Najwznioślejsze ze wszystkich imion

„Powiedz Izraelitom, że to JEHOWA, Bóg ich przodków, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, Bóg Jakuba, posłał cię do nich. Takie jest moje imię na zawsze, taki jest mój tytuł w każdym pokoleniu” (Wyjścia 3:15, The New English Bible).

 1. Jakie znaczenie ma imię w zestawieniu z innymi wyrazami, którymi można nazwać daną osobę?

KAŻDY z nas ma jakieś imię; określa nas ono jednoznacznie jako tę, a nie inną osobę. Kiedy słyszymy o kimś, kogo trudno nam ścierpieć, budzą się w nas nieprzychylne uczucia, natomiast imię osoby, którą bardzo kochamy, od razu wywołuje przyjemne myśli, ewentualnie miłe wspomnienia. Istnieją też inne słowa, które w węższym zakresie opisują, kim jest dany człowiek. Ten sam mężczyzna zależnie od okoliczności może być nazwany profesorem, szefem, ojcem lub dziadziusiem. Każde z tych określeń wywołuje inne skojarzenia związane z ową jednostką i kieruje uwagę na różne aspekty jej życia. Tymczasem imię przywodzi na myśl całą osobę — wszystko, kim jest i co wiemy na jej temat.

 2, 3. Jaki wpływ na nasz sposób myślenia o Bogu wywierają określenia, których używamy w odniesieniu do Niego?

² Czy tę samą zasadę można odnieść do naszych stosunków z Bogiem? Czy to, jak Go nazywasz, czytelniku, wywiera jakiś wpływ na twoje wyobrażenie o Stwórcy?

³ Wyrazy „Stwórca” i „Wszechmocny” wskazują na wybrane dziedziny Jego działania. Tytuł „Pan” wiąże się ze sprawowaniem władzy. Miano „Bóg” informuje nas o Jego niezrównanych przymiotach i nadludzkich możliwościach. Osoba, która czytając Biblię korzysta z francuskich przekładów Segonda i Darby’ego, w których zamiast imienia Bożego występuje określenie l’Eternel (Wiekuisty), może wyrobić sobie o Nim nieco inne pojęcie niż ktoś, kto ma do dyspozycji przekłady na język polski, gdzie owo imię zastąpiono słowem „Pan”. Toteż pewien autor zajmujący się problematyką biblijną oświadczył: „Wprowadzenie osobistego imienia Boga do religii oraz teologii chrześcijańskiej mogłoby dać zdumiewające, twórcze rezultaty”.

 4. (a) Co można powiedzieć o różnych słowach, którymi się posługujemy, kiedy mówimy o Bogu? (b) Czy Jego imię często występuje w Piśmie Świętym?

⁴ Różne terminy opisujące Boga, takie jak Pan, Wszechmocny albo Stwórca, są poprawne i można je znaleźć w Biblii. Istnieje wszakże słowo, które pojawia się w niej znacznie częściej od wszystkich pozostałych określeń. Jest nim Jego osobiste IMIĘ, które powinno przywodzić nam na pamięć wszystko, co o Nim wiemy. Imię to, dziś zazwyczaj wymawiane „Jehowa” lub „Jahwe”, pojawia się w oryginalnym tekście biblijnym o wiele częściej niż jakiekolwiek inne wyrażenie, używane w stosunku do Boga. W podręczniku The Comprehensive Concordance of the New World Translation of the Holy Scriptures (Szczegółowa konkordancja do Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata) wyliczenie wszystkich wersetów, gdzie znajduje się wyraz „Bóg” lub „Boży”, zajęło 43 kolumny druku, ale do podania każdego miejsca, gdzie występuje słowo „Jehowa”, trzeba było aż 77 kolumn.

 5. (a) Czego się dowiadujemy na temat imienia Bożego z Księgi Wyjścia 3:15? (b) Co można powiedzieć o wymawianiu imienia Bożego w brzmieniu „Jehowa”?

