Wtorek 26 marca
‛Przymusza nas miłość Chrystusa, żebyśmy nie żyli już dla samych siebie’ (2 Kor. 5:14, 15).
Kiedy umiera ktoś, kogo kochamy, bardzo za nim tęsknimy. Na początku możemy czuć tylko ból, zwłaszcza jeśli przed śmiercią cierpiał. Jednak z czasem możemy zacząć odczuwać radość na myśl o tym, czego nas nauczył albo co zrobił lub powiedział, żeby nas zachęcić czy wywołać uśmiech na naszej twarzy. Zasmuca nas również czytanie o cierpieniach i śmierci Jezusa. Zwłaszcza w okresie Pamiątki rozmyślamy o jego ofiarnej śmierci (1 Kor. 11:24, 25). Ale analizowanie wszystkiego, co Jezus powiedział lub zrobił, kiedy był na ziemi, daje nam dużo radości. Do działania motywuje nas też rozmyślanie o tym, czym zajmuje się obecnie i co zrobi dla nas w przyszłości. w23.01 s. 26, ak. 1, 2
Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:
(wydarzenia przed zachodem słońca: 15 nisan) Mateusza 27:62-66
(wydarzenia po zachodzie słońca: 16 nisan) Marka 16:1
Środa 27 marca
Szukajcie najpierw Królestwa (Mat. 6:33).
Uczniowie byli bardzo zasmuceni śmiercią Jezusa. Nie tylko stracili ukochanego przyjaciela, ale też czuli, jakby stracili nadzieję (Łuk. 24:17-21). Kiedy jednak Jezus się im ukazał, poświęcił czas na to, żeby wyjaśnić im swoją rolę w spełnianiu się proroctw biblijnych. Zlecił im również ważną pracę (Łuk. 24:26, 27, 45-48). Zanim wstąpił do nieba, smutek uczniów zamienił się w wielką radość. Byli szczęśliwi, że ich Mistrz żyje i że jest gotowy pomagać im wywiązać się z nowego zadania. Pobudzani radością, stale wysławiali Jehowę (Łuk. 24:52, 53; Dzieje 5:42). Jeśli mamy naśladować uczniów Jezusa, Królestwo Boże musi odgrywać kluczową rolę w naszym życiu. Chociaż potrzebujemy wytrwałości, żeby stale służyć Jehowie, On obiecuje, że obficie nam za to pobłogosławi (Prz. 10:22). w23.01 ss. 30, 31, ak. 15, 16
Czytanie Biblii w okresie Pamiątki:
(wydarzenia przed zachodem słońca: 16 nisan) Marka 16:2-8
Czwartek 28 marca
Do prochu wrócisz (Rodz. 3:19).
Z pewnością nie chcemy powtórzyć błędu, który popełnili Adam i Ewa. Możemy tego uniknąć, kiedy będziemy zdobywać wiedzę o Jehowie, doceniać Jego przymioty i wnikać w Jego sposób myślenia. Dzięki temu nasza miłość do Niego się pogłębi. Pomyślmy o Abrahamie. Bardzo kochał Jehowę. Nawet jeśli czasem trudno mu było zrozumieć Jego decyzje, był posłuszny i starał się lepiej Go poznać. Na przykład kiedy dowiedział się, że Jehowa zamierza zniszczyć Sodomę i Gomorę, na początku obawiał się, że ‛Sędzia całej ziemi mógłby uśmiercić prawego razem z niegodziwym’. Dla Abrahama było to nie do pomyślenia. Dlatego pokornie pytał o to Jehowę, a On cierpliwie mu odpowiadał. W końcu Abraham zdał sobie sprawę, że Jehowa bada pobudki każdego człowieka i nigdy nie karze osób niewinnych (Rodz. 18:20-32). w22.08 s. 28, ak. 9, 10