SĄDOWNICZE ROZSTRZYGNIĘCIE

Orzeczenie w jakiejś sprawie, wydane przez osobę do tego uprawnioną (2Sm 8:15; 1Kl 3:16-28; 10:9; 2Kl 25:6; 2Kn 19:8-10). Jehowa Bóg, jako Sędzia, Ustawodawca i Król narodu izraelskiego (Iz 33:22), dał mu obszerny zbiór praw. Zawarte w nim rozstrzygnięcia stanowiły wytyczne do podejmowania decyzji w kwestiach dotyczących zarówno poszczególnych osób, jak i spraw wewnętrznych i zewnętrznych całego narodu (zob. PRAWO; SĄD; SPRAWA SĄDOWA).

Wiele z tych rozstrzygnięć Bóg podał Izraelitom przy górze Synaj (Neh 9:13). Inne przekazywał wtedy, gdy zaistniały szczególne okoliczności. Na przykład po śmierci Manassesyty Celofchada, który nie pozostawił po sobie męskiego potomka, wyłoniło się pytanie, czy dziedzictwo zmarłego mogą otrzymać jego córki. Orzeczenie wydane przez Jehowę stało się podstawą do rozsądzania tego rodzaju spraw (Lb 27:1-11; 36:1-12; zob. też Kpł 24:10-16). Podobny precedens prawny stanowiła decyzja Dawida co do podziału łupów wojennych (1Sm 30:23-25).

Sądownicze rozstrzygnięcia Jehowy wyraźnie się różniły od ówczesnych praw innych narodów, gdyż niektóre rozpowszechnione (choć bardzo szkodliwe) postępki zalecały karać śmiercią. Sąsiednie ludy dopuszczały się sodomii, homoseksualizmu, kazirodztwa i innych upadlających praktyk, rujnujących zdrowie cielesne, psychiczne i duchowe (Kpł 18:6-30; 20:10-23). Natomiast Izraelici dzięki trzymaniu się sądowniczych rozstrzygnięć Jehowy mogli się wznieść na wyższy poziom moralny. Gdyby ich ściśle przestrzegali, zaskarbiliby sobie Jego błogosławieństwo i odnieśli widome korzyści, a inne ludy mówiłyby: „Ten wielki naród jest niewątpliwie ludem mądrym i odznaczającym się zrozumieniem” (Pwt 4:4-6). Ponieważ przykazania te były dla Izraela prawdziwym dobrodziejstwem (Kpł 25:18, 19; Pwt 4:1; 7:12-15; 30:16), nic dziwnego, że psalmista modlił się, by Jehowa uczył go swych sądowniczych rozstrzygnięć (Ps 119:108). Tak bardzo je cenił, iż siedem razy dziennie wysławiał za nie Boga (Ps 119:164), a nawet wstawał o północy, żeby Mu za nie dziękować (Ps 119:62).

Chociaż sądownicze rozstrzygnięcia zawarte w Prawie Mojżeszowym były dobre, prawe i święte, pełniły tylko rolę wychowawcy prowadzącego do Chrystusa. Przymierze Prawa zostało zastąpione nowym przymierzem (Rz 7:12; Gal 3:24; Heb 8:7-13). Należy się więc spodziewać, że posłuszeństwo wobec przykazań, czyli sądowniczych rozstrzygnięć, związanych z tym nowym przymierzem przyniesie jeszcze wspanialsze błogosławieństwa niż te, których zaznawali rodowici Izraelici podlegający Prawu (Jn 13:34, 35; 1Ko 6:9-11; 1Pt 1:14, 15, 22, 23; 2:9, 10; 1Jn 5:3).