„Nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach”
1. Co mówi nam Psalm 103:3-5 o miłosierdziu Jehowy Boga?
ZWRÓĆ się do Słowa Bożego i weź sobie wzór z wiernego króla Dawida, prawdziwego wielbiciela Jehowy Boga. Dawid wypowiedział kiedyś słowa: „Błogosław, duszo moja, Panu, i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.” (Ps. 103:2, Br) Człowiek według serca Bożego, Dawid, nie chciał zapomnieć niczego, co dla niego uczynił Jehowa. A co na przykład zdziałał Jehowa dla niego? Sam Dawid oświadczył o Bogu: „Odpuszcza wszystkie twoje winy i leczy wszystkie twoje choroby. On życie twoje ratuje od zguby i wieńczy cię miłosierdziem i łaską. On nasyca dobrem życie twoje.” (Ps 103:3-5, Br) Dawid w pełni zdawał sobie sprawę z tego, że ‚urodził się w przewinieniu i w grzechu poczęła go matka jego’. (Ps. 51:7, Br) Wiedział, że popełnia błędy, ale zwracał się do Boga w modlitwie i prosił o przebaczenie. Żywił niewzruszoną ufność, że Jehowa mu przebaczy, ponieważ odwracał się od złego postępowania ku właściwemu. Dawid nie chciał zapomnieć o Tym, kto mu przebaczał wszystkie jego niedociągnięcia.
2, 3. (a) Jak to się dzieje, że się potrafimy wykaraskać z chorób, i jakie znaczenie mają pod tym względem rady dotyczące dbania o swe zdrowie? (b) Jakich oczekujemy błogosławieństw w zakresie zdrowia, i jak to potwierdził Jezus?
2 Dawid nie mógł zapomnieć Boga, który leczy wszystkie ludzkie choroby. Człowiek jest rzeczywiście stworzony wspaniale i cudownie. Dawid był tego świadomy. Cenił sobie fakt, iż potrafi widzieć, słyszeć, mówić, wyczuwać zmysłami dotyku i powonienia. Chciał mądrze korzystać z tych zdolności. Zależało mu na zdrowym stanie serca i nerek. (Ps. 26:2; 7:10) W razie choroby Dawid wiedział, że jest to dziedzictwo związane z grzechem Adama. Ale jak właściwie dochodzi się z powrotem do zdrowia? Mówimy: „Trzeba o siebie zadbać.” Dawid w czasie choroby postępował chyba podobnie; zapewne kładł się do łóżka, dbał o ciepło, pił jakieś liczne soki owocowe. Możliwe, że otrzymywał rady od ówczesnych lekarzy. Jakich porad w dobie obecnej udziela pacjentom większość lekarzy? „Położyć się do łóżka.” „Więcej wypoczywać.” „Wziąć urlop.” „Zażywać więcej ruchu.” „Głębiej oddychać.” Ale co przeprowadza sam proces uzdrowienia? Otóż nic innego, jak nasz wspaniale zbudowany organizm. Jehowa Bóg tak go utworzył, że sam się odnawia. Ciało dzięki temu potrafi wrócić do zdrowia. (Ps. 30:3; 103:5) Jeżeli Dawid nie zapominał, to i ty nie powinieneś zapomnieć o Tym, który „leczy wszystkie twoje choroby”. A jakiż to będzie wspinały dzień, kiedy ustanie nawet władza śmierci nad ludzkością! Słowo Boże powiada bowiem, że gdy w pełni zostaną ustanowione nowe niebiosa i nowa ziemia, wówczas Bóg „otrze wszelką łzę z oczu (...) i śmierci już nie będzie, ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły”. — Obj. 21:4.
3 Dawid również nie mógł zapomnieć Tego, który „życie (...) ratuje od zguby”. Wiedział, że długość życia człowieka wynosi siedemdziesiąt lat, a przy szczególnie mocnym organizmie osiemdziesiąt lat. (Ps. 90:10) Potem nadchodzi śmierć i dusza, czyli życie człowieka ginie. Dawid jednakże, podobnie jak Ijob, miał głęboką wiarę w zmartwychwstanie; Ijob ze swej strony wierzył, że Bóg wyznaczy mu określoną granicę czasu, po czym sobie o nim przypomni. (Ijoba 14:13) Jezus Chrystus potwierdził tę nadzieję i powiedział: „Nie dziwcie się temu, ponieważ nadchodzi godzina, w której wszyscy, co są w grobowcach pamięci, usłyszą jego głos i wyjdą.” (Jana 5:28, 29, NW) Dawid posiadając taką wiarę nie mógł zapomnieć Boga, który go wydobędzie ze śmierci. A co z tobą?
