Filipian 4:13 — „Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie”

„Do wszystkiego mam siłę dzięki Temu, który mnie umacnia” (Filipian 4:13, Przekład Nowego Świata).

„Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie” (Filipian 4:13, Biblia warszawska).

Te słowa napisał apostoł Paweł. Upewniają one sług Boga, że otrzymają od Niego siły potrzebne do spełniania Jego woli.

W niektórych przekładach Biblii można przeczytać, że to Chrystus dawał siły Pawłowi. Jednak słowo „Chrystus” nie pojawia się w tym miejscu w najstarszych greckich manuskryptach. Dlatego w wielu współczesnych przekładach użyto tu sformułowania „Ten, który mnie umacnia” (między innymi w Przekładzie Nowego Świata, Biblii Tysiąclecia i Edycji Świętego Pawła). Kogo więc miał na myśli apostoł Paweł?

Kontekst wskazuje, że chodziło mu o Boga (Filipian 4:6, 7, 10). Wcześniej w tym samym liście napisał do Filipian: „To sam Bóg pobudza was do czynu (...) — daje wam (...) siły do działania” (Filipian 2:13). A w 2 Liście do Koryntian 4:7 Paweł stwierdził, że służbę dla Boga pełnił dzięki sile od Niego (porównaj 2 Tymoteusza 1:8). Mamy więc uzasadnione powody, żeby uważać, że słowa „Ten, który mnie umacnia” odniósł właśnie do Boga.

A co Paweł miał na myśli, pisząc, że ma siłę „do wszystkiego”? Najwyraźniej chodziło mu o niełatwe sytuacje, w których się znalazł, kiedy spełniał wolę Bożą. Niezależnie od tego, czy miał dużo, czy mało pod względem materialnym, zawsze ufał, że Bóg się o niego zatroszczy. Paweł nauczył się być zadowolony z tego, co ma, bez względu na okoliczności (2 Koryntian 11:23-27; Filipian 4:11).

Wypowiedź Pawła dodaje otuchy dzisiejszym sługom Bożym. Bóg z pewnością da nam siły potrzebne do znoszenia trudności i wykonywania Jego woli. Jak może to zrobić? Za pośrednictwem swojego świętego ducha, czyli swojej czynnej siły, a także przez naszych współwyznawców i swoje Słowo, Biblię (Łukasza 11:13; Dzieje 14:21, 22; Hebrajczyków 4:12).

Słowa te pojawiają się pod koniec listu Pawła do chrześcijan w Filippi. Apostoł napisał go około roku 60-61 n.e. podczas swojego pierwszego uwięzienia w Rzymie. Przez jakiś czas ci chrześcijanie nie byli w stanie wspierać Pawła materialnie. Ale teraz przyszli mu z pomocą, żeby zaspokoić jego potrzeby (Filipian 4:10, 14).

Paweł szczerze pochwalił chrześcijan z Filippi za ich szczodrość i zapewnił, że niczego już mu nie brakuje (Filipian 4:18). Skorzytał też z okazji, żeby przekazać im ważną prawdę — wszyscy chrześcijanie, biedni czy bogaci, mogą być naprawdę zadowoleni z życia, jeśli polegają na pomocy od Boga (Filipian 4:12).