tym, co dobre — dochodzi do głosu zasada pamiętania na swego Stworzyciela. Właściwy sposób postępowania stanowi odblask miłości, jaką Jehowa okazał ludziom. „Bo i my byliśmy niegdyś nierozumni, niesforni, błądzący, niewolnikami pożądliwości i rozmaitych rozkoszy, żyjący w złości i zazdrości, znienawidzeni i nienawidzący siebie nawzajem. Ale gdy się objawiła dobroć i miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga, zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienia przez Ducha Świętego, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy, usprawiedliwieni łaską [niezasłużoną życzliwością, NW] jego, stali się dziedzicami żywota wiecznego, którego nadzieja nam przyświeca.” (Tyt. 3:3-7) Wyłuszczona tu zasada znajduje zastosowanie u wszystkich, którzy pragną podobać się Jehowie, zyskać Jego dobrą wolę i w przyszłości żyć w Jego sprawiedliwym, nowym systemie rzeczy. Widzimy więc, że wykazywanie się tym, cokolwiek jest dobrego, jest równoznaczne z podążaniem za wskazaniami prawdziwej mądrości. Czynienie tego, co dobre, stanowi także akt wiary w Jehowę i dowód prawdziwej, chrześcijańskiej pokory. „Tak mówi Jahwe [albo: Jehowa]: ‚Niech się nie chlubi mędrzec swoją mądrością, niech się nie chlubi mocarz swą mocą, niech się nie chlubi bogacz swym bogactwem. Lecz kto się chce chlubić, niech tym się chlubi, że rozeznanie ma i mnie poznaje, że Ja jestem Jahwe [Jehowa], co łaskę, prawo i sprawiedliwość czyni na ziemi; bo w takich rzeczach mam upodobania.’” — Jer. 9:22, 23, BT (w BG wiersze 23, 24).

Władza za jaką cenę?

DLA zdobycia władzy lub wpływów na rządy ludzie nieraz gotowi są sięgać po najbardziej nikczemne środki. Historia świata pełna jest imion władców, którzy drogę do tronu utorowali sobie przekupstwem, kłamstwem, intrygą i mordem. Mężowie mordowali żony, a żony mężów; synowie, córki, matki i bliscy krewni padali ofiarą czyjejś żądzy władzy i bywali wtrącani do więzień, sprzedawani w niewolę, otruci, ścinani publicznie lub podstępnie zabijani. Nie brakło i takich, którzy byli gotowi zaprzedać swój kraj wrogowi — płacąc za władzę doprawdy niesamowitą cenę.

² Biblia donosi nam o siedmiu wielkich mocarstwach, które kolejno po sobie dźwigały się spośród mas ludzkich i obejmowały polityczną władzę nad światem; były to: Egipt, Asyria, Babilon, Medo-Persja, Grecja, Rzym i wreszcie imperium anglo-amerykańskie. System rządów politycznych tego świata jest w Biblii przedstawiony obrazowo jako „bestia” mająca „siedem głów”. W jaki sposób doszła do władzy ta siedmio-głowa „bestia”? Jaką cenę bestia wraz z poszczególnymi rządami, z jakich się składa, musiała zapłacić, aby osiągnąć tę władze?

CO JEST TRONEM

³ W Biblii czytamy, że „bestia” ma „tron” lub „stolicę”. (Obj. 13:1, 2, BG) Czy może określenie to dotyczy stołecznego miasta tej potęgi światowej, która w danym okresie dziejów dzierżyła władzę? Wiadomo, że w trakcie panowania siedmiu mocarstw światowych z każdą zmianą władzy politycznej zmieniała się również stolica, reprezentująca aktualną potęgę. Począwszy od wieku siedemnastego i aż do drugiej wojny światowej rolę takiej czołowej potęgi odgrywała Anglia, przy czym pod koniec tego okresu dołączyły do niej Stany Zjednoczone; wówczas jednak mocarstwo brytyjskie ze stolicą Londynem jeszcze było silniejszym partnerem. Po drugiej wojnie światowej na czoło tej dwuczłonowej potęgi wysunęły się Stany Zjednoczone ze stolicą w Waszyngtonie. Czy więc to miasto należałoby określić jako „tron bestii”, skoro tam mieści się siedziba obecnie silniejszego składnika siódmej potęgi światowej?

