Zwyciężający świat dzięki wierze

„Zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara” (1 Jana 5:4).

 1, 2. (a) O czym się przekonali wszyscy zamierzający podbić świat? (b) Pod jakim względem różnił się od nich pewien zwycięzca świata? (c) Dlaczego zwycięstwo wywalczone przez niego i naśladowców nie ma sobie równego?

HISTORIA donosi o wielu niedoszłych zdobywcach świata. W końcu jednak załamały się plany każdego z nich. Potężny faraon egipski, zarozumiały Nabuchodonozor z Babilonu, Aleksander Wielki, cezarowie rzymscy, Napoleon, Hitler — sława tych wszystkich ludzi była doprawdy krótkotrwała! Ale pojawił się też zwycięzca świata, którego chwała nigdy nie zagaśnie. Nie chełpił się oddziałami ciężko uzbrojonych żołnierzy ani też wielką flotą wojenną. Mimo to odniósł walne zwycięstwo dla wieczystego dobra tych, którzy uznają go za Króla.

² Dla wielu ten świetny zwycięzca stał się kamieniem obrazy, gdyż widzieli w nim jedynie syna prostego cieśli. Wzgardzili nim również mieszkańcy rodzinnego miasteczka. A kiedy władze cesarstwa rzymskiego skazały go na śmierć, rozproszyła się nawet garstka jego naśladowców. Niemniej ten człowiek, Jezus Chrystus, odniósł niezrównane zwycięstwo nad światem. Słusznie w przeddzień swej egzekucji powiedział do uczniów: „Miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (Jana 16:33; Marka 6:3; Izaj. 53:3). Co więcej, oznajmił im, iż także zwyciężą świat. W jaki sposób? Jeden z jego umiłowanych naśladowców wyjaśnił później: „Zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara” (1 Jana 5:4).

ZWYCIĘSTWO DZIĘKI WIERZE

 3. Na czym polega wiara, która zwycięża?

³ Na czym polega takie zwycięstwo przez wiarę? Otóż mieć wiarę znaczy być tak mocno przekonanym o tym, co niewidzialne lub co ma nastąpić w przyszłości, że staje się to dla wierzącego rzeczywistością. Prawdziwa wiara chrześcijańska, nie mająca nic wspólnego z łatwowiernością opartą na lotnych piaskach emocji bądź przesądów, zbudowana jest na niezawodnym fundamencie, na Jezusie Chrystusie. Jest ogniotrwała, przypominając tym „złoto, srebro, drogie kamienie” (1 Kor. 3:11-14, NP). Wiara taka to przekonanie o istnieniu jedynego żywego Boga Jehowy oraz o tym, że On obroni swoje stanowisko wszechwładnego Pana całego świata. Zakotwiczona jest w obietnicach Boga, „który nie kłamie”. Człowiek przepojony ową wiarą wpatruje się pilnie w Jezusa, mając go za jej Udoskonaliciela oraz Głównego Pośrednika, przez którego Bóg spełni wszystkie swoje wzniosłe zamierzenia dotyczące Jego Królestwa (Tyt. 1:2, Gd; Hebr. 11:1, 6; 12:2, NW).

 4. Kiedy i w jaki sposób możemy zwyciężać wiarą?

⁴ Dopóki niezachwianie trwamy w tej wierze, dopóty możemy mówić, że zwyciężamy świat. Na zwycięstwo wcale nie musimy czekać do Har-Magedonu. Zaczynamy zwyciężać, gdy się odwracamy od dróg świata i gdy na podstawie wiary w Pana Jezusa Chrystusa oddajemy swe życie Jehowie, a następnie zostajemy ochrzczeni w wodzie. W ten sposób odnosimy zwycięstwo, które zawdzięczamy wierze. Z szacunku dla miłości okazanej nam przez Jehowę i Jego Syna musimy jednak nadal toczyć swój zwycięski bój, czy to w doli, czy w niedoli.

