„W szyku bojowym z sercem nieustraszonym”

„Wszyscy ci wojownicy, stający w szyku bojowym z sercem nieustraszonym, przyszli do Hebronu, ażeby obwołać Dawida królem nad całym Izraelem” (1 Kron. 12:39, Nowy Przekład).

 1. Jaka napięta sytuacja wymaga dziś od nas czujności?

NIECH głośno zabrzmi okrzyk bojowy! Niech wszyscy waleczni Świadkowie Jehowy staną w szeregach! Wojna z nieprzyjaciółmi wchodzi w przełomowe stadium. Czas nagli. Nie możemy sobie pozwolić na pogrążanie się w wygodnictwie ani dać się uśpić wrażeniu, iż walka przycicha. Właśnie do tego chciałby nas skłonić przeciwnik, gdyż wie, że jego czas jest krótki. Musimy się więc liczyć z próbą nagłego ataku z jego strony, podjętą w nadziei, iż uda mu się zaskoczyć bojowników prawdy (1 Tes. 5:1-6).

 2. Dlaczego Świadkowie Jehowy nie muszą się bać swoich wrogów? (Ps. 24:8).

² Jehowa uważa swych współczesnych wiernych świadków za wojowników toczących duchową walkę, która szybko zbliża się do punktu kulminacyjnego. Kiedy zachodzi taka potrzeba, Bóg Jehowa sam występuje w roli „wojownika”, który swą prawicą może powalić i zdruzgotać wrogów (2 Mojż. 15:3, 6, 7, NP). Dalej aktualna jest Jego obietnica, dana w starożytności Izraelitom, których zamierzał prowadzić za pośrednictwem swego anioła; oto ona: „Jeżeli będziesz pilnie słuchał jego głosu i wykonasz wszystko, co powiem, wtedy będę nieprzyjacielem nieprzyjaciół twoich i przeciwnikiem przeciwników twoich” (2 Mojż. 23:20-22, NP).

 3. (a) Jaką pozycję zajmuje Jezus od roku 1914? (b) W jakich działaniach wojennych bierze udział? (c) Dlaczego namaszczeni duchem naśladowcy Jezusa są obecnie atakowani?

³ Przed naszymi oczyma wiary odsłania się prorocza prawda, że jesienią 1914 roku n.e. wyniesiony do chwały Chrystus Jezus został przez Jehowę mianowany Hetmanem Polnym niebiańskich zastępów anielskich (Ps. 110:1, 2; Mat. 25:31). Bezzwłocznie poprowadził tę armię przeciwko Diabłu i jego aniołom, oczyścił niebiosa z niepożądanej obecności tych wrogów Bożych i zepchnął ich w pobliże Ziemi. A teraz, zanim Jehowa da końcowy znak do zniszczenia przeciwników, Chrystus Jezus kieruje na całej ziemi widzialną działalnością, z którą również wiąże się walka (Obj. 12:7-9). Szatan wraz ze swymi demonicznymi hordami wie, że jego czas jest krótki, i dlatego toczy zażarty bój z ostatkiem namaszczonych naśladowców Jezusa. Z jakiego powodu? Ponieważ posłusznie rozgłaszają oni wieść o Królestwie ich Boga i Jego Chrystusa (Obj. 12:17).

‛ŻOŁNIERZE CHRYSTUSA JEZUSA’

 4. Czego potrzeba, aby być „właściwego rodzaju żołnierzem Chrystusa Jezusa”?

⁴ Wynika stąd, że wszyscy, którzy się przyłączają do ostatka namaszczonego ludu Bożego i go wspierają, również stają się celem złośliwych ataków. Toteż do każdego, kto służy obecnie Bogu Jehowie w roli Jego świadka, odnosi się pobudzające wezwanie Pawła: „Jako właściwego rodzaju żołnierz Chrystusa Jezusa bierz udział w cierpieniu zła. Żaden człowiek, pełniąc służbę żołnierską, nie wplątuje się w handlowe interesy życia, aby się spotkać z pochwałą tego, który go powołał na żołnierza” (2 Tym. 2:3, 4). Każda inna sprawa w naszym życiu musi ustąpić miejsca służbie dla znamienitego Hetmana Polnego wojsk Jehowy.

