„Jehowa jest moim Pasterzem”

„Jehowa jest moim Pasterzem. Niczego mi nie zabraknie” (PSALM 23:1).

 1, 2. Czego między innymi dokonał Dawid i ile ułożył psalmów?

WYOBRAŹ sobie, Czytelniku, następującą scenę: Naprzeciw wojska izraelskiego rozłożyły się oddziały filistyńskie. Jeden z Filistynów, olbrzym imieniem Goliat, występuje z zuchwałym wyzwaniem. Do walki z nim wybiega młody Izraelita, uzbrojony tylko w procę i kamienie. Celnie wypuszczony pocisk przebija czaszkę olbrzyma i pozbawia go życia. Kim jest ów młodzieniec? To Dawid, zwykły pasterz, który odniósł wspaniałe zwycięstwo dzięki pomocy Jehowy Boga (1 Samuela, rozdział 17).

² Ten młody mężczyzna został w końcu królem Izraela i panował 40 lat. Dawid był świetnym harfistą, który pod wpływem natchnienia od Boga skomponował wiele utworów poetyckich. Napisał też ponad 70 pięknych psalmów, w których po dziś dzień lud Jehowy znajduje pokrzepienie oraz wskazówki co do dalszego postępowania. Do najbardziej znanych należy Psalm 23. Zechciej odszukać ten psalm w swojej Biblii, aby razem z nami przeanalizować kolejne wersety.

Jehowa, czuły Pasterz

 3. (a) W jakich sytuacjach Dawid ryzykował życie, by ochronić swe owce? (b) W jakim sensie Jehowa jest naszym Pasterzem?

³ „Jehowa jest moim Pasterzem” (Psalm 23:1). Będąc doświadczonym pasterzem, Dawid potrafił prowadzić, karmić i chronić owce. Na przykład pewnego razu odważnie obronił swoją trzodę przed lwem, kiedy indziej zaś przed niedźwiedziem (1 Samuela 17:34-36). Owce Dawida bez zastrzeżeń ufały mu jako pasterzowi. Jednakże w stosunku do Jehowy sam Dawid był jakby owcą. Pod troskliwą opieką Boga nie czuł się niczym zagrożony, toteż mógł spokojnie oświadczyć: „Jehowa jest moim Pasterzem”. Czy i Ty rozkoszujesz się takim poczuciem bezpieczeństwa pod wodzą Wielkiego Pasterza, Jehowy Boga? Bezsprzecznie prowadzi On, karmi i ochrania swoich nowożytnych czcicieli, mających usposobienie owiec. Ponadto zamianowani starsi w zborach Świadków Jehowy gorliwie troszczą się o trzodę jako wierni, miłujący podpasterze (1 Piotra 5:1-4).

 4. Pod jakim względem nasza obecna sytuacja przypomina położenie Izraelitów na pustyni?

⁴ „Niczego mi nie zabraknie”. Zastanów się dobrze nad tą wypowiedzią. Czy dzięki czułej opiece Jehowy i Ty doznajesz błogiego uczucia spokoju, żywiąc podobną ufność? Czy może pamiętasz, jak się wiodło Izraelitom, gdy przez 40 lat wędrowali po pustyni? Otóż Bóg zaspokajał wszystkie ich podstawowe potrzeby! Tak samo jest dzisiaj. Wiernym sługom Jehowy niczego nie brak. Niejeden śmiało może powtórzyć słowa wypowiedziane w natchnieniu przez Dawida: „Byłem kiedyś młodzieńcem, zestarzałem się też, a jednak nie widziałem nikogo sprawiedliwego całkowicie opuszczonego ani jego potomstwa rozglądającego się za chlebem” (Psalm 37:25). Za pośrednictwem „niewolnika wiernego i rozumnego” otrzymujemy obecnie pod dostatkiem strawy duchowej (Mateusza 4:4; 24:45-47). Oprócz kilku cotygodniowych zebrań mamy Biblię, czasopisma Strażnica i Przebudźcie się! oraz wiele innych wydawnictw. Nawet w krajach, gdzie działalność kaznodziejska Świadków Jehowy jest zakazana, pokarm duchowy dociera regularnie. Owcom Jehowy rzeczywiście niczego nie brakuje!