 5. (a) Co nam umożliwia odniesienie „pełnego zwycięstwa”? (b) Jakie przekonanie jest istotnym składnikiem naszej wiary?

⁵ Przemawiając w imieniu wszystkich takich zwycięzców, apostoł Paweł oświadcza: „Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? (...) we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował”. Wyrażając następnie niezłomne przekonanie, że nic nie zdoła przerwać okazywania nam miłości przez Jehowę, które to przekonanie jest istotnym składnikiem naszej wiary, apostoł powiada: „Jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani potęgi, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (Rzym. 8:35, 37-39).

WZÓR ZWYCIĘZCY

 6. Na czym opierało się zwycięstwo Jezusa?

⁶ Jezus w czasie swego pobytu na ziemi pokazał, jak dzięki wierze można odnieść pełne zwycięstwo. Dobrze znał Słowo Boże. Znajdował w nim upodobanie i posługiwał się nim biegle jako „mieczem Ducha” (Efez. 6:17). Kiedy na pustyni Szatan podsuwał mu pokusy, trzykrotnie dał odprawę przeciwnikowi, mówiąc: „Napisano”. Zwyciężył, gdyż polegał na Słowie Bożym. Nam potrzebne jest takie same oparcie (Mat. 4:3-11, NP).

 7. W jaki sposób Jezus rozpoczął swą zwycięską kampanię?

⁷ Kiedy dobiegła końca działalność Jana Chrzciciela, Jezus podjął na wielką skalę zwycięską kampanię. „Odtąd Jezus zaczął głosić i mówić: ‛Nawróćcie się, bo królestwo niebieskie jest blisko’” (Mat. 4:17, Poz). Było to elektryzujące orędzie! Królestwo Boże było naprawdę blisko, mianowicie w osobie namaszczonego duchem Jezusa. Ten zwycięzca świata i Mesjasz ogłaszał radosne wieści po całej Galilei, w rzymskiej prowincji Perei oraz w samym Jeruzalem. Słuchały go tysiące ludzi. Wielu stało się jego naśladowcami. Natomiast przedstawiciele klasy rządzącej, a zwłaszcza przywódcy religijni, okazali się jego zaciętymi przeciwnikami.

 8. Co dowodzi, że Jezus nigdy nie pofolgował w swej zwycięskiej walce?

⁸ Jezus nie zachwiał się w swym zdecydowaniu, gdyż wiedział, że musi zwyciężać do samego końca. Kiedy już groziła mu śmierć na palu męki, a namiestnik rzymski wypytywał go na temat jego godności królewskiej, śmiało odpowiedział: „Sam mówisz, że jestem królem. Ja się narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie; każdy, kto z prawdy jest, słucha głosu mego” (Jana 18:37, NP). W dalszym ciągu wiernie dawał świadectwo prawdzie o Królestwie. Do samego końca niewzruszenie rozgłaszał imię swego Ojca; uświęcał to drogie imię, broniąc go przed wszelkimi zarzutami, jakimi obrzucił je Szatan. Dlatego o dziele Bożym powierzonym mu na ziemi Jezus jako zwycięzca świata mógł zawołać, wydając ostatnie tchnienie: „Wykonało się!” (Jana 19:30; 17:6, 26).

WIARA PRZENOSZĄCA GÓRY

 9. Jaka wiara leżała w granicach możliwości uczniów Jezusa? Co w związku z tym przeżyli?

⁹ Jezus rzekł do uczniów: „Zaprawdę powiadam wam: Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: ‛Przesuń się stąd tam’, i przesunie się. I nic niemożliwego nie będzie dla was” (Mat. 17:20). Czy uczniowie przeżyli coś w tym rodzaju? Otóż tak! Na szczególną wzmiankę zasługuje dzień Pięćdziesiątnicy roku 33 n.e. Właśnie wtedy, pięćdziesiątego dnia po zmartwychwstaniu Jezusa do życia duchowego, około 120 jego uczniów zgromadzonych w pewnym domu jeruzalemskim ujrzało na własne oczy cud. Został na nich wylany duch Jehowy, który umożliwił im mówienie w licznych językach o „wielkich dziełach Bożych” (Dzieje 2:1-11).

