od tego, co zadławione, i od krwi”. Zalecenie powstrzymywania się od spożywania „mięsa zwierząt dławionych i krwi” (E. Grzymała) nie było po prostu wymysłem ucznia Jakuba, lecz zostało również podyktowane wpływem świętego ducha Bożego. Ważny ten szczegół uwydatnia się w sposobie sformułowania oficjalnego postanowienia, ogłoszonego nieżydowskim chrześcijanom. Brzmi ono, jak następuje:

²⁴ „Apostołowie i starsi bracia, braciom pochodzącym z pogan (...) przesyłają pozdrowienie. (...) Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, by nie nakładać na was żadnego innego ciężaru oprócz następujących rzeczy niezbędnych: wstrzymywać się od mięsa ofiarowanego bałwanom, od krwi, od tego, co zdławione, i od nierządu; jeśli się tych rzeczy wystrzegać będziecie, dobrze uczynicie. Bywajcie zdrowi.” — Dzieje 15:19-29.

25. (a) Jak długo szczerzy chrześcijanie zgodnie z prawdą historyczną przestrzegali postanowienia jeruzalemskiego? (b) Dlaczego świadkowie Jehowy trzymają się go dzisiaj?

²⁵ Szereg lat później, już po trzeciej podróży misyjnej apostoła Pawła, uczeń Jakub wspomniał mu o tym postanowieniu zgromadzenia jeruzalemskiego jako o dekrecie nadal obowiązującym chrześcijan pochodzenia nieżydowskiego. (Dzieje 21:18-26) Jak wynika ze świadectw pisarzy religijnych pierwszych trzech stuleci, owo postanowienie zabraniające przyjmowania krwi do ciała ludzkiego, powzięte pod natchnieniem ducha Bożego, respektowali chrześcijanie przez setki lat po opublikowaniu. Dopiero od czasów rzymskokatolickiego świętego imieniem Augustyn, jawnie zerwano w nominalnym chrześcijaństwie z przestrzeganiem tego natchnionego rozporządzenia, a ludzie zawodowo trudniący się leczeniem w krajach chrześcijaństwa zaczęli je pomijać jako nie obowiązujące chrześcijan.d Któż jednak uchylił ów dekret? Bóg nie, skoro przecież sam inspirował wydanie i ogłoszenie go przez swoją wierną organizację w Jeruzalem. Nie został on bynajmniej obalony wraz ze zniesieniem Prawa Mojżeszowego. Chrześcijańscy świadkowie Jehowy doby obecnej z tej właśnie biblijnej przyczyny nadal go przestrzegają, powstrzymując się nie tylko od nierządu i bałwochwalstwa, ale tak samo od krwi.

FIGURALNY OBRAZ WYBAWIENIA PRZEZ KREW

26. (a) Jak dekret wydany w Jeruzalem odpowiada Prawu Mojżeszowemu w kwestii przynależności krwi? (b) Jaką winą obarczał się Żyd, gdy przelał krew ofiary, lecz nie przedstawił jej Jehowie?

²⁶ Kiedy zgromadzenie w Jeruzalem ogłosiło omawiane postanowienie, sporo lat już minęło od chwili przelania krwi Jezusa Chrystusa, który na Kalwarii poniósł śmierć na palu. Jednakże dekretem tym Bóg wyraźnie dał do zrozumienia, że nadal podtrzymuje zasadę, którą ustalił w Prawie danym za pośrednictwem Mojżesza, mianowicie, iż krew człowiecza i zwierzęca należy do Boga, jej Stwórcy. Zasada owa jest słuszna, bo przecież On jest Źródłem życia, On też uzależnił życie człowieka i zwierząt od krwi oraz wyznaczył jej rolę podstawowego przenośnika życia. Dlatego w Izraelu jeśli ktoś zabił zwierzę na ofiarę, a nie przedstawił go Jehowie, poczytywano jego postępek za równoznaczny z morderstwem: „Krwi winien będzie on mąż, krew przelał: przetoż wytracony będzie (...) spośrodku ludu swego.” Podlegał ukaraniu śmiercią. (3 Mojż. 17:3, 4) Z tego też powodu Jehowa zarządził, aby kapłan wylewał krew ofiar całopalnych u podstawy ołtarza. (3 Mojż. 4:7, 18, 25, 34; 8:15; 9:9) Krew była rzeczą świętą, podobnie jak samo życie, i odpowiednio do tego trzeba ją było traktować.

27, 28. (a) Jaka cecha została przypisana krwi w prawie Bożym nadanym Izraelowi, i do czego w takim razie może posłużyć krew? (b) W jaki sposób uwypukla to tekst 3 Mojżeszowej 17:11-14?

