Czy jesteś lojalnym poddanym rządu Bożego?
1. Jakiego rządu twoim zdaniem każdy by sobie życzył?
GDYBY dzisiaj istniało na ziemi państwo, które by potrafiło uwolnić swoich obywateli od wszelkich chorób i usunąć kalectwa, przywrócić wzrok ślepym, otworzyć uszy głuchym, a nawet ożywić zmarłych, czyż wtedy jego rząd nie szczyciłby się takimi osiągnięciami? I czy każdy człowiek na ziemi od razu nie starałby się za wszelką cenę zapewnić sobie miejsca na obszarze podlegającym temu rządowi? Wydawałoby się to rzeczą oczywistą. Niemniej jednak historia wskazuje, że wielu zdradza zupełnie odmienne skłonności.
2, 3. Wskutek czego przywódcy żydowscy z pierwszego wieku i ich zwolennicy odrzucili Króla Bożego?
2 Rozpatrzmy sytuację, jaka zaistniała w pierwszym wieku, gdy Jezus Chrystus, Król przewidziany dla rządu Bożego, dokonywał takich cudownych czynów. Jak przyjęli go ludzie? Żydzi łatwo ulegali wpływowi swoich przywódców i nie byli zdecydowani, po czyjej stronie stanąć. A tym przywódcom bardziej zależało na utrzymaniu stołków, to znaczy swojej pozycji, niż na troszczeniu się o dobro ludu, o czym tak czytamy w Biblii:
„Arcykapłani i faryzeusze zwołali Radę Najwyższą i mówili: Cóż uczynimy? Człowiek ten dokonuje wielu cudów. Jeśli go tak zostawimy, wszyscy uwierzą w niego; wtedy przyjdą Rzymianie i zabiorą naszą świątynię i nasz naród. A jeden z nich, Kajfasz, który tego roku był arcykapłanem, rzekł do nich: Wy nic nie wiecie, i nie myślicie, że lepiej jest dla nas, by jeden człowiek umarł za lud, niż żeby wszystek ten lud zginął. (...) Od tego też dnia naradzali się, aby go zabić” (Jana 11:47-53, NP).
3 Samolubne zainteresowania przywódców żydowskich nie tylko powstrzymały ich od posłusznego podporządkowania się rządowi Bożemu, ale także pobudziły ich do wmówienia ludowi, iż należy odrzucić Jezusa. Biblia powiada, że gdy namiestnik rzymski, Poncjusz Piłat, wskazał na Jezusa, mówiąc: „Oto król wasz!” — lud zaczął krzyczeć: „‛Precz z nim! Precz z nim! Na pal z nim!’ Piłat rzekł im: ‛Czyż króla waszego mam przybić do pala?’ Arcykapłani odpowiedzieli: ‛Nie mamy króla, tylko Cezara’”. Tak to z poduszczenia przywódców religijnych lud zaprotestował przeciw Królowi Bożemu i Królestwu (Jana 19:14, 15, NW).
4. Przed jaką decyzją stoi dzisiaj każdy z nas?
4 Świadomie lub nieświadomie stoisz dzisiaj, czytelniku, wobec podobnego wyboru. Musisz się zdecydować: albo będziesz lojalnym poddanym rządu Bożego, albo staniesz po stronie tych, którzy zwalczają jego panowanie. Jezus Chrystus i ci, którzy mają rządzić u jego boku, znajdują się w niebie i są niewidzialni, ale bynajmniej wskutek tego nie są postaciami nierealnymi. Nie da się podważyć faktu, że Chrystus powstał z martwych. Niebawem zaś na rozkaz Boży wraz ze swoimi współwładcami przystąpi do usunięcia wszystkich rządów ziemskich i ich popleczników (Dan. 2:44; 2 Tes. 1:6-9; Apok. 2:26, 27). Co więc wybierasz? Czy opowiadasz się za rządami ludzkimi, czy za rządem Bożym?
