Święto przewidziane dla miliardów ludzi

 1. Jakie dowody przemawiające za udziałem „drugich owiec” w pozaobrazowym Święcie Namiotów wyszły na jaw w 1931 i 1932 roku?

CZY „drugie owce” dobrego Pasterza, Jezusa Chrystusa, uczestniczą w obchodach większego Święta Namiotów? Dowody niezbicie wykazują ku naszej radości, że owszem, dzieje się tak od czasu wyznaczonego przez Boga. W roku 1931 światło iluminacji świątecznej padło na 9 rozdział proroctwa Ezechiela. Wyjawiło ono, że ludźmi pogrążonymi w smutku, których poznaczył na czole mąż przyodziany w szatę lnianą i mający u boku kałamarz, są ci sami, co „owce” z przypowieści Jezusa, zanotowanej w Ewangelii według Mateusza 25:31-46. A w 1932 roku dzięki temu świątecznemu oświetleniu rozpoznano, że klasa „owiec” była też zobrazowana przez syna Rekaba, Jonadaba, który został przyjacielem króla izraelskiego Jehu, gorliwego wykonawcy wyroków Jehowy (2 Król. 10:15-28; Jer. 35:1-19).

 2. (a) Jakie zbiory poza opisanym w Ewangelii według Mateusza 24:31 miały być przeprowadzone w tym okresie zgodnie z proroctwem Jezusa o „zakończeniu systemu rzeczy”? (b) Co w roku 1935 dodało wielkiego bodźca temu dziełu zgromadzania?

² Przypomnijmy sobie, że Jezus podał przypowieść zanotowaną w Ewangelii według Mateusza 25:31-46, przedstawiając „znak” swej niewidzialnej „obecności” i „zakończenia systemu rzeczy” (Mat. 24:3, NW). Syn Boży zaakcentował w ten sposób, iż podczas „zakończenia systemu rzeczy” oprócz „wybranych” — wspomnianych w Ewangelii według Mateusza 24:31 — zostaną zgromadzeni także inni ludzie. Zbieranie tych osób wyświadczających dobro „wybranym” rozpoczęło się wiosną roku 1935. Rozmachu nadało temu dziełu przemówienie wygłoszone w piątek, dnia 31 maja 1935 roku, na szeroko zapowiedzianym kongresie Świadków Jehowy, odbytym w Waszyngtonie, na który zaproszono ze szczególnym naciskiem tak zwaną klasę Jonadaba.

 3. (a) Jaki temat poruszono we wspomnianym przemówieniu i ilu dało się potem ochrzcić? (b) Do jakiego „znaku” więc należy spełnianie się tekstu Mateusza 25:31-46?

³ W wymienionym dniu prezes Towarzystwa Strażnica wygłosił wykład pod tytułem: „Wielki lud”, w którym omówił proroctwo z Księgi Apokalipsy (Objawienia) 7:9-14 (zobacz Biblię gdańską). Utożsamił ów „wielki lud” z „owcami” występującymi w przypowieści Jezusa z Ewangelii według Mateusza 25:31-46. Wyjaśnienie to powitali z radością zarówno członkowie ostatka pomazańców, jak i klasy Jonadaba. Następnego dnia urządzono chrzest i zanurzono w wodzie 840 osób, które w ten sposób usymbolizowały swoje oddanie się Jehowie Bogu. Większość z nich należała do „owiec” popierających duchowych „braci” Króla, Jezusa Chrystusa. Tym samym zaczęła się spełniać dalsza część „znaku” wskazującego na niewidzialną obecność Jezusa Chrystusa w pełni władzy i na nastanie „zakończenia systemu rzeczy”.

 4. Jak tę informację przekazano wszystkim „owcom”? Jakie dzieło zgromadzania ruszyło teraz naprzód?

⁴ Wiadomość tę rozgłoszono po całej ziemi wszystkim ludziom przyrównanym do owiec przez opublikowanie jej w Strażnicy (w wydaniach angielskich z 1 i 15 sierpnia 1935 roku). Odtąd zgromadzanie klasy Jonadaba przy poparciu Boga Jehowy postępowało już szybko naprzód.

