Czy cenisz swoje dziedzictwo?

„Zabiegajcie o pokój (...), troskliwie pilnując, (...) aby nie było żadnego rozpustnika ani nikogo nie doceniającego rzeczy świętych, jak Ezaw, który za jeden posiłek odstąpił swoje prawa pierworodnego” (Hebr. 12:14-16).

 1, 2. (a) Co to jest dziedzictwo? (b) Jakie pytania nasuwają się w odniesieniu do najważniejszego dziedzictwa?

NIEJEDEN z myślą o nim dopuścił się morderstwa. Inni pomarli, zanim je objęli w posiadanie. Wielu natomiast uzyskało je, lecz potem roztrwoniło. Co takiego? Chodzi o dziedzictwo. Kiedy są szanse odziedziczenia jakiejś majętności, często sprawy przybierają taki obrót.

² W Piśmie Świętym jest 229 wzmianek o dziedzictwie, przy czym najczęściej dotyczą one spadku w postaci gruntu lub innej własności. Słowo Boże wszakże mówi też o dziedzictwie daleko przewyższającym wszystko, co można zapisać w testamencie. Takie niezrównane dziedzictwo jest dostępne także dla ciebie, czytelniku, jeśli nim nie pogardzisz. Czym ono jest? Kto je udostępnia? Dlaczego niektórzy je zaprzepaszczają? Jak możemy dowieść, że je sobie cenimy?

CO JEST DZIEDZICTWEM?

 3. Co jest chrześcijańskim dziedzictwem i kto je udostępnia?

³ Kiedy w Antiochii mieszkający tam Żydzi odrzucili orędzie zbawienia głoszone przez apostoła Pawła, zwrócił się on do nie-Żydów, do przedstawicieli „narodów”. Ci „zaczęli się radować i wychwalać słowo Jehowy, a wszyscy należycie usposobieni do życia wiecznego stali się ludźmi wierzącymi” (Dzieje 13:45-48). Tak, dziedzictwem tym jest życie wieczne! Dla stosunkowo nielicznych wchodzi w grę ‛dziedzictwo niezniszczalne, nieskazitelne i niewiędnące, zachowane w niebiosach’. Jakiż to dobroczyńca stawia je do dyspozycji? Apostoł Piotr wyjaśnia: „Bóg i Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa” (1 Piotra 1:3, 4).

 4. Jakie dziedzictwo jest dostępne dla większości ludzi?

⁴ A jak się przedstawia sprawa z ogromną większością ludzi, z tymi, którzy nie mają nadziei niebiańskiej? Mogą oni odziedziczyć doskonałe życie jako część składowa „nowej ziemi”, nowego społeczeństwa odkupionego dzięki ofierze złożonej przez Jezusa Chrystusa. Mają sposobność dostąpienia życia wiecznego na naszej planecie, ale już przeobrażonej, wolnej od skażenia (Obj. 11:18; 21:3, 4; Jana 17:3). Czy odpowiada ci perspektywa otrzymania takiego dziedzictwa? A jeśli tak, to czy naprawdę je cenisz?

LEKCEWAŻONE I DOCENIANE PRAWO PIERWORODZTWA

 5, 6. (a) Kim byli Ezaw i Jakub? (b) Czym się wyróżniało ich dziedzictwo? Głównie komu miało przypaść w udziale?

⁵ Dla łatwiejszego zrozumienia, co to znaczy doceniać pierworodztwo, prześledźmy to pokrótce na przykładzie dwóch braci. Jeden z nich przywiązywał wielką wagę do wartości duchowych, drugi zaś przestał je cenić i w rezultacie stracił niezwykle wartościowe dziedzictwo. Chodzi tutaj o bliźniaków: Jakuba i Ezawa, synów hebrajskiego patriarchy Izaaka.

