którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Jahwe Zastępów. (...) Usiądzie tedy, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, (...) a wtedy będą składać dla Jahwe ofiary w sprawiedliwości. Wtedy będzie miła dla Jahwe ofiara Judy i Jerozolimy, jak za dawnych dni i lat starożytnych.” (Mal. 3:1-4, BT) W roku 1918, jeszcze w toku pierwszej wojny światowej, rozpoczęło się nagle dzieło oczyszczania i przetapiania osób mających się za chrześcijan; wypadło ono na korzyść tych, którzy się byli odwrócili od skażonych wyznań chrześcijaństwa i zaczęli służyć Jehowie w sprawiedliwości.

22. Jak począwszy od roku 1919 demaskowane jest „to, co nieczyste”?

²² Nie pora była zakrywać plugawe postępowanie odstępczego chrześcijaństwa, którego się ono dopuszczało w okresie „czasów narodów” i nawet po ich upływie! Toteż Chrystus Król jak gdyby powtórzył rozkaz, wydany niegdyś przez Ezechiasza: „Wynieście to, co nieczyste, z miejsca świętego.” (2 Kron. 29:5, BT) Chrześcijaństwo, winne podżegania do wojen i masowego przelewu krwi, musiało być zdemaskowane; trzeba było wyjawić, że jest osądzone i odrzucone przez Jehowę. Uwolnienie w roku 1919 chrześcijańskich świadków Jehowy z jarzma babilońskiego ukazało, że religia chrześcijaństwa upadła, podobnie zresztą jak całe ogólnoświatowe mocarstwo religii demonicznej. Dzisiaj, będąc obiektem „zdumienia i drwin”, czeka tylko na wykonanie sprawiedliwego wyroku Bożego. — 2 Kron. 29:8, BT.

23. Jak ktoś Większy niż Ezechiasz zawarł na rzecz prawdziwych chrześcijan „przymierze z Jehową”?

²³ W jakże odmiennym od tego stanie znajdują się dziś wierni duchowi Lewici, to znaczy namaszczony ostatek prawdziwych chrześcijan! Ktoś większy niż Ezechiasz, Chrystus Jezus, uczynił z myślą o nich „przymierze z Panem [Jehową, NW], Bogiem izraelskim”. Wznowił w stosunku do nich „nowe przymierze” wraz z zawartym w nim postanowieniem co do przebaczenia im nieprawości, przy czym pobudził ich do reaktywowania prawdziwego wielbienia. (Łuk. 22:20; Jer. 31:31-34) Napełnieni są odtąd tym samym duchem i tym samym zdecydowaniem, które Ezechiasz wzbudził w lewickich kapłanach, mówiąc: „Synowie moi! Nie bądźcież już niedbałymi; bo was Pan obrał, abyście stojąc przed nim służyli mu, a byli sługami jego.” — 2 Kron. 29:10, 11.

24. Jakie „drzwi” otwarły się przed ostatkiem?

²⁴ Jak wówczas otwarto i naprawiono drzwi świątyni jeruzalemskiej, tak teraz Chrystus otworzył namaszczonemu ostatkowi „drzwi” służby, „których nikt nie może zamknąć”. (Obj. 3:8) Pokrzepieni na swych chrześcijańskich kongresach, zwłaszcza na tych, które się odbyły w latach 1919 i 1922 w Cedar Point (stan Ohio, USA), odważnie wyruszyli do dzieła świadczenia w myśl wezwania: „Ogłaszajcie, ogłaszajcie, ogłaszajcie Króla i Jego Królestwo.”

25. Jak został oczyszczony pozaobrazowy dom Jehowy i jak przywrócono używalność jego sprzętów?

²⁵ Wielbiciele prawdziwego Boga musieli się jednak całkowicie uwolnić od pogańskich nauk i obyczajów. Na przykład jeszcze przez jakiś czas po roku 1919 zwracali uwagę na to, by nosić ubiory nadające jakoby wygląd bardziej świątobliwy, uważali wielką piramidę egipską za „Biblię w kamieniu”, obchodzili takie pogańskie święta jak „Boże Narodzenie”, posługiwali się pogańskimi symbolami, jak krzyż, i pielęgnowali inne nieczyste zwyczaje religijne. To wszystko trzeba było odrzucić! W służbie swej mieli się posługiwać „sprzętami”, które przystoją wielbieniu Jehowy. W miarę stopniowego objawiania woli Bożej członkowie namaszczonego ostatka z radością oczyszczali swą służbę świątynną, dzięki czemu mogli potem złożyć swemu Królowi takie samo sprawozdanie, jak niegdyś kapłani i lewici Ezechiaszowi: „Oczyściliśmy całą świątynię Jahwe: ołtarz całopalenia i wszystkie jego sprzęty (...). Wszystkie też naczynia, które zbezcześcił król Achaz w czasie swego panowania, gdy się sprzeniewierzył, przygotowaliśmy i poświęciliśmy. Oto one przed ołtarzem Jahwe.” (2 Kron. 29:18, 19, BT) Wśród prawdziwych chrześcijan na ziemi zostało przywrócone czyste wielbienie według tego samego wzoru, jaki ustanowił Jezus w pierwszym stuleciu.

