Wesele, z którego odnoszą pożytek miliony obecnie żyjących

„Jehowa, nasz Bóg, Wszechmocny, rozpoczął królowanie (...) oddawajmy Mu chwałę, ponieważ nadeszło wesele Baranka, a jego małżonka się przygotowała” (OBJAWIENIE 19:6, 7).

 1. Kiedy zacznie się śpiewać proroczą pieśń z Księgi Objawienia 19:6-8 i dlaczego?

TE PORYWAJĄCE słowa stanowią fragment proroczej pieśni zwycięstwa. Kiedy zacznie się ją śpiewać? Po zagładzie odwiecznego wroga wielbienia Jehowy — „Babilonu Wielkiego”, symbolicznej „wielkiej nierządnicy”, która przedstawia wszelkie formy religii fałszywej. Czeka ją wykonanie wyroku za stawianie Boga w złym świetle. Jakże podle wprowadzała ludzkość w błąd swoim mieszaniem się do polityki, żądzą dóbr materialnych oraz morderczą nienawiścią do prawdziwych czcicieli Jehowy! (Objawienie 17:1-6; 18:23, 24; 19:1, 2; Jakuba 4:4).

 2. (a) Jak Jehowa sprowadzi zagładę na Babilon Wielki? (b) Co uczynią pustoszyciele religii fałszywej, zamiast wysławiać Jehowę?

² Jehowa Bóg niebawem poda do serc światowych przywódców politycznych myśl, żeby ją zgładzić (Objawienie 17:12, 16, 17). Ale ci burzyciele religii fałszywej nie przyłączą się do śpiewania powyższej uroczystej pieśni zwycięstwa. Wprost przeciwnie, pod wpływem Szatana, inaczej zwanego Gogiem, zaatakują też wyznawców religii prawdziwej, żyjących w pokoju i trzymających się z dala od niegodziwości tego świata (Izajasza 2:2-4; Ezechiela 38:2, 8-12; Jana 17:14; Jakuba 1:27).

 3. Z jakich powodów ziemscy słudzy Jehowy przyłączą się do śpiewania niebiańskiej pieśni?

³ Ten prowokujący Boga atak władców politycznych doprowadzi do bitwy Armagedonu, która się zakończy całkowitą klęską antyreligijnie nastrojonych narodów. Następnie usunięty zostanie z ziemi deprawujący wpływ Szatana i jego demonów (Objawienie 16:14, 16; 19:11-21; 20:1, 2). Wszyscy ludzie, którzy ocaleją, z sercami przepełnionymi wdzięcznością przyłączą się do niebiańskiego chóru, śpiewającego: „Wysławiajcie Jah, ponieważ Jehowa, nasz Bóg, Wszechmocny, rozpoczął królowanie” (Objawienie 19:6). Owe wstrząsające światem wydarzenia będą oznaczać początek nowej ery. Jehowa usprawiedliwi swoje zwierzchnictwo i usunie z ziemi wszystkich, którzy się sprzeciwiają Jego władzy. W końcu nadejdzie pora na uroczystość weselną w niebie. Dalszy ciąg wspomnianej proroczej pieśni brzmi: „Radujmy się, tryskajmy radością i oddawajmy Mu [Jehowie] chwałę, ponieważ nadeszło wesele Baranka, a jego małżonka się przygotowała” (Objawienie 19:7, 8).

 4. (a) Kogo wyobraża Baranek i jego „małżonka”? (b) Jakie pytania tu zadano i co pomoże nam znaleźć na nie odpowiedzi?

⁴ Barankiem jest nie kto inny, jak wyniesiony do chwały Jezus Chrystus, a jego „małżonka” to ogół 144 000 jego wiernych naśladowców, pomazańców, którzy będą wtedy zjednoczeni z nim w niebie. Ci niebiańscy partnerzy małżeńscy stanowią komplet członków Królestwa Bożego, które wydźwignie ród ludzki — w tym także zmartwychwstałych — do stanu człowieczej doskonałości (Objawienie 5:8-10; 14:1-4; 20:4, 12, 13; 21:3-5, 9, 10; 22:1-3). Czy wydarzenia prowadzące do tego błogosławionego wesela potoczą się pomyślnie? I jaki pożytek możesz z nich odnieść? Aby znaleźć odpowiedzi na te pytania, zapoznajmy się z opisanymi w 24 rozdziale Księgi Rodzaju okolicznościami, w jakich doszło do małżeństwa Izaaka.