POTRZEBA WIEDZY, BY ZOSTAĆ PODDANYM
5. Czego pewien rząd wymaga dziś od cudzoziemca ubiegającego się o obywatelstwo?
5 Nie wystarczy po prostu podnieść rękę i powiedzieć: Chcę być poddanym rządu Bożego. — Nietrudno zrozumieć, że potrzeba czegoś więcej. Jeżeli na przykład cudzoziemiec ubiega się o obywatelstwo Stanów Zjednoczonych, musi odpowiadać określonym wymaganiom. Dzieło pt. The World Book Encyclopedia wyjaśnia: „Urzędnicy służby imigracji i naturalizacji zbierają wiadomości o danym cudzoziemcu i przesłuchują go. (...) Musi udowodnić, że potrafi czytać, pisać i rozmawiać potocznym językiem angielskim (...). Cudzoziemiec musi także wykazać, że wie coś niecoś o historii i ustroju Stanów Zjednoczonych” (Wydanie z roku 1973, tom 14, strona 52).
6. Jaką „mowę” musimy sobie przyswoić, jeśli chcemy się kwalifikować na poddanych Królestwa Bożego?
6 Chcąc się nadawać na poddanego rządu Bożego, musisz sprostać podobnym wymaganiom. Musisz przede wszystkim opanować „mowę” tych, którzy będą żyć pod władzą Królestwa Bożego. Jehowa zapowiada w swoim Słowie, Biblii: „Wtedy bowiem dokonam wśród ludów zmiany na czystą mowę, aby wszystkie wzywały imienia Jehowy, aby służyły mu ramię przy ramieniu” (Sof. 3:9, NW). Wspomniana tu „czysta mowa” to prawda Boża zaczerpnięta z Biblii, zwłaszcza w zakresie dotyczącym Królestwa, które zaprowadzi na ziemi pokój. Jezus i jego uczniowie posługiwali się tą „czystą mową”, kiedy przebywali na ziemi. Składali świadectwo na rzecz prawdy o Królestwie, przyznając tej działalności pierwsze miejsce w swoim życiu. Tak samo dzisiaj muszą postępować ci, którzy chcieliby zostać poddanymi Królestwa Bożego (Jana 18:36; Łuk. 8:1; 10:8-11).
7. Wymień kilka pytań, na które poddany rządu Bożego powinien umieć odpowiedzieć. Czy znasz poprawne odpowiedzi?
7 Ponadto każdy, kto chciałby zostać poddanym Królestwa Bożego, musi wiedzieć coś niecoś o jego historii, jak również władcach. Czy możesz wykazać się takimi wiadomościami, odpowiadając chociażby na następujące pytania: Kiedy Bóg rozpoczął przygotowania związane z rządem dla swego Królestwa? Czy znasz jakichś przedchrześcijańskich sług Jehowy, dążących do tego, by stać się poddanymi Jego sprawiedliwego rządu? Jak wykazali oni, że wierzyli w ustanowienie tego rządu? Czy potrafisz wymienić kilka postaci biblijnych, które dowiodły swej przydatności na współwładców Chrystusa? Jak potwierdziły swoją wierność? W jaki sposób Jezus Chrystus sprostał wymaganiom stawianym królowi? Jakie warunki odzwierciedlające miłość Boga do ludzkości zaistnieją pod rządami Królestwa Bożego? Wiadomości tego rodzaju są dla nas bardzo ważne, bo Jezus powiedział w modlitwie do swojego Ojca: „To znaczy życie wiecznotrwałe: ich nabywanie wiedzy o tobie, jedynym prawdziwym Bogu, i o tym, któregoś posłał, Jezusie Chrystusie” (Jana 17:3, NW).
