SAKIEWKA, TRZOS

Woreczek na złoto, srebro, miedź, monety i inne przedmioty, używany zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety. Damskie sakiewki przypuszczalnie były podłużne i zaokrąglone, niekiedy także zdobione (Iz 3:16, 22; 46:6). Dawne sakiewki wykonywano ze skóry, plecionego sitowia lub tkaniny bawełnianej. Miały kształt woreczka, który ściągano u góry i zawiązywano rzemieniem lub sznurkiem (zob. WOREK, WÓR).

Z kolei trzos (gr. zòne, dosł. „pas”; Mt 10:9; Mk 6:8) najprawdopodobniej przypominał pas ze specjalną kieszonką na monety. Mógł też być wykonany z tkaniny złożonej w fałdy, w których przechowywano pieniądze.

Gdy Jezus kazał swym 70 uczniom głosić (najwyraźniej na terenie Judei), powiedział im, by nie zabierali ze sobą sakiewek — w ten sposób wskazał, iż Jehowa Bóg zatroszczy się o nich za pośrednictwem Izraelitów, wśród których panował zwyczaj okazywania gościnności (Łk 10:1, 4, 7). Na krótko przed swą śmiercią Jezus radził jednak apostołom, by brali sakiewki. Wiedział, że zostaną rozproszeni i będą prześladowani, a z powodu sprzeciwu władz nawet osoby przychylnie nastawione do ich orędzia mogły się bać im pomagać. Poza tym wkrótce mieli iść z orędziem Królestwa do pogan. Wszystko to sprawiało, że naśladowcy Jezusa musieli być przygotowani, by sami troszczyć się o siebie pod względem materialnym (Łk 22:35, 36).

Aby podkreślić niezrównaną wartość spraw duchowych, Jezus zachęcał swych uczniów do sprawienia sobie trwałych sakiewek i gromadzenia skarbu w niebiosach (Łk 12:33).