⁵ Imienia tego nie wymyślił nikt z ludzi. Biblia podaje, że Bóg sam je sobie obrał i nakazał się nim posługiwać. Rzekł kiedyś: „Powiedz Izraelitom, że to JEHOWA, Bóg ich przodków, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, Bóg Jakuba, posłał cię do nich. Takie jest moje imię na zawsze, taki jest mój tytuł w każdym pokoleniu” (Wyjścia 3:15, NE). Dlaczego w owym szeroko rozpowszechnionym współczesnym przekładzie angielskim użyto w przytoczonym tekście formy Jehowa? Ponieważ w tym języku i podobnie w polskim wszedł w powszechne użycie właśnie taki sposób wymawiania imienia Bożego, występującego w hebrajskim oryginale tysiące razy.

 6. Jaką jeszcze korzyść odnosimy, posługując się imieniem Bożym?

⁶ Kiedy podczas czytania Biblii napotykamy w niej imię Boga, łatwiej nam myśleć o Nim jako o Osobie, a nie jakiejś nieokreślonej sile. Pomaga to nam przybliżyć się do Niego. Dla wielu ludzi Bóg wydaje się kimś odległym. Tymczasem apostoł Paweł napisał: „W istocie nie jest daleko od każdego z nas” (Dzieje 17:27).

TWÓJ STOSUNEK DO TEGO IMIENIA

 7, 8. Jak ty osobiście reagujesz, słysząc imię Jehowa? Dlaczego?

⁷ Jak reagujesz, czytelniku, gdy słyszysz imię, którego Pismo Święte używa w stosunku do Boga? Czy wywołuje ono w tobie uczucia nieprzyjemne, czy też miłe i radosne? Może usposobiono cię do niego nieprzychylnie, choć zgodnie z wypowiedzią samego Boga pod tym właśnie mianem ma On być znany? A może otaczasz je głębokim szacunkiem, jak zalecono w Biblii?

⁸ Dźwięk imienia Jehowa powinien się nam kojarzyć ze Stwórcą nieba i ziemi. W oryginalnym hebrajskim tekście biblijnym jest powiedziane: „Jehowa Bóg [Jehowa Elohim] uczynił ziemię i niebo”. Czytamy tam również: „I przystąpił Jehowa Bóg do ukształtowania człowieka z prochu ziemi, i tchnął w jego nozdrza dech życia, i stał się człowiek duszą żyjącą” (Rodz. 2:4, 7). Tak więc zawdzięczamy Mu swoje życie. Ty sam, czytelniku, istniejesz dzięki Jego aktowi twórczemu. Czy świadomość tego faktu wpływa w jakiejś mierze na twój sposób odnoszenia się do imienia Bożego?

 9. O czym jeszcze powinno nam przypominać to imię?

⁹ Bóg nie tylko stwarza, lecz przy tym urzeczywistnia zamierzone cele. Istnieje pogląd, że imię „Jehowa” znaczy: „Powodujący, aby się stało”. On sam staje się tym, kim trzeba, aby nieodwołalnie spełnić swe zamiary i obietnice.

10. Co znaczą słowa z Księgi Wyjścia 6:3?

¹⁰ Jehowa rzekł do Mojżesza: „Zazwyczaj ukazywałem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, ale pod względem mego imienia Jehowa nie dałem się im poznać” (Wyjścia 6:3). Czy to znaczyło, że Abraham, Izaak i Jakub nigdy nie słyszeli Jego imienia? Tak być nie mogło, gdyż Jehowa wcześniej powiedział Mojżeszowi, że jest Bogiem tych trzech patriarchów (Wyjścia 3:15). Ponadto, jak wykazano w artykule pt. „Czy należy się posługiwać tym imieniem”, zamieszczonym na str. 3, ci wierni mężowie stale używali imienia swego Boga. Zamierzał On jednak objawić je inaczej niż dotychczas. W przeszłości nie było okazji, by poznać jego głębsze znaczenie, którego miało nabrać od chwili, gdy lud ujrzy, jak dalece Jehowa potrafi zadbać o spełnienie swych zamysłów i obietnic.

11. Jak to rozumieć, że Izraelici mieli lepiej poznać Jehowę niż ich przodkowie?

¹¹ O jakie tu mogło chodzić konkrety? Izraelici mieli wkrótce ujrzeć na własne oczy dziesięć straszliwych plag. Mieli przejść suchą nogą przez Morze Czerwone. Mieli wśród niesamowitych zjawisk otrzymać Prawo przy górze Synaj, a następnie zostać bezpiecznie przeprowadzeni przez „pustynię wielką i straszną” oraz wkroczyć do Ziemi Obiecanej (Powt. Pr. 1:19, Biblia Tysiąclecia; Wyjścia 6:7, 8; 14:21-25; 19:16-19).

