Wtorek 16 kwietnia
Byli oni sądzeni — każdy według swoich uczynków (Obj. 20:13).
Na podstawie jakich „uczynków” zmartwychwstali będą sądzeni? Czy chodzi o to, co robili, zanim umarli? Nie. Pamiętajmy, że grzechy, które wtedy popełnili, zostały anulowane. Wspomniane uczynki nie mogą się więc odnosić do tego, co robili przed śmiercią. Musi chodzić o to, jak zareagują na szkolenie, które zostanie im zapewnione w nowym świecie. Nawet takie wierne Bogu osoby jak Noe, Samuel, Dawid i Daniel będą musiały dowiedzieć się o Jezusie Chrystusie i uwierzyć w jego ofiarę. O ileż więcej będą musieli się dowiedzieć nieprawi! Co się stanie z osobami, które nie zareagują pozytywnie na otrzymane szkolenie? W Księdze Objawienia 20:15 czytamy: „Do jeziora ognia wrzucono każdego, kto nie był zapisany w księdze życia”. Takie osoby czeka wieczna zagłada. Jakie to więc ważne, żebyśmy upewniali się, czy nasze imiona są zapisane w księdze życia i czy tam pozostaną! w22.09 s. 19, ak. 17-19
Środa 17 kwietnia
‛Zachowuj czyste sumienie przed Bogiem i ludźmi’ (Dzieje 24:16).
Wiele naszych decyzji dotyczących zdrowia i metod leczenia jest opartych na wyszkolonym na Biblii sumieniu (1 Tym. 3:9). Kiedy je podejmujemy i rozmawiamy o nich z innymi, powinniśmy stosować się do zasady z Listu do Filipian 4:5: „Niech wasz rozsądek stanie się znany wszystkim ludziom”. Rozsądek pomoże nam nie przejmować się naszym zdrowiem w nadmiernym stopniu. Poza tym kochamy i szanujemy współwyznawców, nawet jeśli ich decyzje różnią się od naszych (Rzym. 14:10-12). Okazujemy Jehowie wdzięczność za życie, które od Niego otrzymaliśmy, jeśli o nie dbamy i dajemy Mu to, co najlepsze (Obj. 4:11). Na razie musimy radzić sobie z chorobami i nieszczęśliwymi zdarzeniami. Ale nasz Stwórca zamierzył dla nas coś innego. Wkrótce da nam życie wieczne. Nigdy więcej nie będziemy cierpieć ani nie umrzemy (Obj. 21:4). A już teraz jesteśmy szczęśliwi, że możemy wykorzystywać swoje życie na służenie naszemu kochającemu niebiańskiemu Ojcu, Jehowie! w23.02 s. 25, ak. 17, 18
Czwartek 18 kwietnia
Twoje królestwo podzielono i dano Medom i Persom (Dan. 5:28).
Jehowa wyraźnie dowiódł swojej wyższości nad „władzami zwierzchnimi” (Rzym. 13:1). Rozważmy trzy przykłady. Egipski faraon uczynił z ludu Jehowy niewolników i wielokrotnie odmawiał uwolnienia ich. Ale Bóg przywrócił im wolność i pozbawił faraona życia w Morzu Czerwonym (Wyjścia 14:26-28; Ps. 136:15). Babiloński król Baltazar wyprawił ucztę, na której ‛wywyższał się ponad Pana niebios’ i zamiast Jehowy ‛wysławiał bogów ze srebra i złota’ (Dan. 5:22, 23). Ale Bóg upokorzył tego aroganckiego człowieka. „Tej samej nocy” Baltazar został zabity, a jego królestwo przejęli Medowie i Persowie (Dan. 5:30, 31). Rządzący w Palestynie król Herod Agryppa I pozbawił życia apostoła Jakuba, a potem uwięził apostoła Piotra i jego też zamierzał zgładzić. Ale Jehowa do tego nie dopuścił. Jego anioł poraził Heroda i ten zmarł (Dzieje 12:1-5, 21-23). w22.10 s. 15, ak. 12