Wystrzegaj się szemrania

„Czyńcie wszystko bez szemrań” (FILIPIAN 2:14).

 1, 2. Jakiej rady udzielił apostoł Paweł chrześcijanom w Filippi i Koryncie i dlaczego?

PISZĄC pod natchnieniem Bożym list do wczesnochrześcijańskiego zboru w Filippi, apostoł Paweł nie szczędził tamtejszym braciom pochwał. Z uznaniem wyraził się o ich hojności i gorliwości, a także o dobrych uczynkach. Przy okazji jednak zachęcił, by ‛wszystko czynili bez szemrań’ (Filipian 2:14). Dlaczego udzielił im takiej rady?

² Paweł wiedział, do czego może doprowadzić szemranie. O jego niebezpiecznych skutkach przypomniał kilka lat wcześniej zborowi w Koryncie. Napisał, że Izraelici podczas wędrówki po pustkowiu wielokrotnie ściągali na siebie gniew Jehowy. W jaki sposób? Otóż pragnęli tego, co szkodliwe, dopuszczali się bałwochwalstwa i rozpusty, wystawiali Jehowę na próbę i — szemrali. Apostoł zachęcił Koryntian, by wyciągnęli z tego naukę. Napisał: „Nie bądźcie szemraczami, tak jak niektórzy z nich szemrali i poginęli za sprawą niszczyciela” (1 Koryntian 10:6-11).

 3. Dlaczego warto omówić kwestię szemrania?

³ Nowożytni słudzy Jehowy przejawiają podobne nastawienie jak członkowie zboru w Filippi. Jesteśmy gorliwi w szlachetnych uczynkach i darzymy się nawzajem miłością (Jana 13:34, 35). Biorąc jednak pod uwagę szkody, jakie wśród starożytnego ludu Bożego spowodowało narzekanie, koniecznie powinniśmy usłuchać rady: „Czyńcie wszystko bez szemrań”. Najpierw rozważymy biblijne przykłady osób, które szemrały. Potem omówimy, jak w dobie obecnej można się ustrzec szemrania i jego zgubnych skutków.

Nikczemne zgromadzenie szemra przeciwko Jehowie

 4. Dlaczego Izraelici szemrali na pustkowiu?

⁴ W Biblii hebrajskie słowo, które znaczy ‛szemrać; utyskiwać; narzekać; pomrukiwać’, zostało użyte w związku z wydarzeniami, jakie się rozgrywały podczas 40-letniej wędrówki Izraelitów po pustkowiu. Często wtedy szemrali, niezadowoleni ze swego losu. Na przykład zaledwie kilka tygodni po wyzwoleniu z niewoli egipskiej „całe zgromadzenie synów Izraela zaczęło na pustkowiu szemrać przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi”. Izraelici narzekali: „Bodajbyśmy pomarli z ręki Jehowy w ziemi egipskiej, gdy siedzieliśmy przy garnkach mięsa, gdy jedliśmy chleb do syta — bo wyprowadziliście nas na to pustkowie, by cały ten zbór zamorzyć głodem” (Wyjścia 16:1-3).

 5. Przeciw komu w rzeczywistości szemrali Izraelici?

⁵ Wbrew twierdzeniom Izraelitów Jehowa zaopatrywał ich we wszystko, czego potrzebowali na pustkowiu — troskliwie dostarczał im pożywienia i wody. Nigdy nie groziła im śmierć z głodu. Oni jednak, owładnięci duchem niezadowolenia, wyolbrzymiali zaznawane trudy i zaczynali szemrać. Utyskiwali na Mojżesza i Aarona, ale w oczach Jehowy były to skargi przeciw Niemu samemu. Mojżesz powiedział Izraelitom: „Jehowa usłyszał wasze szemrania, że szemracie przeciwko niemu. A czymże my jesteśmy? Wasze szemrania nie są przeciwko nam, lecz przeciwko Jehowie” (Wyjścia 16:4-8).

 6, 7. Jak według Księgi Liczb 14:1-3 zmieniło się nastawienie Izraelitów?

⁶ Wkrótce potem Izraelici znowu ulegli skłonności do szemrania. Nieco wcześniej Mojżesz wysłał 12 zwiadowców, by przeszpiegowali Ziemię Obiecaną. Dziesięciu z nich przyniosło złe wieści. Jaki był tego skutek? „Wszyscy synowie Izraela zaczęli szemrać przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi, a całe zgromadzenie zaczęło mówić przeciw nim: ‚Obyśmy byli pomarli w ziemi egipskiej albo obyśmy byli pomarli na tym pustkowiu! I czemuż Jehowa prowadzi nas do tej ziemi [Kanaan], abyśmy padli od miecza? Nasze żony i nasze maleństwa staną się łupem. Czyż nie lepiej nam wrócić do Egiptu?’” (Liczb 14:1-3).

