Przedstawianie dobrej nowiny — z rozeznaniem
1 Apostoł Paweł podkreślił potrzebę okazywania rozwagi w czasie przedstawiania dobrej nowiny ludziom o odmiennych wierzeniach i wywodzących się z różnych środowisk. W naszych czasach jedni uważają się za religijnych, zaś inni nie zdradzają takich skłonności ani nie cenią sobie wartości duchowych. Jako głosiciele dobrej nowiny, mamy dotrzeć z orędziem o Królestwie do „ludzi wszelkiego pokroju” i dlatego w naszej służbie musimy się kierować rozeznaniem (1 Kor. 9:19-23).
ZROZUMIENIE POTRZEB ROZMÓWCY
2 Kierowanie się rozeznaniem w służbie polowej polega między innymi na dostosowywaniu tematu rozmowy do zainteresowań danej osoby. Wymaga to dobrego przygotowania. Gdy głosiciel jest dokładnie zapoznany z różnymi zagadnieniami omawianymi w naszych książkach i czasopismach, to w czasie przedstawiania dobrej nowiny może bez trudu podjąć rozmowę na rozmaite tematy. W zależności od tego, czy ma przed sobą osobę starszą, młodego, głowę rodziny, panią domu, kobietę w sile wieku czy jeszcze kogoś innego, powinien dopasować przedstawiany materiał do indywidualnych potrzeb rozmówcy, kierując się rozeznaniem.
3 Kiedy podchodzisz do kogoś, z kim chcesz porozmawiać, zwracaj uwagę na różne szczegóły. Może zdążysz się zorientować, czy ma dzieci, czy jest religijny, czy dba o dom itd. Z takimi informacjami będziesz mógł dostosować słowa wstępne do jego sytuacji i zainteresowań. Przez zadawanie rozmówcy taktownych, dobrze przemyślanych pytań oraz przez uważne przysłuchiwanie się jego wypowiedziom możesz poznać jego poglądy i odczucia, a następnie ustalić najlepszy sposób poprowadzenia dalszej rozmowy.
ELASTYCZNE PODEJŚCIE
4 Kiedy przed domem lub po wejściu do mieszkania zobaczysz zabawki albo dzieci, możesz rozpocząć omawianie „Tematu do rozmów” mniej więcej tak: „Prowadzimy rozmowy z rodzicami o potrzebie odpowiedniego pokierowania dziećmi. Wielu rodziców martwi się tym, że w szkole poświęca się za mało uwagi wpajaniu dzieciom zasad moralnych. Czy pan(i) tak się na to zapatruje?” Wysłuchaj odpowiedzi. Jeśli wywnioskujesz, że masz przed sobą osobę religijną, możesz dalej powiedzieć: „Co ciekawe, Pismo Święte wskazuje, że tak nam, jak i naszym dzieciom potrzebne jest mądre kierownictwo. Proszę zwrócić uwagę, co jest powiedziane w Księdze Przysłów 14:12”. Po odczytaniu tego wersetu możesz zaproponować traktat albo czasopismo, z którego wynika, że rady podane w Biblii mają dla nas praktyczną wartość.
5 Gdyby rozmówca dawał do zrozumienia, że rady biblijne nie mają dla niego większej wartości, okaż rozeznanie, kierując rozmowę na nieco inne tory. Zapytaj: „Czy mógłbym wiedzieć, dlaczego doszedł pan do takiego wniosku?” Po wysłuchaniu odpowiedzi poprowadź dalej rozmowę: „Chyba rozumiem, dlaczego pan tak myśli. Niedawno przeczytałem w tej książce coś, co i pana na pewno zainteresuje”. Otwórz książkę Stwarzanie na stronie 199 i odczytaj paragrafy 1 i 2. Następnie zapytaj, czy nie chciałby zapoznać się z faktami, które zdaniem wielu przemawiają za tym, że Biblia naprawdę jest godna zaufania.
6 Bądź zawsze dobrze przygotowany do służby, zleconej nam przez Jehowę, i kieruj się w niej rozeznaniem. Wtedy będziesz mógł powiedzieć za apostołem Pawłem: „Stałem się wszystkim dla ludzi wszelkiego pokroju, abym koniecznie zbawił niektórych” (1 Kor. 9:22; Prz. 19:8).