3:17

żeby (...) Chrystus zamieszkał w waszych sercach i żeby panowała wśród was miłość: Lub „żeby (...) Chrystus zamieszkał w waszych sercach z miłością”. Paweł zachęca tu chrześcijan w Efezie, żeby dokładnie poznali i pokochali Jezusa. Mieli przyswoić sobie jego sposób działania i patrzenia na sprawy (1Ko 2:16; 1Pt 2:21). Jeśli chrześcijanie pozwalają, żeby jego przykład i nauki wywierały wpływ na ich myśli, uczucia i czyny, w pewnym sensie jest tak, jakby Chrystus na stałe ‛zamieszkał w ich sercach’. Im bardziej kochają Jezusa, tym bardziej rośnie ich miłość do Jehowy (Kol 1:15) i zdobywają wewnętrzną siłę (Ef 3:16), która pomaga im znosić próby wiary.

żebyście mieli mocne korzenie i byli mocno osadzeni na fundamencie: Paweł używa tu dwóch obrazów słownych, żeby podkreślić pewną myśl, podobnie jak to robi w innych miejscach Listu do Efezjan (Ef 2:20-22; 4:16). Wskazuje, że chrześcijanie powinni być mocni jak dobrze ukorzenione drzewo i niezachwiani jak budynek osadzony na solidnym fundamencie. Podobnego obrazu słownego używa w Kol 2:7, gdzie mając na myśli Chrystusa Jezusa, mówi: „Bądźcie w niego wkorzenieni, dalej budujcie się na jego fundamencie” (Kol 2:6). W 1Ko 3:11 również wspomina o wznoszeniu duchowej budowli, której „fundamentem” jest Jezus (zob. komentarz do 1Ko 3:10). Żeby Efezjanie „mieli mocne korzenie i byli mocno osadzeni na fundamencie”, musieli pilnie analizować Słowo Boże, zwłaszcza życie i nauki Jezusa (Ef 3:18; Heb 5:12). Dzięki temu mogli też umocnić swoją więź z Jehową (Jn 14:9).