‛Słuchaj i pojmuj znaczenie’

 1, 2. Dlaczego wielu nie rozumiało znaczenia tego, co mówił Jezus?

KTOŚ może słyszeć, że druga osoba coś do niego mówi. Może nawet zwracać uwagę na ton jej głosu. Ale czy odniesie z tego pożytek, jeśli nie rozumie znaczenia docierających do niego słów? (1 Kor. 14:9). Działo się tak za czasów Jezusa. Tysiące ludzi słyszało, co mówił. Posługiwał się on językiem, który rozumieli. A jednak nie wszyscy pojmowali znaczenie jego wypowiedzi. Dlatego Jezus oświadczył: „Słuchajcie mnie wszyscy i pojmujcie znaczenie” (Marka 7:14).

² Z jakiego powodu wielu nie rozumiało znaczenia tego, co mówił Jezus? Niektórzy z góry przyjęli pewne poglądy i kierowali się niewłaściwymi pobudkami. Do takich osób Jezus rzekł: „Zręcznie odsunęliście przykazanie Boże, by zachować swą tradycję” (Marka 7:9). Ludzie ci w rzeczywistości nie starali się dociec sedna jego słów. Nie chcieli zmienić swego postępowania ani zapatrywań. Ich uszy może i były otwarte, lecz serca mieli szczelnie zamknięte! (Odczytaj Mateusza 13:13-15). A jak my możemy się upewnić, że mamy otwarte serca, tak by odnosić pożytek z nauk Syna Bożego?

 3. Dlaczego uczniowie Jezusa potrafili zrozumieć jego wypowiedzi?

³ Musimy naśladować postawę pokornych uczniów Jezusa. Powiedział on do nich: „Szczęśliwe są wasze oczy, gdyż widzą, i wasze uszy, gdyż słyszą” (Mat. 13:16). Dlaczego potrafili oni zrozumieć to, czego inni nie pojmowali? Po pierwsze, chętnie zadawali pytania i dociekali, co naprawdę kryje się za słowami Jezusa (Mat. 13:36; Marka 7:17). Po drugie, chętnie budowali na tym, co już uznali w swych sercach (odczytaj Mateusza 13:11, 12). I po trzecie, wszystko, co usłyszeli i zrozumieli, chętnie wykorzystywali nie tylko w swoim życiu, lecz także do pomagania innym (Mat. 13:51, 52).

 4. Jakie trzy kroki musimy poczynić, żeby zrozumieć przykłady Jezusa?

⁴ Aby zrozumieć przykłady Jezusa, trzeba pójść w ślady jego wiernych uczniów. Obejmuje to trzy kroki. Najpierw musimy chętnie poświęcać czas na studiowanie wypowiedzi Jezusa i rozmyślanie o nich, na szukanie dodatkowych wyjaśnień oraz na zadawanie stosownych pytań. Dzięki temu nabędziemy wiedzy (Prz. 2:4, 5). Następnie musimy dostrzec, jak nowo zdobyta wiedza wiąże się z już wcześniej posiadaną i jakie korzyści możemy z tego odnieść osobiście. W ten sposób zyskamy zrozumienie (Prz. 2:2, 3). I wreszcie to, czego się nauczyliśmy, powinniśmy wprowadzić w czyn. Dowiedziemy tym mądrości (Prz. 2:6, 7).

 5. Zilustruj różnicę między wiedzą, zrozumieniem i mądrością.

⁵ Jaka jest różnica między wiedzą, zrozumieniem i mądrością? Można to zilustrować w następujący sposób: Wyobraź sobie, że stoisz na środku drogi i wprost na ciebie jedzie autobus. Najpierw widzisz autobus — to jest wiedza. Następnie uświadamiasz sobie, że jeśli pozostaniesz na miejscu, to autobus w ciebie uderzy — na tym polega zrozumienie. Dlatego odskakujesz na pobocze — i to jest mądrość! Nic dziwnego, że Biblia zachęca nas, byśmy ‛strzegli praktycznej mądrości’. Chodzi przecież o nasze życie! (Prz. 3:21, 22; 1 Tym. 4:16).