²⁷ W prawie Bożym ustanowionym w starożytnym Izraelu, podobnie jak i w prawie nadanym wiernemu Noemu, świętość owego strumienia życia była brana w rachubę nie tylko u zwierząt składanych na ofiarę, ale także u czystych zwierząt ułowionych na pokarm. Tak w jednym, jak i w drugim wypadku chodziło o „krew życia”, która jest święta i stąd mogła posłużyć do świętego celu. Ponieważ karą za grzech jest śmierć, a życie jest we krwi, więc krew może być użyta do usunięcia grzechu i odwrócenia kary za grzech, czyli śmierci. Nie potrzebujemy tu szeroko się rozwodzić nad znaczeniem tego prawa; treść jego jest wyraźna:

²⁸ „Życie ciała jest we krwi, a Ja położyłem je dla was na ołtarzu, aby uczynić przebłaganie za wasze życie, ponieważ krew jest przebłaganiem za życie. Dlatego dałem rozkaz synom Izraela: Nikt z was nie będzie spożywał krwi. Także i przybysz, który się osiedlił wśród was, nie będzie spożywał krwi. Jeżeli kto z synów Izraela albo z przybyszów, którzy się osiedlili między nimi, upoluje zwierzynę, zwierzę lub ptaka, który może służyć za pokarm, wypuści jego krew i pokryje ją ziemią. Bo życie wszelkiego ciała jest we krwi jego — dlatego dałem rozkaz synom Izraela: nie będziecie spożywać krwi żadnego ciała, bo życie wszelkiego ciała jest w jego krwi. Każdy, kto będzie ją spożywał, będzie wykluczony.” — 3 Mojż. [Kapł.] 17:11-14, BT; porównaj też 5 Mojż. 12:16, 23-27.

29. (a) Do czego Bóg może cudownie użyć strumienia życia, krążącego w ciele ludzkim? (b) Czemu równa się użycie krwi w jakiś inny sposób niż wskazany przez Boga, i dlaczego obejmuje to jej zastosowanie w medycynie?

²⁹ Ze względu na tę równowartość życia, ukrytą w czerwonym strumieniu, jaki serce przetłacza przez ciało, Jehowa Bóg może posłużyć się krwią do cudownego uratowania świata ludzkiego i udostępnienia mu życia wiecznego. Zatem cała kwestia wiąże się ściśle ze sprawą wiecznego życia ludzkości. Krew ma tak poważne znaczenie, że w figuralnym narodzie izraelskim osoba, która by spożyła krew jako pokarm, miała być zabita, a w innych wypadkach musiała przejść specjalny proces oczyszczenia. (3 Mojż. 17:15, 16; 7:26, 27) Posługiwanie się tym drogocennym strumieniem życia w sposób inny niż wskazany przez Boga jest nadużywaniem go, jest wypaczeniem jego zastosowania. Zasada ta dotyczy również stosowania krwi dla celów medycznych od czasów starożytnego Egiptu aż do naszych dni. Dlaczego? Ponieważ lekarze nie są ordynowanymi kapłanami Bożymi, usługującymi przy Jego świętym ołtarzu i ofiarującymi Jemu krew ludzkości zgodnie i Jego Boskimi wymaganiami. Bóg już dawno zatroszczył się o uratowanie świata ludzkiego przez krew, ale nie potrzebuje w tym celu korzystać z tak zwanego w świecie naukowego zastosowania krwi. Użycie krwi w imię medycyny nie jest zgodne z wolą Bożą.

Uznany za niewinnego

W Brazylii pewien świadek Jehowy pracował z innym robotnikiem przy kopaniu szybu. Kiedy szyb osiągnął już dość znaczną głębokość, kolega naszego brata wpadł nieszczęśliwie do środka i zmarł od poniesionych ran. Policja zatrzymała brata pod zarzutem morderstwa, ponieważ zdarza się tu i ówdzie, że ktoś w takich okolicznościach ginie zamordowany. Sytuacja świadka Jehowy wyglądała groźnie, gdyż nie było nikogo, kto by mógł potwierdzić jego niewinność. Wreszcie, policjanci zażądali od niego dowodu osobistego. Nie miał go przy sobie. Jedyny dokument, jaki przy sobie znalazł, to legitymacja głosiciela, podpisana przez nadzorcę zboru i stwierdzająca, że jest świadkiem Jehowy. Pokazał im tę legitymację. Kiedy policjanci zobaczyli, że chodzi o świadka Jehowy, zmienili się zupełnie. „Wiemy — powiedzieli — że świadkowie Jehowy nie zabijają. Pan jest niewinny.” Nasz brat został bezzwłocznie wypuszczony na wolną stopę.