć w niektórych rękopisach biblijnych oraz w tłumaczeniach z V i VI wieku. Nie ma ich jednak w starszych rękopisach greckich ani w Kodeksie synajskim i Kodeksie watykańskim 1209 z IV wieku. Doktor Brooke F. Westcott, autorytet w dziedzinie manuskryptów biblijnych, oświadczył, że „te wersety (...) nie wchodziły w skład pierwotnego sprawozdania, lecz są dodatkiem” (An Introduction to the Study of the Gospels, Londyn 1881, s. 338). Żyjący w V wieku tłumacz Biblii Hieronim powiedział, że „prawie żaden grecki manuskrypt nie zawiera tego fragmentu” (J. W. Burgon, The Last Twelve Verses of the Gospel According to S. Mark, Londyn 1871, s. 53). W New Catholic Encyclopedia czytamy: „Ich słownictwo i styl różnią się tak uderzająco od reszty Ewangelii, że wydaje się wprost nieprawdopodobne, aby zredagował je [wersety 9-20] sam Marek” (1967, t. 9, s. 240). Nigdzie nie ma wzmianki o tym, by pierwsi chrześcijanie pili truciznę lub brali do rąk węże w celu udowodnienia, że są wierzący.

Dlaczego chrześcijanie z I wieku otrzymywali cudowne dary, takie jak dar uzdrawiania?

Hebr. 2:3, 4: „Jakże my ujdziemy, jeśli zaniedbamy tak wielkie wybawienie, o którym przecież zaczęto mówić poprzez naszego Pana i które zostało nam potwierdzone przez tych, co go słyszeli, podczas gdy Bóg się przyłączył, składając świadectwo znakami i proroczymi cudami, i rozmaitymi potężnymi dziełami, i udzielaniem ducha świętego według swej woli?” (Był to przekonujący dowód, że nowo powstały wówczas zbór chrześcijański naprawdę pochodzi od Boga. Ale gdy to już zostało potwierdzone, czy koniecznie trzeba było to stale powtarzać?)

1 Kor. 12:29, 30; 13:8, 13: „Czyż wszyscy są prorokami? (...) Czyż wszyscy mają dary uzdrawiania? Czyż wszyscy mówią językami? (...) Miłość nigdy nie zawodzi. Ale czy są dary prorokowania — zostaną usunięte, czy języki — ustaną (...) Teraz jednak pozostaje wiara, nadzieja, miłość — te trzy; lecz z nich największa jest miłość”. (Po osiągnięciu swego celu cudowne dary miały ustać. W życiu prawdziwych chrześcijan miały się jednak w dalszym ciągu uwidaczniać bezcenne przymioty, jakimi są owoce ducha Bożego).

Czy to takie ważne, w jaki sposób dochodzi do uzdrowienia?

2 Tes. 2:9, 10: „Obecność owego czyniciela bezprawia odpowiada działaniu Szatana z wszelkim potężnym dziełem [„wszelkiego rodzaju cudami”, JB] oraz kłamliwymi znakami i proroczymi cudami, i z wszelkim nieprawym zwodzeniem wobec tych, którzy giną, otrzymując zapłatę za to, że nie przyjęli miłości do prawdy, by dostąpić wybawienia”.

Łuk. 9:24, 25: „Bo kto by chciał wybawić swą duszę [„życie”, BT, Bp, Romaniuk], ten ją straci, ale kto by stracił swą duszę ze względu na mnie, ten ją wybawi. Właściwie jakiż pożytek odniesie człowiek, jeśli pozyska cały świat, lecz straci samego siebie lub dozna szkody?”

Jaka jest nadzieja na rzeczywiste uzdrowienie z wszelkich chorób?

Obj. 21:1-4: „Ujrzałem nowe niebo i nową ziemię; bo poprzednie niebo i poprzednia ziemia przeminęły (...) ‚I [Bóg] otrze z ich oczu wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. To, co poprzednie, przeminęło’”.

Izaj. 25:8: „Pochłonie on śmierć na zawsze i Wszechwładny Pan, Jehowa, otrze łzy z każdego oblicza” (również Obj. 22:1, 2).

Izaj. 33:24: „Żaden mieszkaniec nie powie: ‚Jestem chory’”.

„Czy wierzycie w cudowne uzdrowienia?”

Można by odpowiedzieć: „Kto nie wierzy, że Bóg posiada moc uzdrawiania, ten w gruncie rzeczy nie wierzy Biblii. Warto się jednak zastanowić, czy dzisiaj ludzie zapatrują się na to we właściwy sposób”. Następnie można dodać: 1) „Może pan pozwoli, że przeczytam pewien werset, i zechce pan zwrócić uwagę na coś, co dziś wygląda zupełnie inaczej ... (Mat. 10:7, 8). Czy pan też zauważył, że jest tu mowa o czymś, co potrafili czynić uczniowie Jezusa, a czego nie potrafią dzisiejsi uzdrowiciele? (Nie potrafią wskrzeszać umarłych)”. 2) „Nie osądzamy innych ludzi, ale warto zaznaczyć, że w Mateusza 24:24 wymieniono kogoś, przed kim trzeba się mieć na baczności”.

Można by też odpowiedzieć: „Oczywiście wierzę, że to, co Biblia mówi o uzdrawianiu, jest prawdą. Chyba przyzna pan jednak, że każde uzdrowienie dokonane w tym systemie rzeczy daje tylko chwilowe korzyści. W końcu i tak wszyscy umierają. Ale czy nadejdzie taki czas, kiedy wszyscy żyjący będą się cieszyć dobrym zdrowiem i nigdy nie będą musieli umierać? (Obj. 21:3, 4)”.