 6. Za pomocą jakich pytań przeanalizujemy siedem przykładów Jezusa? (Zobacz ramkę na sąsiedniej stronie).

⁶ W tym i następnym artykule przeanalizujemy siedem przykładów, którymi posłużył się Jezus. Zrobimy to za pomocą następujących pytań: Co oznacza dany przykład? (Dzięki temu zdobędziemy wiedzę). Dlaczego Jezus go podał? (W ten sposób zyskamy zrozumienie). Jak te informacje możemy wykorzystać z pożytkiem dla siebie i innych? (Na tym polega mądrość). Zastanowimy się także: Czego się z tego uczymy o Jehowie i Jezusie?

 7. Co oznacza przykład o ziarnku gorczycy?

⁷ Odczytaj Mateusza 13:31, 32. Co oznacza przykład o ziarnku gorczycy? Samo ziarnko wyobraża orędzie o Królestwie, jak również to, co się wyłoniło w efekcie rozgłaszania tego orędzia — zbór chrześcijański. Podobnie jak ziarnko gorczycy jest „najdrobniejsze ze wszystkich nasion”, tak w 33 roku n.e. powstał niewielki zbór chrześcijański. Jednak w ciągu kilku dziesięcioleci szybko się rozrósł. Jego rozwój przeszedł najśmielsze oczekiwania (Kol. 1:23). Ten wzrost okazał się dobrodziejstwem, bo według słów Jezusa „ptaki nieba” mogły ‛znaleźć siedlisko wśród gałęzi’. Te symboliczne ptaki przedstawiają szczerych ludzi, którzy przychodzą do zboru i znajdują w nim duchowy pokarm, cień i schronienie (por. Ezech. 17:23).

 8. Dlaczego Jezus podał przykład o ziarnku gorczycy?

⁸ Dlaczego Jezus podał ten przykład? Nawiązując do zdumiewającego wzrostu ziarnka gorczycy, zilustrował siłę, z jaką Królestwo Boże się rozrasta, zapewnia ochronę i pokonuje wszystkie przeszkody. Od roku 1914 widzialna część organizacji Bożej rozwija się w zadziwiający sposób! (Izaj. 60:22). Osoby należące do tej organizacji zaznają wspaniałej duchowej ochrony (Prz. 2:7; Izaj. 32:1, 2). Co więcej, ten nieustający rozwój dowodzi, że nie da się go powstrzymać — Królestwo przezwycięża wszelkie przeciwności (Izaj. 54:17).

 9. (a) Jaka lekcja płynie z przykładu o ziarnku gorczycy? (b) Czego to nas uczy o Jehowie i Jezusie?

⁹ Czego się uczymy z przykładu o ziarnku gorczycy? Może mieszkamy tam, gdzie jest mało Świadków Jehowy albo gdzie nie widać zbyt wielu bezpośrednich rezultatów naszej działalności ewangelizacyjnej. Ale pamiętanie, że Królestwo może pokonać każdą przeszkodę, doda nam sił do wytrwania. Kiedy w 1926 roku brat Edwin Skinner przybył do Indii, działała tam tylko garstka Świadków. Początkowo postęp był znikomy, a głoszenie „szło ciężko”. Ale brat ten kontynuował działalność i widział, jak orędzie o Królestwie przełamywało wielkie przeciwności. Obecnie w kraju tym działa ponad 37 000 głosicieli, a na Pamiątkę w roku 2013 przybyło ponad 108 000 osób. Rozważmy inny przykład imponującego rozwoju Królestwa. W tym samym roku, w którym brat Skinner przyjechał do Indii, zapoczątkowano działalność kaznodziejską w Zambii. Teraz jest tam przeszło 170 000 głosicieli, a na Pamiątce w 2013 roku było 763 915 obecnych. Oznacza to, że z zaproszenia skorzystał co 18 mieszkaniec tego kraju. Jakiż to zachwycający wzrost!

