5:18

Boga, który (...) pojednał nas ze sobą: Pojednanie ludzi z Bogiem jest niezbędne, ponieważ pierwszy człowiek, Adam, okazał się nieposłuszny i przekazał grzech i niedoskonałość wszystkim swoim potomkom (Rz 5:12). W rezultacie wszyscy oddalili się od Boga. Stali się Jego nieprzyjaciółmi, bo ustalone przez Niego zasady nie pozwalają na tolerowanie złego postępowania (Rz 8:7, 8). Greckie słowa oznaczające „pojednać” i „pojednanie” zasadniczo kryją w sobie myśl o zmianie lub wymianie, np. zmianie wrogich stosunków na przyjacielskie. W tym kontekście odnoszą się do przywrócenia harmonijnych, przyjacielskich relacji między człowiekiem a Bogiem. Paweł mówi tutaj: ‛Bóg pojednał ze sobą nas’, mając na myśli siebie, swoich współpracowników i wszystkich innych chrześcijan namaszczonych duchem. Bóg zrobił to za pośrednictwem Chrystusa, czyli na podstawie jego ofiary okupu. Dalej Paweł mówi, że Bóg ‛zlecił im służbę pojednania’ (zob. komentarz do Rz 5:10).

służbę pojednania: Chodzi o pomaganie ludziom, żeby ‛zostali pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna’ (Rz 5:10). Służba ta obejmuje głoszenie pilnego orędzia, które umożliwia ludziom oddalonym od Boga nawiązanie z Nim pokojowych, przyjacielskich relacji (2Ko 5:18-20; omówienie znaczenia gr. terminu diakonía [„służba; usługiwanie”]: zob. komentarze do Dz 11:29; Rz 11:13).