Pytania czytelników

● Doniesienia z ksiąg 1 Królewskiej 15:14 i 2 Kronik 14:5 wydają się sobie zaprzeczać. Jedno z nich podaje, że król Aza usunął wyżyny, podczas gdy z drugiego wynika, że nie. Jak to należy rozumieć?

W zapiskach z księgi 2 Kronik 14:2-5 czytamy: „Czynił Aza, co było dobrego i przyjemnego w oczach Pana [w tekście orygin.: Jehowy], Boga swego, bo poburzył ołtarze obce i wyżyny, i podruzgotał bałwany ich, i wyrąbał gaje ich; a przykazał Judzie, aby szukali Pana, Boga ojców swych, i przestrzegali zakonu i przykazań jego. Zniósł też ze wszystkich miast judzkich wyżyny i słoneczne bałwany”. Zatem Aza wystąpił gorliwie na rzecz czystego wielbienia, „tak jak jego przodek Dawid”, śmiało też zabrał się do oczyszczenia kraju z uprawianej przez mężczyzn prostytucji świątynnej oraz rozmaitych bałwanów. Nawet własną babkę Maachę pozbawił godności, którą można by nazwać pozycją pierwszej damy kraju, ponieważ „sporządziła bożka ku czci Aszery”, po czym spalił tę figurę. — 1 (3) Król. 15:11-13, BT.

Tuż po doniesieniu o zniszczeniu bożka babki króla Azy tekst 1 Królewskiej 15:14 podaje jednak, że „nie usunięto wyżyn”. Niemniej „serce Asy [Azy] w ciągu całego życia jego zachowało pokój z Jahwe [z Jehową]”. Wydaje się więc, że informacja z księgi Kronik dotyczy miejsc wyżynnych, na których uprawiano zawleczony do Judy kult pogański, natomiast wzmianka z księgi Królewskiej odnosi się do wyżyn, na których lud wielbił Jehowę.

Wiadomą jest rzeczą, że nawet po wystawieniu Przybytku, a później świątyni Salomona, przy różnych specjalnych okazjach składano Jehowie ofiary na miejscach wyniosłych, co spotykało się z Jego uznaniem; tak postąpił na przykład Samuel, Dawid i Eliasz (1 Sam. 9:11-19; 1 Kron. 21:26-30; 1 Król. 18:20, 30-39). Niemniej jednak normalnie ofiary miały być składane tylko w miejscu wyznaczonym do tego celu przez Jehowę (4 Mojż. 33:52; 5 Mojż. 12:2-14; Joz. 22:29). Ale chwytano się również niewłaściwych form wielbienia w imieniu Jehowy (porównaj z 2 Mojżeszową 32:5) i takie formy mogły przetrwać na pewnych wyżynach mimo zburzenia wyżyn pogańskich, być może dlatego, że król nie dążył do ich usunięcia z taką samą stanowczością, z jaką kazał znieść ośrodki pogańskie.

Jest również możliwe, że Aza zupełnie usunął wszystkie wyżyny, lecz po pewnym czasie pojawiły się one na nowo i już do końca jego panowania nie zostały zniesione, na skutek czego dopiero później uległy doszczętnemu zburzeniu za jego następcy, Jozafata. Gorliwość Azy dla czystego wielbienia spowodowała, że Jehowa użyczył Judzie pewien okres pokoju; czytamy, że „było w pokoju królestwo za czasu jego”. — 2 Kron. 14:1, 5.