10. Co oznacza przykład o zakwasie?

¹⁰ Odczytaj Mateusza 13:33. Co oznacza przykład o zakwasie? Przykład ten również odnosi się do orędzia o Królestwie i owoców głoszenia. „Cała ta masa” mąki wyobraża wszystkie narody, a proces zakwaszania symbolizuje rozprzestrzenianie się orędzia o Królestwie w wyniku dzieła ewangelizacji. Wzrost ziarnka gorczycy wyraźnie widać, natomiast rozchodzenie się zakwasu początkowo nie jest widoczne. Efekty tego procesu można zauważyć dopiero po jakimś czasie.

11. Dlaczego Jezus podał przykład o zakwasie?

¹¹ Dlaczego Jezus podał ten przykład? Pokazał, że orędzie o Królestwie może niepowstrzymanie się rozprzestrzeniać i powodować zmiany. Dotarło ono „aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:8). Jednak zmiany wywołane przez to orędzie nie zawsze są zauważalne; niektórych początkowo nie widać. Ale one następują — zmienia się liczba tych, którzy przyjmują to rozprzestrzeniające się orędzie, oraz ich osobowość (Rzym. 12:2; Efez. 4:22, 23).

12, 13. Opowiedz, jak dzieło głoszenia o Królestwie rozwija się w sposób ukazany w przykładzie o zakwasie.

¹² Efekty działalności ewangelizacyjnej często są widoczne dopiero po latach od jej zainicjowania. Na przykład w roku 1982 Franz i Margit — małżeństwo z brazylijskiego Betel, usługujące obecnie w innym Biurze Oddziału — głosili w miasteczku na prowincji. Zapoczątkowali wtedy studium biblijne między innymi z pewną matką i jej czworgiem dzieci. Najstarszy z chłopców, mający wtedy 12 lat, był bardzo nieśmiały i często przed studium gdzieś się chował. Ponieważ Franz i Margit otrzymali inny przydział służby, nie mogli kontynuować rozpoczętego studium. Ale po 25 latach odwiedzili to miasteczko. Co tam zastali? Zbór liczący 69 głosicieli, w tym 13 pionierów stałych, którzy spotykali się na zebraniach w nowej Sali Królestwa. A co z tamtym nieśmiałym chłopcem? Teraz usługuje jako koordynator grona starszych! Podobnie jak zakwas z przykładu Jezusa, tak orędzie o Królestwie rozrosło się i zmieniło życie wielu osób — ku ogromnej radości owego małżeństwa!

¹³ Orędzie o Królestwie ma niewidoczną zdolność przeobrażania ludzi, co da się zauważyć zwłaszcza w krajach, w których nasza działalność jest obłożona zakazem. Trudno ustalić, w jakim stopniu dobra nowina dociera do takich miejsc, toteż często rezultaty okazują się zaskakujące. Tak właśnie było na Kubie. Wieść o Królestwie dotarła tam w roku 1910, a trzy lata później kraj ten odwiedził brat Russell. Z początku jednak postęp był powolny. Co teraz dzieje się na Kubie? Działa tam ponad 96 000 głosicieli dobrej nowiny, a na uroczystość Pamiątki w 2013 roku przybyło 229 726 osób — czyli co 48 mieszkaniec tego wyspiarskiego kraju. Nawet w państwach, w których nasza działalność nie jest zakazana, orędzie o Królestwie może dotrzeć tam, gdzie zdaniem miejscowych Świadków niewiele da się zdziałać (Kazn. 8:7; 11:5)a.

14, 15. (a) Jaki pożytek każdy z nas może odnieść z nauki zawartej w przykładzie o zakwasie? (b) Czego to nas uczy o Jehowie i Jezusie?

