JOEL

(„Jehowa jest Bogiem”).

1. Potomek Issachara i głowa rodu w swym plemieniu (1Kn 7:1-4).

2. Potomek Kehata, syna Lewiego; „syn Azariasza” i przodek Joela omówionego w poz. 5 (1Kn 6:36-38).

3. Rubenita, którego potomek Beera został uprowadzony na wygnanie przez króla asyryjskiego Tilgat-Pilnesera (Tiglat-Pilesera III) (1Kn 5:3-10).

4. Głowa „synów Gada” mieszkających w Baszanie (1Kn 5:11, 12).

5. Lewita, pierworodny syn proroka Samuela, potomek Joela (poz. 2) i ojciec śpiewaka Hemana (1Kn 6:28, 33, 36; 15:17). Wraz ze swym młodszym bratem Abijaszem zostali ustanowieni przez ojca sędziami, ale ich nieuczciwość dostarczyła ludowi pretekstu, by się domagać człowieczego króla (1Sm 8:1-5).

Masorecki tekst 1 Kronik 6:28 (i niektóre tłumaczenia) nazywa pierworodnego syna Samuela „Waszni”. Uczeni jednak na ogół są zgodni, że w oryginalnym tekście hebrajskim występowało imię „Joel”, które zachowało się w syryjskiej Peszitcie oraz w Septuagincie (wyd. Lagarde’a) (por. 1Sm 8:2). Kopista mógł niechcący pominąć imię „Joel”, podobne do końcówki poprzedzającego je słowa („Samuel”). Potem najwyraźniej uznał hebrajski wyraz wehaszszení (czyli „a drugi [syn]”) za imię „Waszni”, a przed imieniem „Abijasz” dodał literę waw (jako spójnik „i”).

6. Jeden z mocarzy Dawida, brat Natana (1Kn 11:26, 38).

7. Lewita z rodu Gerszona, należący do domu Ladana, syn Jechiela (Jechielego) (1Kn 23:7, 8). Naczelnik Joel i 130 spośród jego braci uświęcili się i pomogli sprowadzić do Jerozolimy Arkę Przymierza (1Kn 15:4, 7, 11-14). Joel i jego brat Zetam zostali później ustanowieni nadzorcami nad skarbami sanktuarium (1Kn 26:21, 22).

8. Książę ustanowiony w czasach Dawida nad tą częścią plemienia Manassesa, która mieszkała na zach. od Jordanu; syn Pedajasza (1Kn 27:20-22).

9. Prorok Jehowy i pisarz księgi nazwanej od jego imienia, syn Petuela (Jl 1:1; zob. JOELA, KSIĘGA).

10. Lewita z rodu Kehata, syn Azariasza. W pierwszym roku panowania Ezechiasza pomagał wynieść do doliny Kidron nieczyste przedmioty usunięte przez kapłanów ze świątyni (2Kn 29:1, 3, 12, 15, 16).

11. Jeden z kilku naczelników plemienia Symeona, którzy za czasów Ezechiasza podbili ziemię pewnych Chamitów i Meunitów, żeby powiększyć swe pastwiska (1Kn 4:24, 35, 38-41).

12. Jeden z „synów Nebo”, którzy za dni Ezdrasza odprawili swe cudzoziemskie żony wraz z synami (Ezd 10:43, 44).

13. Nadzorca Beniaminitów mieszkających w Jerozolimie pod rządami namiestnika Nehemiasza; syn Zikriego (Neh 11:4, 7-9).