W jakim sensie Jezus Chrystus był prorokiem takim jak Mojżesz?

JEHOWA BÓG nie kłamie (Tytusa 1:2; Hebrajczyków 6:18). Dlatego proroctwa zawarte w Jego Słowie, Biblii, są niezawodne i prawdziwe. Zawsze się spełniają.

Jedno z nich, dotyczące Mesjasza, zanotował hebrajski prorok Mojżesz. Utrwalił on na piśmie następujące słowa Jehowy: „Wzbudzę im [Izraelitom] proroka spośród ich braci, takiego jak ty [Mojżeszu]. Włożę moje słowa w jego usta i będzie mówił do nich wszystko, co mu rozkażę” (5 Mojżeszowa [Powtórzonego Prawa] 18:18, Bw).

Apostoł Piotr odniósł to proroctwo do Jezusa, mówiąc: „Mojżesz powiedział: ‚Jehowa Bóg wzbudzi wam spośród waszych braci proroka takiego jak ja. Będziecie go słuchać według wszystkiego, co wam powie’” (Dzieje 3:22). A sam Chrystus oświadczył: „Gdybyście wierzyli Mojżeszowi, to i mnie byście wierzyli, gdyż on pisał o mnie” (Jana 5:46). Pod jakimi względami Jezus i Mojżesz byli do siebie podobni?

Podobieństwa na początku drogi życiowej

Zarówno Mojżesz, jak i Jezus ocaleli, gdy zabijano niemowlęta płci męskiej. Krótko po przyjściu na świat Mojżesz został ukryty wśród trzcin nad brzegiem Nilu i dzięki temu uniknął śmierci, którą na rozkaz faraona zadawano izraelskim noworodkom płci męskiej. A mały Jezus ocalał z rzezi dwuletnich i młodszych chłopców z Betlejem i okolicy. Doszło do niej na polecenie króla Heroda Wielkiego, który podobnie jak faraon był wrogiem Boga i Jego sług (Wyjścia 1:22 do 2:10; Mateusza 2:13-18).

Mojżesz i Jezus odznaczali się potulnością i łagodnym usposobieniem. Chociaż Mojżesz był wychowywany jak syn na dworze potężnego władcy Egiptu, okazał się „najskromniejszym ze wszystkich ludzi, jacy żyli na ziemi” (Liczb 12:3, BT). A Jezus, który w niebiosach służył Bogu jako potężny książę Michał, pokornie zgodził się żyć na naszym globie (Daniela 10:13; Filipian 2:5-8). Co więcej, odnosił się do ludzi ze współczuciem i dlatego mógł powiedzieć: „Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych” (Mateusza 11:29; 14:14, Bw).

Przez wzgląd na służbę dla Jehowy obaj zrezygnowali z wysokich stanowisk i wielkich bogactw. Pragnąc służyć Jehowie oraz Jego ludowi, Mojżesz wyrzekł się dobrobytu i uprzywilejowanej pozycji w Egipcie (Hebrajczyków 11:24-26). W tym samym celu Jezus pozostawił nader zaszczytne miejsce i bogactwo w niebie i przyszedł na ziemię (2 Koryntian 8:9).

Obaj byli pomazańcami Bożymi. Prorok Mojżesz służył w tym charakterze narodowi izraelskiemu. Jak oświadczył apostoł Paweł, Mojżesz ‛uznał hańbę Chrystusową [czyli to, że był pomazańcem] za większe bogactwo niż skarby Egiptu’ (Hebrajczyków 11:26, Bw; Wyjścia 3:1 do 4:17). A kiedy Jezus został Chrystusem, Pomazańcem? Nastąpiło to w chwili chrztu, wtedy bowiem Bóg namaścił go swym świętym duchem, swą czynną mocą. Zarówno w rozmowie z Samarytanką przy studni Jakuba w Sychar, jak i podczas przesłuchania przez izraelskiego arcykapłana Jezus złożył oświadczenie, iż jest Mesjaszem, czyli Chrystusem (Marka 14:61, 62; Jana 4:25, 26).

Obaj pościli przez 40 dni. We wczesnym okresie usługiwania w roli rzecznika Bożego Mojżesz pościł 40 dni na górze Synaj (Wyjścia 34:28). A gdy Jezus wystąpił jako obiecany Mesjasz, 40 dni pościł na pustyni, po czym dał odpór pokusom Szatana (Mateusza 4:1-11).

Obaj wysławiali Jehowę

Za ich pośrednictwem Jehowa wywyższył swe święte imię. Bóg kazał Mojżeszowi pójść do Izraelitów w imieniu ‛Jehowy, Boga ich ojców’ (Wyjścia 3:13-16). Prorok ten reprezentował Go przed faraonem, którego Jehowa po to zostawił przy życiu, aby mu pokazać swą moc i żeby imię Boże rozsławiano po całej ziemi (Wyjścia 9:16). Jezus też wystąpił w imieniu Jehowy. Powiedział na przykład: „Przyszedłem w imieniu Ojca mego, a wy mnie nie przyjmujecie” (Jana 5:43, Bw). Chrystus otoczył swego Ojca chwałą, objawił Jego imię ludziom, których On mu dał, i uczynił je sławnym na ziemi (Jana 17:4, 6, 26).