 5. (a) Na jaką skalę rozprzestrzeniło się od tamtej pory dzieło zgromadzania? (b) Jaki jednak wcześniej rozpoczęty zbiór nie został przez to zaniechany?

⁵ Pomimo różnych przeszkód spowodowanych drugą wojną światową w latach 1939-1945 oraz straszliwych prześladowań Świadków Jehowy w tamtych niespokojnych czasach zbieranie „drugich owiec” rozwijało się dynamicznie i dzisiaj obejmuje ponad 200 krajów oraz samodzielnych wysp. Jednakże zbiory „wielkiej rzeszy” nie zakończyły zgromadzania nowych członków klasy Ruty i Estery. Przeciwnie, w dalszym ciągu znajdowano „latorośle”, które zasługiwały na łączność z „krzewem winnym”, to jest Chrystusem (Jana 15:1-8). Zbierano je, aby zostały „wszczepione” w symboliczną „oliwkę szlachetną”, jak to opisano w Liście do Rzymian 11:17-24.a (Zobacz także Księgę Powtórzonego Prawa 16:13, NW).

 6. (a) Jaki zapanował nastrój, zgodnie z zapowiedzią Jehowy dotyczącą Izraelitów podczas święta obchodzonego w siódmym miesiącu księżycowym? (b) Czy Święto Namiotów i Święto Zbiorów to dwie odrębne uroczystości, rozpoczynane w różnym czasie?

⁶ Zatem od roku 1919 rzeczywiście jest w toku pozaobrazowe święto zbiorów, nacechowane radością, która była charakterystycznym rysem starożytnego Święta Namiotów. Codziennie sprawdzały się słowa Jehowy, skierowane do obchodzących to święto: „Będziesz prawdziwie radosny” (Powt. Pr. [5 Mojż.] 16:15, NP). Nie zapominajmy o tym, że Święto Namiotów zostało utożsamione ze Świętem Zbiorów; nie były to uroczystości następujące jedna po drugiej. Święto Zbiorów zbiegało się ze Świętem Namiotów. Starożytnemu pierwowzorowi, tym siedmiodniowym obchodom przypadającym w siódmym miesiącu księżycowym, dano po prostu dwie nazwy, ponieważ Izraelici w okresie żniw z miesiąca Tiszri (Etanim) mieli przebywać w namiotach lub szałasach. Skoro w starożytnym prototypie chodziło o żniwa Izraelitów, więc w spełnieniu święto zbiorów słusznie rozpoczęło się w roku 1919 od zgromadzania tych, których obrazowali rodowici Izraelici, mianowicie od ostatka Izraelitów duchowych. (Porównaj z tym Strażnicę nr 4 z roku 1968, z artykułem czołowym „Święta ku chwale Jehowy”, strony 7 i 8).

WSPANIAŁE WIDOKI NA ŚWIĘTOWANIE

 7. Dlaczego pozaobrazowe Święto Namiotów ma wspaniałe widoki na przyszłość?

⁷ Jak zapowiada się przyszłość większego Święta Namiotów, czyli Zbiorów, w któreśmy już wkroczyli? Wspaniale! Dlaczego? Otóż ani nadciągający „wielki ucisk”, ani też „wojna wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” stoczona na polach Har-Magedonu, nie wygaszą radości panującej na tym święcie (Mat. 24:21; Apok. 16:14, 16, NW). Z proroctw biblijnych wyraźnie wynika, że to pozaobrazowe święto będzie nadal trwało w nowym porządku rzeczy, który Jehowa Bóg ustanowi za pośrednictwem swego zwycięskiego Bojownika, Króla Jezusa Chrystusa. Wszyscy, co przeżyją wojnę Jehowy, to jest Har-Magedon — zarówno członkowie namaszczonego ostatka, jak i „drugie owce” z „wielkiej rzeszy” — będą w dalszym ciągu obchodzić to święto również w sprawiedliwym, nowym porządku.b

 8, 9. Jak długo jeszcze pozostanie na ziemi ostatek pomazańców? Jaką przyszłość dla Święta Namiotów przedstawiono mu w Księdze Zachariasza 14:16-19?