 5. (a) Jak Paweł opisuje walkę duchową prowadzoną przez chrześcijan? (b) Na co chrześcijańscy żołnierze są zdecydowani? Co może im dodać bodźca do walki?

⁵ Jak realne są duchowe zmagania i na czym polegają, zrozumiemy jeszcze lepiej, gdy się zastanowimy nad następującym przypomnieniem apostoła: „Chociaż bowiem chodzimy w ciele, nie toczymy boju według tego, czym jesteśmy w ciele. Wszak oręż naszego boju nie jest cielesny, lecz za sprawą Boga ma moc obalać silne obwarowania. Obalamy przecież rozumowania i wszelką rzecz wyniosłą, przeciwstawianą wiedzy Bożej (...). Trwamy też w gotowości, by wymierzać karę za wszelkie nieposłuszeństwo, skoro tylko osiągnie pełnię wasze posłuszeństwo” (2 Kor. 10:3-6; zobacz też List do Efezjan 6:12). Jako żołnierze Chrystusa Jezusa pragniemy wszem i wobec udowodnić, że jesteśmy posłuszni jego rozkazom i zawsze gotowi do realizowania obranej przez niego strategii. Aby nabrać więcej otuchy do tej duchowej walki, cofnijmy się teraz do zamierzchłej historii Izraela, opisanej w Słowie Bożym. Znajdziemy tam znamienne odpowiedniki prorocze obecnych wydarzeń (Rzym. 15:4; 1 Kor. 10:11).

OPOWIEDZENIE SIĘ ZA KRÓLEM — DAWNIEJ I DZIŚ

 6. Opisz wydarzenia, które utorowały Dawidowi drogę do władzy królewskiej. Jak to dotyczyło poszczególnych jednostek?

⁶ Spróbuj się wczuć, czytelniku, w sytuację, jaka wytworzyła się w czasach Dawida, którego Bóg obrał królem nad całym Izraelem. Po śmierci Saula pierwszymi, którzy uznali Dawida za króla obranego przez Boga, byli Judejczycy. Pozostałe szczepy powołały na tron Iszboszeta, syna Saula, co spowodowało przedłużający się konflikt (2 Sam. 2:1-11; 3:1). W jakieś dwa lata później skrytobójczy zamach na Iszboszeta ułatwił tym pokoleniom przyłączenie się do Judy. Z czasem Dawid słusznie został namaszczony na króla nad wszystkimi Izraelitami (2 Sam. 4:5-12; 5:1-3). Zanim jednak do tego doszło, poszczególne osoby musiały same zadecydować, komu chcą służyć. Trzeba było wziąć pod rozwagę, co przemawiało za tym młodym człowiekiem, za Dawidem. Czy rzeczywiście jest pomazańcem Bożym? Czy to on będzie się cieszył błogosławieństwem Jehowy w przeciwieństwie do Saula, który został odrzucony? Czy zdoła poprowadzić wojska izraelskie do zwycięskiej walki z okolicznymi wrogami?

 7. Co było związane z opowiedzeniem się za królowaniem Dawida?

⁷ Niektórzy Izraelici najwyraźniej opowiedzieli się za potępionym domem Saula. Inni przy podejmowaniu decyzji w tej sprawie powodowali się własną wygodą. Jeszcze inni wahali się długo. Ale wcześniej czy później trzeba było dokonać wyboru i jakże szczęśliwi byli ci, którzy postanowili całym sercem poprzeć królowanie Dawida! Nie kierowali się oni samolubstwem ani nie szli po linii najmniejszego oporu. Nie byli też chwiejni. Wprost przeciwnie, stanąwszy po stronie króla Jehowy, podjęli się u boku Dawida czynnej roli jako jego słudzy i żołnierze. W Księdze 1 Kronik 12:23, NP czytamy: „Dzień w dzień przybywało po kilku do Dawida, aby mu pomagać, aż powstał duży obóz, jak obóz Boży”.