10, 11. (a) Jak uczniowie Jezusa przystąpili do jego zwycięskiego boju? (b) Dlaczego ich wiara potrafiła przezwyciężać przeszkody?

¹⁰ Duch ten uzdolnił też Piotra do wyjaśniania na podstawie Słowa Bożego, co to wszystko znaczyło. Jezus był już za swe zwycięstwo nagrodzony wyniesieniem do prawicy Boga w niebie. Teraz jego uczniowie dostąpili zaszczytu uczestniczenia w jego zwycięskim boju. Zaczęli od dania gruntownego świadectwa wielojęzycznej rzeszy ludzi, którzy się do nich zbiegli. Nawoływali ich, żeby okazali skruchę, zgłosili się do chrztu i skorzystali ze wspaniałych obietnic Królestwa wyłuszczonych w Słowie Bożym. „Przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz”, które nadal były utwierdzane w wierze codziennymi pouczeniami udzielanymi na przestronnych dziedzińcach świątyni oraz w domach prywatnych (Dzieje 2:14-47).

¹¹ Czy przywódcom religijnym podobało się takie rozkrzewienie wiary? Wprost przeciwnie! Aresztowali Piotra i Jana oraz zażądali od nich, żeby przestali głosić i nauczać w imieniu Jezusa. Przepojeni wiarą, apostołowie jednak odparli: „Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga? Bo my nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli”. Niezwyciężona ich wiara nie znała przeszkód. Kiedy ich zwolniono, z wielką mocą kontynuowali działalność świadczenia (Dzieje 4:18-21, 33).

12. (a) Jak anioł wsparł uczniów w ich boju wiary? (b) Od czego było uzależnione posiadanie ducha świętego?

¹² Arcykapłan i jego stronnicy, trawieni zawiścią, wtrącili teraz do więzienia wszystkich apostołów. Sytuacja wymagała Boskiej interwencji. Nocą anioł Jehowy uwolnił ich i kazał im otwarcie głosić „ludowi wszystkie te słowa, które życie dają”. O świcie znowu już nauczali na terenie świątyni. Jeszcze raz ich aresztowano i zaprowadzono do sali posiedzeń Sanhedrynu, gdzie arcykapłan im oświadczył: „Przykazaliśmy wam przecież wyraźnie, żebyście nie głosili nauki powołując się na to imię [Jezusa]; wy jednak całą Jerozolimę napełniacie swoją nauką”. Apostołowie odparli śmiało: „Trzeba być posłusznym raczej Bogu niż ludziom. (...) dajemy świadectwo temu, jak również Duch Święty, którego Bóg udzielił tym, którzy mu są posłuszni” (Dzieje 5:17-32, Kow). Tak więc posiadanie ducha świętego było uzależnione od gorliwego trwania w świadczeniu o zwierzchnictwie Jehowy!

13. Jak triumfowała zwycięska wiara już w początkach chrystianizmu?

¹³ Przywódcy religijni chcieli się pozbyć apostołów, ale Dawca ducha świętego pokierował inaczej rozwojem wydarzeń. Głos zabrał powszechnie szanowany nauczyciel Prawa, Gamaliel, który rzekł: „Odstąpcie od tych ludzi i puśćcie ich. Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć i może się czasem okazać, że walczycie z Bogiem”. Poprzestali wtedy na wychłostaniu apostołów, zabronili im głoszenia i puścili ich wolno. Czy zwycięska wiara zatriumfowała? Owszem, bo w sprawozdaniu czytamy dalej: „Nie przestawali też co dzień nauczać w świątyni i po domach i głosić Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie” (Dzieje 5:33-42).