⁷ Jakże zmieniło się ich nastawienie! Początkowo byli wdzięczni Jehowie za oswobodzenie z Egiptu i wyzwolenie nad Morzem Czerwonym, toteż wysławiali Go w pieśniach (Wyjścia 15:1-21). Ale niewygody zaznawane na pustkowiu oraz strach przed Kananejczykami wystarczyły, by wdzięczność ustąpiła miejsca duchowi niezadowolenia. Zamiast dziękować Bogu za odzyskaną wolność, obwiniali Go o to, co niesłusznie uważali za przejawy braku troski z Jego strony. A zatem szemrali, bo nie cenili tego, co im dawał. Nic więc dziwnego, że Jehowa powiedział: „Jak długo jeszcze to nikczemne zgromadzenie będzie szemrać przeciwko mnie?” (Liczb 14:27; 21:5).

Szemranie w I wieku

 8, 9. Podaj przykłady szemrania utrwalone w Chrześcijańskich Pismach Greckich.

⁸ Powyższe przykłady szemrania dotyczą grup ludzi, którzy swoje niezadowolenie najwidoczniej wyrażali publicznie. Natomiast w roku 32 n.e., gdy Jezus Chrystus pojawił się w Jerozolimie na Święcie Szałasów, „wśród tłumów wiele o nim po cichu rozmawiano” (Jana 7:12, 13, 32). Jedni poszeptywali, że jest dobrym człowiekiem, a drudzy temu zaprzeczali.

⁹ Kiedy indziej Jezus i jego uczniowie gościli w domu Lewiego, zwanego Mateuszem, który był poborcą podatkowym. „Faryzeusze i ich uczeni w piśmie zaczęli szemrać wobec jego uczniów, mówiąc: ‚Czemuż jecie i pijecie z poborcami podatkowymi i grzesznikami?’” (Łukasza 5:27-30). Po jakimś czasie w Galilei „Żydzi zaczęli przeciw niemu [Jezusowi] szemrać, ponieważ rzekł: ‚Ja jestem chlebem, który zstąpił z nieba’”. Słowami Jezusa poczuli się urażeni nawet niektórzy jego naśladowcy i też zaczęli szemrać (Jana 6:41, 60, 61).

10, 11. Z jakiego powodu szemrali Żydzi mówiący po grecku i czego ze sposobu załatwienia ich skargi mogą się nauczyć chrześcijańscy starsi?

¹⁰ Inny powód do narzekania pojawił się wkrótce po dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Tym razem skutki były pozytywne. Wielu nowo nawróconych uczniów spoza terytorium Izraela korzystało wtedy z gościnności swych współwyznawców w Judei. Powstały jednak problemy dotyczące rozdzielania żywności. W Biblii czytamy: „Żydzi mówiący po grecku zaczęli szemrać przeciwko Żydom mówiącym po hebrajsku, ponieważ przy codziennym podziale przeoczano ich wdowy” (Dzieje 6:1).

¹¹ Owi greckojęzyczni Żydzi nie przypominali Izraelitów na pustkowiu. Nie utyskiwali samolubnie na swój los, lecz po prostu zwrócili uwagę na to, że nie zaspokajano potrzeb niektórych wdów. Poza tym nie stwarzali problemów ani nie narzekali na Jehowę. Swoją uzasadnioną skargę przedłożyli apostołom, którzy bezzwłocznie podjęli odpowiednie działania. Apostołowie dali tym piękny przykład dzisiejszym chrześcijańskim starszym. Ci duchowi pasterze uważają, by nie ‛zatykać swego ucha na krzyk skargi maluczkiego’ (Przysłów 21:13; Dzieje 6:2-6).

Strzeż się zgubnego wpływu szemrania

12, 13. (a) Zilustruj przykładem skutki szemrania. (b) Co mogłoby kogoś skłonić do szemrania?