 8. Jak w Księdze 1 Kronik 12:33, 39 opisano tych, którzy uznali władzę królewską Dawida?

⁸ Ze szczegółów sprawozdania wynika, iż wśród tego mnóstwa ludu była pewna liczba „odznaczających się głębokim zrozumieniem czasów i znajomością tego, co ma czynić Izrael” (1 Kron. 12:33, Biblia Tysiąclecia). Udzielili oni królowi gorącego poparcia. Byli dobrze uzbrojeni, tak iż stanęli przed nim gotowi ruszyć do boju pod jego dowództwem. Nie spodziewali się łatwego życia. Mieli „głębokie zrozumienie czasów” i wiedzieli, że królestwo jest otoczone przez wrogów zdecydowanych pochłonąć Izraela i położyć kres wielbieniu Jehowy. Jeżeli chodzi o mężów przybywających ze wschodniej strony Jordanu, byli to dzielni „wojownicy, stający w szyku bojowym”, by służyć pod rozkazami Dawida „z sercem nieustraszonym” (1 Kron. 12:39, NP).

 9. (a) Czy istnieje jakiś współczesny odpowiednik sytuacji z czasów Dawida? (b) Wobec jakiej kwestii stają obecnie wszyscy ludzie?

⁹ Jakże porywające jest oglądanie na własne oczy współczesnego odpowiednika tamtej sytuacji! Większy Dawid, Chrystus Jezus, został wyznaczony przez Jehowę i obecnie panuje jako niebiański Król. Narody świata sprzeciwiają się jego królowaniu. Grożą, że usuną z powierzchni ziemi jego poddanych (Ps. 2:1-3). Dlatego na całym świecie wzywa się każdego z osobna do zajęcia stanowiska w tej spornej kwestii. Chodzi o to, by opowiedzieć się za Królestwem Syna Jehowy lub przeciw niemu. Mnóstwo ludzi nie może się zdecydować. Inni wybierają po prostu to, co dla nich wygodne, samolubnie uwzględniając jedynie własne bezpieczeństwo i zyski (Sof. 2:2, 3; Joela 3:19, NP).

10. (a) Dlaczego wielu nie może się zdecydować, czy uznać władzę królewską Chrystusa? (b) Jaki obowiązek spoczywa obecnie na Świadkach Jehowy?

¹⁰ W miarę tego, jak ziemscy przedstawiciele królewskiego rządu Bożego zdobywają coraz większy rozgłos, rośnie też liczba ludzi, którzy mogą dokonać świadomego wyboru (Mich. 4:1-3; Zach. 8:23). Wielu waha się tylko dlatego, że brak im dokładnej znajomości faktów; nie rozumieją znaczenia obecnych wydarzeń ani nie uświadamiają sobie pilnej potrzeby zdecydowanego stanięcia po stronie Królestwa. Dlatego wciąż jeszcze dają posłuch propagandzie Szatana i w każdej chwili mogą zostać unicestwieni wraz z nim i jego poplecznikami. Toteż do wszystkich Świadków Jehowy kierowane jest pilne wezwanie, by uzbrojeni i wyposażeni do walki z wrogiem stanęli u boku Większego Dawida, Chrystusa Jezusa. (Zobacz Ewangelię według Mateusza 12:30).

KTO SIĘ NADAJE DO BOJU

11. Wyjaśnij, co według słów Jezusa jest warunkiem ‛osiągnięcia pełni posłuszeństwa’ wobec niego.

¹¹ Wszyscy żołnierze Chrystusa, toczący ten duchowy bój, muszą spełniać pewne bardzo ważne wymagania. Paweł wykazał na przykład, na czym polega ‛osiągnięcie pełni posłuszeństwa’ wobec Chrystusa (2 Kor. 10:5, 6). Jak można ustalić, czy odzwierciedla się ono w naszym usposobieniu i trybie życia? W dokonaniu tej oceny pomogą nam następujące pytania:

Czy służbie dla Boga i Chrystusa naprawdę daję bezwzględne pierwszeństwo przed wszelkimi powiązaniami ludzkimi? (Mat. 10:37).