4. Pod jakimi względami Dawid dał przykład niezapominania dobrodziejstw Jehowy?
4 Dawid tak samo nie mógł zapomnieć Boga, który „wieńczy (...) miłosierdziem i łaską”. Dawid miał za sobą barwne życie. W młodości był dobrym pasterzem, któremu ojciec poruczał wszystkie swoje owce. Będąc jeszcze młodzieńcem, został przez proroka Samuela namaszczony na króla Izraela. Pozostał jednak pokorny i nigdy nie próbował przywłaszczyć sobie tronu króla Saula. Wiedział, że Bóg namaścił Saula, a chociaż nawet Saul go prześladował, Dawid czekał, aż Jehowa dokona zmiany. Królestwo Izraela rozrosło się za panowania Dawida, a ponadto Jehowa zezwolił, by opracował plany i nagromadził materiału do budowy wielkiej świątyni, którą później wzniósł jego syn Salomon. Dawid przeżywał też chwile smutku i żalu. Popełniał błędy, lecz ufał miłosierdziu i łaskawości Jehowy, swego Boga. Czy twoje życie także jest uwieńczone łaską i miłosierdziem Bożym? Czy podobnie jak Dawid ‚nie zapominasz o wszystkich Jego dobrodziejstwach’?
5. Jaką pomoc zgotował Jehowa dla ludzkości, aby ci, którzy Go miłują, nie zapomnieli o Nim?
5 Jehowa Bóg nie zapomni — tego możemy być pewni! Chociażbyśmy ze swej strony zapomnieli, Jemu się to nie zdarzy. Aby nie zapominać, musimy ciągle sobie powtarzać, musimy czytać święte Słowo Boże i go słuchać. Jest to nieodzowny warunek prawego życia! Wszyscy chrześcijanie, którzy doszli do dokładnej znajomości prawdy i oddali swoje życie Bogu na spełnienie Jego woli, a na znak tego ochrzcili się w wodzie, muszą nadal studiować Biblię. Z czasem, poznawszy dogłębnie Jego spisane orzeczenia, nauczą się odróżniać dobro od zła. Biblia otwarcie wyłuszcza sprawiedliwe zasady i nakreśla słuszną drogę, którą człowiek powinien iść. Ale nawet chrześcijanie, którzy dobrze służyli Bogu przez wiele lat, mogą o Nim zapomnieć, jeśli przestaną studiować Słowo Boże. Nieraz nawet ktoś umyślnie chce zapomnieć o Bogu, lecz to pozostawia na jego sumieniu piętno, niby znak wypalony żelazem. — 1 Tym 4:2.