WYMAGANA JEST PRAWOŚĆ W POSTĘPOWANIU
8. Czego jeszcze pewien rząd oczekuje od cudzoziemców starających się o obywatelstwo?
8 Istnieją jeszcze inne warunki, od których zależy nadanie obywatelstwa pewnych państw na ziemi i tak samo trzeba odpowiadać dalszym kryteriom, aby być poddanym Królestwa Bożego. The World Book Encyclopedia tak określa osobę kwalifikującą się do otrzymania obywatelstwa Stanów Zjednoczonych: „Musi mieć nienaganną opinię (...). Prawo stanowi, że cudzoziemiec nie ma opinii nienagannej pod względem moralnym, jeśli jest pijakiem, żyje rozpustnie, ma więcej niż jedną żonę, utrzymuje się z hazardu” itd. Kto chce się nadawać na poddanego rządu Bożego, podobnie musi odpowiadać określonym wymaganiom moralnym. Są one wyłuszczone w Piśmie Świętym.
9. Jakim wymaganiom moralnym musi odpowiadać człowiek, aby się kwalifikować na poddanego rządu Bożego?
9 Przyszły poddany Królestwa musi na przykład stosować się w swoim życiu do zasad uczciwości wyłuszczonych w Biblii. Nie może być kłamcą ani złodziejem (Efez. 4:25, 28; Apok. 21:8). Musi także brać pod uwagę biblijny zakaz pijaństwa (Efez. 5:18; 1 Piotra 4:3, 4). Poza tym takie praktyki, jak nierząd, cudzołóstwo bądź homoseksualizm, naruszają wymagania Boże, toteż pozbawiają prawa do życia pod władzą Królestwa Bożego (1 Kor. 6:18; Hebr. 13:4; Rzym. 1:24-27). Jednakże dawniejszy niemoralny tryb życia nie dyskwalifikuje osób, które kiedyś były uwikłane w takie rzeczy, lecz je porzuciły (1 Kor. 6:9-11). Krótko mówiąc, Bóg nie zamierza tolerować rozmyślnego przestępowania Jego praw; jeśli ktoś ma się nadawać na poddanego Jego rządu, to musi podporządkować się moralnym nakazom Słowa Bożego.
10. Czyje wskazówki powinni respektować poddani rządu Bożego?
10 Wobec powyższego ci, którzy chcą żyć pod panowaniem Królestwa Bożego, muszą ochoczo dostosować się do zasad Słowa Bożego. Ale na tym nie koniec. Muszą również mieć w poszanowaniu rady i decyzje tych, którym Bóg powierzył odpowiedzialne stanowiska w zborze chrześcijańskim. Nie mogą postępować według własnego widzimisię, bez zważania na kierunek nadawany przez „niewolnika wiernego i rozumnego”, któremu Chrystus poruczył nadzorowanie ziemskich spraw Królestwa (Mat. 24:45, NW). Apostoł Piotr skrytykował osoby lekceważące takich przełożonych; określił je mianem „tych, którzy w plugawych pożądliwościach ciała chodzą i pogardzają zwierzchnością”. Opisując je dalej, apostoł powiada: „Zuchwali, zarozumiali, nie wzdrygają się bluźnić władzom” — właśnie starszym, którym powierzono nadzór nad zborem Bożym (2 Piotra 2:10, Nowy Testament, wydanie ZKE).
11. (a) Jakim nakazom Króla wszyscy poddani Królestwa koniecznie muszą się podporządkować? (b) Jak te nakazy mają być wcielane w życie? Dlaczego stosowanie się do nich jest tak ważne?
11 Nie wystarczy jednak, by poddani rządu Bożego po prostu zerwali z niemoralnym trybem życia i zaniechali lekceważenia zwierzchności. Muszą także przejawiać inicjatywę w wyświadczaniu dobra drugim. Zobowiązani są żyć zgodnie z Boską regułą nakreśloną przez Króla, Jezusa Chrystusa: „Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie” (Mat. 7:12). Syn Boży ustanowił wzór miłości do innych, oddając nawet życie za ludzkość. A swoim naśladowcom nakazał: „Miłujcie się wzajemnie, jak ja was umiłowałem” (Jana 13:34; 1 Jana 3:16; Brandstaetter). Ta ofiarna miłość i bezinteresowna troska o innych sprawią, że życie pod panowaniem Królestwa Bożego będzie prawdziwą rozkoszą. Czy twoje postępowanie świadczy o tym, że zasługujesz na takie życie? Czy rzeczywiście dokładasz starań, aby czynić dobrze bliźnim?