Mocą Bożą obaj dokonywali cudów przysparzających chwały Jehowie. Mojżesz czynił cuda, aby dowieść, że został posłany przez Boga (Wyjścia 4:1-31). W czasie całej swej działalności prorok ten, którym Jehowa posłużył się do rozdzielenia wód Morza Czerwonego, dokonywał cudów, rozsławiając w ten sposób Jehowę (Wyjścia 5:1 do 12:36; 14:21-31; 16:11-18; 17:5-7; Psalm 78:12-54). Podobnie Jezus przysparzał Bogu chwały licznymi cudami. Czynił to bardzo często, mógł więc powiedzieć: „Wierzcie mi, że jestem w jedności z Ojcem, a Ojciec w jedności ze mną; jeśli nie, wierzcie ze względu na same dzieła” (Jana 14:11). Jeden z cudów polegał na wstrzymaniu gwałtownego wichru i uspokojeniu Jeziora Galilejskiego (Marka 4:35-41; Łukasza 7:18-23).

Inne ważne podobieństwa

W czasie ich służby miało miejsce cudowne dostarczanie żywności. Kiedy Mojżesz był prorokiem, Izraelici w nadprzyrodzony sposób otrzymywali pożywienie (Wyjścia 16:11-36). Jeżeli chodzi o Jezusa, Biblia zawiera opis dwóch wypadków cudownego nakarmienia rzesz (Mateusza 14:14-21; 15:32-38).

Z ich usługiwaniem miała związek manna z nieba. Izraelici pod przewodnictwem Mojżesza otrzymywali mannę niejako z nieba (Wyjścia 16:11-27; Liczb 11:4-9; Psalm 78:25). W podobnym, lecz znacznie ważniejszym sensie Jezus dał swe własne ciało jako mannę z nieba, aby posłuszni ludzie mogli żyć (Jana 6:48-51).

Obaj przywrócili wolność ludziom trzymanym w niewoli. Za pośrednictwem Mojżesza Bóg wyprowadził Izraelitów z niewoli egipskiej i dał im wolność, aby mogli Mu służyć (Wyjścia 12:37-42). Jezus Chrystus też przywrócił swym naśladowcom wolność. W przyszłości oswobodzi wiernych ludzi z niewoli organizacji Szatana Diabła oraz uwolni ich od grzechu i śmierci (1 Koryntian 15:24-26; Kolosan 1:13; 1 Jana 5:19).

Obaj pośredniczyli w zawieraniu przymierzy. Mojżesz był pośrednikiem przymierza Prawa między Jehową Bogiem a narodem izraelskim (Wyjścia 19:3-9). Jezus jest pośrednikiem nowego przymierza między Bogiem a Izraelem duchowym (Jeremiasza 31:31-34; Łukasza 22:20; Hebrajczyków 8:6-13).

Obaj otrzymali władzę sędziowską. Mojżesz był prawodawcą i sędzią cielesnego Izraela (Wyjścia 18:13; Malachiasza 3:22, Bw). Jezus też usługuje jako Sędzia, a duchowemu „Izraelowi Bożemu” nadał odpowiednie prawa i przykazania (Galatów 6:16; Jana 15:10). Sam oznajmił: „Ojciec zresztą w ogóle nie sądzi nikogo, lecz wszelkie sądzenie powierzył Synowi, aby wszyscy szanowali Syna, tak jak szanują Ojca. Kto nie szanuje Syna, ten nie szanuje Ojca, który go posłał” (Jana 5:22, 23).

Zarówno Mojżeszowi, jak i Jezusowi powierzono zwierzchnictwo nad domem Bożym. Mojżesz wiernie wypełniał obowiązki głowy domu Bożego w starożytnym Izraelu (Liczb 12:7). A Jezus został ustanowiony Głową duchowego domostwa synów Jehowy i okazał się wierny. Rzeczywiście, Jezus „wierny był Temu, który go takim uczynił, jak był nim i Mojżesz w całym domu Jego. Tamten wszakże poczytany jest za godnego większej chwały niż Mojżesz, tak jak więcej szacunku niż dom zażywa jego budowniczy. (...) A Mojżesz jako usługujący był wierny w całym Jego domu na świadectwo tego, o czym miało się mówić potem, ale Chrystus jako Syn był wierny nad domem Jego. My jesteśmy Jego domem, jeśli mocnym uchwytem trzymamy się naszej swobody mowy i naszego chlubienia się nadzieją, wytrwale aż do końca” (Hebrajczyków 3:2-6).

Podobni nawet pod względem śmierci. W jakim sensie? Jehowa usunął ciało Mojżesza, zabezpieczając je zarówno przed zbezczeszczeniem, jak i przed ubóstwianiem (Powtórzonego Prawa 34:5, 6; Judy 9). Analogicznie postąpił z ciałem Jezusa, nie dopuszczając, aby się rozłożyło i stanowiło dla ludzi przeszkodę w okazaniu wiary (Psalm 16:10; Dzieje 2:29-31; 1 Koryntian 15:50).

Zwracaj uwagę na proroctwa

Nakreślono tu szereg spraw, w których Jezus Chrystus okazał się prorokiem takim jak Mojżesz. Jakże wspaniale się spełniła dana Mojżeszowi obietnica Boża dotycząca przyjścia owego proroka!

Nie ulega wątpliwości, że Bóg dotrzymał słowa i wzbudził proroka takiego jak Mojżesz. Wypowiedź z Księgi Powtórzonego Prawa 18:18 znalazła swe spełnienie w życiu i służbie Jezusa Chrystusa. Daje to nam podstawę do ufania innym proroctwom Słowa Jehowy. Dlatego zawsze zwracajmy na nie baczną uwagę.