6. Jakie zastosowanie ma za naszych dni Psalm 50:16-18, i dlaczego religie chrześcijaństwa nic nie pomogły ludziom?
6 Pisarz psalmu pięćdziesiątego mówi nam: „Ale do bezbożnego Bóg powiedział: ‚Dlaczego wyliczasz moje przykazania, a moje przymierze jest na twoich wargach, skoro nienawidzisz karności i moje słowa rzucasz za siebie? Gdy widzisz złodzieja, znajdujesz w nim upodobanie i współdziałasz z rozpustnikami.’” (Ps. 50:16-18, Br) Mnóstwo ludzi twierdzi, że są chrześcijanami, ale czy mają prawo do reprezentowania Jehowy Boga? Jeżeli znajdują się w nowym przymierzu z Bogiem, to dlaczego nienawidzą karności Bożej i precz odrzucają słowa Boga? Liczne miliony na czele z obłudnymi przywódcami religijnych organizacji chrześcijaństwa istotnie dzisiaj odrzuciły Słowo Boże. Pokazały wyraźnie, że zerwały ze Słowem Bożym, lecz mimo to nazywają siebie nadal chrześcijanami. Wiedzą, jak każdy inny, że nie należy kraść, że osoby związane węzłem małżeńskim nie powinny cudzołożyć ani też samotne — popełniać wszeteczeństwa. Dobrze ich jednak określają słowa psalmisty: ‚Gdy widzą złodzieja, znajdują w nim upodobanie.’ W głębi serca chcieliby sami tak nauczyć się kraść bez narażenia się na przyłapanie. Czy zauważyłeś, że wszystkie organizacje religii fałszywej przymykają oczy na osoby, które się wdają w rozpustę? Nie przywołuje się ich do porządku ani nie wyklucza ze społeczności religijnych, do których należą. Pozostają „dobrymi” parafianami i nadal cieszą się poważaniem w organizacjach kościelnictwa. A ile razy czytałeś w dostępnych ci czasopismach o ludziach zawierających związek małżeński po raz trzeci, czwarty, czy piąty — chociaż dawni współmałżonkowie bynajmniej nie umarli? Małżeństwo traktują takie osoby wprost jako zalegalizowane cudzołóstwo. W wielu krajach opanowanych przez katolicyzm nie można w żadnym wypadku uzyskać rozwodu, a wtedy cudzołożnicy po prostu sobie żyją ze swymi kochankami i nie podrywa to im opinii w kręgach ich niemoralnych systemów religijnych. Nie ulega wątpliwości, że ludzie tacy odrzucili poza siebie Słowo Boże. Nic dziwnego, że ogólnoświatowe imperium religii fałszywej nazwane jest ‚Babilonem Wielkim, matką wszetecznic i obrzydliwości ziemi’. (Obj. 17:5) Czy chcesz należeć do takiego systemu religijnego?
7, 8. Jaką postawę Boga wobec niemoralności i ludzi niemoralnych przeoczają ci, którzy o Nim zapominają?
7 Psalmista dalej mówi do tych, którzy zapominają o Bogu: „Ust swoich używasz dla zła, a język twój knuje oszustwo.” (Ps. 50:19, Br) Kłamstwo jest dziś zjawiskiem powszechnym. Większość ludzi nie dopatruje się w kłamstwie niczego niegodnego. A stąd właśnie bierze początek załamanie moralne. Niemoralność systemów religijnych, politycznych i ekonomicznych jest przerażająca. Dobre obyczaje praktycznie w ogóle się nie liczą. W dzisiejszym chrześcijaństwie, a zapewne też wśród osób o innych przekonaniach religijnych, ogromna większość mniema, że Bóg nie widzi, co się dzieje, i wcale się tym nie interesuje. Jehowa wszakże wypowiada się za pośrednictwem swego spisanego Słowa, a pewnego dnia z całą mocą przemówi czynem; w omawianym pięćdziesiątym psalmie Jehowa oświadcza dalej: „Sądziłeś, że jestem do ciebie podobny. Napominam cię i stawiam przed oczy twoje [uporządkuję to przed oczyma twymi, NW]: Zrozumcie to wy, którzy zapomnieliście o Bogu, abym was nie rozszarpał, a nikt was nie ocali.” — Psalm 50:21, 22, Br.
8 Jeżeli chcesz, możesz mówić, że „nie ma Boga” albo że „Bóg jest martwy”. Ewolucjonista nawet powie: „Udowodniłem, że nie ma Boga”, ale to nie zmienia stanu rzeczy. Jehowa za pośrednictwem swego Słowa śmiało zwraca się do ludzi niemoralnych i do wszystkich, ‚którzy zapomnieli o Bogu’, ostrzegając, że ich rozszarpie. Kiedy w wielkim dniu Boga Wszechmocnego wybuchnie walka Armagedonu, bez względu na wszelkie ich jęki nie znajdzie się nikt, kto by ich ocalił. Jehowa z całą pewnością uporządkuje wtedy wszystko ku błogosławieństwu miłośników sprawiedliwości.
