Skrzynka pytań

◼ Jak nadzorca służby może czuwać nad pracą sług pomocniczych odpowiedzialnych za zajmowanie się literaturą (książki, broszury, traktaty) oraz czasopismami?

Zakres obowiązków nadzorcy służby nie ogranicza się wyłącznie do odwiedzania raz w miesiącu kolejnej grupy zborowego studium książki i organizowania regularnych zbiórek do służby polowej. Ten gorliwy starszy interesuje się żywo wszystkim, co może mieć związek z rozwojem działalności kaznodziejskiej na terenie przydzielonym zborowi.

Brat ten troszczy się także o to, żeby każdego miesiąca zbór miał odpowiedni zapas literatury i czasopism proponowanych do rozpowszechniania, żeby były one łatwo dostępne i w bardzo dobrym stanie. W tym celu sprawuje pieczę nad różnymi zadaniami sług pomocniczych wyznaczonych do zajmowania się literaturą oraz czasopismami.

Nadzorca służby zwraca szczególną uwagę na zamieszczane w Naszej Służbie Królestwa ogłoszenia o planowanych kampaniach naszych wydawnictw. Ściśle współpracuje ze sługą literatury, żeby zapewnić zborowi dostateczny zapas, a jednocześnie nie zamawiać za dużo. Przy wypełnianiu zamówienia do Towarzystwa należy wziąć pod uwagę, czy dana publikacja będzie udostępniana w służbie po raz pierwszy albo czy nie będzie wkrótce studiowana w zborze. Jeżeli określona publikacja była już zalecana do rozpowszechniania, wystarczy przeanalizować odpowiednie sprawozdanie zboru ze służby polowej, aby ocenić, czy zapas, jakim dysponuje zbór, jest wystarczający. Oczywiście należy też uwzględnić takie czynniki, jak liczba głosicieli, którzy w danym miesiącu podjęli pomocniczą służbę pionierską, oraz wzrost liczby głosicieli i pionierów stałych od poprzedniej kampanii. Publikacje należy udostępniać głosicielom przed zebraniami i po nich. Kartony z literaturą powinny być przechowywane w czystym, suchym miejscu i ustawiane w taki sposób, żeby nie zostały uszkodzone.

Nadzorca służby współpracuje też ze sługą czasopism. Od czasu do czasu obaj powinni porównać liczbę czasopism zamawianych każdego miesiąca z rzeczywistą liczbą rozpowszechnianych egzemplarzy. Może się okazać, że niektórzy głosiciele systematycznie gromadzą u siebie czasopisma, wobec czego powinni zamawiać mniej, żeby się nie marnowały.

Pamiętając o powyższych wskazówkach, nadzorca służby osobiście sprawdzi, ile publikacji zalecanych do rozpowszechniania zbór zamawia na formularzu Zamówienie na literaturę S(d)-14. Następnie przekaże ten druk sekretarzowi zboru, który dokładnie sprawdzi pozostałe rubryki, zwracając szczególną uwagę na liczbę zamawianych kosztowniejszych wydawnictw.

Oczywiście należyte zajmowanie się literaturą i czasopismami wymaga też wykonania pracy papierkowej. Gdyby wyznaczeni do tego bracia mieli pytania w związku z przeznaczeniem i wypełnianiem formularzy i sprawozdań, sekretarz chętnie udzieli im stosownych wyjaśnień.