Miejsce młodzieży w społeczności chrześcijańskiej

„Chwalcie Jahwe (...) młodzieńcy, a także dziewice” (Ps. 148:1, 12).

 1, 2. (a) Jak się czujesz, gdy zostaniesz pominięty lub nie zauważony? (b) Jak się zapatrują na dzieci Jehowa Bóg i Jezus Chrystus?

BYĆ MOŻE zdarzyło ci się kiedyś, że zaproszono cię na uroczystość, gdzie wszyscy goście mieli wyznaczone miejsca. Ale wskutek przeoczenia nie przewidziano miejsca dla ciebie. Znalazłeś się w nieprzyjemnej, wręcz kłopotliwej sytuacji. Nikt nie lubi być pominiętym lub nie zauważonym, nieprawdaż?

² Podobnie zdarzają się osoby skłonne do przeoczenia lub pominięcia młodych, uważające, że nie zasługują na uwagę ani bliższe zainteresowanie. Inaczej jednak patrzy na dzieci nasz Stwórca, Jehowa Bóg, a także Jego Syn, Jezus Chrystus. Kiedy uczniowie Jezusa chcieli odpędzić dzieci od niego, zganił ich: „Pozwólcie dziatkom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im” (Marka 10:14, NP). Dla podkreślenia, że nawet małe stworzonka są cenne u Boga, Jezus powiedział: „Czyż nie sprzedają za grosz dwu wróbli? A jednak ani jeden z nich nie spadnie na ziemię bez woli Ojca waszego” (Mat. 10:29, NP). Jeżeli więc dla Jehowy mają wartość nawet małe ptaszki, o ileż droższe są Mu nasze dzieci!

 3. Dlaczego nie wszystkie dzieci i nie wszyscy aniołowie mają wartość w oczach Boga?

³ Niemniej jednak tej wysokiej wartości w oczach Boga nie osiąga się w sposób automatyczny. Nie wszyscy młodzi są Bogu drogimi — tak samo zresztą, jak nie wszyscy aniołowie. Pismo Święte mówi: „Aniołów zaś, którzy nie zachowując swojej godności odeszli z miejsc dla nich przeznaczonych, zatrzymał w ciemnościach, krępując ich więzami wiecznymi, aż do dnia wielkiego sądu” (Judy 6, Romaniuk). Aniołowie mają przydział pracy w niebie, gdzie służą Jehowie Bogu w ramach Jego niebiańskiej organizacji. Natomiast aniołów, o których mowa powyżej, bardziej pociągało coś innego i dlatego opuścili „miejsca dla nich przeznaczone”. Cóż takiego sobie upatrzyli?

 4, 5. (a) Dlaczego niektórzy aniołowie przestali służyć Bogu? Co przedsięwziął Bóg wobec okropnych warunków, które z tego wynikły? (b) Jaką nauką jest to dla nas wszystkich?

⁴ Biblia wyjaśnia: „Synowie Boga, widząc, że córki człowiecze są piękne, brali je sobie za żony” (Rodz. 6:2). Czy tymi „synami Boga” byli po prostu ziemscy ludzie? Nie; byli to naprawdę anielscy synowie Boga, którzy opuścili właściwe im miejsca w niebie i przybrali materialne ciała ludzkie, aby podjąć stosunki seksualne z pięknymi mieszkankami ziemi. W wyniku deprawującego wpływu, jaki wywierali sami, a potem wraz z mieszańcami, których spłodzili, warunki życia na ziemi szybko się pogarszały. Skończyło się to wydaniem przez Boga decyzji o sprowadzeniu powszechnego potopu. Pismo Święte donosi: „Jahwe widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe (...). Wreszcie Jahwe rzekł: ‛Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z powierzchni ziemi’” (Rodz. 6:5, 7).

⁵ Oto lekcja dla nas wszystkich, zarówno młodszych jak i starszych: Jehowa przydzielił swoim prawdziwym sługom określone miejsca, a oni powinni się ich trzymać. Zatem aby mieć wartość w oczach Jehowy, musimy znać pozycję, którą nam wyznaczył, i trwać na niej. Młodzi, gdzie jest właściwe dla was miejsce?

