‛Macie być świętymi, bo ja jestem święty’

„Bądźcie świętymi, bo ja jestem święty, Jahwe, Bóg wasz!” (KAPŁAŃSKA 19:2, BT).

 1. Jacy ludzie są uznawani w świecie za świętych?

W WIĘKSZOŚCI głównych religii świata czci się świętych. Matka Teresa powszechnie uważana jest za świętą ze względu na ofiarną działalność na rzecz ubogich w Indiach. Papieża nazywa się „Ojcem Świętym”. José María Escrivá, założyciel współczesnego ruchu katolickiego Opus Dei, uchodzi wśród wielu współwyznawców za „wzorzec świętości”. Hinduiści mają swoich swaminów, czyli świętych. Za świętego uznawany był Gandhi. W buddyzmie są święci mnisi, a islam adoruje świętego proroka. Ale co właściwie znaczy: być świętym?

 2, 3. (a) Co znaczą słowa „święty” i „świętość”? (b) Jakie pytania wymagają odpowiedzi?

² Słowo „święty” bywa definiowane następująco: „1. (...) mający związek z mocą Bożą; uświęcony. 2. Będący przedmiotem czci i szacunku lub ich godzien (...) 3. Żyjący według surowych albo wzniosłych zasad religijnych bądź duchowych (...) 4. Przeznaczony lub oddzielony dla celów religijnych”. W Biblii świętość oznacza „czystość lub nieskazitelność religijną”. Według leksykonu biblijnego Wnikliwe poznawanie Pism „oryginalne hebrajskie [słowo] kòdesz nasuwa myśl o oddzieleniu, odrębności i poświęceniu dla Boga, (...) o kimś, kto jest przeznaczony na służbę dla Boga”.a

³ Święty miał być cały naród izraelski. Prawo Boże nakazywało: „Ja jestem Jahwe, Bóg wasz — uświęćcie się. Bądźcie świętymi, ponieważ Ja jestem święty!” Kto stanowił źródło świętości? Jak niedoskonali Izraelici mogli się stać świętymi? I czego możemy się obecnie nauczyć z faktu, że Jehowa nawołuje do świętości? (Kapłańska [3 Mojżeszowa] 11:44, BT).

Izrael a Źródło świętości

 4. Co w Izraelu podkreślało świętość Jehowy?

⁴ Wszystko, co miało związek z oddawaniem czci Jehowie Bogu, polecono Izraelitom uznawać za święte i jako takie traktować. Dlaczego? Ponieważ sam Jehowa jest początkiem i źródłem świętości. Relacja Mojżesza o przygotowaniu świętego przybytku, szat i ozdób kończy się słowami: „W końcu wykonali ze szczerego złota lśniącą płytkę, święty znak poświęcenia, i wypisali na niej napis, jak się graweruje pieczęć: ‚Świętość należy do Jehowy’”. Błyszcząca płytka ze szczerego złota, przymocowana do zawoju arcykapłana, wskazywała, iż wyznaczono go do szczególnie świętej służby. Ów napis lśniący w słońcu stale przypominał Izraelitom o świętości Jehowy (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 28:36; 29:6; 39:30, NW).

 5. Kiedy niedoskonali Izraelici mogli być uznawani za świętych?

⁵ Ale w jaki sposób Izraelici mieli się stać święci? Było to możliwe jedynie dzięki bliskiej więzi z Jehową oraz dzięki czystemu wielbieniu. Aby czcić Go w świętości, czyli w sposób czysty pod względem fizycznym i duchowym, musieli dokładnie poznać „Najświętszego” (Przypowieści [Przysłów] 2:1-6; 9:10, NW). Musieli więc Go wielbić z czystych pobudek i czystym sercem. Wszelkie przejawy obłudy w oddawaniu Mu czci budziły w Jehowie wstręt (Przypowieści 21:27).

Dlaczego Jehowa potępił Izraela

 6. Jak za dni Malachiasza Żydzi traktowali stół Jehowy?

⁶ Stosunek Jehowy do połowicznego oddawania Mu czci uwidocznił się wtedy, gdy Izraelici przynosili do świątyni marne, ułomne ofiary. Za pośrednictwem swego proroka Malachiasza potępił On takie dary pośledniej jakości: „Nie mam w was upodobania — mówi Pan Zastępów — i nie jest mi miła ofiara z waszej ręki. (...) Lecz wy bezcześcicie je, mówiąc: Stół Pana może być nieczysty i można ofiarować na nim pokarm, którym sami gardzicie. Mówicie też: Ach! Jakiż to mozół! i złościcie mnie — mówi Pan Zastępów — i przynosicie to, co zrabowane, kulawe, chore i ofiarujecie. Czy mam łaskawie przyjąć to z waszej ręki? — mówi Pan” (Malachiasza 1:10, 12, 13).