¹² Większość omówionych tu relacji biblijnych dowodzi, że w przeszłości szemranie wyrządziło ludowi Bożemu mnóstwo szkód. Nie powinniśmy zatem bagatelizować zgubnego wpływu, jaki może ono wywierać również w dobie obecnej. Zilustrujmy to przykładem. Niejeden metal jest podatny na korozję. Jeśli zlekceważy się pierwsze oznaki rdzewienia, może on tak skorodować, że przestanie się nadawać do użytku. Mnóstwo samochodów trafia na złom nie z powodu uszkodzeń mechanicznych, ale dlatego, że wskutek zaawansowanej korozji przestały być bezpieczne. Jak można to odnieść do szemrania?

¹³ Tak jak pewne metale są podatne na korozję, tak też niedoskonali ludzie mają skłonność do narzekania. Powinniśmy być wyczuleni na wszelkie jej oznaki. I jak rdzewienie przyśpieszają wilgoć oraz sól, tak do szemrania mogą nas skłonić przeciwności. Niekiedy stres powoduje, że drobne poirytowanie zamienia się w rozgoryczenie. W miarę pogarszania się warunków panujących w dniach ostatnich tego systemu rzeczy zapewne będzie przybywać przyczyn do narzekania (2 Tymoteusza 3:1-5). Może się więc zdarzyć, że jeden sługa Jehowy zacznie szemrać przeciwko drugiemu z jakiegoś błahego powodu — na przykład poczuje się rozdrażniony jego słabościami, zdolnościami lub przywilejami służby.

14, 15. Dlaczego powinniśmy zwalczać skłonność do narzekania?

¹⁴ Gdybyśmy nie zwalczali skłonności do narzekania — obojętnie, z czego by ono wynikało — moglibyśmy ulec duchowi niezadowolenia i nabrać zwyczaju utyskiwania. Szemranie, które powoduje duchową korozję, mogłoby całkowicie nas zepsuć. Kiedy Izraelici zaczęli szemrać na tułaczkę po pustkowiu, w końcu posunęli się do obwiniania o to Jehowy (Wyjścia 16:8). Oby coś takiego nigdy nie przydarzyło się nikomu z nas!

¹⁵ Podatność metalu na korozję można zmniejszyć, gdy się szybko usunie pierwsze jej oznaki i pokryje go farbą antykorozyjną. Podobnie i my zdołamy zapanować nad zauważoną u siebie skłonnością do narzekania, jeśli od razu z modlitwą poświęcimy jej uwagę. Jak to zrobić?

Patrz na sprawy oczami Jehowy

16. Jak można przezwyciężyć skłonność do narzekania?

¹⁶ Szemracz skupia się na sobie i swoich problemach, natomiast spycha na dalszy plan błogosławieństwa, których zaznaje jako sługa Jehowy. Aby przezwyciężyć tendencję do utyskiwania, musimy wciąż pamiętać o tych błogosławieństwach. Na przykład mamy wspaniały zaszczyt reprezentować osobiste imię Jehowy (Izajasza 43:10). Możemy pielęgnować bliską więź z Nim i w każdej chwili zwracać się do ‛Tego, który wysłuchuje modlitwę’ (Psalm 65:2; Jakuba 4:8). Prowadzimy sensowne życie, ponieważ rozumiemy kwestię sporną co do powszechnego zwierzchnictwa, a dochowywanie lojalności Bogu uważamy za ogromny przywilej (Przysłów 27:11). Możemy regularnie uczestniczyć w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie (Mateusza 24:14). Dzięki wierze w ofiarę okupu złożoną przez Jezusa Chrystusa mamy czyste sumienie (Jana 3:16). Z dobrodziejstw tych korzystamy bez względu na to, co przychodzi nam znosić.

17. Dlaczego powinniśmy starać się patrzeć na sprawy z punktu widzenia Jehowy, nawet jeśli mamy uzasadniony powód do narzekań?

¹⁷ Starajmy się patrzeć na sprawy z punktu widzenia Jehowy, a nie swojego własnego. Psalmista Dawid śpiewał: „Daj mi poznać twe drogi, Jehowo; naucz mnie ścieżek twoich” (Psalm 25:4). Jeżeli mamy uzasadniony powód do skargi, Jehowa to widzi. Mógłby od razu naprawić sytuację. Dlaczego więc niekiedy pozwala, by przeciwności się utrzymywały? Być może chce nam pomóc wypracować piękne przymioty, takie jak wytrwałość, wiara czy wielkoduszna cierpliwość (Jakuba 1:2-4).

18, 19. Zilustruj przykładem, co można osiągnąć, gdy się bez utyskiwania znosi niedogodności.

