-
Podział Żydów na rabinów i laikówStrażnica — 1962 | nr 6
-
-
◆ Obecnie pomiędzy ludem a jego rabinami, których zrobiono patronami, zieje głęboka przepaść i ten podział istnieje, bez względu na to, czy rabini są uczeni, czy nie (...) Współczesny Żyd sprzedaje swoje pierworodztwo, czyli swą osobowość oraz godność i opłaca człowieka, który jest tak jak on tylko prochem, aby dbał o zbawienie jego duszy i był za niego kozłem ofiarnym. Stworzono więc w religii żydowskiej coś nowego. Wpływy nie wynikają z przydatności do jakiegoś urzędu, lecz z ordynacji, która następuje przez wybór na rabina jakiejś gminy — a więc wpływa na to ezoteryczne, tajemne coś, a często ezoteryczne, tajemne nic. Członkowie gminy powołują się z upodobaniem na poglądy swych rabinów, gdy mówią na temat filozofii, literatury, polityki lub religii żydowskiej. Słowa ‚doktor powiedział’ mają dla mnie tak samo nieprzyjemne brzmienie, jak słowa ‚mój spowiednik powiedział’. Jeśli koniecznie chcemy mieć pastorów, to musimy się również zgodzić na nieuchronny krok wstecz (...) od nauczyciela do kapłana. Jednakże moim zdaniem można jeszcze zapobiec nieszczęściu, ale nie przez to, że się rozpocznie od góry, to znaczy od wykształcenia rabinów, lecz od pouczenia ludu.”
◆ Również S. Michael Gelber, Żyd, będący na stanowisku docenta, zganił tę skłonność. W przemówieniu wygłoszonym w nowojorskim Instytucie Teodora Herzla na temat „Laik przygląda się amerykańskiemu rabinowi”, zażądał, aby istniejąca w synagodze przepaść miedzy duchownymi a laikami została bezwzględnie zmniejszona przez zezwolenie wiernym na aktywniejszy udział w służbie Bożej.
◆ Te stwierdzenia są nie tylko zgodne ze słowami Jezusa, lecz także ze słowami Mojżesza. Gdy Jozue dowiedział się kiedyś, że dwóch mężów ze społeczności Izraela przepowiada, czyli prorokuje, prosił Mojżesza, aby im kazał przestać. A co zrobił Mojżesz? Nie zabronił im, lecz odpowiedział Jozuemu: „Czemuż im ty zazdrościsz dla mnie? Boże daj, aby wszystek lud Pański [Jehowy, NW] prorokował.” To życzenie Mojżesza jak również zasada oznajmiona przez Jezusa spełniły się na chrześcijańskich świadkach Jehowy: oni są społeczeństwem proroków, kaznodziejów i nauczycieli. — 4 Mojżeszowa 11:26-30.
-
-
Pytania czytelnikówStrażnica — 1962 | nr 6
-
-
Pytania czytelników
● „W rubryce Riplejowskiej „Believe It or Not” (Możesz wierzyć lub nie) powiedziano, że z powodu błędu popełnionego przez pewnego mnicha, rok 1961 jest właściwie rokiem 1967. Jaki wpływ miałoby to na rok 1914 jako koniec wyznaczonych czasów narodów?”
W odpowiedzi na pewne pytanie, King Features Syndicate odpowiedział w rubryce „Believe It or Not” następująco:
„Dionysius Exiguus, uczony opat rzymski z VI wieku i świetny matematyk jest winien temu, że piszemy rok 1961, a nie 1967. On jest twórcą kalendarza opartego na chrześcijańskiej rachubie czasu (...). Według Biblii Chrystus urodził się za panowania króla Heroda, który zmarł w 4 roku przed Chr. Ten Król zarządził dwa lata przedtem rzeź niemowlątek, i dlatego narodziny Chrystusa musiały nastąpić 25 grudnia 7 roku przed Chr.”