 5. Dlaczego owce Jehowy są dziś spokojne i nie znają lęku? Jakie są rezultaty tego?

⁵ „Na pastwiskach porosłych trawą daje mi spoczywać” (Psalm 23:2). W starożytnym Izraelu wokół wielu miast rozciągały się zielone pastwiska. Troskliwy pasterz wyprowadzał swoje owce na bujnie porosłe, bezpieczne miejsca wypasu, i podobnie Jehowa dba o swe owce dzisiaj. Psalmista wyznał: „Myśmy ludem Jego pastwiska” (Psalm 79:13; 95:7). Literalne owce dobrze się chowają, gdy są nasycone i w upalnej porze dnia mogą wypoczywać. Współczesne owce Jehowy są spokojne, nie zalęknione, gdyż mają zaufanie do dojrzałych pasterzy — swoich wyszkolonych nadzorców w zborach i obwodach. Dzięki temu duchowa trzoda się rozrasta. Liczne osoby, niegdyś sponiewierane przez fałszywych pasterzy w Babilonie Wielkim, są teraz szczęśliwe i zadowolone jako owce Jehowy.

 6. W jaki sposób Jehowa ‛prowadzi nas przez dobrze nawodnione miejsca wytchnienia’?

⁶ „Prowadzi mnie przez dobrze nawodnione miejsca wytchnienia”. Chcąc napoić swą trzodę, pasterz izraelski musiał ją zaprowadzić nad jakiś staw lub strumień. Ale w bezdeszczowej porze roku nieraz trudno było o wodę. W dobie obecnej Jehowa ‛prowadzi nas przez dobrze nawodnione miejsca wytchnienia’, dostarczając wód prawdy w przeobfitej mierze (por. Ezechiela 34:13, 14). A prorok Izajasz zwraca się z takim porywającym zaproszeniem: „Hej tam, wszyscy spragnieni! Przyjdźcie do wody” (Izajasza 55:1). Pijąc te duchowe wody, owce zapewniają sobie ochronę przed ognistymi wyrokami, jakie spadną na tych, „którzy nie znają Boga i którzy nie są posłuszni dobrej nowinie” (2 Tesaloniczan 1:8; Objawienie 7:16, 17).

 7. Kiedy szczególnie potrzebujemy duchowego pokrzepienia od Jehowy? W jakich okolicznościach nader pożyteczne mogą się okazać wersety biblijne utrwalone w pamięci?

⁷ „Duszę moją pokrzepia” (Psalm 23:3). Kiedy jesteśmy znużeni, borykamy się z problemami, ulegamy zniechęceniu lub napotykamy ostry sprzeciw, Jehowa za pośrednictwem swego Słowa przywraca nam siły. Chrześcijanie powinni więc systematycznie i codziennie czytać Biblię. Czy weszło to u Ciebie w zwyczaj? Niektórzy stwierdzili, że warto nauczyć się na pamięć pewnych tekstów, na przykład z Księgi Wyjścia 34:6, 7 lub Przysłów 3:5, 6. Dlaczego jest to pożyteczne? Otóż gdyby sytuacja nagle się zmieniła i nie miałbyś pod ręką Pisma Świętego, takie pokrzepiające myśli zaczerpnięte z Biblii mogłyby Ci szybko dodać sił. Wielu braci zamkniętych w więzieniach lub obozach karnych za niezłomne obstawanie przy sprawiedliwych zasadach doznawało pociechy i umocnienia, gdy sobie przypominali wyuczone na pamięć wersety biblijne. Istotnie, Słowo Boże ma taką moc, że ‛serce się nim raduje’ i „jaśnieją od niego oczy”! (Psalm 19:7-10).

 8. Czy łatwo jest podążać „torami sprawiedliwości”? Do czego jednak prowadzi takie postępowanie?

⁸ „Wiedzie mnie torami sprawiedliwości”. Nie jest łatwo podążać ścieżkami sprawiedliwości, ale wiodą one ku życiu. Jezus oświadczył: „Wąska jest brama i ciasna droga prowadząca do życia” (Mateusza 7:14). Apostoł Paweł wyraził podobną myśl, gdy uczniom w Listrze, Ikonium i Antiochii powiedział: „Musimy przejść przez wiele ucisków, aby wejść do Królestwa Bożego”. Paweł z całą pewnością wiedział, co mówi. Krótko przedtem w Listrze ukamienowano go i porzucono w przekonaniu, że nie żyje (Dzieje Apostolskie 14:19-22, Biblia warszawska).