BÓG ŻĄDA LOJALNEGO ZAANGAŻOWANIA
12. Jaki dalszy warunek stawia jeden z rządów cudzoziemcowi ubiegającemu się o obywatelstwo?
12 Nikogo nie powinno dziwić, że Jehowa Bóg żąda od swoich poddanych lojalnego popierania Jego Królestwa, ponieważ rządy ludzkie też się tego domagają. W książce The World Book Encyclopedia czytamy dalej o cudzoziemcu, który chce uzyskać obywatelstwo Stanów Zjednoczonych: „Ślubuje on popierać konstytucję i stawać w jej obronie oraz walczyć zbrojnie za Stany Zjednoczone”. Ponadto „pod przysięgą zrzeka się wszelkich obcych uprawnień i odżegnuje od wierności jakiemukolwiek innemu krajowi”. A w jaki sposób według wymagań Bożych ludzie mają lojalnie występować na rzecz Królestwa?
13. Skąd wiadomo, że chrześcijanie nie mają szermować literalną bronią na rzecz rządu Bożego?
13 Zaangażowania swego nie dowodzi się przez chwycenie za literalną broń, aby walczyć w obronie Królestwa. Jezus wyjaśnił rzymskiemu namiestnikowi Poncjuszowi Piłatowi: „Królestwo moje nie jest cząstką tego świata. Jeśliby moje królestwo było cząstką tego świata, przyboczni moi walczyliby, abym nie został wydany Żydom. Oto jednak królestwo moje nie jest stąd” (Jana 18:36, NW). Kiedy apostoł Piotr nieco wcześniej chciał obronić swojego Mistrza, Jezus rzekł mu: „Schowaj miecz swój do pochwy, bo wszyscy, którzy za miecz chwytają, od miecza giną. Czy myślisz, że nie mógłbym prosić Ojca mojego, a zaraz wystawiłby Mi więcej niż dwanaście zastępów aniołów?” (Mat. 26:52, 53). Chrześcijanie nie będą brać udziału w zagładzie wrogów Boga; zadanie to jest zarezerwowane dla Jego wojsk niebiańskich. Z Biblii wynika, że chrześcijanom nie wolno uczestniczyć w literalnej, cielesnej wojnie. (Porównaj z tym List 2 do Koryntian 10:3-5 oraz 2 List do Tymoteusza 2:24).
14. (a) Jakiej aktywności Bóg wymaga od poddanych Królestwa? (b) W jaki sposób mają uzewnętrznić swoje oddanie się Bogu?
14 Bóg wymaga raczej, żeby Jego ziemscy słudzy byli rzecznikami Jego rządu — orędownikami i popularyzatorami Królestwa. W ten sposób ‛ustami składają publiczne wyznanie ku zbawieniu’ (Rzym. 10:10, NW). Poza tym Bóg oczekuje od nich oddania i wierności. Jezus Chrystus stawił się do dyspozycji Bogu, aby pełnić Jego wolę, i dla usymbolizowania tego zgłosił się do chrztu (Mat. 3:16, 17; Hebr. 10:5-10). Chrześcijanie powinni pójść za tym przykładem. Po nabyciu niezbędnej wiedzy i dostosowaniu się do Bożych mierników moralnych muszą oddać Mu swoje życie, przy czym symbolicznym potwierdzeniem tego kroku jest też u nich chrzest w wodzie. Odtąd są zobowiązani całym sercem włączyć się do wielkiego dzieła obwieszczania, które Jehowa postanowił przeprowadzić.
15, 16. (a) Na czym polegała najważniejsza praca Jezusa na ziemi? Jak wskazał swoim uczniom, że i dla nich ma ona być naczelnym zadaniem? (b) Gdzie należało głosić ludziom w myśl wskazówek Jezusa?
