ARGOB

(„gruda ziemi”).

1. Najprawdopodobniej jeden z mężczyzn zamordowanych ok. 778 r. p.n.e. razem z królem izraelskim Pekachiaszem przez uzurpatora imieniem Pekach, któremu towarzyszyło 50 Gileadczyków (2Kl 15:23-25).

2. Część Baszanu podbita, gdy Izrael przebywał jeszcze na wsch. brzegu Jordanu, i przydzielona plemieniu Manassesa. Region Argobu najwyraźniej stanowił królestwo Oga i jak czytamy, składało się nań 60 warownych miast oraz wiele osad wiejskich (Pwt 3:4, 5, 13, 14). Była to „ziemia Refaitów”, czyli olbrzymów.

Argob rozciągał się na wsch. od Morza Galilejskiego. Tradycyjnie utożsamia się go z Al-Ladża — pokrytą lawą krainą położoną ok. 32 km na pd. od Damaszku. Jednakże opisany w Księdze Powtórzonego Prawa obszar, na którym były osady wiejskie, pasuje raczej do żyznej równiny leżącej bardziej na zach. i przypuszczalnie obejmował tereny między Nahr ar-Rukkad, Nahr al-ʽAlan i Nachal Jarmuk. Na tym rozległym płaskowyżu miasta nie miały naturalnych obwarowań, toteż potrzebne im były wspomniane w Biblii ‛wysokie mury’. Ruiny takich dużych miast można znaleźć na całym terytorium Baszanu.

Za panowania Salomona Argob był jednym z 12 okręgów zarządzanych przez pełnomocników odpowiedzialnych za dostarczanie żywności na dwór królewski (1Kl 4:7, 13).