Ucz się od tego, „którego Jezus szczególnie kochał”

 1. Jak wpływa na ciebie świadomość, że Jehowa cię kocha?

„BÓG jest miłością” — napisał apostoł Jan (1 Jana 4:8). To proste stwierdzenie przypomina nam o fundamentalnej prawdzie: Bóg Jehowa, który jest Źródłem życia, jest też Źródłem miłości. On nas kocha! Świadomość ta daje nam poczucie bezpieczeństwa, szczęścia i spełnienia.

 2. Jakie są dwa największe przykazania, zgodnie z Mateusza 22:37-40, i dlaczego drugiego z nich może nam być trudno przestrzegać?

² Dla chrześcijan okazywanie miłości to nie opcja — to przykazanie (odczytaj Mateusza 22:37-40). Jeśli dobrze znamy Jehowę, to pierwszego przykazania dotyczącego miłości nietrudno nam przestrzegać. Wiemy, że On jest doskonały. Obchodzi się z nami życzliwie i delikatnie. Ale może nam być trudno przestrzegać drugiego przykazania. Dlaczego? Bo nasi bracia i siostry, czyli bliźni szczególnie nam bliscy, są niedoskonali. Czasami mogą powiedzieć albo zrobić coś, co odbierzemy jako niemiłe i przykre. Jehowa wiedział, że będzie to dla nas wyzwaniem. Dlatego natchnął niektórych pisarzy biblijnych do spisania konkretnych rad dotyczących miłości — dlaczego i jak powinniśmy okazywać ją sobie nawzajem. Jednym z tych pisarzy był właśnie Jan (1 Jana 3:11, 12).

 3. Co Jan podkreślał w swoich księgach?

³ W swoich księgach Jan podkreśla, że chrześcijanie muszą okazywać miłość. W relacji z życia Jezusa mówi o tym przymiocie więcej niż pozostali ewangeliści razem wzięci. Kiedy spisywał Ewangelię oraz trzy listy, miał już około 100 lat. Wyjawił w nich, że wszystko, co robimy, musi wypływać z miłości (1 Jana 4:10, 11). Ale sam potrzebował sporo czasu, żeby dobrze to zrozumieć.

 4. Czy Jan zawsze okazywał innym miłość?

⁴ W młodości Jan nie zawsze okazywał miłość. Przy pewnej okazji Jezus i jego uczniowie w drodze do Jerozolimy przechodzili przez Samarię. W jednej wiosce nie przyjęto ich gościnnie. Jak zareagował Jan? Chciał ściągnąć z nieba ogień i zniszczyć całą wioskę! (Łuk. 9:52-56). Kiedy indziej nie okazał miłości innym apostołom. On i jego brat, Jakub, najwyraźniej namówili swoją matkę, żeby poprosiła Jezusa o wyznaczenie im w Królestwie eksponowanych stanowisk. Gdy pozostali apostołowie się o tym dowiedzieli, bardzo się oburzyli (Mat. 20:20, 21, 24). Jednak mimo tych niedociągnięć Jana Jezus go kochał (Jana 21:7).

 5. Co omówimy w tym artykule?

⁵ W tym artykule omówimy przykład Jana oraz niektóre jego wypowiedzi na temat miłości. Dowiemy się, jak możemy pokazywać, że kochamy naszych braci i siostry. Zobaczymy też, w jaki ważny sposób głowy rodzin mogą okazywać miłość swoim bliskim.

 6. Jak Jehowa pokazuje, że nas kocha?

⁶ Często myślimy o miłości jako o ciepłym uczuciu wyrażającym się w miłych słowach. Ale prawdziwa miłość musi być poparta czynami (por. Jak. 2:17, 26). Weźmy na przykład miłość Jehowy (1 Jana 4:19). On wyraża nam ją pięknymi słowami zapisanymi w Biblii (Ps. 25:10; Rzym. 8:38, 39). Jednak o tym, że nas kocha, świadczą nie tylko Jego wypowiedzi, ale też czyny. Jan napisał: „Bóg okazał nam miłość w ten sposób, że posłał na świat swojego jednorodzonego Syna, żebyśmy przez niego uzyskali życie” (1 Jana 4:9). Jehowa pozwolił, żeby Jego ukochany Syn za nas cierpiał i umarł (Jana 3:16). Czy mamy jakiekolwiek wątpliwości, że naprawdę nas kocha?

 7. Jak Jezus dowiódł, że nas kocha?

⁷ Również Jezus zapewniał swoich uczniów, że ich kocha (Jana 13:1; 15:15). Jednak głębokiej miłości do nich i do nas dowiódł nie tylko tym, co mówił, ale też tym, co robił. Oświadczył: „Nie ma miłości większej niż ta, gdy ktoś oddaje życie za swoich przyjaciół” (Jana 15:13). Jak powinno na nas wpływać rozmyślanie o tym, co zrobili dla nas Jehowa i Jezus?