¹⁴ Jaki pożytek możemy odnieść z nauki, którą Jezus zawarł w przykładzie o zakwasie? Kiedy rozmyślamy o znaczeniu tego przykładu, uświadamiamy sobie, że nie musimy zbytnio się zamartwiać o to, jak dobra nowina o Królestwie dotrze do milionów ludzi, którzy jeszcze jej nie słyszeli. Jehowa nad wszystkim czuwa. Jaka jest nasza rola? Słowo Boże odpowiada: „Z rana siej swoje nasienie i aż do wieczora nie pozwól spocząć swej ręce; bo nie wiesz, w którym miejscu to się uda: czy tutaj, czy tam, czy też oba będą równie dobre” (Kazn. 11:6). Rzecz jasna nigdy nie powinniśmy przestać się modlić o powodzenie dzieła głoszenia, zwłaszcza w krajach, w których nasza działalność podlega ograniczeniom (Efez. 6:18-20).

¹⁵ Ponadto nie możemy się zniechęcać, jeśli początkowo nie dostrzegamy rezultatów naszych wysiłków. Nigdy nie powinniśmy ‛gardzić dniem małych początków’ (Zach. 4:10, Biblia warszawska). Efekty mogą okazać się znacznie wspanialsze i bardziej zachwycające, niż moglibyśmy się spodziewać! (Ps. 40:5; Zach. 4:7).

16. Co oznaczają przykłady o wędrownym kupcu i ukrytym skarbie?

¹⁶ Odczytaj Mateusza 13:44-46. Co oznaczają przykłady o wędrownym kupcu i ukrytym skarbie? W czasach Jezusa niektórzy kupcy w poszukiwaniu najszlachetniejszych pereł zapuszczali się nawet na Ocean Indyjski. Kupiec z tego przykładu wyobraża szczerych ludzi, którzy zdobywają się na wyrzeczenia, by zaspokoić swe potrzeby duchowe. „Jedna perła wysokiej wartości” symbolizuje cenną prawdę o Królestwie. Dostrzegłszy wartość tej perły, kupiec był gotów natychmiast sprzedać wszystko, co miał, i ją kupić. Jezus wspomniał również o człowieku, który pracując na polu, znalazł ukryty skarb. W przeciwieństwie do kupca człowiek ten nie poszukiwał skarbu. Ale tak jak kupiec, postanowił sprzedać wszystko i go nabyć.

17. Dlaczego Jezus podał przykłady o wędrownym kupcu i ukrytym skarbie?

¹⁷ Dlaczego Jezus podał te dwa przykłady? Pokazał, że prawdę można znaleźć na różne sposoby. Niektórzy jej poszukują i zdobywają się przy tym na niemały wysiłek. Inni nie podejmują takich poszukiwań, a mimo to znajdują prawdę — na przykład ktoś im ją przynosi. Tak czy inaczej, każdy z tych mężczyzn rozpoznał wartość tego, co znalazł, i był gotowy nabyć to kosztem ogromnych wyrzeczeń.

18. (a) Jaki pożytek możemy odnieść z tych dwóch przykładów? (b) Czego to nas uczy o Jehowie i Jezusie?

¹⁸ Jaki pożytek możemy odnieść z tych dwóch przykładów? (Mat. 6:19-21). Zadaj sobie pytania: „Czy przejawiam takie nastawienie, jakie mieli ci dwaj mężczyźni? Czy podobnie cenię prawdę? Czy jestem skłonny do poświęceń, żeby ją zdobyć, czy może pozwalam, by inne rzeczy, jak na przykład troski życia codziennego, odwróciły od niej moją uwagę?” (Mat. 6:22-24, 33; Łuk. 5:27, 28; Filip. 3:8). Im głębszą radość odczuwamy ze znalezienia prawdy, tym bardziej będziemy zdecydowani stawiać ją na pierwszym miejscu w życiu.

19. Co przeanalizujemy w następnym artykule?

¹⁹ Obyśmy pokazywali, że słuchamy i naprawdę pojmujemy znaczenie przykładów dotyczących Królestwa. Chodzi nie tyle o to, żeby wiedzieć, co znaczą, ile o to, żeby wprowadzać w czyn zawarte w nich nauki. W następnym artykule przeanalizujemy kolejne trzy przykłady i zobaczymy, czego możemy się z nich nauczyć.