Kierowany przez Boga wybór małżonki dla Izaaka

 5, 6. Dlaczego Abraham dążył do tego, żeby Izaak nie poślubił kobiety kananejskiej i dla kogo jest to dzisiaj cenną wskazówką? (1 Koryntian 7:39).

⁵ Sprawozdanie rozpoczyna się od wskazówek, jakich Abraham udzielił zarządcy swego domu, najprawdopodobniej Eliezerowi (Rodzaju 15:2; 24:2). Rzekł do niego: „Chcę, żebyś mi przysiągł na (...) Jahwe, że nie weźmiesz dla mego syna Izaaka żony spośród kobiet Kanaanu, w którym mieszkam, ale że pójdziesz do kraju mego rodzinnego i wybierzesz żonę dla mego syna Izaaka” (Rodzaju 24:3, 4, BT).

⁶ Dlaczego Abrahamowi tak zależało na tym, by jego syn nie poślubił mieszkanki Kanaanu? Otóż miejscowa ludność pochodziła od Kanaana, na którego spadło przekleństwo Noego (Rodzaju 9:25). Ponadto ludzie ci byli znani z niemoralnych praktyk, a co najważniejsze, nie oddawali czci Jehowie (Rodzaju 13:13; Kapłańska 18:3, 17-28). Rzecz więc zrozumiała, że Abraham chciał, by syn pojął za żonę kobietę z jego własnego rodu, spośród potomków Sema, który za pośrednictwem Noego otrzymał błogosławieństwo Boże (Rodzaju 9:26). Jakaż to cenna wskazówka dla chrześcijan, którzy w dobie obecnej postanowili wstąpić w związek małżeński! (Powtórzonego Prawa 7:3, 4).

 7. Jak Abraham przygotował Eliezera do wykonania zleconego mu zadania?

⁷ Eliezer wybrał się więc w podróż do odległej o przeszło 800 kilometrów Mezopotamii. Wyruszył należycie przygotowany, z dziesięcioma wielbłądami obładowanymi podarunkami (Rodzaju 24:10). Miał przy tym w pamięci krzepiące wiarę słowa swego pana, który mu powiedział: „Jahwe, Bóg niebios, (...) pośle swego anioła przed tobą; znajdziesz tam żonę dla mego syna” (Rodzaju 24:7, BT).

 8, 9. (a) Co się wydarzyło, gdy Eliezer dotarł do miasta Nachora? (b) Jaka próba miała posłużyć wybraniu odpowiedniej narzeczonej?

⁸ W końcu Eliezer dotarł do miasta Nachora w północnej Mezopotamii. Zmęczonym wielbłądom pozwolił klęknąć na spoczynek przy studni za miastem. Była akurat pora, gdy kobiety przychodziły czerpać wodę; Eliezer miał więc wyśmienitą sposobność rozejrzenia się za odpowiednią kandydatką. Ale jaka miała być ta dziewczyna? Czy chodziło o najurodziwszą? Niekoniecznie. Eliezera interesowało głównie to, by jej osobowość podobała się Bogu. Świadczyła o tym pokorna, przepojona wiarą modlitwa, z którą się wtedy zwrócił do Stwórcy: „Jahwe, Boże pana mego Abrahama, spraw, abym spotkał ją dzisiaj; bądź łaskaw dla mego pana Abrahama! Gdy teraz stoję przy źródle i gdy córki mieszkańców tego miasta wychodzą, aby czerpać wodę, niechaj dziewczyna, której powiem: ‛Nachyl mi dzban twój, abym się mógł napić’, a ona mi odpowie: ‛Pij, a i wielbłądy twoje napoję’, będzie tą, którą przeznaczyłeś dla sługi swego Izaaka; wtedy poznam, że jesteś łaskaw dla mego pana” (Rodzaju 24:11-14, BT).

⁹ Był to rzeczywiście dobry sprawdzian. Jak podaje The New Encyclopædia Britannica, bardzo spragniony wielbłąd potrafi wypić „w ciągu 10 minut niespełna 100 litrów wody”. Może wielbłądy Abrahama nie były aż tak spragnione, ale w tamtych czasach kobiety z pewnością wiedziały, ile wody potrzebują te zwierzęta. Widać stąd, że jeśli któraś sama zgłosiłaby gotowość naczerpania wody dla dziesięciu zmęczonych wielbłądów należących do obcego człowieka, musiałaby to być osoba naprawdę życzliwa, niesamolubna i pracowita.

10, 11. (a) W jaki zdumiewający sposób została wysłuchana modlitwa Eliezera? (b) Jak Rebeka wykazała się pożądanymi zaletami? (c) Co w związku z tym uczynił Eliezer?