¹⁸ Jeżeli bez utyskiwania znosimy niedogodności, to nie tylko udoskonalamy swoją osobowość, ale też wywieramy pozytywne wrażenie na postronnych obserwatorach. W roku 2003 grupa Świadków Jehowy z Niemiec wybrała się autokarem na Węgry, by uczestniczyć w dużym zgromadzeniu. Kierowca nie był ich współwyznawcą i nie uśmiechała mu się perspektywa spędzenia 10 dni w towarzystwie naszych braci. Ale pod koniec tej wycieczki całkowicie zmienił zdanie. Dlaczego?

¹⁹ Chociaż w trakcie podróży nie wszystko układało się pomyślnie, bracia nigdy nie narzekali. Zdaniem kierowcy była to najlepsza grupa wycieczkowiczów, jaką kiedykolwiek wiózł! Obiecał, że gdy następnym razem odwiedzą go Świadkowie Jehowy, zaprosi ich i uważnie wysłucha. Jakże korzystny wpływ wywarli na niego owi pasażerowie dzięki temu, że ‛wszystko czynili bez szemrań’!

Przebaczanie sprzyja jedności

20. Dlaczego powinniśmy sobie nawzajem przebaczać?

²⁰ A co wtedy, gdy mamy powód do narzekania na współwyznawcę? Jeśli sprawa jest poważna, powinniśmy uwzględnić zasady podane przez Jezusa, a zanotowane w Ewangelii według Mateusza 18:15-17. Nie zawsze jednak będzie to konieczne, bo na ogół chodzi o krzywdy pomniejszej wagi. Może dostrzeżemy w tym okazję do szkolenia umiejętności przebaczania? Paweł napisał: „Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego. Jak Jehowa wspaniałomyślnie wam przebaczył, tak czyńcie i wy. A prócz tego wszystkiego przyodziejcie się w miłość, gdyż ona jest doskonałą więzią jedności” (Kolosan 3:13, 14). Czy jesteśmy gotowi przebaczać? A czyż Jehowa nie ma powodów, by narzekać na nas? Mimo to raz po raz okazuje nam współczucie i przebacza.

21. Jak szemranie może wpłynąć na tych, którzy je słyszą?

²¹ Bez względu na to, jaki byśmy mieli powód do skargi, szemraniem nie rozwiążemy problemu. Hebrajski wyraz tłumaczony na „szemrać” oznacza też „pomrukiwać”. Jeśli ktoś w naszej obecności ciągle szemra, zapewne czujemy się nieswojo i staramy się go unikać. Gdybyśmy więc sami szemrali, niejako pomrukiwali, nasi słuchacze mogliby odebrać nas tak samo. Mogą się poczuć tak zakłopotani, że zaczną od nas stronić. Gniewnym sarkaniem być może zwrócimy czyjąś uwagę, ale na pewno nie pozyskamy serca tej osoby.

22. Co pewna nastolatka napisała o Świadkach Jehowy?

²² Gotowość do przebaczania sprzyja jedności, którą lud Boży bardzo sobie ceni (Psalm 133:1-3). W liście do jednego z europejskich biur oddziałów Świadków Jehowy pewna 17-letnia katoliczka napisała z uznaniem: „Jest to jedyna znana mi organizacja, której członkowie nie są podzieleni przez nienawiść, chciwość, nietolerancję, samolubstwo czy rozłamy”.

23. Co omówimy w następnym artykule?

²³ Wdzięczność za wszelkie duchowe błogosławieństwa, których zaznajemy jako czciciele prawdziwego Boga, Jehowy, pomoże nam zabiegać o jedność i wystrzegać się utyskiwania na innych w sprawach osobistych. Z następnego artykułu dowiemy się, jak zbożne przymioty mogą nas uchronić przed jeszcze groźniejszą formą szemrania — przed szemraniem przeciwko ziemskiej części organizacji Jehowy.

Czy sobie przypominasz?

• Czym jest szemranie?

• Jak byś zilustrował skutki szemrania?

• Dzięki czemu można przezwyciężyć skłonność do szemrania?

• Jak gotowość do przebaczania pomaga wystrzegać się szemrania?

[Ilustracja na stronie 14]

Izraelici w rzeczywistości szemrali przeciw Jehowie!

[Ilustracja na stronie 17]

Czy starasz się patrzeć na sprawy oczami Jehowy?

[Ilustracje na stronie 18]

Gotowość do przebaczania sprzyja jedności