OFIARY DZIĘKCZYNNE
9. Jak psalmista opisuje tego, kto nie zapomina o Bogu?
9 Być może należysz do tych ludzi, którzy miłują Boga i dostosowują się swoim życiem do Jego wytycznych oraz nie zapominają Słowa Bożego. Do takich psalmista kieruje zapowiedź: „Kto składa ofiary dziękczynne, wielbi mnie, kto idzie drogą prawą, temu objawię zbawienną moc Boga.” (Ps. 50:23, Br) Czy chodzisz drogą prawą wespół z tysiącami innych, którzy codziennie składają Bogu ofiary dziękczynne? Trwaj w wielbieniu Jehowy, głosząc od domu do domu Jego Słowo i zachęcając ludzi miłujących sprawiedliwość do studiowania tego Słowa. Twoje chodzenie „drogą prawą”, drogą słuszną, sprawi, że jeszcze większa rzesza ludzi będzie śpiewała chwałę Bogu dniem i nocą oraz dozna na sobie działanie Jego zbawiennej mocy.
10, 11. Jakim dobrodziejstwem dla innych może być osoba, która nie zapomina o Bogu?
10 Najlepszy sposób wystrzegania się zapomnienia o Bogu polega na ciągłym trwaniu myślami przy Nim. Zapoznaj się z tym, jakiego postępowania oczekuje On od ciebie, i następnie czyń tak. Jehowa mówi za pośrednictwem psalmisty: „Słuchaj, ludu mój, nauki mojej, nakłońcie uszu do słów ust moich!” (Ps. 78:1, Sz) Czy warto się zastosować do tej rady? Czy da to jakąś korzyść? Czy można tym sposobem coś osiągnąć? Czy nakłonienie ucha i słuchanie tego, co ma do powiedzenia Bóg, a następnie wprowadzanie tego w życie, bywa nagradzane? Z całą pewnością! Nie tylko ty osobiście zyskasz na tym, gdy nakłonisz uszu do wypowiedzi pochodzących z ust Jehowy, ale osiągnięty będzie przez to jeszcze inny dobry cel: „Aby to poznało następne pokolenie, a synowie, którzy się urodzą, znów dzieciom swoim to opowiadali: By pokładali nadzieję w Bogu i nie zapominali o dziełach Bożych, lecz strzegli przykazań Jego.” — Ps. 78:6, 7, Sz.
11 Ile ludzi w dzisiejszym chrześcijaństwie rzeczywiście dąży do tego, żeby ich dzieci ‚pokładały nadzieję w Bogu’? Zanim ci się uda wpoić dzieciom taką nadzieję, musisz sam się uczyć o Jehowie i ‚nie zapominać o dziełach Bożych’. Jakże mogłyby twoje dzieci cokolwiek wiedzieć o Bogu, jeżeli ty sam nie przestrzegałbyś poleceń Bożych i nie pouczałbyś dzieci o nich?
12. Kto ma obowiązek pouczania dzieci o przykazaniach Bożych, i dlaczego?
12 Ludzkość została stworzona przez Jehowę Boga. Lepiej niż ktokolwiek inny wie On, jak powinniśmy się prowadzić w życiu i jak nim kierować. Pedagodzy i uczeni twierdzą, że najlepiej wiedzą, jak należy uczyć dzieci i jaki kierunek nadać ich życiu. Odpowiedzialność za wychowanie ponoszą jednak rodzice wierzący w Słowo Boże i strzegący Jego przykazań. Nie można jej przerzucać na państwo. Izraelitom polecono, aby uczyli swe dzieci o tym, co sami widzieli i słyszeli, oraz by wpajali w umysły dzieci zasady prawdy i sprawiedliwości. Państwo nie zajmuje się tym, a ponadto z roku na rok coraz mniej prywatnych ludzi uczy swe dzieci rad biblijnych. Każdy jednak, kto się ma za prawdziwego chrześcijanina, powinien sobie powiedzieć: „Będę rozmyślał o Twych przykazaniach i drogi Twoje rozważał. Z Twych ustaw będę się radował: o słowach Twoich nie zapomnę.” (Ps. 119 [118]:15, 16, BT) Jakże trafna i bezpośrednia rada! Czy rozmyślałeś już o ustawach Jehowy? Czy pragniesz poznać nakazy Boże i Jego przepisy dotyczące właściwego postępowania? Nawet w zwykłych sprawach życia codziennego większość ludzi uznaje porządek i właściwe przepisy oraz woli zapoznać się z ustawami danego kraju, lecz prawa, które kazał spisać Jehowa, są o wiele ważniejsze. Na zawsze związane jest z nimi nasze życie oraz życie naszych dzieci. Powinniśmy się radować Jego ustawami i nie wolno nam zapominać o Jego Słowie, Biblii świętej. Wpajajmy jej treść swoim dzieciom.