⁶ Mieli po 15 lat, gdy zmarł ich dziadek Abraham. Materialne dziedzictwo, jakie pozostawił synowi Izaakowi, składało się z wielkich stad żywego inwentarza oraz pola, na którym znajdowała się jaskinia służąca za rodzinny grobowiec (Rodz. 25:5-10). Jednakże zasadniczym walorem przekazanego dziedzictwa nie było mienie ani w ogóle coś namacalnego. Najważniejsza była obietnica, którą Jehowa dał Abrahamowi, a później powtórzył Izaakowi: „Za pośrednictwem twojego nasienia stanowczo zjednają sobie błogosławieństwo wszystkie narody ziemi” (Rodz. 22:18; 25:24-26; 26:2-5). W ten sposób została objawiona prawda, że Mesjasz — „nasienie” obiecane w Księdze Rodzaju 3:15 — kiedyś w bliżej nie określonej przyszłości miał się pojawić z linii rodowej Abrahama. Ponieważ Ezaw urodził się pierwszy, więc z chwilą śmierci ojca, Izaaka, na niego przeszłoby prawo do tej obietnicy; przypadłaby mu też podwójna część majątku. Nasuwa się jednak pytanie: Czy cenił to swoje dziedzictwo?

 7. Jak dalece różnili się Ezaw i Jakub pod względem doceniania oraz cech osobowości? (Rodz. 26:34, 35; 28:6-9).

⁷ W miarę dorastania u obu bliźniaków coraz bardziej uwidaczniały się różnice charakterów. Ezaw był niespokojnym myśliwym, „żyjącym w polu”, Jakub natomiast, „będąc łagodnego usposobienia, trzymał się namiotów” (Rodz. 25:27, Jakubiec; Biblia poznańska). Któregoś dnia, gdy Jakub przyrządzał potrawę z soczewicy, Ezaw wrócił z pól wyczerpany i głodny. Odezwał się wtedy do Jakuba: „Daj mi przełknąć coś z tego czerwonego! Z tego czerwonego, co tam masz, bom okropnie zgłodniał!” (Rodz. 25:30, Bp).

 8. Jaką zaskakującą propozycję Jakub zrobił swemu bratu? Jak Ezaw na to zareagował?

⁸ W tym momencie Jakub wystąpił wobec swego bliźniaka z niezwykłą propozycją, mówiąc: „Odstąp mi najprzód twój przywilej pierworodztwa!” (Rodz. 25:31, Biblia Tysiąclecia). Poprosił o dziedzictwo Ezawa w zamian za miskę strawy! Czy twoim zdaniem Jakub w ogóle mógł się spodziewać, że taki targ uda się doprowadzić do skutku? Najwidoczniej na to liczył. Dlaczego? Znał skłonności swego brata i jego wyobrażenie o wartościach. Czy się pomylił? Ezaw z powołaniem się na swój oczywiście przesadnie oceniony stan fizyczny odpowiedział: „Skoro niemal umieram z głodu, cóż mi po pierworodztwie?” (Rodz. 25:32, BT).

 9. Jak Ezaw w przeciwieństwie do swego brata traktował sprawę dziedzictwa?

⁹ Transakcja została przypieczętowana przysięgą, po czym Jakub podał bratu chleb i potrawę z soczewicy. Ezaw się najadł i „poszedł w swoją stronę”. W natchnionym sprawozdaniu dosadnie określono potem jego postępek: „Zlekceważył więc Ezaw swe pierworodztwo” (Rodz. 25:33, 34, Bp). Natomiast Jakub wysoko cenił sobie prawa pierworodnego! Nie zabiegał o majątek, o pole z grobowcem i stada zwierząt. Pragnął, żeby z jego linii rodowej wyłoniło się obiecane mesjańskie nasienie. Zależało mu na dziedzictwie duchowym. (Porównaj z tym Ewangelię według Mateusza 6:31-33).

CZY PRZEHANDLOWAŁBYŚ SWOJE DZIEDZICTWO?

10. (a) W jaki interesujący sposób Paweł skomentował postępek Ezawa? (b) Jaki związek zachodzi pomiędzy rozpustą a sprzedaniem przywilejów pierworodztwa przez Ezawa?

¹⁰ Mniej więcej 1900 lat później apostoł Paweł powołał się na przykład Ezawa, pisząc do pierwszych chrześcijan następującą przestrogę: „Zabiegajcie o pokój ze wszystkimi, (...) troskliwie pilnując, aby nikt nie utracił niezasłużonej życzliwości Bożej, (...) aby nie było żadnego rozpustnika ani nikogo nie doceniającego rzeczy świętych, jak Ezaw, który za jeden posiłek odstąpił swoje prawa pierworodnego”. Dlaczego Paweł w powiązaniu z postępkiem Ezawa wymienia tu rozpustnika? Ponieważ tok myślenia Ezawa może doprowadzić do zaniku doceniania rzeczy świętych, a w konsekwencji do poważniejszych grzechów, między innymi do rozpusty (Hebr. 12:14-16).