 8. Do czego zachęcają nas słowa z 1 Jana 3:18?

⁸ Powinniśmy pokazywać, że my też kochamy Jehowę i Jezusa. Robimy to wtedy, gdy jesteśmy Im posłuszni (Jana 14:15; 1 Jana 5:3). Jezus polecił nam, żebyśmy kochali siebie nawzajem (Jana 13:34, 35). Nasza miłość do braci i sióstr musi być widoczna w czynach, a nie tylko w słowach (odczytaj 1 Jana 3:18). Co konkretnie możemy robić, żeby dowieść takiej miłości?

 9. Do czego pobudzała Jana miłość?

⁹ Jan mógł zostać z ojcem i zarabiać pieniądze w rodzinnej spółce rybackiej. Ale on resztę swojego długiego życia poświęcił na uczenie innych prawdy o Jehowie i Jezusie. Takie życie nie było łatwe. Za głoszenie znosił prześladowania, a pod koniec I wieku, już jako sędziwy człowiek, został zesłany na wyspę Patmos (Dzieje 3:1; 4:1-3; 5:18; Obj. 1:9). Chociaż miał tam ograniczone możliwości działania, dalej myślał o innych. Na przykład opisał wizje, które otrzymał, i wysłał je do zborów, żeby bracia wiedzieli, „co ma się stać wkrótce” (Obj. 1:1). Potem, prawdopodobnie już po opuszczeniu Patmos, spisał relację ewangeliczną z życia i służby Jezusa. Napisał też trzy listy, w których zachęcił swoich współwyznawców i umocnił ich wiarę. Jak możesz naśladować ofiarność Jana?

10. Jak możesz pokazać, że kochasz ludzi?

¹⁰ To, że kochasz ludzi, możesz pokazać swoim wyborem drogi życiowej. Świat Szatana chciałby, żebyś swój czas i siły inwestował w siebie — zarabiał pieniądze albo robił karierę. Jednak na całym świecie ofiarni ewangelizatorzy poświęcają tyle czasu, ile tylko mogą, na głoszenie dobrej nowiny i pomaganie ludziom, żeby zbliżyli się do Jehowy. Niektórzy nawet robią to pełnoczasowo.

11. W jaki sposób wielu głosicieli dowodzi miłości do Jehowy oraz do braci i sióstr?

¹¹ Wielu chrześcijan musi pracować na cały etat, żeby utrzymać siebie i swoje rodziny. Mimo to ci wierni głosiciele wspierają organizację Bożą w każdy możliwy sposób. Niektórzy biorą udział w akcjach pomocy, inni w budowach teokratycznych, a wszyscy mogą składać datki na ogólnoświatową działalność. Robią to, bo kochają Boga i bliźnich. Poza tym każdego tygodnia dowodzimy miłości do braci i sióstr, uczestnicząc w zebraniach. Chociaż bywamy zmęczeni, jesteśmy na nich obecni. Chociaż może nas to stresować, staramy się na nich wypowiadać. I chociaż mamy własne problemy, to przed zebraniami i po nich zachęcamy innych (Hebr. 10:24, 25). Jesteśmy bardzo wdzięczni za wszystko, co robią nasi współwyznawcy!

12. Jak jeszcze Jan pokazał, że kocha braci i siostry?

¹² Jan pokazał, że kocha braci i siostry, nie tylko udzielając im pochwał, ale również rad. Na przykład w swoich listach chwalił ich za wiarę i dobre uczynki. Nie zawahał się jednak udzielić im bezpośrednich rad na temat grzechu (1 Jana 1:8 do 2:1, 13, 14). My też chwalimy naszych współwyznawców za to, co dobrego robią. Ale jeśli zauważymy u kogoś niewłaściwe nastawienie albo jakiś zły nawyk, to miłość pobudzi nas, żeby taktownie zwrócić mu uwagę. Udzielenie rady wymaga odwagi, ale Biblia mówi, że prawdziwi przyjaciele ‛ostrzą’, czyli korygują, siebie nawzajem (Prz. 27:17).

13. Czego powinniśmy unikać?

¹³ Czasami możemy okazać miłość braciom i siostrom przez to, czego nie robimy. Na przykład nie obrażamy się łatwo z powodu tego, co powiedzą. Pomyślmy o pewnej sytuacji z życia Jezusa. Któregoś razu powiedział swoim uczniom, że jeśli chcą żyć wiecznie, muszą jeść jego ciało i pić jego krew (Jana 6:53-57). Wielu z nich tak to zszokowało, że go opuścili. Ale jego prawdziwi przyjaciele, w tym Jan, nie zrobili tego. Lojalnie przy nim pozostali. Nie rozumieli, o czym mówił, i pewnie byli tym zaskoczeni, ale nie założyli, że było to coś niewłaściwego, i się nie zgorszyli. Ufali mu, bo wiedzieli, że zawsze mówi prawdę (Jana 6:60, 66-69). Jakie to ważne, żebyśmy nie obrażali się szybko na innych za to, co powiedzą! Pozwólmy im raczej wyjaśnić, co mieli na myśli (Prz. 18:13; Kazn. 7:9).

