DUMA I

1. Szósty na liście 12 synów Ismaela. Kuzyn i szwagier Ezawa, który ożenił się z jego siostrą Machalat. Zgodnie z obietnicą daną Abrahamowi przez Jehowę Duma został naczelnikiem i głową rodu (Rdz 17:20; 25:14-16; 28:9; 1Kn 1:30).

Od Ismaelity Dumy zapewne powstała nazwa regionu w pn. Arabii, mniej więcej w połowie drogi z Ziemi Obiecanej do pd. Babilonii. Nazwa tej krainy zachowała się w nazwie oazy Dumat al-Dżandal (obecnie Al-Dżauf). Asyryjski król Sancherib wspomina o Adummatu, „leżącym na pustyni”. Asarhaddon donosi, że jego ojciec, Sancherib, podbił Adumu.

2. Miasto wymienione wśród miejscowości przydzielonych plemieniu Judy po podbiciu Ziemi Obiecanej przez Jozuego (Joz 15:52). Leżało w górzystej okolicy i jest utożsamiane z Chirbat Doma ad-Dajr, położonym ok. 15 km na pd. zach. od Hebronu.

3. W Izajasza 21:11 zapisano wypowiedź przeciwko „Dumie”. Ponieważ jednak zaraz potem wspomniano o „Seirze”, więc orędzie to mogło być skierowane bezpośrednio do Edomu (Rdz 32:3). W Septuagincie nie występuje tutaj określenie „Duma”, lecz „Idumea” (kraj Edomitów).