MIEJSCE PRZYZNANE MŁODZIEŻY PRZEZ BOGA

 6. (a) Gdzie jest właściwe dla nas miejsce? (b) Przez co stajemy się wartościowi w oczach Boga?

⁶ Jehowa kierując się serdeczną troską o swój lud zadbał o to, żeby Jego Syn, Jezus Chrystus, ustalił dla nas wszystkich właściwe miejsce. Chrystus założył fundamenty chrześcijańskiego porządku społecznego, który dzisiaj występuje pośród prawdziwych czcicieli Boga, to jest u Świadków Jehowy. Zatem właściwe miejsce tak dla młodych, jak i starszych, znajduje się w obrębie tej społeczności chrześcijańskiej. Ale pamiętajmy, że chcąc mieć wartość w oczach Bożych, nie wystarczy spotykać się ze Świadkami Jehowy albo chodzić na ich zebrania; liczy się wierność Jehowie! W Liście 1 do Koryntian 4:2 czytamy: „Tego się właśnie wymaga, żeby każdy okazał się wierny” (NP). Sześciolatek lub szesnastolatek dochowujący wierności jest znacznie cenniejszy dla Jehowy niż potężni aniołowie, którzy się sprzeniewierzyli i opuścili właściwe im miejsce przebywania, po czym Bóg nie przydzielił im innego w swojej organizacji.

 7. Na czym polega najważniejsze zadanie, które mamy wszyscy do wykonania?

⁷ Będąc członkami społeczności chrześcijańskiej, my wszyscy — młodzi i starzy, mężczyźni i niewiasty — mamy wspólnie powierzone do wiernego wykonania pewne bardzo ważne dzieło. Obejmuje ono oznajmianie zamierzeń naszego Ojca, dawanie o Nim świadectwa zarówno żywą mową, jak i naszym postępowaniem. Właściwą pozycję zajmujemy tylko wtedy, gdy wykonujemy to zadanie. Psalm 148 opiewa: „Chwalcie Jahwe (...), młodzieńcy, a także dziewice, starcy wraz z młodzieżą niech imię Jahwe wychwalają”. Natomiast szczególnie do młodych skierowano wezwanie: „Pomnij jednak na Stwórcę swego w dniach swej młodości” (Kohel. 12:1).

 8, 9. (a) Jak twory nieożywione spełniają zadanie, dla którego zostały powołane do istnienia? (b) Jak my powinniśmy spełniać cel, dla którego zostaliśmy stworzeni?

⁸ Narzucają się więc pytania: Czy jesteś na właściwym miejscu? Czy naprawdę przynosisz chwałę Jehowie? Otwórz swoją Biblię na Psalmie 148. Zwróć uwagę na wielokrotne naleganie, żeby wychwalać Jehowę. Oto słońce, księżyc, gwiazdy, drzewa, zwierzęta, ptaki — po prostu wszystkie stworzenia Boże — zostały wezwane, aby Go wysławiały. A pomyśl teraz, jak cudownie się z tego wywiązują! Wschód lub zachód słońca jarzący się pięknymi barwami jest promiennym hołdem składanym wspaniałemu Twórcy słońca. Gwiazdy skrzące się jak diamenty rozsiane po ciemnym aksamicie nieboskłonu i srebrzysty księżyc rzucający lśniącą poświatę na fale morskie zgodnie świadczą, że te uroki natury są dziełem Wielkiego Architekta. Jest jeszcze instynktowna mądrość zwierząt, dalekie przeloty ptaków wędrownych — moglibyśmy bez końca wyliczać zadziwiające dokonania Jehowy, które rzeczywiście przysparzają Mu sławy. Cóż więc można powiedzieć o was, „młodzieńcy, a także dziewice” i w ogóle młode kobiety?