15 Zgodnie z wolą Jehowy każdy ma się dowiedzieć, czym jest Jego Królestwo i jak ono rozwiąże problemy ludzkości. Rząd ten jest drogi sercu Boga, ponieważ za jego pośrednictwem oczyści On swoje imię z wszelkich zarzutów i zleje błogosławieństwa na swój lud. W związku z tym Biblia tak przedstawia podstawową działalność Syna Bożego na ziemi: „Jezus obchodził miasteczka i wioski, (...) głosząc dobrą nowinę o królestwie” (Mat. 9:35, Kowalski). Pewnego razu sam powiedział: „Także w innych miastach muszę głosić dobrą nowinę o królestwie Bożym, na to bowiem zostałem posłany” (Łuk. 4:43, Biblia poznańska).
16 Jezus szkolił swoich naśladowców do wykonywania takiej samej pracy. Najpierw wysłał 12 apostołów, przy czym pouczył ich: „Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. (...) A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz” (Mat. 10:5-14). Wykonując te polecenia, apostołowie wstępowali do poszczególnych domów i zatrzymywali się u ludzi „godnych” tego, aby przedstawić im orędzie Królestwa. Później Jezus polecił 70 uczniom: „Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, (...) mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże” (Łuk. 10:1-11). Tak, Jezus zlecił swoim naśladowcom występowanie na rzecz Królestwa.
17. (a) Dlaczego w pierwszym wieku głoszenie o Królestwie wymagało odwagi? (b) Co świadczy o odwadze pierwszych chrześcijan przy głoszeniu?
17 Prowadzenie tej działalności wymagało prawdziwej odwagi. Jezus został zamordowany na żądanie przeciwników Królestwa, a po pewnym czasie zabito również jego naśladowców: Szczepana i apostoła Jakuba (Dzieje 7:54-60; 12:2). Nie zastraszyło to jednak uczniów Jezusa. Biblia donosi, że nawet po wychłostaniu apostołowie „nie przestawali codziennie nauczać w świątyni i w domach, głosząc dobrą nowinę o Jezusie Chrystusie” (Dzieje 5:42, B. pozn.). Szereg lat później motłoch w Tesalonice oskarżył apostoła Pawła i jego współtowarzyszy: „Wszyscy występują przeciwko zarządzeniom Cezara, twierdząc, że jest inny król i że nazywa się Jezus” (Dzieje 17:7, Romaniuk). Ale to prześladowanie nie przyhamowało ich aktywności. Z Pisma Świętego wiemy, że Paweł nie zrezygnował z ‛głoszenia dobrej nowiny’. Nie zaniedbywał „nauczania (...) publicznie i od domu do domu”, lecz dawał dokładne świadectwo zarówno Żydom, jak i innym, którzy powinni byli okazać skruchę (Dzieje 20:20, 21, NW).
ZA CZYM SIĘ OPOWIADASZ?
18, 19. (a) Co według woli Bożej ma być obecnie wykonywane? (b) Jakie wydarzenie z przeszłości może nas pobudzić do udzielania się w głoszeniu o Królestwie?
18 Dzisiejszym rzecznikom Królestwa potrzeba niemniejszej odwagi. Sprzeciw wobec orędzia Królestwa jest dokładnie taki sam, jak w pierwszym stuleciu. Powstają w związku z tym pytania: Po czyjej stronie się opowiadasz? Czy chcesz lojalnie popierać Królestwo Boże? Wolą Jehowy jest, aby przed nadejściem końca dane było wielkie świadectwo o Królestwie. Czy bierzesz udział w tej działalności? (Mat. 24:14).