 7. Jak Żydzi w V wieku p.n.e. dowodzili, że są dalecy od świętości?

⁷ Bóg posłużył się Malachiaszem do potępienia fałszywych praktyk, które upowszechniły się wśród Żydów prawdopodobnie w V wieku p.n.e. Kapłani dawali zły przykład, a ich postępowanie na pewno nie było święte. Mając takich przywódców, lud odstąpił od zasad Bożych tak dalece, że mężczyźni zaczęli rozwodzić się z żonami — najwyraźniej po to, by poślubiać młodsze kobiety pogańskie. Malachiasz napisał: „‚Jehowa świadczył między tobą a żoną twej młodości, wobec której postąpiłeś zdradziecko,b chociaż jest twoją towarzyszką i żoną twego przymierza. (...) A wy się strzeżcie, jeśli chodzi o waszego ducha, i niech nikt nie postępuje zdradziecko wobec żony swej młodości. On bowiem znienawidził rozwody — rzekł Jehowa, Bóg Izraela’” (Malachiasza 2:14-16, NW).

 8. Jak niektórzy członkowie zboru chrześcijańskiego przyswoili sobie popularny dziś pogląd na rozwód?

⁸ Obecnie w wielu krajach, w których łatwo jest rozwiązać małżeństwo, liczba rozwodów gwałtownie wzrasta. Dotyczy to nawet zboru chrześcijańskiego. Zamiast szukać pomocy starszych w przezwyciężaniu trudności i starać się uratować związek, niektórzy zbyt pochopnie chcą się rozwieść. Wysoką cenę pod względem emocjonalnym często płacą za to dzieci (Mateusza 19:8, 9).

 9, 10. Nad czym powinniśmy się zastanowić, jeśli chodzi o nasze wielbienie Jehowy?

⁹ Jak już zauważyliśmy, za czasów Malachiasza Żydzi byli w opłakanym stanie duchowym, toteż Jehowa otwarcie potępił ich powierzchowną pobożność i wykazał, że akceptuje tylko czystą formę wielbienia. Czy nie powinno nas to skłonić do przeanalizowania jakości naszego wielbienia Jehowy Boga — Zwierzchniego Władcy Wszechświata i Źródła prawdziwej świętości? Czy nasza służba dla Niego naprawdę jest święta? Czy dbamy o zachowywanie czystości duchowej?

¹⁰ Nie znaczy to, że mamy być doskonali — co jest przecież niemożliwe — lub że mamy porównywać się z drugimi. Każdy chrześcijanin powinien jednak oddawać Bogu cześć tak, jak potrafi najlepiej. Wiąże się to z jakością naszego wielbienia. Mamy służyć Bogu w miarę swych najlepszych możliwości — pełnić dla Niego świętą służbę. Jak to osiągnąć? (Łukasza 16:10; Galatów 6:3, 4).

Czyste serca pobudzają do czystego wielbienia

11, 12. Skąd się bierze postępowanie urągające świętości?

¹¹ Jezus wyraźnie uczył, że to, co jest w sercu, stanie się widoczne w mowie i w postępowaniu. Zarozumiałym, wyzutym ze świętości faryzeuszom powiedział: „Pomiocie żmijowy, jak możecie mówić rzeczy dobre, skoro jesteście niegodziwi? Bo z obfitości serca mówią usta”. Później wykazał, iż złe uczynki są rezultatem niegodziwych myśli kryjących się w sercu, czyli we wnętrzu człowieka. Oznajmił: „To, co wychodzi z ust, pochodzi z serca, i to kala człowieka. Na przykład z serca pochodzą niegodziwe rozważania, morderstwa, cudzołóstwa, rozpusty, złodziejstwa, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa. Te rzeczy kalają człowieka” (Mateusza 12:34; 15:18-20).