 9. (a) W jaki sposób Bóg ‛wiedzie nas torami sprawiedliwości’? (b) Z jakiego względu pożyteczny okazuje się Psalm 19:15? (c) Jakie wersety biblijne mogą nam pomóc w omijaniu sidła niedozwolonych stosunków płciowych?

⁹ Jehowa ‛wiedzie nas torami sprawiedliwości’, udzielając nam odpowiednich wskazówek i pouczeń za pośrednictwem swego Słowa i swojej organizacji. Tymczasem większość ludzi podąża drogą szeroką i przestronną, która jednak ‛prowadzi do zagłady’ (Mateusza 7:13). Wzbierająca fala niemoralności na tle seksualnym oraz gwałtowne szerzenie się plagi AIDS wymownie świadczy o tym, że chrześcijanie muszą stronić od złego towarzystwa (1 Koryntian 15:33). Musimy też pilnie zważać, by po nieczystych ścieżkach nie błądzić nawet myślami (Psalm 19:14 [19:15, Bw]). W tym celu zawsze kierujmy się wspaniałymi radami, jakich Słowo Boże udziela w sprawach płci oraz na temat sposobów unikania licznych sideł niemoralności (1 Koryntian 7:2-5; Efezjan 5:5; 1 Tesaloniczan 4:3-8).

10. (a) Jaka odpowiedzialność spoczywa na Świadkach Jehowy ze względu na imię Boże? (b) Dlaczego ludzie ze świata często nas krytykują? (c) W jakich okolicznościach Jehowa przyjdzie nam z pomocą?

¹⁰ „Ze względu na swoje imię”. Świadkowie Jehowy dźwigają ogromne brzemię odpowiedzialności za przysparzanie chwały imieniu Bożemu oraz niesplamienie go niczym, co mogłoby mu przynieść ujmę (Mateusza 6:9; Wyjścia 6:3; Ezechiela 38:23). Niejeden człowiek ze świata skłonny jest stawiać zarzuty ludowi Jehowy. Jeżeli podłożem ich jest nasze obstawanie przy takich zasadach biblijnych, jak neutralność lub świętość krwi, to przynajmniej mamy czyste sumienie. Gdyby jednak przyczyną były jakieś występki, znieważalibyśmy tym Jehowę (Izajasza 2:4; Dzieje Apostolskie 15:28, 29; 1 Piotra 4:15, 16). Odnośmy się więc z nienawiścią do tego, co złe (Psalm 97:10). Jeżeli będziemy musieli znosić prześladowania, Jehowa przez wzgląd na swoje imię zawsze nam pomoże i otoczy nas opieką.

Jehowa chroni swoje owce

11. Co oznacza „dolina głębokiego cienia”? O czym może to nam przypominać w związku z osobą Jezusa?

¹¹ „Nawet gdy chodzę doliną głębokiego cienia, nie boję się niczego złego” (Psalm 23:4). W Biblii gdańskiej [przedtem znana jako Biblia wydana przez Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne albo BZTB] fragment ten brzmi: „Choćbym też chodził w dolinie cienia śmierci, nie będę się bał złego”. Wypowiedź ta przywodzi na myśl głębokie doliny, czyli wąwozy, opadające z gór Judei po zachodniej stronie Morza Martwego. Cieniste parowy lub jary, w których czają się drapieżne zwierzęta, są dla owiec miejscem niebezpiecznym. Dawid przeszedł w swym życiu wiele napawających grozą dolin i nierzadko zaglądała mu w oczy śmierć. Ponieważ jednak prowadził go Bóg, zachował ufność i nie pozwolił, by nim owładnął paraliżujący strach. Powinniśmy podobnie polegać na Jehowie. Wzmianka o „głębokim cieniu” przywodzi też na myśl pewne proroctwo Izajasza: „Co się tyczy mieszkających w krainie głębokiego cienia, sama światłość zajaśniała nad nimi”. Mateusz powołał się na tę zapowiedź i odniósł ją do Jezusa Chrystusa, pisząc: „Lud siedzący w ciemności ujrzał wielkie światło i zaświtało światło nad tymi, co siedzą w obszarze śmiertelnego cienia”. Jak do tego doszło? Proroctwo powyższe spełniło się dzięki wielkiej kampanii ewangelizacyjnej, którą przedsięwziął Jezus (Izajasza 9:2; Mateusza 4:13-16).