CZYNY PODYKTOWANE MIŁOŚCIĄ

12, 13. Czego między innymi dowiadujemy się z Biblii o podyktowanych miłością czynach Jehowy?

¹² Śledząc wątek doniesień biblijnych, coraz lepiej poznajemy Stwórcę. Dowiadujemy się o Jego wierności, prawości i sprawiedliwości. Czytamy: „Dobry i prawy jest Jehowa”, a także: „Jaki On dobry i jaki wspaniały!” Biblia mówi też o Nim: „Skała to, doskonały jest w swych poczynaniach, bo wszystkie Jego drogi są praworządnością. Bóg wierności, u którego nie ma bezprawia; sprawiedliwy jest i prawy” (Ps. 25:8; Zach. 9:17, Biblia poznańska; Powt. Pr. 32:4).

¹³ Pismo Święte przedstawia Jehowę jako Króla (Ps. 10:16; Dan. 4:34 [4:31, Nowy Przekład]), Sędziego (Ps. 50:6; 98:9), Ojca (Izaj. 64:8; Mat. 6:6-9), Męża (Izaj. 54:5; Jer. 3:14, Biblia gdańska), Nauczyciela (Ps. 71:17; Izaj. 50:4; 54:13) i Wspomożyciela (Ps. 30:2 [30:3, NP]; 115:9-13; 121:2). Imię Boże powinno nam przypominać o Jego wypływających z miłości, wielkich czynach, o ustanowionych przez Niego słusznych zasadach, a także o tym, że ma On prawo wymagać od swych ziemskich dzieci posłuszeństwa i oddania. Jego Słowo oznajmia: „Jehowa dał się poznać przez sąd, którego dokonał”. „Jehowa strzeże wszystkich, którzy Go miłują, ale wszystkich niegodziwych unicestwi” (Ps. 9:16; 145:20).

14. (a) Jak pisarze i wykonawcy psalmów dawali wyraz swemu zaufaniu do Jehowy? (b) Czego dowiadujemy się o Nim z Księgi Przysłów?

¹⁴ Imię Boże w samej księdze biblijnej Psalmów pojawia się 749 razy. Zawarte w niej pieśni pochwalne były śpiewane przez rozradowanych czcicieli, którzy w świątyni jeruzalemskiej składali „podziękowania imieniu Jehowy” (Ps. 122:1-4). Pisarze i wykonawcy owych utworów oczywiście znali to imię (Ps. 9:11, BT), pokładali w nim ufność (Ps. 33:21), wzywali go (Ps. 80:19, NP; 105:1), wyrażali mu dziękczynienie (106:47), szukali w nim pomocy (124:8) i bezustannie je wysławiali (68:5, NP; 135:3). Nie ukrywali go, lecz darzyli tkliwym przywiązaniem (Ps. 89:2; 92:2-6, NP). Jehowa nie tylko dokonał z miłości czynów opiewanych w psalmach, lecz także udzielił swej mądrości, aby umożliwić napisanie Księgi Przysłów, gdzie czytamy: „Sam Jehowa bowiem daje mądrość; z Jego ust pochodzi wiedza i rozeznanie” (Prz. 2:6). Jeżeli przekład Biblii, którym się posługujesz, wstawia w zacytowanych wyżej tekstach słowo „Pan”, to wiedz, że oryginał hebrajski w każdym z nich zawiera imię Boże.

15. (a) O jakich doniosłych wydarzeniach powinno nam przypominać imię Jehowy? (b) Jakie mamy powody do błogosławienia imienia Jehowy, jeśli wziąć pod uwagę Księgę Daniela 2:20, 21 oraz 4:14 (NP)?