¹⁰ Eliezer jeszcze nie dokończył swej modlitwy, a już otrzymał na nią odpowiedź, czytamy bowiem: „Nadeszła Rebeka (...). Panna to była bardzo piękna, dziewica, która nie obcowała jeszcze z mężem. Ona to zeszła do źródła i napełniwszy swój dzban wracała. Wtedy sługa ów szybko zabiegł jej drogę i rzekł: ‛Daj mi się napić trochę wody z twego dzbana!’ A ona powiedziała: ‛Pij, panie mój’ — i szybko pochyliła swój dzban, i dała mu pić. A gdy go napoiła, rzekła: ‛Także dla twych wielbłądów naczerpię wody, aby mogły pić do woli’. Po czym szybko wylała ze swego dzbana wodę do koryta i pobiegła znów do studni czerpać wodę, aż nanosiła dla wszystkich wielbłądów” (Rodzaju 24:15-20, BT).

¹¹ Eliezer „zdziwiony czekał w milczeniu”, obserwując cudowne spełnienie swej prośby. Kiedy ta godna pochwały dziewczyna skończyła pracę, nagrodził ją złotym kolczykiem do nosa i dwiema złotymi bransoletami, a następnie zapytał: „Czyją jesteś córką”? Usłyszawszy, że ma przed sobą córkę bratanka Abrahama, Eliezer z nabożną czcią pokłonił się Jehowie, mówiąc: „Niech będzie błogosławiony Jahwe, Bóg mego pana Abrahama, który nie omieszkał okazać łaskawości swej i wierności memu panu, ponieważ prowadził mnie w drodze do domu krewnych mojego pana!” (Rodzaju 24:21-27, BT).

12. Jak w domu Rebeki doprowadzono tę sprawę do końca?

¹² Rebeka podniecona pobiegła do domu, by opowiedzieć o wszystkim rodzinie. Kiedy jej ojciec i brat usłyszeli później z ust samego Eliezera, w jakim celu wyruszył w podróż i jak Jehowa odpowiedział na jego modlitwę, zgodzili się bez wahania, żeby Rebeka została żoną Izaaka. „Gdy sługa Abrahama usłyszał te ich słowa, oddał pokłon Jahwe. Po czym wyjąwszy srebrne i złote klejnoty oraz szaty, dał je Rebece; a bratu i matce jej ofiarował kosztowności” (Rodzaju 24:52, 53, BT).

Postawa oblubienicy i jej służebnic

13. Jak potwierdziła się słuszność wyboru dokonanego przez Jehowę?

¹³ A jak Rebeka zapatrywała się na przywilej zostania wybraną pod kierownictwem Bożym małżonką Izaaka? Następnego dnia zdarzyło się coś, co wyjawiło jej wewnętrzne, głębokie odczucia. Eliezer, wykonawszy powierzone mu zadanie, pragnął niezwłocznie wrócić do swego pana. Tymczasem rodzina Rebeki wolała, by dziewczyna została w domu jeszcze co najmniej 10 dni. Dano więc jej samej możliwość zadecydowania, czy byłaby gotowa natychmiast wyruszyć w drogę. Oświadczyła: „Jestem gotowa pójść”. Jej zgoda na bezzwłoczne opuszczenie rodziny i na podróż do odległego kraju w celu poślubienia mężczyzny, którego nigdy przedtem nie widziała, była niewątpliwym dowodem wiary w kierownictwo Jehowy. Stanowiła przy tym potwierdzenie trafności dokonanego wyboru oblubienicy (Rodzaju 24:54-58).

14. (a) Kto towarzyszył Rebece? (b) Jaka podróż czekała tę karawanę?

¹⁴ Rebeka miała w drodze stosowne towarzystwo. Sprawozdanie biblijne wyjaśnia: „Rebeka i jej służebne przygotowały się więc, powsiadały na wielbłądy i ruszyły” (Rodzaju 24:61, Bp). Cała karawana rozpoczęła niebezpieczną, ponad 800-kilometrową podróż przez obce terytoria. Jak podano w książce pt. The Living World of Animals (Żywy świat zwierząt), „przeciętna szybkość, z jaką się poruszają objuczone wielbłądy, wynosi około 4 kilometrów na godzinę”. Jeżeli wielbłądy Abrahama szły z taką prędkością przez osiem godzin dziennie, to dotarcie do celu w Negebie mogło im zająć nie mniej niż 25 dni.

15. (a) W czym wspaniały przykład dali nam Eliezer, Rebeka i jej służebne? (b) Na co wskazywało proroczo to wydarzenie?

