„Bitwa należy do Jehowy”

„Przychodzę do ciebie w imieniu Jehowy Zastępów, Boga szeregów bojowych Izraela, któremuś urągał” (1 SAMUELA 17:45).

 1, 2. (a) W jakiej sytuacji znajdują się wojska izraelskie pod dowództwem króla Saula? (b) Jak wojownicy izraelscy reagują na wyzwanie rzucone przez Goliata i kto się teraz pojawia?

DWIE potężne armie stoją oko w oko na przeciwległych stokach doliny Elah, na południowy zachód od Jeruzalem. Po jednej stronie znajdują się wojska izraelskie pod dowództwem nowo ustanowionego króla Saula. Po drugiej — siły filistyńskie z olbrzymim wojownikiem Goliatem. Jego imię znaczy prawdopodobnie „Okazały”. Goliat ma ponad 2,7 metra wzrostu i jest uzbrojony od stóp do głów. Krzycząc rzuca bluźniercze wyzwanie Izraelowi (1 Samuela 17:1-11).

² Kto przyjmie wyzwanie Goliata? „A wszyscy mężczyźni izraelscy, ujrzawszy tego mężczyznę, cóż, uciekali z jego powodu i byli bardzo przestraszeni”. Oto jednak zjawia się jakiś młodzieniec! Nazywa się Dawid, co znaczy „Umiłowany”. Jehowa też go umiłował za śmiałe oddanie dla sprawiedliwości. Samuel namaścił już Dawida na przyszłego króla nad Izraelem i duch Jehowy potężnie na niego oddziałuje (1 Samuela 16:12, 13, 18-21; 17:24; Psalm 11:7; 108:6 [108:7, Bw]).

 3. Co bierze do walki Dawid, a jak uzbrojony jest Goliat?

³ Usłyszawszy jak Goliat ‛urąga szeregom bojowym żywego Boga’, Dawid zgłasza gotowość stanięcia do walki z olbrzymem. Otrzymuje zgodę Saula i rusza na wroga, ale nie z tradycyjną zbroją i orężem, w które go wyposażył król. Bierze tylko kij, procę i pięć gładkich kamieni; natomiast Goliat ma włócznię, której grot waży blisko 7 kilogramów, i nosi 57-kilogramowy miedziany pancerz łuskowy! Potężny Filistyn zbliża się wraz ze swym giermkiem i ‛złorzeczy Dawidowi przez swoich bogów’ (1 Samuela 17:12-44).

 4. Jak Dawid odpowiada na zaczepkę olbrzyma?

⁴ Co na to Dawid? Odpowiada na zaczepkę olbrzyma, wołając: „Ty przychodzisz do mnie z mieczem i włócznią, i oszczepem, ale ja przychodzę do ciebie w imieniu Jehowy Zastępów, Boga szeregów bojowych Izraela, któremuś urągał. Dzisiaj Jehowa wyda cię w moją rękę i niechybnie cię powalę i pozbawię cię głowy; a trupy z obozu Filistynów na pewno dam dzisiaj ptactwu niebios i bestiom ziemi; i dowiedzą się ludzie na całej ziemi, że istnieje Bóg Izraela. Dowie się również całe to zgromadzenie, że Jehowa nie wybawia mieczem ani włócznią, gdyż BITWA NALEŻY DO JEHOWY, a On bezwarunkowo wyda was w naszą rękę” (1 Samuela 17:45-47).

 5. Jaki jest wynik tej bitwy i czyją to jest zasługą?

⁵ Dawid śmiało naciera. Kamień wypuszczony z procy trafia w cel i Goliat osuwa się na ziemię. Jehowa wynagrodził Dawida za jego wiarę i męstwo, kierując ten niewielki pocisk prosto w czoło olbrzyma! Dawid podbiega, wyciąga Goliatowi miecz z pochwy i ucina mu głowę. Filistyni pierzchają w popłochu. Naprawdę można powiedzieć, że „BITWA NALEŻY DO JEHOWY”! (1 Samuela 17:47-51).

 6. (a) Dlaczego Jehowa zachował szczegółowy opis przebiegu tej walki? (b) Jakiego zapewnienia potrzebują wszyscy słudzy Boży prześladowani przez wrogów, których można przyrównać do Goliata?