¹⁵ Z imieniem Jehowy powinniśmy wiązać całokształt wydarzeń historycznych, proroctw i praw, o których mowa w Biblii, a także zawartą w niej mądrość. Słusznie może nam ono przywodzić na myśl zadziwiające wypowiedzi o przyszłości, nakreślające zasadniczy tok dziejów świata. Jehowa tak nimi pokierował, żeby spełniły się Jego przepowiednie co do Egiptu, Asyrii, Babilonii, Medo-Persji, Grecji i Rzymu, a nawet te, które sięgają naszego burzliwego stulecia i jeszcze dalej. (Zobacz Księgę Daniela, rozdziały 2, 7, 8).a

JEZUS A IMIĘ JEGO OJCA

16. (a) Jaki wpływ powinno wywrzeć ziemskie życie Jezusa na nasz stosunek do Ojca, Jehowy Boga? (b) Jak przede wszystkim wyjawił Jezus imię swego Ojca?

¹⁶ Boskie imię Jehowa powinno budzić w naszych sercach uczucie głębokiej wdzięczności z jeszcze innego, ważniejszego powodu, mianowicie dlatego, że Ten, który je nosi, w cudowny sposób zesłał na ziemię swego „Pierworodnego” zwanego „Słowem”, aby się tutaj stał Jezusem Chrystusem (Hebr. 1:6; Jana 1:1-3; Rzym. 5:6-8). Syn Boży powiedział w modlitwie do swego niebiańskiego Ojca: „Wyjawiłem Twoje imię ludziom, których mi dałeś ze świata (...). I dałem im poznać Twoje imię, i jeszcze dam je poznać” (Jana 17:6, 26). Nie znaczy to, jakoby jego uczniowie nie znali już imienia Stwórcy. W artykule pt. „Imię Boże w Pismach Chrześcijańskich” (ze strony 6) wykazano, że spotykali je zarówno w zwojach swojej Biblii hebrajskiej, jak i w przekładzie greckim, którym się posługiwali. Jednakże wskutek nauk Jezusa imię to nabrało dla nich większego znaczenia, podobnie jak w wyniku czynów dokonanych przez Jehowę za dni Mojżesza. Jezus ogromnie poszerzył naszą wiedzę o Ojcu niebiańskim oraz docenianie przez nas Jego osobowości i zamierzeń. Znacznie lepiej teraz znamy imię Jehowy dzięki Jego Synowi, który rzekł: „Czego nauczam, nie jest to moje, tylko należy do Tego, który mnie posłał”. Złożył za nas okup i otworzył nam dostęp do Boga. Dlatego słusznie mógł powiedzieć: „Ja jestem droga i prawda, i życie. Nikt nie przychodzi do Ojca, chyba że przeze mnie” (Jana 7:16; 14:6).

17. Co przepowiedziano w Objawieniu odnośnie do posługiwania się imieniem Bożym w niebie?

¹⁷ W biblijnej Księdze Objawienia, gdzie opisano wizję oglądaną przez Jana, a dotyczącą dzisiejszych wydarzeń, również wysławiane jest imię Jehowy. Zagładzie Babilonu Wielkiego — ogólnoświatowego imperium religii fałszywej — towarzyszy na przykład taki radosny okrzyk wielkiego tłumu mieszkańców nieba: „Alleluja! Zbawienie i chwała, i moc Bogu naszemu (...). I upadło dwudziestu czterech starców, i cztery postacie, i oddały pokłon Bogu, siedzącemu na tronie, mówiąc: Amen, Alleluja!” (Obj. 19:1, 4, NP). Co znaczy słowo „alleluja” (lub dokładniej: „hallelujah”)? Jak już wspomniano na stronie 3, „Jah” to skrócona, poetycka forma imienia Jehowa. W słowniku The Random House Dictionary of the English Language (Słownik języka angielskiego Wydawnictwa Random) czytamy, że „hallelujah” znaczy z hebrajskiego: „Wysławiajcie Jehowę”. Tak więc stworzenia niebiańskie oddają cześć Bogu, wołając: „Wysławiajcie Jehowę!”

