-
Kwitnący szczęściem naród poddany prawu BożemuStrażnica — 1971 | nr 8
-
-
od nich córki dla swojego syna”. — BT.
29 Poza tym również z punktu widzenia medycyny przepisy higieniczne i stosowanie kwarantanny oraz prawa moralne i zakaz spożytkowania krwi były wspaniałymi środkami ochrony przed durem brzusznym i plamistym, dymienicą (dżumą), zapaleniem wątroby, rzeżączką i kiłą oraz mnóstwem innych chorób.
30. Dlaczego powinniśmy pilnie poznawać wszystko, co zostało zobrazowane przez Prawo Mojżeszowe?
30 Omawiane Prawo miało więc niezrównane zalety, chociaż było dane tylko figuralnemu narodowi Bożemu i nakreślało zaledwie cień albo zarys przyszłych dobrodziejstw. Takie stwierdzenie znajdujemy w Liście do Hebrajczyków 10:1, gdzie czytamy: „Prawo bowiem, posiadając tylko cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, przez te same ofiary, corocznie ciągle składane, nie może nigdy udoskonalić tych, którzy się zbliżają” (BT). Dlatego jakże pilnie powinniśmy studiować to, co zostało wtedy zobrazowane i jest rzeczywistością, a nie cieniem, mianowicie prawo wolności wprowadzone przez Jezusa Chrystusa, wspomniane w Liście Jakuba 1:25, gdzie czytamy: „Kto zaś pilnie rozważa doskonałe Prawo, Prawo wolności, i wytrwa w nim, ten nie jest słuchaczem skłonnym do zapominania, ale wykonawcą dzieła; wypełniając je, otrzyma błogosławieństwo”! (BT, wyd. II). Z jak żywym zainteresowaniem możemy oczekiwać sprawiedliwych rządów nad ziemią podczas bliskiego już chwalebnego, tysiącletniego panowania Chrystusa! Wówczas to niezbędne a słuszne pouczenia będą udzielane mieszkańcom ziemi, wśród których znajdą się także zmartwychwstali, jak to opisano w Objawieniu 20:12, 13 słowami: „I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i zwoje były otworzone. Ale otworzono inny zwój; jest to zwój życia. I sądzono umarłych z tego, co było napisane w zwojach, według ich uczynków. I wydało morze umarłych, którzy w nim byli, i śmierć i Hades wydały umarłych, którzy w nich byli, i sądzono każdego z nich według jego uczynków”. — NW.
-
-
Podbój Izraela przez AsyryjczykówStrażnica — 1971 | nr 8
-
-
Podbój Izraela przez Asyryjczyków
BIBLIA donosi o podboju Izraela, dokonanym przez Asyrię. Asyryjski władca Pul, bardziej znany jako Tiglat-Pileser, przynajmniej dwa razy najechał ziemię Izraela na kilka lat przed całkowitym zdobyciem tego kraju przez Asyryjczyków, co nastąpiło w roku 740 p.n.e. Biblia tak podaje o pierwszej z tych inwazji:
„Wtargnął do kraju Pul [Tiglat-Pileser], król Asyrii. Menachem [król Izraela] dał Pulowi tysiąc talentów srebra (...) Wycofał się więc król Asyrii nie zatrzymując się tamże w kraju”. — 2 [4] Król. 15:19, 20, BT.
Po paru latach niejaki Pekach zabił syna Menachema, który wstąpił po nim na tron i sam ogłosił się królem Izraela. Biblia następnie donosi o drugiej inwazji tego samego króla asyryjskiego, tym razem dokonanej za panowania Pekacha: „Wtargnął Tiglat-Pileser, król Asyrii, i zajął Ijjon, Abel-Bet-Maaka, Janoach, Kedesz, Chasor, Gilead, Galileję, cały kraj Neftalego, a pojmanych przesiedlił do Asyrii. Ozeasz, syn Eli, uknuł spisek przeciwko Pekachowi, synowi Remaliahu. Wymierzył mu cios śmiertelny i został w jego miejsce królem”. — 2 [4] Król. 15:29, 30, BT.
Godna uwagi jest okoliczność, że w odkrytych przez archeologów dokumentach asyryjskiego króla Tiglat-Pilesera znajdują się wzmianki o tych właśnie wydarzeniach, zapisanych w Biblii. Na przykład w pewnej inskrypcji tegoż króla napisano: „Odebrałem haracz od Kusztaszpi z Kommageny, od Rezona z Damaszku, od Menachema z Samarii”. A w innym dokumencie powiada on: „Obalili swego króla Pekacha, a ja posadziłem na tronie Ozeasza, aby był królem nad nimi”.
-