12. (a) Jak słudzy Jehowy w wielu krajach przystosowali się do prześladowań i z jakim skutkiem? (b) Jakimi słowami Piotr zachęcał prześladowanych chrześcijan w I wieku?

¹² Dawid ‛nie bał się niczego złego’. To samo można powiedzieć o dzisiejszych sługach Jehowy, mimo iż nie są lubiani w świecie podległym władzy Szatana (1 Jana 5:19). Niemało ludzi wręcz ich nienawidzi, a w całym szeregu krajów muszą znosić ciężkie prześladowania. Ale i tam nie przestają głosić dobrej nowiny o Królestwie, chociaż nie czynią tego tak otwarcie, jak by to robili w normalnych warunkach. Wiedzą, że z nimi jest Jehowa, który ich ochroni (Psalm 27:1). W wielu krajach, w których dzieło Królestwa musi być wykonywane nielegalnie, daje się zauważyć wspaniały postęp. Mieszkający tam Świadkowie Jehowy powtarzają za psalmistą: „Jehowa jest po mojej stronie; nie będę się lękał. Cóż może mi uczynić ziemski człowiek?” (Psalm 118:6). Świadkowie ci są w podobnej sytuacji jak pierwsi chrześcijanie, do których apostoł Piotr skierował następujące słowa zachęty: „Nawet gdybyście mieli cierpieć za sprawiedliwość, będziecie szczęśliwi. Jednakże czego się oni boją, tego wy się nie bójcie ani nie popadajcie we wzburzenie” (1 Piotra 3:14).

13. (a) Jaka interesująca zmiana następuje w Psalmie 23:4 i dlaczego? (b) Jak chrześcijanie mogą przezwyciężyć bojaźń?

¹³ „Ty bowiem jesteś ze mną”. W zdaniu tym warto zwrócić uwagę na pewien nader interesujący szczegół. Natchniony psalmista przeszedł tutaj z trzeciej osoby na drugą. Zamiast mówić o Jehowie z użyciem zaimka „On”, Dawid stosuje formę „Ty”. Dlaczego? Wskazuje to na większy stopień zażyłości. W obliczu niebezpieczeństw przybliżamy się bardziej do naszego miłościwego Ojca, Jehowy; wówczas łączy nas z Nim ściślejsza więź. W modlitwach i błaganiach możemy wołać do Niego o ochronę i w ten sposób przezwyciężamy swoje lęki (por. Sofoniasza 3:12).

14. (a) Co wchodziło w skład wyposażenia pasterzy w czasach Dawida? Jaki robiono z tego użytek? (b) Jak chrześcijańscy pasterze strzegą dziś trzody?

¹⁴ „Rózga i laska Twoja — te mnie pocieszają”. Hebrajskie słowo szewet, przetłumaczone tutaj na „rózgę”, może się odnosić do kija pasterskiego. Zarówno laska, jak i rózga mogą posłużyć do obrony oraz jako wyobrażenie lub symbol władzy. Przedmioty te były oczywiście bardzo przydatne do odpędzania takich groźnych zwierząt, jak wilki bądź węże. Kijem pastuszym można też było trącić owcę, by poszła we właściwym kierunku, a nawet zawrócić tę, która odłączyła się od stada i znalazła się zbyt blisko miejsca, gdzie mogłaby się potknąć i wyrządzić sobie krzywdę. Obecnie Jehowa ustanawia w zborach wiernych pasterzy w postaci starszych, którzy bronią trzody przed duchowymi drapieżnikami, na przykład odstępcami. Nadzorcy ci mogą też udzielić rad osobom, które zaczynają opuszczać zebrania albo przestają postępować po chrześcijańsku.

Wystawna uczta pośród nieprzyjaciół

15. (a) Jaka wymowna zmiana obrazu następuje w Psalmie 23:5? (b) Jakie fakty świadczą o tym, że lud Jehowy jest dobrze nakarmiony duchowo? Od kogo pod tym względem jaskrawo się różni?