11. Co w dzisiejszych czasach przytrafiło się niektórym chrześcijanom?

¹¹ Czy czasami nie bierze cię pokusa, aby zamienić swoje chrześcijańskie dziedzictwo, życie wieczne, na coś tak krótkotrwałego i przemijającego jak przysłowiowa już miska soczewicy? Czy przypadkiem — może podświadomie — nie lekceważysz „rzeczy świętych”? W ostatnich czasach niektórzy chrześcijanie padli na przykład ofiarą modnej pobłażliwości w traktowaniu kwestii moralnych. Wydaje się, że jak Ezaw niecierpliwie dążyli do zaspokojenia żądzy ciała. On powiedział wtedy do Jakuba: ‛Daj mi szybko przełknąć coś z tego czerwonego, co tam masz’, ci natomiast jak gdyby mówili: Szybko! Po co czekać na czcigodne małżeństwo? (Rodz. 25:30; zobacz też Księgę Rodzaju 34:1-4).

12. (a) Jak ten i ów wykazał brak doceniania dla rzeczy świętych? (b) Jakie jednak kroki poczynili niektórzy?

¹² I co z tego wynikło? Dążenie do zaspokojenia za wszelką cenę pragnień seksualnych stało się dla nich ‛miską soczewicy’. W rezultacie zlekceważyli rzeczy święte, w tym także swoją więź z Bogiem Jehową i Jezusem Chrystusem. Wzgardzili prawością, wiernością i czystością. Narazili na szwank swoje dziedzictwo. Niektórzy zdobyli się jednak później na szczerą skruchę i wiele wskazuje na to, że odzyskali swoją pozycję przed Bogiem. (Porównaj z tym Psalm 51).

DLACZEGO NIEKTÓRZY DAJĄ SIĘ DOPROWADZIĆ DO UPADKU

13. Jakie wpływy mogą osłabić nasze mierniki wartości duchowych?

¹³ Co wywołuje takie niemoralne skłonności? Czyżby ludzie ci dopuścili, aby mierniki duchowe straciły u nich znaczenie? Wiele jest czynników, które potrafią skrycie wywrzeć wpływ na nasz sposób myślenia. Może to być postawa przyjaciół i krewnych, którzy nie kierują się naszymi zasadami, a nawet duchowo słabych członków zboru; może chodzić o atmosferę rozwiązłości w miejscu pracy, niewybredne rozrywki i lekturę, a także niestosowne zabieganie o sympatię i miłość osób niewierzących. Wszystko to może doprowadzić do niemoralności. Czy właśnie teraz któryś z tych czynników nie oddziałuje na twoją ocenę wartości? (2 Kor. 6:14; 2 Tes. 3:6).

14. Jakie niebezpieczeństwo kryje się w niektórych dzisiejszych rozrywkach?

¹⁴ Czy na przykład nie przyłapujesz się na tym, że na ekranie telewizyjnym albo kinowym oglądasz filmy, które rozgrzeszają lub wręcz popierają niemoralność? Trzeba przyznać, że tego rodzaju filmy potrafią pociągać nasze upadłe ciało, tak jak wir wodny może wciągnąć nieostrożnego pływaka. Potrafią całkiem niepostrzeżenie oddziaływać na tok naszych myśli. Daje się to wyraźnie dostrzec w potężnym wpływie, jaki na dziedzinę rozrywki wywierają homoseksualiści. Lansują filmy i sztuki sceniczne, które usprawiedliwiają ich proceder. Skutkiem tego praktyki uważane dawniej za zboczenie seksualne bywają dziś łagodnie określane jako „alternatywny styl życia”! Doszło do tego, o czym apostoł Paweł wspomniał następującymi słowami: „Zatraciwszy wszelkie odczucie moralne, [narody] oddały się wyuzdaniu, aby chciwie uprawiać wszelkiego rodzaju nieczystość” (Efez. 4:19; 1 Kor. 6:9-11).

15. Jak można się ustrzec popadnięcia w sidło niemoralności?

¹⁵ Jaka jest na to rada? Trzeba stronić od „nurzania się w rozpasaniu”! Biblia zaleca: „Pilnie szukajcie tego, co dobre, a nie tego, co złe (...). Miejcie w nienawiści zło, a miłujcie dobro”. A więc taki jest właściwy probierz — autentyczne znienawidzenie zła (1 Piotra 4:4; Amosa 5:14, 15).