⁶ Dlaczego Jehowa zachował w swym Słowie szczegółowy opis przebiegu tej walki, choć rozegrała się ona jakieś 3000 lat temu? Apostoł Paweł wyjaśnia: „Wszystko bowiem, co niegdyś napisano, to spisano dla naszego pouczenia, abyśmy przez wytrwałość i przez pociechę z Pism zachowali nadzieję” (Rzymian 15:4). Dziś wielu wiernych sług Jehowy spotykają zarzuty i otwarte prześladowania ze strony wrogów, których można przyrównać do Goliata. W miarę wzmagania się takiego nacisku wszyscy potrzebujemy krzepiącego zapewnienia, że „BITWA NALEŻY DO JEHOWY”.

Kwestia zwierzchnictwa

 7. Jaką kwestią jest zainteresowany cały lud Boży pośród wszystkich narodów i dlaczego?

⁷ Goliat kroczył naprzód, urągając Bogu Izraela. Podobnie w XX wieku wybił się na czoło totalitarny system polityczny, który rzucił wyzwanie zwierzchnictwu Jehowy i usiłuje zmusić Jego sług do nacechowanego uwielbieniem posłuszeństwa państwu. Kwestia ta interesuje cały lud Boży pośród wszystkich narodów. Dlaczego? Ponieważ w roku 1914 skończyły się przepowiedziane Czasy Pogan, czyli „czasy wyznaczone narodom”, i nastał obecny okres, w którym narody miały popaść w „lęk i bezradność” (Łukasza 21:24-26; New World Translation, Przekład współczesny). Czasy Pogan rozpoczęły się w roku 607 p.n.e., gdy zaczęto deptać ziemskie Jeruzalem, i trwały przez 2520 lat do roku 1914, w którym Jehowa wyniósł Jezusa na tron jako swego mesjańskiego Króla w Jeruzalem niebiańskim (Hebrajczyków 12:22, 28; Objawienie 11:15, 17).a

 8. (a) Jak królowie ziemi zareagowali na proroczy nakaz, aby ‛służyć Jehowie z bojaźnią’? (b) Jacy świeccy mocarze urągają dziś Jehowie i chcą sobie podporządkować Jego świadków?

⁸ W roku 1914 zaszła ogromna zmiana. Narody pogańskie nie mogły już dłużej swobodnie panować bez liczenia się z Bogiem. Czy jednak ówcześni „królowie” usłuchali proroczego nakazu, aby ‛służyć Jehowie z bojaźnią’ i uznać Króla, którego On wtedy ustanowił? Nic podobnego! Zespolili się „jak jeden mąż przeciw Jehowie i przeciw Jego pomazańcowi”, Jezusowi. Owładnięci dążeniem do zaspokojenia swoich ambicji ‛podnieśli wrzawę’ w Wielkiej Wojnie, którą rozpętali w latach 1914-1918 (Psalm 2:1-6, 10-12). Kwestia panowania nad ziemią po dziś dzień jest zarzewiem konfliktów. Świat znajdujący się pod władzą Szatana wytwarza coraz to nowych mocarzy politycznych, przypominających Refaitów, krewnych Goliata. Chociaż te ciemięskie rządy urągają Jehowie i próbują siłą podporządkować sobie Jego świadków, to jednak bitwa i zwycięstwo niezmiennie należą do Jehowy (2 Samuela 21:15-22, BT).

Nowożytny „Saul”

 9. Kto przez swoje postępowanie okazał się dziś odpowiednikiem króla Saula i w jaki sposób?

⁹ A gdzie mieści się w tym obrazie król Saul? Z powodu jego buntowniczego nastawienia Jehowa już wcześniej ‛oderwał od niego władzę królewską nad Izraelem’ (1 Samuela 15:22, 28). Prócz tego Saul nie stanął w obronie zwierzchnictwa Jehowy, gdy usłyszał wyzwanie rzucone przez Goliata. Potem prześladował Dawida, który pokonał olbrzyma i jako pomazaniec Jehowy miał zająć miejsce dynastii Saula. Jakże uderzająco podobnie czynili duchowni chrześcijaństwa! Podnieśli bunt przeciw prawdzie zawartej w Biblii i skalali się wielkim odstępstwem jako ‛nieposłuszni dobrej nowinie’ o naszym Panu, Jezusie, i jego nowo utworzonym Królestwie. Całkowicie zawiedli pod względem popierania powszechnego zwierzchnictwa Jehowy i złośliwie prześladowali namaszczonych duchem świadków na rzecz Jehowy oraz towarzyszących im członków wielkiej rzeszy. Jehowa „w swej zapalczywości” usunie tych odstępców (2 Tesaloniczan 1:6-9; 2:3; Ozeasza 13:11, BT).