Czy wyzbyłem się wszelkich ambicji, aby być bogatym w rzeczy materialne lub by dobrze o mnie mówiono w kręgach świeckich? (Łuk. 6:20-26).

Czy troszczę się o to, żeby się podobać swemu Wodzowi i Rozkazodawcy, czy raczej zabiegam o rzeczy, które Jehowa obiecał dostarczyć, takie jak żywność, odzież i dach nad głową? (Mat. 6:25-32).

Czy zaprzestałem osądzania i krytykowania swoich współbojowników, również będących żołnierzami Chrystusa, żeby nie wprowadzać w święte szeregi niezgody i podziałów? (Łuk. 6:37; Ps. 133:1-3).

Czy rzeczywiście miłuję swych braci i staram się o pomyślność wszystkich, którzy stanęli do duchowej walki przeciwko nieprzyjaciołom Bożym? (Jana 13:35; 1 Piotra 4:8).

Każdy naśladowca Chrystusa musi sam sobie odpowiedzieć na powyższe pytania.

12. Jak można odróżnić zwolenników Królestwa Bożego od jego wrogów? (Mat. 25:31-46).

¹² Ponadto w chrześcijańskiej walce koniecznie musimy zdawać sobie sprawę z tego, jak bezdenna przepaść dzieli czystą organizację Bożą od pobłażliwych, niemoralnych organizacji tego świata (Rodz. 3:15; Ps. 97:10). W czasie wojny strony walczące muszą być w stanie wyraźnie odróżnić wroga od towarzysza broni. Pomocne w tym bywa charakterystyczne umundurowanie oraz uzbrojenie. Wiemy dobrze, co zalicza się do owoców ducha Bożego. Ostrzeżono nas też przed uczynkami ciała, które również uzewnętrzniają się niczym owoce (Gal. 5:19-24). Nie ma więc żadnej strefy przejściowej między organizacją Bożą a organizacją Szatana.

13. Jaką rolę w naszej walce duchowej odgrywają regularne zebrania?

¹³ A czy nasze postępowanie świadczy o tym, że stale jesteśmy „świadomi swych potrzeb duchowych”? (Mat. 5:3; Hebr. 10:25). W czasie wojny oficerowie i załogi są wzywani na odprawy, na których otrzymują aktualne informacje o ruchach wojsk na polu walki i najnowszej taktyce nieprzyjaciela. Tak samo nieodzowne są nasze zebrania na Salach Królestwa lub gdziekolwiek indziej, gdyż dzięki nim czerpiemy siły ze Słowa Bożego i z oddziaływania Jego świętego ducha oraz dysponujemy bieżącymi wiadomościami o posunięciach przeciwnika (1 Piotra 5:8).

14. Dlaczego słowa Zachariasza, zapisane w Ewangelii według Łukasza 1:74, 75, trafnie wyrażają nasze uczucia?

¹⁴ Jakże wielką wdzięczność winni jesteśmy Jehowie Bogu i Jego Synowi za tak znakomite wyposażenie do duchowego boju! Podobnie jak Zachariasz, ojciec Jana Chrzciciela, odczuwamy przemożne pragnienie wysławiania Jehowy za to, że dał „nam, z rąk nieprzyjaciół wyrwanym, przywilej nieustraszonego pełnienia świętej służby dla Niego w lojalności i sprawiedliwości wobec Niego po wszystkie nasze dni” (Łuk. 1:74, 75). Zostaliśmy wyratowani z Babilonu Wielkiego. A teraz, skoro spełniamy wymagania naszego Wodza i Rozkazodawcy, możemy stanąć w szyku bojowym, aby ruszyć do walki z nieprzyjaciółmi Boga i Chrystusa.

