URZĘDNIK

W imperium babilońskim cywilnymi przedstawicielami władzy w poszczególnych prowincjach byli wyżsi urzędnicy policji, którzy znali prawo i dysponowali ograniczoną władzą sądowniczą. Znaleźli się oni wśród innych dostojników zebranych w celu oddania pokłonu złotemu posągowi postawionemu przez Nebukadneccara (Dn 3:2, 3).

Administracją kolonii rzymskich zajmowali się wysocy urzędnicy określani w greckich miastach mianem strategoí. Radę miejską tworzyło zazwyczaj 5 takich urzędników — choć czasem było ich 3 lub 4, a niekiedy nawet 10 czy 12. Mieli za zadanie utrzymywać porządek, zarządzać finansami, sądzić przestępców i nakazywać wymierzenie kary. Czasami imiona i tytuły tych urzędników umieszczano na monetach bitych przez dane miasto. Do wykonywania rozkazów przydzielano im liktorów (zob. LIKTOR).

Urzędnicy miejscy z rzymskiej kolonii Filippi (Dz 16:12) polecili bez rozprawy zakuć Pawła i Sylasa w dyby. Następnego dnia kazali liktorom ich uwolnić. Ale Paweł zażądał, żeby uczynili to osobiście. Chciał w ten sposób publicznie oczyścić z zarzutów dobrą nowinę, którą głosił. W obawie przed kłopotami z powodu wychłostania obywateli rzymskich urzędnicy miejscy zwolnili Pawła i Sylasa i usilnie ich prosili, by stamtąd odeszli (Dz 16:19-39).