10. (a) Jaki manifest opublikowali w 1918 roku w Londynie przedstawiciele wyższego duchowieństwa? (b) Jaki kierunek działania obrali duchowni, zamiast postępować zgodnie z manifestem z 1918 roku?

¹⁰ Podczas pierwszej wojny światowej wyraźnie wyszła na jaw kompromisowa postawa kleru. Niezaprzeczalnie spełniało się już wtedy proroctwo Jezusa z 24 i 25 rozdziału Ewangelii według Mateusza i 21 rozdziału Łukasza. W roku 1918 w Londynie przedstawiciele wyższego duchowieństwa baptystów, kongregacjonalistów, prezbiterian, metodystów i kościoła episkopalnego opublikowali nawet manifest, który głosił: „Obecny kryzys wskazuje na zakończenie Czasów Pogan”. Ograniczono się jednak tylko do deklaracji. Kler chrześcijaństwa zdążył się już uwikłać w pierwszą wojnę światową, której uczestników popierał po obu stronach frontu. Nie uznał obecności Jezusa w mocy Królestwa, lecz poddał się pod sposób myślenia narodów świeckich, według którego ludzkość — zamiast zjednoczyć się pod rządami Królestwa Bożego — w dalszym ciągu powinna podlegać skłóconym pogańskim potęgom politycznym, choćby były one ciemięzcami jak Goliat (Mateusza 25:31-33).

Żadnego kompromisu!

11. Kto nie poszedł na kompromis w kwestii zwierzchnictwa i na kim się wzorował?

¹¹ A czy oddani słudzy Boży idą na kompromis w kwestii zwierzchnictwa? W żadnym wypadku, jak to jasno wynika ze sprawozdań biblijnych! (Daniela 3:28; 6:25-27 [6:26-28, Bw]; Hebrajczyków 11:32-38; Objawienie 2:2, 3, 13, 19). W dobie obecnej lojalni chrześcijanie popierają Królestwo i zwierzchnictwo Jehowy mimo wszelkich zniewag i prześladowań, jakimi godzi w nich nowożytny Goliat. W ten sposób kroczą śladami Jezusa, „Syna Dawidowego”, który w obronie zwierzchnictwa Jehowy nieustraszenie toczył duchową walkę, pozostając ściśle neutralny w konfliktach i sprawach politycznych tego świata. W modlitwie do Ojca Jezus powiedział, że jego naśladowcy, prawdziwi chrześcijanie, również „nie należą do świata” (Mateusza 4:8-10, 17; 21:9; Jana 6:15; 17:14, 16; 18:36, 37; 1 Piotra 2:21).

12. (a) Kto powalił nowożytnego Goliata i jak to rozumieć? (b) Jak na członków ludu Jehowy podziałała okoliczność, że „Goliat” stał się w ich oczach martwy?

¹² Ostatek chrześcijan namaszczonych duchem, podobnie jak kiedyś Dawid, powalił dziś nowożytnego Goliata. Jak to rozumieć? Otóż w kwestii spornej co do panowania nad światem opowiedział się jednogłośnie po stronie Jehowy. Wzorzec stanowiła „REZOLUCJA (przyjęta przez Stowarzyszenie Międzynarodowych Badaczy Pisma Świętego na zgromadzeniu w Cedar Point, stan Ohio, w niedzielę 10 września 1922 roku)”. Oświadczono w niej między innymi:

„10. Twierdzimy i podajemy do wiadomości, że nastał dzień pomsty Bożej nad widzialnym i niewidzialnym imperium Szatana;

„11. Że odnowa starego świata, czyli porządku, jest niemożliwością; że nadszedł czas ustanowienia Królestwa Bożego pod panowaniem Chrystusa Jezusa i że wszystkie mocarstwa i organizacje, które nie zechcą się podporządkować sprawiedliwemu królowaniu Pana, zostaną zniszczone”.

„Syn Dawidowy” jako Głowa zboru chrześcijańskiego niewątpliwie pokierował rzutem tego „kamienia” prawdy o Królestwie (Mateusza 12:23; Jana 16:33; Kolosan 1:18). Podkreślono to w rezolucjach przyjętych na corocznych zgromadzeniach w okresie od 1922 do 1928 roku. Z punktu widzenia ludu Jehowy „Goliat” leżał martwy z odciętą głową. Dyktatorskie rządy ludzkie nie zdołały zmusić odważnych rzeczników zwierzchnictwa Jehowy do kompromisu (por. Objawienie 20:4).

