Pisarz: apostoł Jan

Miejsce spisania: Efez lub okolice

Spisywanie ukończono: ok. 98 n.e.

 1. Do kogo mógł być napisany List 2 Jana?

LIST 2 Jana jest krótki — być może zmieścił się na jednym arkuszu papirusu — lecz bogaty w treść. Skierowano go „do wybranej pani oraz jej dzieci”. Ponieważ słowo „Kyria” (po grecku „pani”) było wówczas imieniem własnym, niektórzy bibliści są zdania, że w grę wchodziła osoba o tym imieniu. Inni natomiast uważają, iż Jan pisał do jakiegoś zboru chrześcijańskiego i nazwał go „wybraną panią”. Mogło mu chodzić o wprowadzenie w błąd prześladowców. W takim wypadku wzmianka o ‛dzieciach jej siostry’ w pozdrowieniach umieszczonych w ostatnim wersecie dotyczyłaby członków innego zboru. A zatem drugi list nie był tak jak pierwszy przeznaczony do szerokiego ogółu — został napisany do określonej osoby lub do konkretnego zboru (w. 1).

 2. (a) Jakie dowody przemawiają za tym, że List 2 Jana napisał apostoł o tym imieniu? (b) Co wskazuje, że list ten powstał około roku 98 w Efezie lub jego okolicach, i co potwierdza jego autentyczność?

² Nie ma powodu wątpić, iż list ten sporządził Jan. Pisarz nazywa siebie „starszym”. Określenie to bezspornie pasuje do Jana nie tylko ze względu na jego podeszły wiek, ale też ze względu na to, że jako jeden z „filarów” (Gal. 2:9) i ostatni żyjący apostoł, naprawdę był „starszym” w zborze chrześcijańskim. Dobrze go znano, toteż czytelnicy nie potrzebowali dodatkowych informacji dotyczących jego osoby. Co więcej, list ten przypomina stylem List 1 Jana i Ewangelię według Jana. Przypuszczalnie powstał w Efezie lub jego okolicach około roku 98, tak jak List 1 Jana. Na temat listów 2 i 3 Jana Cyclopedia McClintocka i Stronga podaje: „Ich ogólne podobieństwo nasuwa wniosek, iż te dwa listy zostały napisane w Efezie wkrótce po pierwszym. W obydwu do konkretnego rodzaju postępowania odniesiono zasady dokładnie wyłożone w pierwszym liście”.a Za autentycznością omawianego listu przemawia też okoliczność, że w II wieku powoływał się nań Ireneusz i że uznawał go Klemens Aleksandryjski, żyjący w tym samym czasie.b Listy Jana wymieniono też we Fragmencie Muratoriego.

 3. Dlaczego Jan napisał ten list?

³ Przyczyną napisania tego listu, podobnie jak pierwszego, jest zaciekły atak fałszywych nauczycieli, zagrażający wierze chrześcijan. Jan pragnie ostrzec czytelników przed takimi osobnikami, aby umieli ich rozpoznać i trzymali się od nich z dala, stale chodząc w prawdzie i wzajemnie się miłując.

TREŚĆ LISTU 2 JANA

 4. Głównie dlaczego Jan zachęca do okazywania sobie wzajemnie miłości i jak należy traktować tych, którzy wysuwają się naprzód poza naukę Chrystusa?

⁴ Miłujcie się nawzajem, strońcie od odstępców (w. 1-13). Jan mówi o swej miłości w prawdzie do „wybranej pani oraz jej dzieci”, po czym wyraża radość z tego, że niektóre z nich chodzą w prawdzie, tak jak przykazał Ojciec. Prosi, by okazywali sobie wzajemnie miłość, wciąż chodząc zgodnie z przykazaniami Bożymi. Na świat wyszło bowiem wielu zwodzicieli i antychrystów, którzy nie wyznają, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele. Nikt, kto wysuwa się naprzód i nie pozostaje w nauce Chrystusa, nie ma Boga, lecz kto pozostaje w tej nauce, „ma zarówno Ojca, jak i Syna”. Jeżeli ktoś nie przynosi tej nauki, nie należy go przyjmować w domu ani nawet zwracać się do niego z pozdrowieniem. Jan chciałby wiele napisać, lecz ma nadzieję, że do nich przyjdzie i porozmawia z nimi twarzą w twarz, by ich radość „była zupełna” (w. 9, 12).

DLACZEGO POŻYTECZNY

 5. (a) Pod jakim względem czasy Jana przypominają obecne? (b) Jak możemy dziś dowieść, że wzorem Jana cenimy jedność zboru?

⁵ Tak jak obecnie, w czasach Jana niektórych najwyraźniej nie zadowalało trzymanie się czystych, prostych nauk Chrystusa. Chcieli czegoś więcej — czegoś, co by pochlebiało ich próżności, zapewniało im wyższą pozycję i pozwalało ich zaliczyć do filozofów tego świata, toteż byli gotowi doprowadzić do skażenia i rozbicia zboru, aby tylko osiągnąć swe samolubne cele. Jan cenił harmonię w zborze, opartą na miłości i właściwej nauce w jedności z Ojcem i Synem. Dziś powinniśmy przywiązywać podobną wagę do jedności w zborze — nie możemy pozdrawiać odstępców, którzy nauczają czegoś więcej, niż się dowiedzieli z natchnionych Pism, ani utrzymywać z nimi kontaktów. Jeżeli będziemy wciąż chodzić zgodnie z przykazaniami Bożymi i znajdować pełnię radości w towarzystwie prawdziwych chrześcijan, możemy być pewni, że „będzie z nami życzliwość niezasłużona, miłosierdzie i pokój od Boga, Ojca, i od Jezusa Chrystusa, Syna Ojca, wraz z prawdą i miłością” (w. 3). List 2 Jana bez wątpienia kładzie nacisk na niezwykłą wartość takiej chrześcijańskiej jedności.

[Przypisy]