⁸ Członkowie namaszczonego ostatka nie wiedzą dzisiaj, jak długo pozostaną na ziemi w charakterze „pielgrzymów”, czyli „tymczasowych mieszkańców” nowego porządku, aż się doczekają wyniesienia do chwały w Królestwie Niebios (1 Piotra 2:11, NP; NW). Ale ich obecna radosna nadzieja, że będą jeszcze obchodzili większe Święto Namiotów przez czas swego dalszego pobytu na ziemi, jest dobrze ugruntowana w proroczym Słowie Jehowy. Na przykład w Księdze Zachariasza 14:16-19 tak wskazano na wzrastanie liczby uczestników pozaobrazowego Święta Namiotów:

⁹ „Wszyscy pozostali ze wszystkich narodów, które przyciągnęły przeciw Jeruzalem, chodzić będą z roku na rok, aby się kłaniać królowi, Panu zastępów, i obchodzić święto Kuczek [Namiotów, BT; Szałasów, NP]. I będzie: kto z rodów ziemi nie szedłby do Jeruzalem, aby się pokłonić królowi, Panu zastępów, nie będzie dla nich deszczu. A jeśliby i ród Egiptu nie wyruszył i nie przyszedł, ani na niego deszczu nie będzie, ale będzie upadek, którym pokarze Pan wszystkie narody, które by nie chodziły na obchodzenie święta Kuczek. Ten będzie grzech Egiptu i ten grzech wszystkich narodów, które by nie chodziły na obchodzenie święta Kuczek” (Wujek, wydanie z roku 1962).

10. Kto jedynie pozostanie przy życiu na ziemi, gdy wszystkie narody przypuszczą końcowy atak na odpowiednik Jeruzalem?

¹⁰ Kim są ludzie określeni zwrotem: „Pozostali ze wszystkich narodów, które przyciągnęły przeciw Jeruzalem”? Nie chodzi tu ani o namaszczony ostatek duchowych Izraelitów, ani o ich towarzyszy, „wielką rzeszę” wywodzącą się ze wszystkich narodów i podejmującą wielbienie Jehowy, zanim dokonają one napaści na pozaobrazowe Jeruzalem. Ostatek i „wielka rzesza” to właśnie ci, przeciw którym narody wystąpią jednolitym frontem za lojalne popieranie „Jeruzalem niebieskiego” (Hebr. 12:22). Wcześniejsze wersety (Zach. 14:1-15) opisują, w jaki sposób Bóg będzie walczył z napastnikami i jak utwierdzi swoją władzę królewską, czyli zwierzchnictwo nad całą ziemią. W Księdze Apokalipsy 19:11-21 przedstawiono, jak wszystkie bez wyjątku narody zaatakują stronników „Jeruzalem niebieskiego”, i zaznaczono, że nikt spośród tych narodów nie przetrwa „wojny wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”, nie wyjdzie cało z Har-Magedonu. Nie przeżyją nawet ci, którzy niejako pozostaną w domu, ale udzielą poparcia swoim walczącym armiom, co wobec powszechnej mobilizacji narodów nie będzie zjawiskiem odosobnionym.

11. Co dosięgnie wszystkich wrogów Bożych w bitwie pod Har-Magedonem? Dlaczego?

¹¹ W walce z Bogiem na polach Har-Magedonu wszystkich wrogów spotka wiecznotrwała zagłada, bez widoków na zmartwychwstanie (Mat. 25:31, 32, 41-46; Izaj. 66:23, 24; Rzym. 6:9; 1 Kor. 6:9, 10). Zwłoki ich będą leżeć jak trupy pozostawione w miejscu bitwy, wydane na pastwę ptakom padlinożernym (Apok. 19:17-21). A co dalej?