⁹ Same wasze ciała przynoszą chlubę Jehowie. Piękno, zwinność i wdzięk ruchów wysportowanego młodzieńca lub dziewczęcia świadczą o kunszcie ich mistrzowskiego Twórcy. Niemniej ludzie są powołani do sławienia Jehowy również swoim życiem nacechowanym prawością oraz swoimi wypowiedziami o Nim i Jego dziełach. Powinniśmy sobie postanowić, jak psalmista Dawid: „Niech usta moje głoszą chwałę Jahwe”. Także postępowanie nasze ma być przykładne. Każdy chrześcijanin „powinien odwrócić się od złego, a czynić dobrze” (Ps. 145:21; 1 Piotra 3:11, Romaniuk). Czy okazujesz Jehowie wdzięczność za Jego dobroć, wysławiając Go tymi sposobami? Czy zajmujesz właściwą pozycję?

SPOSOBNOŚCI SŁAWIENIA JEHOWY

10. Co młodzież chrześcijańska niekiedy sądzi o swej pozycji w zborze?

¹⁰ Ludzie niestety skłonni są interesować się stanowiskami. Ujawniło się to już u apostołów Jezusa; Jakub i Jan raz nawet otwarcie poprosili, żeby Jezus zapewnił im w Królestwie pozycje wysokiej rangi w swoim najbliższym otoczeniu (Marka 10:35-37). Niektórzy młodzi przybierają dzisiaj podobną postawę. Żyją pod wrażeniem, że się im odmawia przywilejów, czyli możliwości wykazania się czymś w zborze. Powiadają: Mają mnie tylko za młodzika; cóż mogę zdziałać? W rzeczywistości jednak wy, młodzi, macie szczególne sposobności przynoszenia chwały Jehowie.

11. Jakie wyjątkowe możliwości wysławiania Jehowy posiada młodzież?

¹¹ Przez większą część roku stykacie się blisko z kolegami szkolnymi i z nauczycielami. Życie wasze toczy się jak gdyby w pełnym świetle reflektorów, gdyż wielu pilnie obserwuje wasze zachowanie. Niech każdy z was zapyta siebie: Czy moje postępowanie jest chlubą dla Jehowy Boga, którego imię ludzie kojarzą ze mną? Pamiętaj, że swoim sprawowaniem bądź to przysparzasz Mu sławy, bądź też przynosisz Mu ujmę. A oto następna sprawa do przemyślenia: Czy w szkole korzystasz z nadarzających się tam okazji do mówienia o zamierzeniach Jehowy? Czy nie powinieneś sobie powiedzieć jak psalmista Dawid: „Niech usta moje głoszą chwałę Jahwe” (Ps. 145:21). Wiele chrześcijańskiej młodzieży już przyswoiło sobie pogląd, że szkoła jest jej terenem pracy, i dlatego upatruje sposobności do składania świadectwa. A co z tobą?

12. (a) Dlaczego młodzieży nieraz sprawia trudność świadczenie kolegom i nauczycielom? (b) Jakie doświadczenia zebrał pewien młodzieniec?

¹² Z drugiej strony niektórym młodym trudno przychodzi rozmawiać na te tematy z kolegami lub nauczycielami. Powodem niekiedy bywa okoliczność, że nie mają tyle śmiałości, by dać po sobie poznać, iż studiują Pismo Święte lub interesują się mówieniem o Bogu. Tak na przykład pewien młodzieniec z Kalifornii próbował ukrywać przed innymi, że jest Świadkiem Jehowy. Łatwo sobie wyobrazić, że nie był szczęśliwy, żyjąc w ciągłej obawie przed ujawnieniem się sekretu. W końcu poważnie przemyślał całą sprawę. Skoro był przekonany, że jego wiara jest prawdziwa, dlaczego miałby się jej wstydzić? Postanowił całkiem otwarcie przyznawać się do swojej religii i przy stosownych okazjach wyjaśniać innym, jak rozsądne są nauki biblijne. W rezultacie nie tylko był potem znacznie szczęśliwszy, ale też zdobył sobie szacunek wielu nauczycieli i kolegów w klasie.

13, 14. Jakie sposobności świadczenia nadarzają się w szkole?