¹² Pomaga nam to zrozumieć, że postępki będące zaprzeczeniem świętości nie są czymś spontanicznym, nie mającym żadnej przyczyny. Wynikają raczej z nieczystych myśli skrywanych w sercu — potajemnych pragnień, a może nawet rojeń. Właśnie dlatego Jezus mógł powiedzieć: „Słyszeliście, że powiedziano: ‚Nie wolno ci cudzołożyć’. Ale ja wam mówię, że każdy, kto się wpatruje w niewiastę, aby do niej zapałać namiętnością, już popełnił z nią cudzołóstwo w swym sercu”. Innymi słowy, cudzołóstwo czy rozpusta zakorzenia się w sercu, jeszcze zanim dochodzi do występku. Następnie przy nadarzającej się okazji nieczyste myśli pobudzają do nieczystego postępowania. Widomym tego rezultatem jest rozpusta, cudzołóstwo, homoseksualizm, kradzież, oszczerstwa i odstępstwo (Mateusza 5:27, 28; Galatów 5:19-21).

13. Jakie przykłady dowodzą, że nieczyste myśli mogą doprowadzić do nieczystych czynów?

¹³ Można to unaocznić pewnymi przykładami. W niektórych krajach jak grzyby po deszczu powstają kasyna, nastręczające coraz więcej możliwości uprawiania hazardu. Kogoś mogłaby brać pokusa, by skorzystać z tego złudnego sposobu rozwiązania problemów finansowych. Zwodnicze myślenie mogłoby popchnąć jakiegoś brata do odrzucenia lub rozwodnienia zasad biblijnych, którymi się dotąd kierował.c Do wyzbycia się świętości może też popchnąć chrześcijanina pornografia, łatwo dostępna za pośrednictwem telewizji, kaset wideo, komputerów i książek. Wystarczy, by przestał dbać o swą zbroję duchową, a bardzo szybko uwikła się w niemoralność. Na ogół jednak upadek moralny prowadzący do grzechu zaczyna się w umyśle. W takich sytuacjach rzeczywiście sprawdzają się słowa Jakuba: „Każdy jest doświadczany, gdy go pociąga i nęci jego własne pragnienie. Potem pragnienie, gdy stanie się płodne, rodzi grzech” (Jakuba 1:14, 15; Efezjan 6:11-18).

14. Dzięki czemu wiele osób zaniechało zdrożnego postępowania?

¹⁴ Na szczęście wielu chrześcijan, którzy dopuścili się grzechu z powodu słabości, okazuje szczerą skruchę, toteż starsi mogą im pomóc odzyskać zdrowie duchowe. Nawet niejeden z wykluczonych za brak skruchy w końcu się opamiętuje i powraca do zboru. Takie osoby uświadamiają sobie, z jaką łatwością zwiódł je Szatan, gdy pozwoliły nieczystym myślom zakorzenić się w ich sercach (Galatów 6:1, 2; 2 Tymoteusza 2:24-26; 1 Piotra 5:8, 9).

Zdobądź się na odwagę, by stawić czoło własnym słabościom

15. (a) Dlaczego musimy stawić czoło własnym słabościom? (b) Co może nam pomóc w przyznawaniu się do naszych słabości?

¹⁵ Musimy dołożyć starań, by bezstronnie zbadać swe serce. Czy jesteśmy gotowi stawić czoło własnym słabościom — przyznać się do nich i z nimi walczyć? Czy potrafimy zapytać zaufanego przyjaciela, nad czym moglibyśmy popracować, i czy potem słuchamy jego rad? Chcąc pozostać świętymi, musimy pozbywać się swych przywar. Dlaczego? Ponieważ Szatan zna nasze słabości. Przez swe przebiegłe machinacje chce nas nakłonić do grzechu i do postępowania pozbawionego świętości. Podstępnymi działaniami stara się oddzielić nas od miłości Bożej, abyśmy utracili swą świętość i przestali się nadawać do wielbienia Jehowy (Jeremiasza 17:9; Efezjan 6:11; Jakuba 1:19).

