AMMONIMICI

(„ludy”).

W 2 Kronik 20:1 w tekście masoreckim czytamy, że „niektórzy z Ammonimitów [hebr. ʽAmmoním]” wyruszyli z synami Moaba i Ammona na wojnę przeciwko judzkiemu królowi Jehoszafatowi. W Biblii gdańskiej występuje w tym miejscu wyrażenie „niektórzy mieszkający z Ammonitami”. Natomiast w przekładzie Wujka wspomniano o „niektórych z Ammonitów”, ale wydaje się to nielogiczne, gdyż Ammonici już raz zostali w tym wersecie wymienieni. W dziele Biblia Hebraica Stuttgartensia (przyp.) oraz w wielu współczesnych przekładach (BT, wyd. III, BWP, Mo, Ro, RS) przyjęto, iż chodzi o Meunitów, wspomnianych w 2 Kronik 26:7. Oparto się na przypuszczeniu, że podczas przepisywania zostały omyłkowo przestawione dwie pierwsze spółgłoski hebrajskiego słowa Meʽuním (מע) i w ten sposób powstało określenie ʽAmmoním. Za takim wyjaśnieniem może przemawiać okoliczność, iż w dalszej części doniesienia o wojnie z Jehoszafatem jest mowa o połączonych wojskach synów Ammona, Moaba i „górzystego regionu Seir” (a nie „Ammonimitów”) (2Kn 20:10, 22, 23). Tłumacze Septuaginty oddali hebrajskie słowo z 2 Kronik 20:1 tym samym greckim wyrazem (Minaíon), którym określali Meunitów, a zatem uważali, iż chodzi o ten sam lud (zob. MEUNICI).

Ponieważ nie ma w tej sprawie pewności, w niektórych przekładach, np. w tłumaczeniu Leesera i Przekładzie Nowego Świata, poprzestano na dokonaniu transkrypcji hebrajskiego słowa, zachowując tym samym wersję z tekstu masoreckiego.