12. Kim są według Biblii „wszyscy pozostali ze wszystkich narodów, które przyciągnęły przeciw Jeruzalem”?

¹² Potem otworzy się sposobność dla ‛wszystkich pozostałych ze wszystkich narodów, które przyciągnęły przeciw Jeruzalem’ (Zach. 14:16, Wk). Co to mogą być za ludzie? Według danych z Pisma Świętego będą to „wszystkie” te miliardy osób, które zmarły przed przepowiedzianym „wielkim uciskiem” i tym samym także przed „wojną wielkiego dnia Boga Wszechmocnego, a dla których istnieje nadzieja ziemskiego zmartwychwstania.c Jezus Chrystus także mówił przecież o zmartwychwstaniu „wszystkich, co są w grobowcach pamięci” (Jana 5:28, 29, NW; Apok. 20:12, 13). Wśród tych wzbudzonych z martwych znajdzie się nieznana dziś liczba dawnych Egipcjan; nie będzie wtedy jednak wydzielonego kraju zwanego Egiptem ani też żadnych innych podziałów narodowościowych z czasów minionych.

13. Do czego będą musieli się zastosować zmartwychwstali na ziemi pod panowaniem Królestwa Chrystusa? Co ich spotka w przeciwnym wypadku?

¹³ Pod rządami tysiącletniego Królestwa Chrystusa wszyscy zmartwychwstali na ziemi będą zapoznawani z jedyną prawdziwą religią. Ale czy każdy z nich dostosuje się do niej? Kto zechce uzyskać życie wieczne, będzie musiał przyjść do duchowej świątyni Jehowy, zespolonej z „Jeruzalem niebieskim”. Będzie musiał obchodzić pozaobrazowe Święto Namiotów na ziemskim dziedzińcu świątynnym, gdzie już wcześniej znajdzie się „wielka rzesza” ocalałych z Har-Magedonu (Apok. 7:9-15, NW). Trzeba będzie także uznawać „książąt”, których Król Jezus Chrystus ‛ustanowi po całej ziemi’, aby czuwali nad jej sprawami (Ps. 45:17). Ale nade wszystko owi zmartwychwzbudzeni będą musieli uznać Jehowę za Boga i zwierzchniego Władcę całego wszechświata, a także za „króla nad całą ziemią”, sprawującego rządy poprzez Jezusa Chrystusa (Zach. 14:9). W przeciwnym razie bowiem Jehowa, od którego zależy nawet deszcz, nie zleje na nich za pośrednictwem Chrystusa swoich błogosławieństw (Zach. 10:1). Dla jednostek, którym On odmówi tych dobrodziejstw, będzie to równoznaczne z mieszkaniem na terenie nawiedzonym posuchą, co w końcu oznacza śmierć.

14. Co to będzie oznaczało, gdy Jehowa podczas tysiącletnich rządów Chrystusa kogoś dotknie „plagą”?

¹⁴ Jehowa będzie mógł także posłużyć się „plagą” przypominającą tę, jaką ukarał narody, które walczyły z Jego „Jeruzalem niebieskim” (Zach. 14:12-15). Dla takich uporczywych przeciwników prawdziwego wielbienia będzie to oznaczało wieczystą śmierć, nawet jeśli miałaby ona ich dosięgnąć przed upływem tysiącletnich rządów Chrystusa. Porażeni nią grzesznicy nie dotrwają do końca tysiącletniego panowania Chrystusa, aby wtedy skorzystać ze sposobności usprawiedliwienia przez Jehowę Boga dla uzyskania bezkresnego życia na rajskiej ziemi. Chwilowy ich pobyt wśród poddanych Królestwa Chrystusa okaże się dla nich bezcelowy, bezowocny.

15. Czyją lojalną współpracę będzie miał zapewnioną ocalały ostatek duchowych Izraelitów podczas swego przejściowego pobytu w nowym porządku na ziemi?