16. Jaką walkę toczył Paweł?

¹⁶ Apostoł Paweł też przechodził próby i trudności, czemu dał wyraz w Liście do Rzymian: „Wiem, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka nic dobrego; bo jest we mnie zdolność chcenia, lecz nie ma zdolności zrobienia tego, co szlachetne. Gdyż dobra, którego chcę, nie czynię, ale dopuszczam się zła, którego nie chcę. (...) Doprawdy rozkoszuję się prawem Bożym zgodnie z człowiekiem, jakim jestem wewnątrz, ale w mych członkach dostrzegam inne prawo, toczące wojnę przeciwko prawu mego umysłu i prowadzące mnie jako jeńca prawa grzechu, które jest w mych członkach” (Rzymian 7:18-23).

17. Dlaczego Paweł wyszedł zwycięsko z walki ze słabościami?

¹⁷ Istotne było jednak to, że Paweł przyznawał się do swych słabości. Mimo że nie był od nich wolny, mógł powiedzieć: „Doprawdy rozkoszuję się prawem Bożym zgodnie z człowiekiem [duchowym], jakim jestem wewnątrz”. Paweł miłował dobro i nienawidził zła. Wciąż jednak musiał toczyć tę samą walkę, którą prowadzi każdy z nas — przeciw Szatanowi, przeciw światu oraz przeciw swemu ciału. W jaki więc sposób możemy wygrać ten bój i zachować świętość, trzymając się z dala od tego świata i jego sposobu myślenia? (2 Koryntian 4:4; Efezjan 6:12).

Jak zachować świętość?

18. Jak możemy zachować świętość?

¹⁸ Świętości nie da się osiągnąć, gdy się idzie po linii najmniejszego oporu lub pobłaża samemu sobie. Kto tak robi, będzie zawsze się usprawiedliwiał i zrzucał winę na drugich. Być może musimy się nauczyć ponosić odpowiedzialność za swe czyny i przestać naśladować tych, którzy twierdzą, że prześladuje ich pech, bo zostali tak wychowani lub odziedziczyli określone cechy. Tymczasem wszystko zależy od stanu serca. Czy miłujesz prawość? Czy dążysz do świętości? Czy pragniesz błogosławieństwa Bożego? Psalmista uwypuklił potrzebę odznaczania się świętością, mówiąc: „Odwróć się od zła i czyń dobrze, szukaj pokoju i ubiegaj się oń!” Apostoł Paweł napisał: „Miłość wasza niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do tego, co niegodziwe, lgnijcie do tego, co dobre” (Psalm 34:15; 97:10; Rzymian 12:9).

19, 20. (a) W jaki sposób możemy kształtować swój umysł? (b) Co wchodzi w zakres owocnego studium osobistego?

¹⁹ Jeżeli chcemy ‛lgnąć do tego, co dobre’, musimy przyswoić sobie punkt widzenia Jehowy i posiąść umysł Chrystusowy (1 Koryntian 2:16). Jak to osiągnąć? Przez regularne studium Słowa Bożego i rozmyślanie nad jego treścią. Jakże często słyszymy tę radę! Ale czy traktujemy ją wystarczająco poważnie? Czy na przykład zanim przyszedłeś na zebranie, naprawdę przestudiowałeś to czasopismo i odszukałeś podane wersety? Studium nie polega na zwykłym podkreśleniu kilku słów w każdym akapicie. Artykuł do studium można przejrzeć i podkreślić w ciągu 15 minut. Czy to jednak znaczy, że się go przeanalizowało? Ale żeby odnieść z niego korzyści duchowe, trzeba poświęcić na studium godzinę lub nawet dwie.

²⁰ Być może musimy narzucić sobie dyscyplinę i co tydzień wyłączać na kilka godzin telewizor, by naprawdę zająć się swą świętością. Regularne studium buduje duchowo i pobudza umysł do podejmowania właściwych decyzji, które prowadzą do „świętych postępków” (2 Piotra 3:11; Efezjan 4:23; 5:15, 16).

21. Jakie pytanie wymaga odpowiedzi?

²¹ Nasuwa się pytanie: W jakich jeszcze dziedzinach chrześcijanie mają być święci, tak jak Jehowa jest święty? Pobudzające do myślenia wskazówki podano w następnym artykule.

[Przypisy]

Czy pamiętasz?

◻ Jak Izraelitom wskazano na Źródło świętości?

◻ Dlaczego w czasach Malachiasza Izraelici nie wielbili Boga w sposób święty?

◻ Gdzie ma swój początek nieczyste postępowanie?

◻ Z czego musimy zdać sobie sprawę, jeśli chcemy być święci?

◻ Jak możemy zachować świętość?