16. Jakie mierniki Paweł przedkłada chrześcijanom?

¹⁶ Jeżeli mamy usposobienie wzorowane na Chrystusie, czyż nie powinniśmy czuć wstrętu do brutalnej przemocy, chorobliwego sadyzmu i rażącej niemoralności, wystawianych na pokaz w większości dzisiejszych programów rozrywkowych? Jakimi kryteriami powinniśmy się wobec tego kierować? Paweł odpowiada: „Cokolwiek jest prawdziwego, cokolwiek dotyczy spraw poważnych, cokolwiek jest sprawiedliwego, cokolwiek jest czystego moralnie, cokolwiek jest miłego, o czym tylko dobrze się mówi, jakakolwiek jest cnota i cokolwiek jest godnego pochwały — na to stale zwracajcie uwagę” (Filip. 4:8).

17. (a) Co to jest pornografia? (b) Jak niektórzy skazili swoje umysły? (c) Jakie postępowanie świadczy o mądrości?

¹⁷ Na pewno lepiej i bezpieczniej jest usłuchać tego zalecenia apostolskiego. Niestety niektórzy nadal ‛zwracają uwagę’ na filmy pełne momentów pornograficznych oraz na takąż literaturę.a Skutkiem tego skazili swoje umysły i serca niemoralnością i zboczeniami seksualnymi. O ileż lepsze byłoby pójście za radą apostoła: „Bracia, nie stawajcie się małymi dziećmi w rozumowaniu [w sprawach duchowych], lecz bądźcie niemowlętami co do zła”! (1 Kor. 14:20).

JAK MOŻNA ZWIĘKSZYĆ SWOJE DOCENIANIE

18. Co może stanowić dla nas ochronę i być nam pomocne w docenianiu rzeczy świętych?

¹⁸ Zażyła więź z rodzicami umożliwia człowiekowi tak wyraźne odczuwanie ich miłości i tak dokładne poznanie ich zasad, że najprawdopodobniej nigdy nie sprawi rodzinie zawodu. To samo można powiedzieć o naszej więzi z Jehową. Ale jak można ją umacniać? Przez coraz bardziej dogłębne poznawanie Boga. Dzięki wnikliwemu studium osobistemu Słowa Bożego lepiej zapoznamy się z Nim i nauczymy się tak go miłować, że zdołamy odeprzeć każdą pokusę. Będziemy zawsze odnosić wrażenie — jak to trafnie wyraził Dawid w Psalmie 23 — że nasz Pasterz, Jehowa, jest przy nas. Jakże wielką głupotą byłoby dopuszczanie się poważnego uchybienia, gdy się jest tak blisko swojego Pasterza! (Hebr. 4:13).

19, 20. (a) Jakie dwa problemy mają związek ze studium osobistym? (b) Dlaczego dziś jest pozornie mniej czasu na takie studium?

¹⁹ Wyłaniają się tu jednak dwa podstawowe problemy. Po pierwsze wielu uważa studium osobiste za wielki ciężar. Dużo ludzi ma nawet w dobie obecnej spore kłopoty z czytaniem. Dla takich studiowanie jest nie lada wysiłkiem. Ale przecież wszystko, co w życiu ma trwałą wartość, wymaga trudu. Czy wobec tego poznawanie Jehowy, najwyższego Pana wszechświata, a zarazem naszego Ojca i Boga pełnego niezasłużonej życzliwości, nie zasługuje na podjęcie odpowiednich starań? (Mat. 6:9; Jak. 4:8).