15, 16. (a) Jakie „rozumowania” i „obwarowania” wszczepił Szatan w umysły ludzkie? (b) Jaki jest jedyny sposób na to, aby je ‛obalić’? Jakie wyniki przynosi ta działalność?

¹⁵ Wszystkie arsenały i siły zbrojne tego świata są dziecinną zabawką w porównaniu z fałszywymi filozofiami i tradycjami, wymyślonymi przez ludzi, których inspirowali Szatan i hordy jego demonów. Pragnąc mocą i chwałą dorównać prawdziwemu Bogu, daleko i szeroko rozprzestrzenił on swoje kłamliwe doktryny. Sprzeciwia się Mu i oszukańczo twierdzi, że sam jest krynicą wiedzy. Naucza, że człowiek wcale nie potrzebuje Jehowy, że o własnych siłach osiągnie taki stopień rozwoju, iż będzie jak Bóg. Odbiera Bogu tytuł Stwórcy, narzucając ludziom pogląd, że są tworem ewolucji. Udało mu się też wmówić całym rzeszom, że nie ma śmierci, a to, co zdaje się nią być, w rzeczywistości jest przejściem do innego życia. Wymyślił różne formy rządów, z których każda wyrasta z samolubstwa i w nim ma swoje oparcie. Wszystko to są ‛rozumowania i wszelkie rzeczy wyniosłe, przeciwstawiane wiedzy Bożej’ (2 Kor. 10:5).

¹⁶ Te „silne obwarowania” trzeba demaskować i burzyć, aby dać ofiarom oszustwa wolność ducha i umysłu (2 Kor. 10:4). Mamy niezbędną do tego broń i zbroję — wiarę jako tarczę, prawdę jako podtrzymujący pas, sprawiedliwość jako ochronę dla serca, nadzieję wybawienia jako hełm, Słowo Boże jako miecz, oraz dobrą nowinę o pokoju; możemy więc dopomagać tym, którzy chcą być poddanymi Króla ustanowionego przez Jehowę (Efez. 6:14-17). Korzystając z owego duchowego wyposażenia, chrześcijańscy Świadkowie Jehowy uwalniają niezliczone masy więźniów!

ZWYCIĘSTWO JEST PEWNE

17. Na jaki wynik końcowego starcia Chrystusa z wrogiem wskazuje Psalm 45:4, 5 (NP)?

¹⁷ Coraz bliższa jest chwila, gdy Jehowa da wybranemu przez siebie Królowi znak do starcia się z wrogiem w końcowym boju. Skieruje do tego Wodza niebiańskich zastępów słowa z Psalmu 45:4, 5: „Przypasz miecz swój do biodra, bohaterze, blask swój i dostojeństwo swoje! Niech ci się szczęści! Wystąp w obronie prawa, łagodności i sprawiedliwości, a prawica twoja dokona cudownych czynów!” (NP). Wynik tego starcia jest oczywisty. Cała organizacja Szatana, widzialna i niewidzialna, zostanie usunięta, co uwolni świat od wszelkiej nikczemnej i ciemiężycielskiej władzy. Cóż to będzie za szczęśliwy dzień dla ocalałych, gdy wszyscy gnębiciele, kłamcy, rozpustnicy i ci, którzy niszczą ziemię, znikną raz na zawsze? (Obj. 11:16-18; 19:11-21).

18. Jakie ‛stawanie w szyku bojowym’ ma miejsce od roku 1914?

¹⁸ Jesteśmy dziś naocznymi świadkami dramatycznych wydarzeń, proroczo przepowiedzianych w Piśmie Świętym. Widok ten zapiera dech w piersiach! Pierwszymi, którzy w dobie obecnej uznali Chrystusa Jezusa za swego Króla po wyniesieniu go na tron w roku 1914, byli jego namaszczeni duchowi bracia. Wszyscy oni ‛stanęli w szyku bojowym’. Następnie, zwłaszcza od roku 1935, gdy padło światło na Księgę Objawienia 7:9-17, rozpoznała prawdziwe źródło pomyślności i błogosławieństwa „wielka rzesza”, która również dołączyła do szyku. Wsparła dzisiejszych Izraelitów duchowych, zasilając ich szeregi, gotowa znosić trud i cierpienia otwartej wojny duchowej z całą organizacją Szatana — ku chwale i czci Jehowy (Zach. 2:15, NP).