19 Zapewne nie przychodzi ci łatwo zrobić pierwszy krok i podjąć rozmowę z kimś na temat rządu Bożego. Ale to leży w granicach twoich możliwości. Dasz w ten sposób dowód swej miłości do Jehowy (1 Jana 5:3). Przypomnij sobie, jak trudne zadanie Bóg wyznaczył Abrahamowi: miał złożyć na ofiarę własnego syna. Kiedy Abraham posłusznie przystąpił do jego wykonania, Stwórca powstrzymał go w ostatniej chwili i rzekł: „Teraz poznałem, że boisz się Boga”. Tak, Abraham swym posłuszeństwem potwierdził, że całkowicie ufał Wszechmocnemu (Rodz. 22:12; Hebr. 11:17-19). Podobnie my przez gorliwe ogłaszanie Królestwa okazujemy Bogu nasze lojalne zaangażowanie po stronie Jego rządu, czego zresztą wymaga On od swoich poddanych. Jednocześnie wszakże dowodzimy naszej miłości do bliźnich i troski o nich; przecież tylko dzięki wysłuchaniu orędzia Królestwa i dostosowaniu się do niego zdołają ujść zagłady w szybko nadciągającym „wielkim ucisku” (Mat. 24:21; 1 Jana 2:17).
20. Jak przykład Mojżesza pomaga nam w mądrym ustosunkowaniu się do Bożych wymagań moralnych?
20 Wierności wobec rządu Bożego dowodzimy również przez trzymanie się Bożych mierników moralnych. Jak wyglądamy pod tym kątem widzenia? Niektórzy wysuwają na pierwszy plan dogadzanie sobie, czyniąc, co im się żywnie podoba. To prawda, że kogoś może cieszyć płynięcie z prądem w tłumie ludzi nastawionych na szukanie przyjemności i na rozwiązły tryb życia. Ale takie uciechy trwają tylko chwilę. Mojżesz postąpił mądrze, wyrzekłszy się tej drogi. „Przez wiarę Mojżesz, kiedy dorósł, odrzucił tytuł syna córki faraonowej i wolał wespół z ludem Bożym znosić niedolę „niż używać krótkotrwałych rozkoszy, jakie grzech dać może (...), bo oczy swe skierował na nagrodę” (Hebr. 11:24-26, Kow). Rzecz w tym, co jest dla nas najważniejsze. Czy po prostu rzucamy wszystko na szalę, aby zaspokoić własne egoistyczne zachcianki? Czy też decydujemy się na czynienie tego, co podoba się naszemu Stwórcy, i służymy interesom rządu Jego Królestwa?
21. (a) Jak Jezus przedstawił alternatywę, przed którą stajemy wszyscy? (b) Na co się decydujesz?
21 W gruncie rzeczy istnieją tylko dwie możliwości. Chrystus przyrównał to do wyboru jednej z dwóch dróg. O jednej powiedział, że jest ‛szeroka i przestronna’. Podążający nią mogą swobodnie postępować według swego widzimisię. Natomiast druga jest „wąska”, jako że od kroczących po tej drodze wymagane jest podporządkowanie się kierownictwu Bożemu. Jak zaznaczył Jezus, większość obiera szeroką drogę, zaś tylko niewielu wstępuje na wąską. A ty którą wybierasz? Nim coś postanowisz pamiętaj, że szeroka droga nagle okaże się ślepym zaułkiem i skończy zagładą! Wąska natomiast wiedzie prosto ku nowemu porządkowi Bożemu, w którym będziesz mógł żyć wiecznie jako lojalny poddany Królestwa (Mat. 7:13, 14). Tak więc decyzja należy do ciebie! Co wybierasz?
[Ilustracja na stronie 14]
Przywódcy religijni z czasów Jezusa skrzętnie zabiegali o utrzymanie swoich stanowisk rządowych; dlatego postanowili go zabić
[Ilustracja na stronie 15]
Poddani rządu Bożego muszą się uczyć „czystej mowy” — prawdy biblijnej
[Ilustracja na stronie 17]
Kiedy Piotr chciał obronić Mistrza, ten powiedział Mu: „Schowaj miecz swój do pochwy”; dzisiejsi lojalni poddani Królestwa Bożego nie wdają się w cielesną walkę
[Ilustracja na stronie 19]
Posłuszeństwo Abrahama było dowodem jego pełnego zaufania do Boga; podobnie my lojalnie popieramy Jego rząd przez gorliwe ogłaszanie Królestwa