6:1

dźwigają jarzmo niewoli: Dosł. „są pod jarzmem niewolnikami”. Słowa „jarzmo” często używano przenośnie w odniesieniu do zniewolenia albo do służby dla jakiegoś właściciela, czyli pana (Tyt 2:9, 10; 1Pt 2:18; zob. Słowniczek pojęć, „Jarzmo”). W cesarstwie rzymskim było wielu niewolników, w tym niektórzy chrześcijanie. Naśladowcy Jezusa ani nie popierali niewolnictwa, ani się mu nie sprzeciwiali (1Ko 7:20, 21). Sam Jezus nie angażował się w żadne reformy społeczne. Powiedział, że jego naśladowcy podobnie jak on „nie są częścią świata” (Jn 17:14). Głosił o Królestwie Bożym, które raz na zawsze usunie wszystkie przejawy ucisku i niesprawiedliwości (zob. komentarz do Jn 18:36 i Multimedia, „Obowiązki niewolników”).

niech traktują swoich właścicieli z należnym szacunkiem: Paweł zachęca niewolników, którzy zostali chrześcijanami, żeby szanowali swoich właścicieli, czyli panów. Stosunek niewolnika do pana był widoczny w jego zachowaniu — w tym, czy sumiennie wykonywał swoją pracę. Gdyby nie szanował właściciela, pokazywałby, że nauki Chrystusa tak naprawdę nie wpłynęły na jego życie. A to ściągnęłoby hańbę na imię Boże (Kol 3:22, 23; zob. komentarze do Ef 6:5, 6).