²⁰ Drugim problemem jest pozorny brak czasu na studium osobiste. A jeszcze 30 czy 40 lat temu wydawało się, że jest dosyć czasu na rozmowy, na czytanie, rozmyślanie, pisanie listów, wyjście na spacer z rodziną. Dlaczego teraz wszystko się zmieniło? Nasz czas padł ofiarą swoistej inflacji. W gruncie rzeczy często wydaje się, że doba nie trwa już 24 godziny. Dlaczego? Ponieważ do wielu domów wdarł się „złodziej”, który kradnie mieszkańcom cenny czas. Czy znasz tego „złodzieja”? Tak, to telewizja ze swym paraliżującym wpływem. Z pewnych badań wynika, że na przykład „przeciętna rodzina amerykańska ogląda telewizję 7 godzin i 22 minuty dziennie”. Jest to niemal trzecia część doby! Ile czasu ty spędzasz średnio każdego dnia przed ekranem telewizyjnym? Codziennie na całym świecie ludzie marnują miliardy cennych godzin życia, wegetując przy odbiornikach telewizyjnych. Co prawda niektóre programy są moralnie nieszkodliwe, dostarczają zdrowej rozrywki lub pozwalają czegoś się nauczyć. Ale nawet te potrafią zabrać dużo czasu. Powab telewizji jest bardzo zwodniczy.

21. (a) Wobec jakiego problemu stoją niektórzy? (b) Jakie widzisz rozwiązanie?

²¹ Jak chrześcijanie mogą się ustrzec padnięcia ofiarą tego „złodzieja”? Jedynie przez umiejętne gospodarowanie czasem. Ograniczaj pory przeznaczane na oglądanie telewizji. Układaj swoje zajęcia według rangi ważności; ludziom i kontaktom z nimi dawaj pierwszeństwo przed telewizją. Czy na przykład irytują cię goście, którzy przychodzą w chwili, gdy w telewizji jest twój ulubiony program? A czy nie przyłapujesz się na tym, że trudno ci wyłączyć telewizor, nawet gdy program jest nudny lub w złym guście? W takim razie stało się to już dla ciebie problemem (1 Kor. 9:24-27).

22. Jak można wykupywać na inne cele czas poświęcany oglądaniu telewizji?

²² Jakie praktyczne kroki można przedsięwziąć, żeby wykupić te cenne godziny na studium osobiste i kontakty z bliźnimi? Wybieraj sobie jedynie programy, które zasługują na oglądanie przez chrześcijan, ale nawet tym poświęcaj czas tylko wtedy, gdy nie masz nic ważniejszego do zrobienia. Niektórzy zastosowali jeszcze radykalniejszy środek — w ogóle nie mają w domu telewizora! Sprawa oczywiście podlega osobistej decyzji. Jedno jest jednak pewne: to, że nie mają odbiornika telewizyjnego, nie zuboża ich duchowo (Efez. 5:15, 16).

23, 24. Co możemy zrobić, aby okazać prawdziwe docenianie naszego dziedzictwa? (Hebr. 11:26).

²³ Co więc może zrobić każdy, kto pragnie zachować cenne dziedzictwo i nie przehandlować go za ‛miskę soczewicy’? Upewnij się, co w życiu chrześcijanina należy do spraw ważniejszych. Ustal, co u ciebie ma być na pierwszym miejscu, a potem miej to zawsze na uwadze. Sumiennie zmierzaj ku uzyskaniu daru, jakim jest życie wieczne; podobnie apostoł Paweł ‛pędził ku mecie, po nagrodę powołania w górę’. Pokazuj jak Jakub, że wysoko cenisz swoje dziedzictwo. Na wzór Mojżesza ‛pilnie wypatruj wypłacenia nagrody’ (Filip. 1:9, 10; 3:13, 14; Hebr. 11:24-26).

²⁴ Skąd brać siły do tego wszystkiego? Z wnikliwego studiowania Biblii. Czego w ten sposób się dowiesz, stosuj w codziennym życiu. Chodź regularnie na zebrania chrześcijańskie i pilnie się na nich przysłuchuj. Miłuj sprawiedliwość i miej w nienawiści zło. Pod żadnym pozorem nie zlekceważ swego dziedzictwa dla zaspokojenia jakiegoś pragnienia ciała, choćby ono było silne. Twoje dziedzictwo, życie wieczne, jest warte o wiele więcej niż ‛miska soczewicy’, bez względu na to, jaką formę by przybrała w dobie dzisiejszej (Hebr. 10:24, 25; 12:12-16).

[Przypis]

Czy sobie przypominasz:

• Co jest dziedzictwem chrześcijańskim?

• Jak Ezaw pogardził prawem pierworodztwa?

• Jakie niebezpieczeństwo może obecnie pozbawić chrześcijan ich dziedzictwa?

• Jakie są różne możliwości zwiększenia naszego doceniania?

[Ilustracja na stronie 8]

Czy odstąpiłbyś swoje dziedzictwo za ‛miskę soczewicy’?