¹⁵ Eliezer oraz Rebeka i jej panny służebne całkowicie zaufali kierownictwu Jehowy. Jaki to piękny wzór dla nowożytnych chrześcijan! (Przysłów 3:5, 6). Sprawozdanie o tych wydarzeniach stanowi ponadto krzepiący wiarę proroczy dramat. Dowiedzieliśmy się już, że Abraham wyobraża Jehowę Boga, który ofiarował swego umiłowanego Syna, Większego Izaaka, aby umożliwić grzesznym ludziom osiągnięcie życia wiecznego (Jana 3:16). Przygotowania do małżeństwa Izaaka miały miejsce jakiś czas po wyrwaniu go śmierci na ołtarzu ofiarnym. Proroczo wskazywało to na przygotowania do niebiańskiego wesela, podjęte w pełni po zmartwychwstaniu Jezusa.

Małżeństwo Większego Izaaka

16. (a) Dlaczego sługa Abrahama trafnie wyobraża świętego ducha Bożego? (b) Jakie pytanie można zadać, jeśli chodzi o ducha i oblubienicę?

¹⁶ Imię Eliezer znaczy „Bóg mój wspomożycielem”. Człowiek ów z uwagi na swe imię, jak też postępowanie trafnie wyobraża świętego ducha, którego Większy Abraham, Jehowa Bóg, wysłał do odległej krainy, to znaczy na naszą ziemię, by wybrać odpowiednią partnerkę dla Większego Izaaka, Jezusa Chrystusa (Jana 14:26; 15:26). Klasą oblubienicy jest „zbór” złożony z uczniów Jezusa, którzy zostali zrodzeni z ducha świętego jako duchowi synowie Boży (Efezjan 5:25-27; Rzymian 8:15-17). Podobnie jak Rebeka dostała kosztowne prezenty, również pierwsi członkowie zboru chrześcijańskiego w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. otrzymali cudowne dary na dowód powołania przez Boga (Dzieje Apostolskie 2:1-4). Na wzór Rebeki chętnie wyrzekli się wszelkich świeckich i cielesnych powiązań, żeby się w końcu połączyć z niebiańskim Oblubieńcem. Poszczególni członkowie klasy oblubienicy od chwili powołania aż do momentu śmierci muszą w trakcie przemierzania najeżonego niebezpieczeństwami, zwodniczego świata Szatana strzec swej duchowej dziewiczości (Jana 15:18, 19; 2 Koryntian 11:3; Jakuba 4:4). Napełniona duchem świętym, klasa ta wiernie zaprasza drugich, by skorzystali z powziętych przez Jehowę postanowień służących wybawieniu (Objawienie 22:17). Czy idziesz za jej przykładem, podporządkowując się kierownictwu ducha Bożego?

17. (a) Co zobrazowało dziesięć wielbłądów? (b) Jaki powinien być nasz stosunek do Biblii oraz opartych na niej publikacji wydawanych przez klasę oblubienicy? (Dzieje Apostolskie 17:11).

¹⁷ Zbiorowo pojęta oblubienica wysoko sobie ceni to, co wyobraża dziesięć wielbłądów. Liczba dziesięć służy w Biblii do określania doskonałości lub zupełności w odniesieniu do spraw ziemskich. Otóż dziesięć wielbłądów można porównać z kompletnym, doskonałym Słowem Bożym, przez które klasa oblubienicy otrzymuje duchowe pożywienie i dary (Jana 17:17; Efezjan 1:13, 14; 1 Jana 2:5). W Strażnicy (angielskiej) z 1 listopada 1948 roku, gdzie komentowano napojenie wielbłądów przez Rebekę, w następujący sposób odniesiono tę czynność do członków omawianego grona: „Z miłością rozpatrują oni Słowo Boże, które dostarcza im obfitości Jego ducha. Interesują się Jego spisanym Słowem, niejako obsługują je i odświeżają, strzegąc go, szczerze zważając na jego cel i zawarte w nim orędzie oraz dokładając starań, by w nie wierzyć”. Ostatek klasy oblubienicy, kierując się miłością, między innymi udostępnił milionom ludzi nowy, współczesny przekład Biblii — New World Translation of the Holy Scriptures (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata). Nawet jeśli to wspaniałe tłumaczenie nie jest dostępne w twoim języku, czy okazujesz docenianie, systematycznie studiując Biblię za pomocą podręcznych publikacji wydawanych przez klasę oblubienicy? (2 Tymoteusza 3:16).