Powyższe wywody nie mają żadnego wpływu na proroctwo biblijne dotyczące końca wyznaczonych czasów narodów. Dlaczego? Dlatego, że od upadku króla Sedekiasza aż do początku wydarzeń przytoczonych w wielkim proroctwie Jezusa — jak je zapisano u Mateusza, rozdział 24 — okres czasu wynosi 2520 lat, i to niezależnie od tego, gdzie się dokona zmiany, aby liczyć czas przed Chrystusem i po Chrystusie. W proroctwie Daniela przepowiedzianych zostało siedem czasów, to znaczy 2520 lat, i wszystkie te lata rzeczywiście upłynęły od czasu upadku królestwa judzkiego, gdy kraj został spustoszony, aż do czasu, gdy w niebiosach zostało ustanowione Królestwo Boże.
Dla zilustrowania tego przedstawiamy 2520 lat w postaci długiej linii ————————————. Gdzieś na tej linii zmieniają się daty z czasu przed Chrystusem na czas po Chrystusie. Ale niezależnie od tego, gdzie się tę zmianę przeprowadzi, ogólna liczba lat wynosi nadal 2520. Jeżeli więc rok 1961, jak powiedziano w tym popularnym artykule, byłby rokiem 1967, to wtedy rok 1914 musiałby być oznaczony jako 1920. To oznacza także, że rok 607 przed Chr. byłby oznaczony jako 601 przed Chr. A od 601 roku przed Chr. do 1920 roku po Chr. liczymy łącznie 2520 lat.
Wiele ludzi podaje jako rok śmierci Heroda rok 4 przed Chr., ponieważ oni liczą początek jego panowania od czasu powołania go przez senat rzymski, zamiast od czasu, gdy on faktycznie zaczął rządzić, co nastąpiło z górą trzy lata później, to znaczy, gdy zdobył Jeruzalem.
Jeżeli liczymy czas jego panowania od tego ostatniego roku, to mógł on jeszcze żyć w roku 1 przed Chr. lub w 1 po Chr., gdy nastąpiła rzeź dzieciątek. — Mat. 2:16.
Ten sposób obliczania czasu zgadza się z czasem, który został podany w Piśmie świętym odnośnie przyjścia Mesjasza, a mianowicie w Daniela 9:24-27, w proroctwie o siedemdziesięciu tygodniach, a ponadto ze sprawozdaniem Łukasza w Łukasza 3:1-3, 23 o czasie, w którym Jan Chrzciciel rozpoczął swą służbę kaznodziejską, to znaczy w piętnastym roku panowania Tyberiusza, który trwał od sierpnia 28 roku po Chr. do sierpnia 29 roku po Chr. Chrzest Jezusa nastąpił 6 miesięcy po rozpoczęciu służby przez Jana, a więc jeszcze w roku 29 po Chr. Ponieważ Jezus w tym czasie osiągnął wiek trzydziestu lat, wiec musiał się urodzie w roku 2 przed Chr. Inne teksty Pisma wskazują w związku z tym na czas około 1 października, ponieważ on umarł w „połowie tygodnia lat” (29 po Chr. do 36 po Chr.), o którym wspomina Daniel, czyli 1 kwietnia roku 33 po Chr.
● „Czy w Biblii znajduje się jakaś wypowiedź przeciwko udzielaniu zezwoleń na przeszczepienie po śmierci swych oczu na osobę żyjącą?”
Pewne ugrupowania religijne niechętnie patrzą na używanie zwłok albo części zwłok do doświadczeń naukowych lub na oddawanie ich do dyspozycji naukowców w celu zastępowania pewnych części ciała innych ludzi. Nie wydaje się, aby to wykraczało przeciw jakiejś zasadzie biblijnej lub prawu biblijnemu. Tym samym jest to kwestia, którą każdy musi rozstrzygnąć sam. Jeżeli uważa, że to jest właściwe i ma przy tym spokojne sumienie, to może tak postąpić, i nikt nie powinien go z tego powodu krytykować. Z drugiej strony nikogo nie powinno się krytykować za to, że na taką propozycję nie przystaje.
-