¹³ Młodzieniec ów stwierdził, że w szkole jest wiele sposobności zapoznawania drugich z Bożym punktem widzenia. Ty również możesz się o tym przekonać. Na przykład klasa omawia utwór dobrze znanego autora, który wspomniał o nieśmiertelności duszy lub wypowiedział się na inny temat jakoś związany z Pismem Świętym. W pisemnym wypracowaniu albo w dyskusji na lekcji mógłbyś taktownie wykazać, jak poglądy autora wypadają w porównaniu z tym, co mówi Słowo Boże (Ezech. 18:4, Biblia gdańska; Kohel. 9:5, 10). Takim podejściem młodzi Świadkowie Jehowy wielokrotnie już utorowali w szkole drogę dalszym rozmowom o Biblii.

¹⁴ Program szkolny przewiduje, że w pewnej chwili omawia się w klasie kwestię pochodzenia człowieka, co również nastręcza świetną okazję do dania świadectwa. Możesz się posłużyć wiadomościami z szeregu artykułów zamieszczonych w Strażnicy i Przebudźcie się! — gdzie podano dowody przemawiające za dziełem stwarzania. Młodociani Świadkowie Jehowy już to robili i w rezultacie wiele takiej literatury dostało się do rąk zarówno nauczycieli, jak też uczniów. Kiedy indziej podczas lekcji wywiąże się dyskusja na temat randek, postawy wobec płci odmiennej, narkotyków, alkoholizmu bądź innych podobnych zagadnień. Młodzież chrześcijańska często przedstawia w takich wypadkach książkę Twoja młodość — korzystaj z niej jak najlepiej, która omawia wszystkie te problemy. Spodobała się ona tak nauczycielom, jak i kolegom szkolnym, oraz przyniosła im wiele pożytku.

15-17. (a) Jakie wspaniałe przeżycia mieli niektórzy młodzi podczas świadczenia w szkole? (b) Na jakie dwa pytania powinna sobie odpowiedzieć młodzież chrześcijańska?

¹⁵ Wierni naśladowcy Chrystusa, którzy czujnie wykazują inicjatywę, dają piękne świadectwo w szkołach całego świata. Pewien młodzieniec chrześcijański pisze na przykład: „Podczas wolnych lekcji miałem bardzo wiele możliwości mówienia o prawdzie, zwłaszcza w okresie zbliżania się różnych świąt. Kładłem na swoim stoliku wydawnictwa biblijne, aby je inni mogli zobaczyć; wzbudziły zainteresowanie u wielu kolegów. Do najradośniejszych przeżyć tego rodzaju zaliczam reakcję nauczycielki wychowania obywatelskiego. Otóż wręczyłem pewną publikację jednej z jej uczennic, która ją potem czytała w klasie. Nauczycielka to zobaczyła i zapytała, skąd ma takie pismo”. A rezultat? Z czasem doszło do tego, że na dużej przerwie codziennie odbywały się z tą panią dyskusje biblijne. W końcu pewna liczba uczniów zaczęła przychodzić na zebrania chrześcijańskie. A nauczycielka zrobiła takie postępy, że została oddanym Świadkiem Jehowy!

¹⁶ W innym wypadku pewien młody Świadek postanowił przynosić nauczycielowi świeże wydania czasopism Strażnica i Przebudźcie się! Po kilku dniach grzecznie zapytywał nauczyciela: „Jak się panu spodobały te artykuły?” Nauczyciel zrazu zbywał pytania swego ucznia mniej lub bardziej obojętnie. Wkrótce jednak wytrwałość uprzejmego chłopca zrobiła na nim wrażenie. Doszedł do wniosku, że skoro wymaga od uczniów słuchania jego wykładów i przyswajania sobie wiedzy szkolnej, to dlaczego nie miałby z kolei nagrodzić starań ucznia tym, że się dowie czegoś więcej o Piśmie Świętym. Obaj potem niejednokrotnie dyskutowali nad artykułami z tych publikacji. Z czasem nauczyciel zaprenumerował te pisma, zaczął przychodzić z rodziną na zebrania do Sali Królestwa, a w końcu został ochrzczonym Świadkiem!

¹⁷ Zdarzenia takie jak powyższe nie są odosobnione. Świadczenie młodzieży w szkołach doprowadziło tysiące ludzi do poznania prawdy Bożej. Czy będąc młodym chrześcijaninem lub chrześcijanką masz tyle odwagi i miłości do Jehowy, żeby otwarcie stawać w obronie Jego Słowa i zasad? A co nie mniej ważne: Czy masz tyle siły moralnej, by postępować zgodnie ze sprawiedliwymi wymaganiami Boga? Jeśli tak, to należysz do tej rzeszy wyróżniającej się na całym świecie młodzieży, która trwa na właściwym miejscu, wykorzystując nadarzające się jej sposobności do sławienia Jehowy.