Zbliża się wesele Baranka

18. Dlaczego służebnice Rebeki trafnie przedstawiają druhny nowożytnej oblubienicy?

¹⁸ W obecnych końcowych dniach świata podległego Szatanowi do ostatka klasy oblubienicy przyłącza się „wielka rzesza”, odpowiadająca „służebnym” Rebeki. Podobnie jak to było w jej sytuacji, pod względem liczebnym znacznie przewyższa ona „oblubienicę”, złożoną ze 144 000 osób. „Wielka rzesza” składa się z „drugich owiec” Jezusa Chrystusa (Objawienie 7:4, 9; Jana 10:16). Te lojalne druhny również muszą pozostawać wolne od skażenia niegodziwym światem Szatana. Muszą się też podporządkowywać kierownictwu ducha Jehowy oraz Jego Słowa, wyjaśnianemu im przez symboliczną oblubienicę. Ale czeka je odmienna nagroda. Jeżeli wytrwają w lojalnym wspieraniu przyszłej małżonki Chrystusa, to przeżyją zagładę szatańskiego świata i otrzymają cudowną sposobność życia wiecznego w ziemskim raju (Objawienie 21:3, 4).

19. Co się wydarzyło, gdy Rebeka i jej współtowarzyszki dotarły do celu podróży?

¹⁹ Czy Rebeka i jej „służebne” dotarły szczęśliwie do celu? Oczywiście. Biblia podaje: „A gdy miał zapadać wieczór, Izaak wyszedł się przejść, aby rozmyślać w polu. Kiedy podniósł oczy i spojrzał, oto nadciągały wielbłądy! Kiedy Rebeka podniosła oczy, dostrzegła Izaaka i zsunęła się z wielbłąda”. Wysłuchawszy opowieści Eliezera o szczęśliwym wywiązaniu się z misji, Izaak pojął Rebekę za żonę, gdyż „pokochał ją” (Rodzaju 24:63-67).

20. Na jaki powód do radości wskazuje proroczo małżeństwo Izaaka?

²⁰ Tak samo nie może chybić zamierzenie Jehowy dotyczące oblubienicy Chrystusa (Izajasza 55:11). Już wkrótce, ale po osądzeniu i spustoszeniu Babilonu Wielkiego, ostatni członkowie resztki klasy oblubienicy zakończą swą wędrówkę. Nadejdzie czas, aby rozstali się ze współtowarzyszami i przez wesele w niebie połączyli z Większym Izaakiem. Jakże wspaniałym powodem do radości stanie się to dla całego wszechświata! (Objawienie 19:6-8).

21. Co każdy z nas powinien czynić, wiedząc o zbliżaniu się finału wesela w niebie?

²¹ Tymczasem zjednują sobie błogosławieństwa miliony ludzi, którzy reagują pozytywnie na działalność coraz szczuplejszego grona członków ostatka oblubienicy. Zanim ci wszyscy zakończą śmiercią swój ziemski bieg, nastąpi zagłada przyrównanego do nierządnicy ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, co rozpocznie „wielki ucisk, jaki się nie zdarzył od początku świata”. Czasu pozostało niewiele. Jeżeli pragniesz ocaleć, to koniecznie musisz wziąć udział w spełnianiu nakazów Bożych! (Mateusza 24:14, 21; Marka 13:10; Łukasza 21:15; Jana 13:34). Polecenia te mają szczególne znaczenie w naszych krytycznych czasach. A zatem bez względu na to, czy należysz do ostatka symbolicznej oblubienicy, czy do „wielkiej rzeszy” jej współtowarzyszy, w dalszym ciągu okazuj posłuszeństwo Jehowie — ku Jego chwale i ku swemu własnemu wieczystemu szczęściu. Dla „wielkiej rzeszy”, poczytanej już teraz za przyjaciół Boga, doprawdy wspaniałą rzeczą stanie się możliwość dożycia czasu, gdy Jehowa będzie ‛czynił wszystko nowe’, a miliony mieszkańców rajskiej ziemi odniosą z tego trwały pożytek! (Objawienie 21:5; 22:1, 2, 17).

Czy sobie przypominasz:

◻ Jakie porywające wydarzenia muszą wkrótce nastąpić?

◻ Co stanowi gwarancję tego, że wesele w niebie zakończy się pomyślnie?

◻ Do czego można przyrównać Eliezera oraz dziesięć wielbłądów?

◻ Kto dzisiaj stanowi odpowiednik Rebeki i jej panien służebnych?

◻ Czego można się nauczyć z wydarzeń poprzedzających małżeństwo Izaaka?