ilustruje przykład judzkiego króla Achaza. Zapłacił asyryjskiemu królowi Tiglat-Pileserowi (Tiglat-Pilneserowi) III, żeby przyszedł mu z pomocą ze względu na spisek uknuty między Syrią a Izraelem dla usunięcia go z tronu (2 Król. 16:5-9). Tiglat-Pileser faktycznie pobił Syrię i Izraela, ale Achazowi ulżyło to nie na długo. O końcowym rezultacie Biblia podaje: „Przybył potem do niego Tiglat-Pileser, król asyryjski, ale przygniótł go raczej, niż wspomógł. Chociaż Achaz obrabował świątynię Jahwe, pałac królewski i naczelników, obdarowując tym króla Asyrii, i tak nic mu to nie pomogło” (2 Kron. 28:20, 21). Zamiast więc doznać prawdziwej ulgi Achaz jedynie włożył na siebie i swój lud ciemiężycielskie jarzmo Asyrii.

W myśl chronologii biblijnej „krwawe” i ‛nierządne’ dzieje Niniwy skończyły się w 632 roku p.n.e. Właśnie wtedy miasto wpadło do rąk połączonych sił zbrojnych króla babilońskiego Nabopolassara i Meda Kiaksaresa. Ponieważ płaskorzeźby znalezione w Niniwie są uszkodzone przez ogień i dym, więc zdobywcy musieli spalić miasto. Tak zwane „Kroniki babilońskie” podają o Niniwie: „Wynieśli ogromne łupy z miasta i świątyni, a miasto [obrócili] w zwalisko gruzu”.

Zburzenie Niniwy nader dobitnie potwierdziło prawdziwość proroczego Słowa Bożego. Uwydatniło też fakt, że kto lekceważy drogi Boże, na przykład opierając się na krwawym militaryzmie i zwodniczych sojuszach, temu nie może się wieść szczęśliwie bez końca. Nad sprawą tą należy się poważnie zastanowić. Na pewno nie chcielibyśmy się rozczarować, popierając metody złe w oczach Boga lub sprzymierzając się z systemami, które skazał na zagładę. Powinniśmy zatem się upewnić, czego uczy Słowo Boże, Biblia, i z pełnym zaufaniem odnieść się do obiecanej przez Niego władzy Królestwa.

„Rozważajcie w sercach waszych”

NIEKIEDY słowa i czyny drugich osób potrafią kogoś wprawić w wielki gniew. Jak powinieneś się zachować w tak napiętej sytuacji? Biblia zaleca: „Gniewajcie się, a nie grzeszcie; rozważajcie w sercach waszych na posłaniu waszym, i zaprzestańcie”. — Ps. 4:5, Wk, uw. marg.

W radzie tej zawarta jest prawdziwa mądrość. Ktoś może słusznie się zdenerwował. Ale właśnie wtedy szczególnie potrzebne jest mu panowanie nad sobą. Istnieje niebezpieczeństwo, że ostro zaatakuje sprawcę, czyli odpłaci tą samą monetą, i w ten sposób zgrzeszy przeciw niemu. Takie utarczki przeradzają się niekiedy w gwałtowne sprzeczki. W stanie wielkiego podniecenia ludzie często robią coś, czego potem mocno żałują. W obecnych czasach nierzadko się słyszy, że ktoś w przypływie gniewu poważnie zranił albo nawet zabił krewnych i przyjaciół. Doprawdy mądra to rada, aby człowiek uśmierzył swój gniew podczas cichych godzin nocnych.

Chcąc więc uniknąć pochopnego kroku, musimy zawczasu pomyśleć o skutkach tego, co mówimy lub