⁴ Tron oznacza siedzibę albo ośrodek królestwa, bądź w ogóle władzy. Trafnie więc może wyobrażać funkcję lub godność rządu dysponującego suwerennością. Umiejscowienie tronu odnosi się w takim razie do podstawy jego władzy, czyli do tego, co ją gwarantuje, od czego zależy moc suwerennych poczynań danego rządu.

⁵ Na przykład pierwsze wypowiedziane proroctwo, zanotowane w księdze 1 Mojżeszowej 3:15, zawiera obietnicę o nasieniu, które zmiażdży głowę węża. Obietnicę tę przeniesiono na Abrahama, gdy Bóg mu oświadczył, że jego nasienie posiądzie bramy nieprzyjaciół swoich; wskazywało to oczywiście, że owo nasienie będzie sprawować władzę. Miało nosić berło władzy i być znane pod mianem Szylo, co oznacza: „ten, czyje jest”. Obietnice te pozwalają się zorientować, że przyszłe nasienie miało dysponować władzą opartą na autorytecie Jehowy Boga. — 1 Mojż. 22:17; 49:10.

⁶ O królu Dawidzie, który był cieniem proroczym Króla władającego Królestwem Bożym, Jezusa Chrystusa, powiedziano, że zasiadał na „tronie Jehowy”. (1 Kron. 29:23, NW) Zatem właśnie Jehowa był Źródłem oraz Podporą władzy i całej potęgi, jaką posiadał Dawid. O Jezusie powiedziano proroczo w Psalmach: „Bóg jest tronem twym po czas niezmierzony, aż na zawsze; berło królowania twego to berło prawości.” Apostoł Paweł zastosował ten tekst rzeczywiście do Jezusa, oświadczając: „Ale w odniesieniu do Syna: ‚Bóg jest tronem twym na zawsze, a berło twego królestwa to berło prawości’” (Ps. 45:6; Hebr. 1:8, NW) Widzimy stąd, że tron Jezusa, a więc jego funkcja lub godność suwerennego władcy, pochodzi od Jehowy. Jehowa jest Założycielem tego tronu, z Jego rąk go otrzymuje. Dlatego też Królestwo Chrystusa będzie urzeczywistniać zamierzenia Jehowy i panować ku Jego czci.

⁷ Podstawą tronu „bestii” z całą pewnością nie są obietnice Jehowy Boga dotyczące Mesjasza, Nasienia niebiańskiej niewiasty. „Bestia” nie zasiada na nim „z łaski Bożej”. W księdze Objawienia powiedziano: „Smok jej [bestii] dał swoją moc, swój tron i wielką władzę.” (Obj. 13:2, BT) „Bestia” otrzymała „tron” od Smoka, Szatana Diabła. „Tron” ten funkcjonuje w ramach działalności, na jaką Jehowa Bóg pozwala Szatanowi Diabłu oraz w ramach czasu jaki mu udzielił, aby wykazał swoją nieprzyjaźń wobec Nasienia niewiasty i potarł piętę mesjańskiemu Nasieniu. (1 Mojż. 3:15) Bóg nie nadał Smokowi ani bestii tej władzy, którą się szczycą. Natomiast pozwolił istnieć Smokowi, Szatanowi Diabłu, z uwagi na powstałą we wszechświecie kwestię sporną co do pełnoprawności i słuszności najwyższej władzy Jehowy Boga, przy czym Bóg dał wszystkim stworzeniom w całym wszechświecie czas na zajęcie stanowiska w tej kwestii.

JAKĄ CENĘ ZAPŁACONO

⁸ Jaką jednak cenę zapłaciła „bestia” za to, że Smok dopuścił ją do władzy? Możemy być pewni, że nie została „bestii” udostępniona w formie daru. „Bestia” musiała się Smokowi jakoś zrewanżować. W jaki sposób? Czego Smok zażądał od „bestii”,