13. (a) Jak duchowieństwo chrześcijaństwa poszło na kompromis w hitlerowskich Niemczech? (b) Co w książce pt. Mothers in the Fatherland napisano o niezłomnej postawie Świadków?

¹³ W czasach nowożytnych wymownym przykładem tyranizowania przez podobne do Goliata systemy polityczne było postępowanie władz w hitlerowskich Niemczech. Główne religie, zarówno katolicka, jak i protestancka, poszły tam na godny ubolewania kompromis przez ślubowanie wierności wobec nazizmu, bałwochwalcze ubóstwianie führera, pozdrawianie jego flag ze swastyką oraz błogosławienie jego wojsk, gdy te wyruszały urządzać rzeź współwyznawcom w sąsiednich państwach. Rzekomych chrześcijan ze wszystkich religii porwał zapał patriotyczny; nie ulegli mu tylko Świadkowie Jehowy. W książce pt. Mothers in the Fatherland (Matki w ojczyźnie) czytamy: „[Świadków Jehowy] wysyłano do obozów koncentracyjnych, tysiące stracono, a tysiące zmarło w okresie od 1933 do 1945 roku. (...) Katolicy i protestanci słyszeli, jak kler nalegał, by współpracować z Hitlerem. Nieposłuszeństwo było równoznaczne z występowaniem zarówno przeciwko państwu, jak i kościołowi”. Jakże wielką winą krwi obciążył się kościół i państwo! (Jeremiasza 2:34).b

14. Dlaczego Świadków Jehowy często spotykają prześladowania?

¹⁴ W wielu miejscach Świadkowie Jehowy po dziś dzień znoszą brutalny ucisk, jak to przepowiedział Jezus. Nie ustają jednak w gorliwym głoszeniu „dobrej nowiny o Królestwie”, bez względu na swe położenie (Mateusza 24:9, 13, 14). I jak na ironię w licznych krajach mają opinię uczciwych, przyzwoitych obywateli, wzorowo przestrzegających prawa i porządku (Rzymian 13:1-7). Mimo to często są prześladowani. Dlaczego? Wstrzymują się od pozdrawiania symboli państwa i oddawania im pokłonu, ponieważ cześć przysługuje wyłącznie Jehowie (Powtórzonego Prawa 4:23, 24; 5:8-10; 6:13-15). W wielbieniu Jehowy nie idą na żadne kompromisy, lecz swoje życie poświęcają „tylko dla Niego” — Jehowy, Wszechwładnego Pana (Mateusza 4:8-10; Psalm 71:5; 73:28). ‛Nie należą do świata’ i w jego wojnach i sprawach politycznych zachowują chrześcijańską neutralność (Jana 15:18-21; 16:33).

15, 16. (a) Na kim mogą się wzorować Świadkowie, bez względu na wiek, gdy miota na nich groźby nowożytny Goliat, i jak dowodzi tego przykład pewnej sześcioletniej chrześcijańskiej dziewczynki? (b) Czego pragną chrześcijańscy rodzice, którzy szkolą swoje dzieci?

¹⁵ Nowożytny Goliat często miota groźby na ów lud zachowujący prawość, który oddawanie czci Jehowie stawia ponad praktyki bałwochwalcze (por. Objawienie 13:16, 17). Ale Świadkowie — zarówno młodsi, jak i starsi wiekiem — potrafią wzorem Dawida śmiało podjąć rzucone im wyzwanie. W pewnym kraju latynoamerykańskim sześcioletnia chrześcijańska dziewczynka została do tego dobrze przygotowana w domu, gdzie ją zaprawiano od niemowlęctwa (por. Efezjan 6:4; 2 Tymoteusza 3:14, 15). Pomogło jej to stać się najlepszą uczennicą w klasie. Jednakże sumienie ukształtowane na podstawie Biblii nie pozwalało jej brać udziału wespół z innymi uczniami w bałwochwalczych ceremoniach. Kiedy wyjaśniła swoje stanowisko nauczycielce, ta zawołała, że dziewczynka w takim wieku jest jeszcze za mała, żeby mieć sumienie! Odpowiedzią było dobitne świadectwo, które stanowiło dowód, że była w błędzie.