26. Co zobrazował fakt, że Ezechiasz wstał rano i zgromadził książąt do wielbienia?

²⁶ „Wstawszy rano, król Ezechiasz zebrał wszystkich książąt miasta i poszedł do domu Pańskiego.” (2 Kron. 29:20, Wk) Zgodnie z tym pierwowzorem Chrystus Król od razu u zarania ery, jaka się rozpoczęła po pierwszej wojnie światowej, zgromadził pozostających jeszcze na ziemi członków królewskiego domu Jehowy, to znaczy tych, którzy ‚panować z nim będą jako kapłani i królowie przez tysiąc lat’ władzy jego Królestwa nad ziemią. (Obj. 20:6) Następnie kapłani złożyli za wszystkich ofiary: „Albowiem za wszystkiego Izraela rozkazał król ofiarować całopalenie i ofiarę za grzech.” (2 Kron. 29:24) W spełnieniu tego musieli teraz być wyłonieni wszyscy pozostali z duchowych Judejczyków — z grona 144 000 — i zostać uświęceni jako prawdziwy lud dla imienia Jehowy. Spełniły się przez to również słowa pewnego psalmu, mianowicie: „Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy ofierze.” (Ps. 50:5) I jak za dni Ezechiasza, wszyscy tym sposobem zgromadzeni w myśl postanowienia Jehowy co do nowego przymierza, opartego na doskonałej ofierze Jezusa, „chwalili [Boga] z weselem wielkim”. — 2 Kron. 29:30.

27, 28. (a) Jak zostało zakończone to dzieło zgromadzania, i z czego może się obecnie cieszyć lud Boży? (b) Jakie pytanie domaga się jednak jeszcze odpowiedzi?

²⁷ Dzieło tego zgromadzania nie dobiegło kresu ani w roku 1919, ani nawet w roku 1922. Do skutecznego składania ofiar chwały Jehowie potrzeba było więcej robotników. Toteż w zadziwiający sposób spełniły się słowa z księgi 2 Kroniki 29:34: „Za mało jednakże było kapłanów (...). Wsparli ich więc bracia ich Lewici aż do zakończenia pracy, aż się kapłani poświęcili. Lewici bowiem byli gorliwsi do poświęcenia się, niż kapłani.” (BT) Zgodnie z tym proroczym obrazem zbieranie pozostałych członków namaszczonego ostatka naśladowców Chrystusa dobiegło potem kresu w latach 1931-1935, przy czym wielu wówczas przyprowadzonych okazało większą gorliwość w służbie Jehowy i stosowaniu się do Jego wymagań niż inni, już wcześniej zgromadzeni.

²⁸ Podobnie jak „weselił się Ezechiasz i wszystek lud”, widząc „z prędka” dokonane przywrócenie czystego wielbienia, tak też członkowie namaszczonego ostatka Chrystusowego cieszyli się, że Jehowa to samo „przygotował” swemu dzisiejszemu ludowi. (2 Kron. 29:36) Ale jak nam to wszystko może dopomóc w przeciwstawianiu się groźbie ze strony nacjonalizmu? Zobaczymy.

Marszczenie czoła i sprzeciwy

Ksiądz Wilkinson-Fox, proboszcz kościoła anglikańskiego w Lincolnshire Village of Wragly, wyjaśnił reporterowi pisma „Morning Herald” z Sydney po złożeniu urzędu, co go skłoniło do tego kroku. Oświadczył: „Kościół nie pozwalał mi pełnić dzieła, któremu się oddałem. (...) Duchowni zwalczają się wzajemnie, przy czym rozpaczliwie starają się dowieść, że są potrzebni, zajmując się tysiącami drobnostek (...), urządzając wieczorki dla matek, kiermasze, niekończące się posiedzenia komitetów! Wciąż na nowo zgłaszałem propozycje, żeby coś przedsięwziąć, ale wzbudzałem tym nie tylko marszczenie czoła, lecz nawet napotykałem jawne sprzeciwy. Jeszcze jako wikariusz z pensją roczną 350 funtów kupiłem parę lat temu na raty stary samochód. Jeździłem nim po całej okolicy, aby dokonywać konfirmacji i nieść Słowo Boże ludziom mieszkającym na oddaleniu. W tej pracy miałem niezłe wyniki. Kiedy jednak samochód wymagał naprawy, Kościół nie zdobył się na to, by w interesie dzieła Bożego pokryć koszt paru sprężyn.”