14. Dlaczego nie możemy pozwolić, żeby w naszym sercu pojawiła się nienawiść?

¹⁴ Jan przestrzegał też przed nienawiścią do braci i sióstr. Gdybyśmy zignorowali to ostrzeżenie, poddalibyśmy się pod wpływ Szatana (1 Jana 2:11; 3:15). Przydarzyło się to niektórym chrześcijanom pod koniec I wieku. Szatan robił wszystko, co mógł, żeby siać wśród ludu Bożego nienawiść i wywoływać podziały. Kiedy Jan pisał swoje listy, do zborów wślizgnęli się już ludzie przejawiający takiego samego ducha jak Szatan. Na przykład w jednym zborze podziały wywoływał Diotrefes. Nie miał szacunku dla podróżujących przedstawicieli ciała kierowniczego. Tych, którzy ich gościli, próbował nawet wyrzucić ze zboru. Cóż za zuchwałość! (3 Jana 9, 10). Dzisiaj Szatan również desperacko próbuje podzielić lud Boży. Nigdy więc nie pozwólmy, żeby opanowała nas nienawiść!

15. O czym musi pamiętać głowa rodziny?

¹⁵ Głowa rodziny okazuje miłość swoim bliskim między innymi w ten sposób, że dba o ich potrzeby fizyczne (1 Tym. 5:8). Musi jednak pamiętać, że rzeczy materialne nie zaspokoją ich potrzeb duchowych (Mat. 5:3). Zwróćmy uwagę, jaki przykład głowom rodzin dał Jezus. Jak wynika z Ewangelii według Jana, myślał o swojej rodzinie nawet wtedy, gdy umierał na palu męki. W miejscu egzekucji obok jego matki, Marii, stał uczeń Jan. Chociaż Jezus już bardzo cierpiał, to zobowiązał Jana, żeby zatroszczył się o Marię (Jana 19:26, 27). Bracia i siostry Jezusa na pewno zadbaliby o jej potrzeby fizyczne. Ale wygląda na to, że nikt z nich nie był jeszcze jego uczniem. Jezus chciał się więc upewnić, że Maria będzie miała opiekę zarówno pod względem fizycznym, jak i duchowym.

16. Jaki ciężar odpowiedzialności dźwigał Jan?

¹⁶ Jan dźwigał na sobie duży ciężar odpowiedzialności. Jako jeden z apostołów przewodził działalności kaznodziejskiej. Poza tym mógł być żonaty, więc zapewne musiał zachowywać równowagę między dbaniem o fizyczne i duchowe potrzeby rodziny (1 Kor. 9:5). Czego uczą się z tego głowy rodzin w naszych czasach?

17. Z jakich obowiązków wywiązuje się głowa rodziny i jakie korzyści to przynosi?

¹⁷ Brat będący głową rodziny ma wiele poważnych obowiązków. Na przykład musi sumiennie wykonywać pracę świecką, żeby swoim postępowaniem przynosić chwałę Jehowie (Efez. 6:5, 6; Tyt. 2:9, 10). Być może ma również zadania w zborze, takie jak praca pasterska i przewodzenie w służbie kaznodziejskiej. Jednocześnie musi regularnie studiować Biblię z żoną i dziećmi. Jego bliscy są mu bardzo wdzięczni za wysiłki, które wkłada, żeby ich rodzina była zdrowa pod względem fizycznym, emocjonalnym i duchowym (Efez. 5:28, 29; 6:4).

18. Czego Jan był pewny?

¹⁸ Jan miał długie, bogate w wydarzenia życie. Stawał przed różnego rodzaju wyzwaniami, które mogły osłabić jego wiarę. Ale zawsze robił wszystko, co mógł, by przestrzegać przykazań Jezusa, między innymi tego, żeby kochać braci i siostry. Dzięki temu był pewny, że Jehowa i Jezus też go kochają i że dodadzą mu sił do przetrwania każdej próby (Jana 14:15-17; 15:10; 1 Jana 4:16). Nic, co zrobiłby Szatan i jego świat, nie mogło powstrzymać Jana przed kochaniem swoich współwyznawców i wyrażaniem tego w słowach i czynach.

19. Do czego zachęcają nas słowa z 1 Jana 4:7 i dlaczego jest to ważne?

¹⁹ Podobnie jak Jan żyjemy w świecie rządzonym przez Szatana. A Szatan jest pełen nienawiści (1 Jana 3:1, 10). Chce nas pozbawić miłości do braci i sióstr, ale może zrobić tylko to, na co mu pozwolimy. Bądźmy więc zdecydowani kochać naszych współwyznawców i okazywać im to słowami i czynami. Będziemy wtedy szczęśliwi, że należymy do rodziny Jehowy i że prowadzimy naprawdę wartościowe życie (odczytaj 1 Jana 4:7).