¹⁶ Mamy nadzieję, że wszyscy chrześcijańscy rodzice będą tak pouczać swe dzieci, by mogły iść za przykładem młodego Dawida i zajmować właściwą postawę wobec władz świeckich, gdy te rzucają pogróżki niczym Goliat. Oby odważnie ‛zachowywały czyste sumienie’ trzymając się zasad biblijnych — jak trzech wiernych chłopców hebrajskich, Daniel i wielu innych, o których donosi Pismo Święte (1 Piotra 2:19; 3:16; Daniela 3:16-18).

Co na to historycy

17. (a) Przed czym ostrzegł angielski historyk Arnold Toynbee? (b) Dlaczego istnienie nowożytnej klasy Goliata wystawia na próbę lojalność ludu Bożego?

¹⁷ Znany historyk angielski Arnold Toynbee ostrzegł, że za naszych czasów pojawia się „niby złowieszcze widmo pogański kult suwerennych państw narodowych”; nazwał go między innymi „kwaśnym młodym winem demokracji, fermentującym w starych bukłakach więzi plemiennej”. Ludzie, którzy twierdzą, że ich naród przewyższa wszystkie inne i posuwają się nawet do uwielbiania państwa, łatwo dają się prowadzić jego przywódcom i organizować w zbiorowe narzędzia do realizowania ich polityki, dobrej lub złej. Tak powstała klasa Goliata. Wystawia ona na próbę lojalność sług Bożych, którzy często są przywiązani do swego rodzinnego kraju, lecz odmawiają oddawania czci państwu i jego symbolom.

18. Na jakie wnikliwe pytania powinien znać odpowiedź chrześcijanin idący za głosem sumienia?

¹⁸ Podobnie jak w nazistowskich Niemczech, tak i dziś chrześcijanin idący za głosem sumienia powinien sobie zadać wnikliwe pytania: Czy mam wierzyć w to, że państwo, w którym mieszkam, jest w oczach Bożych ważniejsze od pozostałych? Czy w obecnym, krytycznym okresie dziejów rozsądny i logiczny jest pogląd, że jeden skrawek ziemi ma większą wartość niż wszystkie inne skrawki? Albo że któraś gałąź rodziny ludzkiej góruje nad resztą?

19. Jak Jehowa, największy Historyk, ocenia postępowanie i poglądy, w myśl których jeden naród miałby rzekomo przewyższać wszystkie inne narody?

¹⁹ Weź pod uwagę, co o tym myśli największy Historyk wszystkich czasów, Jehowa Bóg, będący Autorem Biblii. Apostoł Piotr oznajmił: „Naprawdę dostrzegam, że Bóg nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie człowiek, który się Go boi i wprowadza w czyn sprawiedliwość, jest Mu przyjemny”. I czy to, co robimy, nie powinno zawsze harmonizować z natchnioną wypowiedzią apostoła Pawła, że Bóg „uczynił z jednego człowieka wszystkie narody ludzkie, aby zamieszkiwały całą powierzchnię ziemi”? Z jakiej racji jeden naród miałby myśleć i postępować tak, jak gdyby górował nad pozostałymi? Paweł o wszystkich ludziach powiedział: „Jesteśmy potomstwem Bożym” (Dzieje Apostolskie 10:34, 35; 17:26, 29).

20. Kto nie będzie już rzucał wyzwania ludowi Jehowy w nowym systemie rzeczy i co wykaże następne studium?

²⁰ W nowym porządku utworzonym przez Jehowę nie będzie już totalitarnych systemów politycznych, które by rzucały wyzwanie osobom miłującym sprawiedliwość, gdyż patriotyczne zacietrzewienie i nienawiść będą należeć do przeszłości (Psalm 11:5-7). Słudzy Boży w każdym zakątku ziemi odcięli się od nacjonalizmu, ponieważ są posłuszni przykazaniu Jezusa, by ‛miłować się wzajemnie, jak on ich umiłował’ (Jana 13:34, 35; Izajasza 2:4). Nasze następne studium wykaże, jaki rodzaj miłości miał na myśli.

[Przypisy]

Pytania powtórkowe

◻ Co symbolizuje olbrzym Goliat?

◻ Pod jakim względem słudzy Boży są bezkompromisowi w kwestii zwierzchnictwa?

◻ Dlaczego lud Boży może powiedzieć, że powalił nowożytnego Goliata?

◻ Kto wykazuje taką samą postawę jak król Saul i w jaki sposób?

◻ Jak w obliczu sprzeciwu ze strony nowożytnego Goliata lud Jehowy działał na wzór Dawida?