CUDOWNE DZIEŁA

18. Co sobie lepiej uświadamiamy wiedząc o czynach, których Jehowa dokonał „przez wzgląd na swoje imię”?

¹⁸ Imię Boże powinno być w użyciu. Będzie nam wtedy przypominać o czynach i serdecznej życzliwości Jehowy. Biblia mówi o Nim, że dokonał tych wielkich rzeczy „przez wzgląd na swoje imię, aby objawić swoją potęgę” (Ps. 106:8, BT). Podjęcie się owych dzieł „przez wzgląd na swoje imię” nie znaczy, że zrobił to z zarozumiałości, lecz że chciał nam ułatwić zrozumienie, iż jest Bogiem, który ma prawo dyktować, co powinniśmy robić, i od którego z całkowitym zaufaniem możemy oczekiwać spełnienia obietnic (1 Sam. 12:22). Dlatego też oświadczył: „Wspomnijcie na sprawy dawne, odwieczne, że Ja jestem Bogiem i nie ma innego, jestem Bogiem i nie ma takiego jak Ja. Ja od początku zwiastowałem to, co będzie, i z dawna to, co jeszcze się nie stało. Ja wypowiadam swój zamysł i spełnia się on, i dokonuję wszystkiego, czego chcę. (...) jak powiedziałem, tak to wykonuję, jak postanowiłem, tak to czynię” (Izaj. 46:9-11, NP).

19. Jakie potwierdzenie niezawodności Słowa Bożego usłyszano z ust Jozuego?

¹⁹ Setki lat wcześniej Jozue przypomniał Izraelitom: „Dobrze wiecie całym sercem i całą duszą, że nie chybiło ani jedno ze wszystkich dobrych słów, które do was wyrzekł Jehowa, wasz Bóg. Wszystkie się wam sprawdziły. Ani jedno słowo z nich nie zawiodło” (Joz. 23:14).

20. Jakie skojarzenia wywołuje imię Jehowy u ciebie?

²⁰ Czy to wszystko, co zostało tutaj poruszone, uwzględniasz w twoim wyobrażeniu o Jehowie? Czy na dźwięk imienia Bożego przypominasz sobie Jego czyny, potęgę, wszechmoc, niezawodność oraz wiarogodność złożonych przez Niego obietnic? Czy z tym imieniem kojarzy ci się Bóg, który osobiście staje się, kim tylko trzeba, aby spełnić swe zamierzenia? Czy zaraz myślisz o tym, że posłał On na ziemię Jezusa, który przywrócił cześć imieniu Bożemu, pouczył nas o swym Ojcu i złożył okup za każdego, kto z niego zechce skorzystać? I czy w twoich uczuciach wobec Jehowy mieści się też docenianie Jego przyrzeczenia co do sprawiedliwej przyszłości na oczyszczonej ziemi? (2 Piotra 3:13).

21. Co możemy zrobić, by swoim usposobieniem przypominać sprawiedliwego króla Dawida?

²¹ Z wiedzy o tym, czego Jehowa dokonał, rodzi się wiara. Ta z kolei pobudza nas do działania. Posługujemy się Jego imieniem, mówimy o Jego czynach, ochoczo oddajemy się do dyspozycji w służbie dla Niego oraz wyglądamy spełnienia się Jego wspaniałego i niezawodnego zamierzenia co do usunięcia z ziemi zła i stworzenia na niej nowych, szczęśliwych warunków życia dla posłusznej ludzkości. Mając taką wiarę i zgodnie z nią postępując, możemy powtórzyć za sprawiedliwym królem Dawidem: „Usta moje wypowiadać będą sławę Jehowy, a wszelkie ciało niech błogosławi Jego święte imię po czas niezmierzony, już zawsze” (Ps. 145:21).

[Przypis]

DLA PRZYPOMNIENIA:

● Jaką wartość ma „imię” w odróżnieniu od innych słów, którymi można określić daną osobę?

● O czym powinno nam przypominać imię Jehowa?

● W jaki sposób nauki Jezusa pogłębiły nasz szacunek dla imienia Jehowy?

● Dlaczego dzieła, których Jehowa dokonał „przez wzgląd na swoje imię”, są dla nas wielkim dobrodziejstwem?

[Ramka na stronie 11]

Człowiek, którego nie znamy z imienia, zawsze mniej lub bardziej pozostaje nam obcy; skoro Bóg zaprasza do posługiwania się Jego imieniem, jest to dowód, że zaszczyca nas przyjaźnią

[Ilustracja na stronie 10]

Jak Bóg dał poznać swe imię Izraelitom, przeprowadzając ich przez Morze Czerwone?