KOLEJNE ZWYCIĘSTWA ODNOSZONE DZIĘKI WIERZE

14. W jaki sposób pomimo prześladowań spełniło się proroctwo Jezusa zanotowane w Dziejach Apostolskich 1:8?

¹⁴ Nic nie zdołało powstrzymać tej działalności dobitnego świadczenia. Musiała przybrać rozmiary zapowiedziane przez samego Jezusa i być przeprowadzana „w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dzieje 1:8). Prześladowanie przyczyniło się jedynie do rozszerzenia zasięgu świadectwa, ponieważ „ci, którzy się rozproszyli, szli z miejsca na miejsce i zwiastowali dobrą nowinę” (Dzieje 8:1, 4, NP). Niebawem prześladowca Saul stał się apostołem Pawłem, a dar ducha świętego otrzymali też pierwsi poganie. Dobra nowina jak niepowstrzymany żywioł ognia docierała na coraz dalsze tereny. Kiedy w końcu Paweł ze swymi towarzyszami przedostał się do Europy, miejscowi przeciwnicy krzyczeli: „Ludzie, którzy podburzają cały świat, przyszli też tutaj” (Dzieje 17:6). Rezultat był taki, że w ciągu zaledwie około 30 lat dobra nowina o Królestwie „rozeszła się między wszystkim stworzeniem, które żyje pod niebem” (Kol. 1:23, Kow).

15. Jakiej pomocy i zachęty udzielano chwiejnym w wierze?

¹⁵ Wydaje się jednak, iż w miarę zbliżania się końca żydowskiego systemu rzeczy niektórym chrześcijanom zaczęło się dawać we znaki znużenie. Pozwolili osłabnąć swej czujności duchowej, toteż zachwiali się w toczeniu boju wiary. Nie byli wszakże zdani tylko na własne siły. Wierni starsi w zborze chrześcijańskim udzielali im niezbędnych zachęt. Jeden z nich, apostoł Paweł, wciąż nawoływał do trwania w wierze. Dodawał im otuchy, pobudzając do trzymania się chrześcijańskiej nadziei „jako kotwicy duszy, bezpiecznej i silnej” (Hebr. 6:19). Paweł oświadczył również: „Nam obce jest trwożliwe cofanie się — na zgubę; naszą drogą jest wiara — dla ocalenia duszy” (Hebr. 10:39, NDb). Chrześcijanie za wszelką cenę muszą odnieść pełne zwycięstwo! Wszyscy dobrze umocnieni w wierze przeżyli zagładę żydowskiego systemu rzeczy z roku 70 n.e.

DALSZE PRÓBY WIARY

16. (a) Jak długo apostoł Jan zwycięsko toczył bój wiary? (b) Przed czym ostrzegał?

¹⁶ Jednakże lojalnych chrześcijan czekały następne próby wiary. Wspomina o nich Jan, który służył w roli apostoła Jezusa Chrystusa ponad 68 lat. W dwóch swoich listach ostrzega przed „Antychrystem”, który miał się pojawić w „ostatniej godzinie”. Odnosi to miano do każdego, kto „nie uznaje Ojca i Syna”. Następnie Jan łączy rozprzestrzenienie się „ducha Antychrysta” z faktem, że „wielu fałszywych proroków pojawiło się na świecie” (1 Jana 2:18, 22; 4:1-3). Duch ten niewątpliwie kwestionował pilną potrzebę głoszenia „dobrej nowiny” i starał się naprowadzić chrześcijan na drogi materialistycznego, żądnego uciech świata.