¹⁵ Kiedy nastanie nowy porządek, pozostali przy życiu członkowie ostatka duchowych Izraelitów nadal będą na ziemi „tymczasowymi mieszkańcami”. Będą oczekiwali przeniesienia z ziemskiej sceny działalności do dziedzictwa niebiańskiego, by się połączyć z Chrystusem w charakterze współkrólów i współkapłanów (Apok. 20:4-6). Podczas swego poarmagedonowego pobytu na ziemi będą jednak mogli liczyć na lojalną współpracę klasy „przełożonego”, właśnie „książąt” ustanowionych „po całej ziemi” dla nadzorowania pozaobrazowego święta z siódmego miesiąca, a więc Święta Namiotówd (Ezech. 45:17, 25, NW).

16. (a) Spomiędzy kogo będzie wziętych wielu członków klasy „przełożonego”? (b) Jaki przywilej dzielony z nimi sprawi szczególną radość ocalałemu ostatkowi?

¹⁶ Członkowie klasy „przełożonego” zostaną powołani między innymi spośród „wielkiej rzeszy” ludzi o usposobieniu owiec, którzy przeżyją „wielki ucisk” wraz ze zrodzonym z ducha ostatkiem (Apok. 7:1-15, NW). Wszyscy wymienieni będą świadkami wskrzeszenia miliardów zmarłych i zbierania się ich na ziemskim dziedzińcu duchowej świątyni Jehowy w celu obchodzenia pozafiguralnego Święta Namiotów. Jakimż wspaniałym przeżyciem będzie dla duchowego ostatka pozostawanie na ziemi aż do rozpoczęcia cudownego zgromadzenia przedstawionego w Księdze Zachariasza 14:16-19! Z nieopisaną radością wezmą udział w obchodach tego ogólnoświatowego święta wraz ze wszystkimi innymi odkupionymi drogocenną krwią „Baranka Bożego”, Chrystusa — „naszej Paschy”e (Ezech. 44:3; 45:7 do 46:18; 48:21, 22).

17. (a) Dlaczego obchody tego święta podczas tysiącletnich rządów Chrystusa nie okażą się daremne? (b) Do jakiej sytuacji dotrą w końcu ci na ziemi, którzy dożyją tej chwili, mieszkając do tamtej pory niby w namiotach?

¹⁷ Omawiane święto nie będzie obchodzone daremnie, ponieważ przy końcu tysiącletnich rządów Chrystusa wszyscy wówczas jeszcze żyjący na naszej planecie będą oddawali pokłon Jehowie, wielbiąc Go na ogólnoziemskim dziedzińcu Jego wielkiej duchowej świątyni ściśle związanej z „Jeruzalem niebieskim”. Następnie chwalebny Jego Syn, Jezus Chrystus, po uwieńczeniu pomyślnością rządów przydzielonych mu na tysiąc lat, „przekaże królowanie Bogu” (1 Kor. 15:24-28). Ostatecznie więc nastanie na ziemi sytuacja, ku której zmierzali w wędrówce wszyscy mieszkający dotąd niby w namiotach.

18. Co stanie się udziałem tych, którzy pomyślnie przejdą końcowy sprawdzian Jehowy?

¹⁸ Wtedy też nadejdzie końcowa, decydująca próba prawości względem wszechwładnego Pana, Jehowy. Kto nie dopisze, zostanie zgładzony na zawsze. Wszyscy zaś, którzy poprą stronę Jehowy, pomyślnie przeszedłszy tę najważniejszą próbę, uzyskają prawo do mieszkania po wsze czasy na ziemi przypominającej Eden. Nie będą już dłużej „pielgrzymami” żyjącymi w namiotach, inaczej mówiąc „tymczasowymi mieszkańcami” kraju, ale odziedziczą rajską ziemię na zawsze (Apok. 20:7-15). Radość, jakiej zaznawali obchodząc pozaobrazowe Święto Namiotów, będzie na ziemi — podnóżku Jehowy, szczęśliwego Boga i Króla — trwała po wieczyste czasy (1 Tym. 1:11, NW).

[Przypisy]