JESSE

(skrócona forma imienia Jiszsziasz: „Jehowa pozwala zapomnieć” lub być może imienia Abiszaj).

Ojciec króla Dawida, członek plemienia Judy, wnuk Rut i Boaza; należał do linii rodowej wiodącej od Abrahama do Jezusa (Rut 4:17, 22; Mt 1:5, 6; Łk 3:31, 32). Miał ośmiu synów, z których jeden najwidoczniej zmarł, nie doczekawszy własnych synów, i przypuszczalnie z tego powodu został pominięty w rodowodach w Księdze 1 Kronik (1Sm 16:10, 11; 17:12; 1Kn 2:12-15). Dwóch sióstr Dawida, Abigail i Cerui, nigdzie nie nazwano córkami Jessego, ale o jednej powiedziano, iż była „córką Nachasza” (2Sm 17:25; 1Kn 2:16, 17). Nachasz mógł być wcześniejszym mężem żony Jessego, a jego córki zostały przyrodnimi siostrami synów Jessego, chyba że Nachasz to inne imię Jessego — lub nawet jego żony, jak twierdzą niektórzy.

Jesse był hodowcą owiec i mieszkał w Betlejem. Kiedy król Saul odwrócił się od czystego wielbienia Boga, Jehowa wysłał Samuela do domu Jessego, by namaścił na króla jednego z jego synów. Jesse przedstawił mu wtedy siedmiu starszych, lecz w końcu — gdy Jehowa nie wybrał żadnego z nich — musiał sprowadzić najmłodszego, Dawida, który w tym czasie pasł owce. To właśnie jego wybrał Jehowa (1Sm 16:1-13).

Kiedy Saul wezwał do siebie Dawida, żeby uspokajał go grą na harfie, sędziwy Jesse posłał przez niego szczodry dar dla króla; później pozwolił synowi pozostać dłużej na dworze królewskim (1Sm 16:17-23; 17:12). Prawdopodobnie gdy Dawid akurat wrócił doglądać owiec ojca, Jesse wyprawił go z zapasami żywności do trzech najstarszych synów, którzy walczyli w armii Saula (1Sm 17:13, 15, 17, 18, 20). W okresie, kiedy Dawid był wyjęty spod prawa przez Saula, Jesse i jego żona znaleźli schronienie w Moabie (1Sm 22:3, 4).

Dawid często był nazywany „synem Jessego”. Tacy ludzie, jak Saul, Doeg, Nabal i Szeba, mówili to pogardliwie (1Sm 20:27, 30, 31; 22:7-9, 13; 25:10; 2Sm 20:1; 1Kl 12:16; 2Kn 10:16), inni zaś — np. sam Dawid, Ezdrasz i Jehowa Bóg — z szacunkiem (1Sm 16:18; 17:58; 2Sm 23:1; 1Kn 10:14; 12:18; 29:26; Ps 72:20; Łk 3:32; Dz 13:22).

Prorocza obietnica, że „korzeń Jessego będzie stał jako sygnał dla ludów” i ‛sądził w prawości’, spełnia się na Chrystusie Jezusie, który przez swą nieśmiertelność sprawia, iż ród Jessego wciąż żyje (Iz 11:1-5, 10; Rz 15:8, 12).