¹⁵ „Stół przede mną zastawiasz naprzeciw tych, którzy mi okazują wrogość” (Psalm 23:5). Napotykamy tu radykalną zmianę scenerii: pasterz przeobraża się w gościnnego gospodarza. Jehowa w swej nadzwyczajnej szczodrości dostarcza za pośrednictwem namaszczonej klasy „niewolnika” całego mnóstwa pokarmu duchowego (Mateusza 24:45). Mimo iż żyjemy w nieprzyjaznym świecie, jesteśmy dobrze odżywiani. Strażnica ukazuje się w ponad stu językach, dzięki czemu mogą się krzepić duchową strawą ludzie mieszkający w tak różnych miejscach, jak Afryka Południowa, Grenlandia, Wyspy Salomona albo India. Ponadto w zborach rozsianych po całej ziemi w liczbie około 55 000 korzysta się z usług dobrze wyszkolonych mówców publicznych i nauczycieli oraz z pięknych miejsc zebrań, do których należą setki nowo zbudowanych Sal Królestwa. W celu udzielenia pomocy osobom mającym usposobienie owiec prowadzi się ponad 3 000 000 domowych studiów biblijnych. Natomiast poddani Babilonu Wielkiego, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, chodzą duchowo głodni (Izajasza 65:13).

16. (a) Czego w przeciwieństwie do grzesznej niewiasty nie uczynił dla Jezusa pewien faryzeusz? (b) Jakiego olejku dostarcza Jehowa swoim lojalnym sługom w dobie dzisiejszej?

¹⁶ „Oliwą natłuściłeś mą głowę”. W starożytnym Izraelu gościnny pan domu zawsze posiadał oliwę przeznaczoną do namaszczania głowy gościom. Ciekawe, że gdy przy pewnej okazji Jezus zawitał do faryzeusza, ten nie pomyślał o oliwie na głowę przybysza ani nie dał wody do obmycia jego stóp. Tymczasem pewna grzesznica zlała jego stopy własnymi łzami i natarła je specjalnym, wonnym olejkiem (Łukasza 7:36-38, 44-46). Jednakże Jehowa jest nadzwyczaj gościnny! Dla swoich lojalnych sług ma On duchowy „olejek radosnego uniesienia” (Izajasza 61:1-3). Istotnie, lud Jehowy ponad wszelką wątpliwość doznaje dziś niewysłowionej radości.

17. (a) Co symbolizuje ‛dobrze napełniony kielich’? (b) W jaki sposób Jehowa udostępnia dziś swoim sługom taki „kielich”?

¹⁷ „Kielich mój jest dobrze napełniony”. W Biblii warszawskiej czytamy w tym miejscu: „Kielich mój przelewa się”. Oznacza to obfitość duchową. Nie ma oczywiście mowy o nadużywaniu alkoholu, ale powyższe słowa bądź co bądź kojarzą się z pucharem pełnym wybornego wina. Trunek ten zresztą ma właściwości lecznicze, o czym świadczy rada udzielona Tymoteuszowi przez apostoła Pawła: „Nie pij już wody, ale używaj po trosze wina ze względu na twój żołądek i częste twoje niedomagania” (1 Tymoteusza 5:23). W sensie duchowym wino może też rozweselić nasze serca (Psalm 104:15). Nasz czuły Ojciec, Jehowa, wspaniałomyślnie zaprasza swych lojalnych sług na duchową ucztę z wybornych rzeczy, do których należy między innymi ‛dobrze napełniony kielich’ radości.

18. (a) Kto rozkoszuje się dzisiaj dobrocią i serdeczną życzliwością Jehowy? Jak ukazują to słowa z Psalmu 103:17, 18? (b) Jakie wspaniałe widoki otwierają się przed ludźmi wiernymi wobec Jehowy?