17. Jak i dlaczego chrześcijanie mają wytrwale zwyciężać?

¹⁷ Wierni chrześcijanie wprawdzie ‛pokonali Złego’, ale teraz, w tej późnej godzinie, ich wiara została zagrożona jeszcze z innej strony. Apostoł napisał im całkiem otwarcie: „Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie, bo kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Wszystko bowiem co jest w świecie — pożądliwość ciała, pożądliwość oczu, wynoszenie się z powodu rzeczy doczesnych — pochodzi nie od Ojca, lecz od tego świata. Tymczasem świat przemija razem ze swymi pożądliwościami; ten zaś, kto wypełnia wolę Bożą, ostoi się na wieczność” (1 Jana 2:13, 15-17, Romaniuk). Nigdy nie było wolą Bożą, żeby chrześcijanie uwikłali się w niemoralny, materialistyczny tryb życia szatańskiego świata. Muszą natomiast nadal wytrwale zwyciężać dzięki wierze.

18. Dzięki czemu możemy odnosić pełne zwycięstwo przez wiarę?

¹⁸ W tym samym liście Jan opisuje więź, która nierozerwalnie łączy wszystkich chrześcijan na całym świecie. Czytamy: „Ktokolwiek wyznaje, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym, z takim Bóg pozostaje w jedności, a on w jedności z Bogiem. A my ze swej strony poznaliśmy miłość Boga ku nam i zawierzyliśmy jej. Bóg to miłość, a kto pozostaje w miłości, ten pozostaje w jedności z Bogiem i Bóg pozostaje w jedności z nim” (1 Jana 4:15, 16, NW). Jakiż to wielki zaszczyt: spójnia z najwyższym Władcą całego wszechświata za pośrednictwem Jego Syna, Jezusa Chrystusa, którego krew „oczyszcza nas z wszelkiego grzechu”! (1 Jana 1:7). Zatem nasze zwycięstwo osiągane dzięki wierze polega na trwaniu w miłości do Boga i Chrystusa oraz na współpracy z Nimi w ogólnoświatowym dziele żniwnym, które teraz szybko dobiega końca (1 Kor. 3:9).

19. Po czym rozpoznaje się zwyciężających świat dzięki wierze?

¹⁹ Apostoł Jan ciągnie dalej: „Miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań” (1 Jana 5:3). Do tej samej myśli nawiązują słowa Jezusa skierowane do naśladowców: „Przykazanie nowe wam daję: Miłujcie się wzajemnie! Jak ja was umiłowałem, tak macie wy także wzajemnie się miłować” (Jana 13:34, Kow). Miłość faktycznie stała się cechą charakterystyczną chrześcijan za dni Jana i jest dla nich również wspaniałym znakiem rozpoznawczym za naszych czasów. Od pierwszego stulecia nie było na ziemi takiego ludu, jak chrześcijańscy świadkowie Boga Jehowy — ludu zespolonego węzłem miłości, która przezwycięża wszelkie bariery językowe, plemienne i rasowe.

20. Jak możesz teraz w czasie końca okazać się zwycięzcą świata?

²⁰ Jeszcze jeden nakaz, obowiązujący zwłaszcza w czasie końca obecnego systemu zawarty jest w następującym proroctwie Jezusa: „Dobra Nowina o królestwie będzie głoszona po całym świecie na świadectwo dla wszystkich narodów. I wtedy przyjdzie koniec” (Mat. 24:14, Romaniuk). Wielkie to dzieło świadczenia, osiągające obecnie szczytowy rozmach w skali światowej, także ułatwia rozpoznanie zwycięzców nad światem. O wszystkich tych zachowujących prawość sługach Bożych apostoł pisze: „Tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara. A kto zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym?” Wiara w Jezusa jako Syna Bożego miała się przejawiać do dzisiejszych czasów w czynnym posłuszeństwie wobec zalecenia, które Jezus dał swym naśladowcom już po zmartwychwstaniu: „Ruszajcie w drogę, pozyskujcie uczniów wśród wszystkich narodów” (1 Jana 5:4, 5; Mat. 28:19, Benedyktowicz). Czy i ty dowodzisz w ten sposób, że zwyciężasz świat?