-
Komentarze do Łukasza — rozdział 2Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata — wydanie do studium
-
-
Chrystus: Anioł użył tego tytułu najwyraźniej w sensie proroczym, ponieważ Jezus stał się Mesjaszem, czyli Chrystusem, dopiero w momencie, kiedy podczas chrztu został namaszczony duchem świętym (Mt 3:16, 17; Mk 1:9-11; Łk 3:21, 22).
Chrystus Pan: Jest to jedyne miejsce w Chrześcijańskich Pismach Greckich, gdzie występuje wyrażenie christòs kýrios, oddane tu jako „Chrystus Pan”. Anioł użył tych tytułów najwyraźniej w sensie proroczym, dlatego słowa te można też przetłumaczyć jako „który ma być Chrystusem Panem” (zob. komentarz do słowa Chrystus w tym wersecie). W Dz 2:36 apostoł Piotr pod natchnieniem wyjaśnia, że Bóg uczynił Jezusa „zarówno Panem, jak i Chrystusem”. Jednak wyrażenie oddane jako „Chrystus Pan” niektórzy rozumieją inaczej. Część biblistów uważa, że należy je przetłumaczyć na „namaszczony Pan”. Inni doszli do wniosku, że to połączenie tytułów oznacza „Chrystus Pana”, i taką wersję można znaleźć w Łk 2:11 w kilku łacińskich i syryjskich przekładach. Idąc za tym tokiem myślenia, tłumacze niektórych przekładów Chrześcijańskich Pism Greckich na język hebrajski (w Dodatku C oznaczonych jako J5-8, 10) użyli w tym miejscu wyrażenia maszíach Jehowáh, czyli „Chrystus Jehowy”. Z tych i jeszcze innych przyczyn niektórzy uważają, że wyrażenie z Łk 2:11 jest podobne do greckiego określenia z Łk 2:26 oddanego jako „Pomazaniec [„Chrystus”] Jehowy”.
-