¹⁸ „Sama dobroć i serdeczna życzliwość na pewno będą za mną biegły po wszystkie dni mego życia” (Psalm 23:6). Dobroć należy do owoców świętego ducha Jehowy (Galatów 5:22, 23). Z Bożej dobroci i serdecznej życzliwości radują się ci, którzy kroczą drogą wskazaną przez Niego (Psalm 103:17, 18). Pobudzani silną wiarą w Jehowę, słudzy Boży zdołają przetrwać wszelkie próby, jakim by zostali poddani. Niezmiennie cieszą się błogosławieństwem i troskliwą opieką Stwórcy. A wierność aż do końca oznaczać będzie życie wieczne w nowym świecie. Cóż za wspaniałe perspektywy!

19. (a) Co to znaczy „zamieszkać w domu Jehowy”? (b) Co nowożytna organizacja Jehowy powołała do istnienia, aby krzewić czyste wielbienie? Dlaczego tysiące oddanych Bogu osób poczytują sobie za przywilej możliwość usługiwania w takich miejscach? (c) Kto jeszcze jest zdecydowany służyć Jehowie na zawsze?

¹⁹ „Chcę też zamieszkać w domu Jehowy na całą długość dni”. Za czasów Dawida rolę sanktuarium Bożego pełnił przybytek, świątynia bowiem jeszcze nie była zbudowana. Psalmista miał przed oczyma łaskawego gospodarza, toteż wzmianka o ‛zamieszkaniu w domu Jehowy’ oznaczała pozostawanie w dobrych stosunkach z Bogiem, który go podejmował jako gościa (Psalm 15:1-5). Obecnie dom ten można utożsamić z chwalebną świątynią Jehowy — stworzoną przez Niego organizacją służącą czystemu wielbieniu. Król Salomon otrzymał przywilej wzniesienia pierwszej materialnej świątyni, bogato zdobionej złotem i mającej przysparzać czci Jehowie. Jakimż zaszczytem było pełnienie w niej służby Bożej! Wprawdzie świątyni takiej już nie ma, ale istnieje święta organizacja, która wysławia Boga i krzewi czyste wielbienie. Z jej inicjatywy w dziesiątkach krajów powstały tak zwane Domy Betel. Samo słowo „Betel” oznacza „Dom Boży” i właśnie w takich ośrodkach działalności teokratycznej trudzą się tysiące oddanych Bogu pracowników. Niektórzy z przebywających tam mężczyzn i niewiast poświęcili tej służbie „całą długość dni”, spędziwszy w Betel większą część swego życia. Miliony innych osób, nie będących członkami rodziny Betel, są podobnie zdecydowane służyć Jehowie już zawsze.

20. (a) Dlaczego Psalm 23 można nazwać wybitną częścią Pisma Świętego? Co dzięki niemu łatwiej jest pielęgnować? (b) Jakie przywileje jeszcze czekają wiernych sług Jehowy?

²⁰ Psalm 23 przypomina skrzący się klejnot o wielu płaszczyznach szlifu. Wysławia chwalebne imię naszego miłościwego Ojca niebiańskiego, Jehowy, oraz wyjaśnia, w jaki sposób prowadzi On, chroni i zaopatruje swoje owce. Dzięki temu lud Boży jest szczęśliwy i dobrze nakarmiony pod względem duchowym, a jego szeregi szybko się rozrastają nawet w tych krajach, w których istnieje ostry sprzeciw. Psalm 23 przyczynia się też do utrzymania bliskiej, żywej więzi z naszym Bogiem. A gdy spoglądamy na wygwieżdżone niebo, jak Dawid często czynił strzegąc swej trzody, ogarnia nas wdzięczność za to, że Stwórca budzącego lęk wszechświata troszczy się o nas w roli opiekuńczego Pasterza. W swej miłości otwiera przed nami możliwość życia wiecznego w nowym świecie, jeśli tylko zachowamy prawość wobec Niego. Jakże wspaniale będzie wówczas witać zmartwychwstałych wiernych sług Bożych, takich jak Dawid! I jakim zaszczytem będzie pełnienie służby dla Jehowy, Wielkiego Pasterza, przez całą wieczność!

Jak byś odpowiedział:

◻ Jakimi dowodami Jehowa potwierdza, że jest naszym czułym Pasterzem?

◻ W jaki sposób Bóg ‛wiedzie nas torami sprawiedliwości’?

◻ Jak Jehowa ochrania swoje owce?

◻ W jakim sensie Bóg zastawia dla nas stół pośród naszych nieprzyjaciół?