SYKL

Podstawowa hebrajska jednostka wagowo-pieniężna (1Sm 17:5, 7; Eze 4:10; Am 8:5). Na podstawie 45 podpisanych odważników syklowych przyjęto, że przeciętny sykl ważył 11,4 g. Sykl był równy 20 gerom (Lb 3:47; 18:16), a 50 sykli najprawdopodobniej składało się na jedną minę (zob. MINA). Współcześnie sykl srebra byłby wart 2,20 dolara, a sykl złota 128,45 dolara.

Sykl często jest wspominany w połączeniu ze srebrem lub złotem (1Kn 21:25; Neh 5:15). Zanim weszły w użycie monety, funkcję pieniądza pełniły kawałki srebra (rzadziej złota), których wagę sprawdzano podczas transakcji (Rdz 23:15, 16; Joz 7:21). Wartość rzeczy związanych z przybytkiem podawano czasami „w syklach świętego miejsca” (Kpł 5:15; 27:2-7, 25; Wj 30:13). Być może chodziło o zwrócenie uwagi na dokładne ważenie lub na konieczność używania odważnika zgodnego z wzorcem przechowywanym w przybytku.

Na ogół uważa się, że „srebrniki”, często wspominane w Pismach Hebrajskich, to właśnie srebrne sykle, będące typową jednostką pieniężną (Sdz 16:5; 1Kl 10:29; Oz 3:2). Potwierdza to Septuaginta (w której tym samym gr. słowem oddano „srebrniki” w Rdz 20:16 i „sykle” w Rdz 23:15, 16) oraz targumy. W Jeremiasza 32:9 podano, że prorok zapłacił za pole „siedem sykli i dziesięć srebrników”. Mogła to być po prostu formułka prawna oznaczająca 17 srebrnych sykli (Bg, Bp, BT, Bw), a mogło też chodzić o siedem sykli złotych i dziesięć srebrnych.

Z 2 Samuela 14:26 zdaje się wynikać, że używano także „królewskiego” sykla, który różnił się od zwykłego lub oznaczał odważnik zgodny ze wzorcem przechowywanym w pałacu królewskim.