19. Na co powinien być zdecydowany każdy dzielny świadek Boga Jehowy?

¹⁹ Nie ulega więc wątpliwości, że czas nagli. Nie pora teraz myśleć, że duchowy bój się zakończył. Obyśmy nigdy nie dali się zaskoczyć wrogowi w nadchodzącym krytycznym momencie naszej świętej służby. Bez względu na to, czy należymy do ostatka duchowych Izraelitów, czy do towarzyszącej im „wielkiej rzeszy”, stawajmy „w szyku bojowym z sercem nieustraszonym”. Niech z naszych ust śmiało rozbrzmiewa okrzyk wojenny, ponieważ Jehowa zapewnia nam zwycięstwo! (2 Kron. 20:15).

W podsumowaniu:

▪ Dlaczego jest sprawą pilną, by teraz stawać „w szyku bojowym”?

▪ W jakiej walce biorą udział Świadkowie Jehowy?

▪ W obliczu jakiej zasadniczej kwestii stają dziś wszyscy ludzie?

▪ Kto się nadaje na „żołnierza Chrystusa Jezusa”?

▪ Jakie zwycięstwo jest obecnie pewne?

[Ilustracja na stronie 9]

Jak się ustosunkować do przeciwników prawdy?

„Spośród was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów” (Dzieje 20:30).

 1, 2. (a) Jaki pożytek możemy dziś odnieść z dawnych wydarzeń opisanych w Biblii? (b) Jakie wypadki z historii Izraela oraz wczesnych dziejów zboru chrześcijańskiego szczególnie nas interesują? Dlaczego?

W LIŚCIE do zboru w Koryncie apostoł Paweł napisał swym braciom w wierze, że to, co zanotowano w przeszłości, miało im posłużyć za ostrzegawczy przykład. Zasada ta zachowała aktualność aż do naszych czasów. Wiele faktów z historii biblijnej może mieć i ma współczesne odpowiedniki, co jest nam pomocą i ułatwia pokierowanie naszymi krokami (1 Kor. 10:11; Rzym. 15:4).

² Warto zatem prześledzić niektóre wydarzenia z dziejów dawnego Izraela, a także pierwotnego zboru chrześcijańskiego. Interesować nas będą zwłaszcza te wypadki lub sytuacje, gdzie występowali przeciwnicy dzieła Bożego; chcielibyśmy też wiedzieć, jak się one odbiły na ówczesnych sługach Jehowy. Wszystko to zaostrzy u nas — jako Jego ludu — czujność na analogiczne sprawy w dobie obecnej oraz na nasze obowiązki w tym zakresie (2 Tym. 3:16, 17).

 3. Jakie ostrzeżenie, a zarazem pocieszenie, otrzymał Jeremiasz?

³ Jakieś 40 lat przed upadkiem Jeruzalem w 607 roku p.n.e. Jehowa upoważnił swego wiernego sługę Jeremiasza do publicznego piętnowania niesprawiedliwości dziejących się w Judzie. Doprowadziły one w końcu do utraty łaski Bożej oraz zabrania mieszkańców tego królestwa w niewolę do Babilonu. Jehowa ostrzegł Jeremiasza, że będzie on miał przeciwników. Powiedział: „Będą cię zwalczać, lecz cię nie przemogą, bo Ja jestem z tobą, aby cię ratować” (Jer. 1:19, Nowy Przekład). Jakże wielkim pokrzepieniem były dla Jeremiasza te słowa; dodawały mu sił, by do końca wypełnić to, co wobec niego było wolą Bożą!