18. Dlaczego świadectwo młodego często bywa bardziej skuteczne?

¹⁸ Świadectwo dane przez młode osoby może się w niektórych wypadkach okazać szczególnie skuteczne. Na przykład potraficie na ogół lepiej nawiązać rozmowę z innymi młodymi; umiecie znaleźć z nimi wspólny język. Z drugiej strony również niektórzy dorośli chętnie słuchają was, młodych, podobnie jak w świątyni jeruzalemskiej starsi mężczyźni uważnie przysłuchiwali się 12-letniemu Jezusowi (Łuk. 2:46, 47). Toteż nie bagatelizujcie wspaniałego wkładu, jaki możecie wnieść w dzieło wysławiania Jehowy. Jeżeli zechcesz, Bóg może w jeszcze większym zakresie posłużyć się tobą przy realizacji swego zamierzenia, aby rozgłosić po całej ziemi dobrą nowinę o Królestwie (Mat. 24:14).

19. Jak młodzież może przysparzać chwały Jehowie w obrębie zboru chrześcijańskiego?

¹⁹ W obrębie zboru młodzież również może niemało się przyczynić do wysławiania Jehowy. Dzisiaj w świecie wielu młodych używa mowy plugawej, ubiera się niechlujnie i wykazuje brak ogłady. Toteż jeśli wy, młodzi chrześcijanie, jesteście uprzejmi, dbacie o swój wygląd oraz przejawiacie szczere zainteresowanie sprawami duchowymi, goście przychodzący do Sali Królestwa są tym mile zaskoczeni. Szczególnie korzystne wrażenie odnoszą, gdy słyszą was wygłaszających dobrze przygotowane przemówienia ćwiczebne, gdy śledzą wasze entuzjastyczne komentarze nacechowane szczerym przekonaniem albo gdy widzą, jak obsługujecie mikrofony, pozdrawiacie przybywających na zebrania i żegnacie odchodzących, jak pomagacie przy stoiskach z literaturą i przy sprzątaniu sali. Wasz przykład, młodzi chrześcijanie, może tak silnie na nich podziałać, że zostaną pobudzeni do wypowiedzenia pod adresem zboru: „Prawdziwie Bóg jest między wami” (1 Kor. 14:25).

20. Jakiej więc postawy młodzież powinna się wystrzegać? O czym może być przekonana?

²⁰ Zatem nie przybierajcie postawy negatywnej, wyrażającej się słowami: Cóż taki młody jak ja może zdziałać? Potraficie zrobić wiele, co jest pomocą dla waszych braci i sióstr oraz przynosi chwałę Jehowie. Możecie być pewni, że Jehowa to dostrzeże i was nagrodzi. „Nie jest bowiem Bóg niesprawiedliwy, aby zapomniał o czynie waszym i miłości, którą okazaliście dla imienia Jego, gdyście usługiwali świętym i jeszcze usługujecie” (Hebr. 6:10).

21. Co między innymi rozważymy w następnym artykule?

²¹ Nie ulega wątpliwości, że w zdegenerowanym świecie, w którym żyjemy, nie jest łatwo służyć Jehowie, i to zwłaszcza wam, młodzieży chrześcijańskiej. Z różnych stron wywierany jest nacisk zmierzający do skłonienia was, byście opuścili swoje właściwe miejsce. Pokusy są ogromne i zarazem bardzo podstępne. Wspomnijcie, że nawet niektórzy aniołowie Boży dali się skusić do opuszczenia przydzielonego im miejsca pobytu i na zawsze utracili łaskę Jehowy. A cóż skłoniło ich do tego? Niestosowne zainteresowania seksualne. Nie powinno nas dziwić, że i dziś z tej strony czai się największe zagrożenie. Rozpatrzmy niektóre formy świeckiego nacisku, mające na celu załamanie wiary młodych chrześcijan.