13. Jak świadkowie Jehowy okazują, że są zainteresowani tym, co ma do powiedzenia Jehowa?
13 Świadkowie Jehowy bardzo się interesują tym, co ma do powiedzenia Jehowa Bóg. Studiują Biblię każdego tygodnia na pięciu zebraniach. Nie znaczy to, że pamiętają każdy werset i potrafią cytować całą Biblię wiersz po wierszu, ale przez regularne czytanie Biblii osiągają ogólny obraz tego biegu życia, który Jehowa wytknął dla ludzkości, oraz poznają Jego zasady prawdy i sprawiedliwości. Wysoko sobie cenią wskazany im tryb postępowania w odniesieniu do innych ludzi, do własnych dzieci i do bliźnich, a zwłaszcza w odniesieniu do Boga.
14. Dlaczego należy wiedzieć, co jest wolą Jehowy względem człowieka?
14 Dla chrześcijan poznanie woli Jehowy jest sprawą bardzo ważną, bo każdy musi zadecydować, czy obierze właściwy kierunek postępowania, czy opaczny. Jehowa nikogo do niczego nie zmusza. W gruncie rzeczy chodzi o to, że od postępowania danego człowieka zależy jego życie, a ściślej mówiąc zależy, jakie będzie jego życie w przyszłości. Dlatego nie można sobie pozwalać na zapominanie o prawie Bożym. Trzeba odróżniać zło od dobra. Kto mówi prawdę, ten odczuwa ufną pewność, że Jehowa znajdzie upodobanie w dobrowolnych ofiarach jego ust. Należy zawsze usilnie starać się o to, żeby być odpowiednio pouczonym o sędziowskich wyrokach Jehowy. Nikt nie potrzebuje sam osądzać, co jest słuszne, a co niesłuszne. Orzeczenia w tym zakresie wydaje Bóg. Dla własnego dobra musimy się do nich zastosować. Opłaca się czynić to, co słuszne i właściwe. Chrześcijanin pragnie, by Jehowa Bóg orzekał, która droga jest właściwa, jaki bieg postępowania należy obrać. Następnie chrześcijanin sam musi powziąć decyzję. Nikt inny nie może tego uczynić za niego; chrześcijanin zdaje sobie sprawę z faktu, że jest osobiście odpowiedzialny przed Bogiem, Dawcą wszystkiego życia.
15. Jak doszło do tego, że Adam i Ewa obrali w Edenie drogę nieposłuszeństwa?
15 W ogrodzie Eden stawką było życie Adama i Ewy. Jehowa powiedział do mężczyzny: „Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania; ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz niechybnie umrzesz.” (1 Mojż. [Rodz.] 2:16, 17, BT) Bóg nie utrudniał życia pierwszemu człowiekowi, którego stworzył i umieścił w raju Edenu. Ze wszystkich drzew w ogrodzie, a mogło ich być tysiące, mógł jeść do woli; istniało tylko jedno, z którego — przynajmniej na razie — nie wolno mu było nic spożywać. Stworzywszy Adama, Bóg dodał mu jeszcze pomocnicę i zarazem małżonkę, Ewę. Widział, że niedobrze jest człowiekowi pędzić życie w osamotnieniu. Kiedy Adam ujrzał Ewę po jej utworzeniu z jego żebra, wyrzekł słowa: „Toć teraz jest kość z kości moich i ciało z ciała mego; dlatego będzie nazwana mężatką, bo ona z męża wzięta jest.” (1 Mojż. 2:23) Adam poinformował Ewę o tym, co bezpośrednio jemu powiedział Jehowa, to znaczy o niespożywaniu owocu drzewa poznania dobra i zła. Tymczasem któregoś dnia Szatan w kształcie węża przemówił do niewiasty: „‚Czy to prawda, że Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?’ Niewiasta odpowiedziała wężowi: ‚Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli’. Wtedy rzekł wąż do niewiasty: ‚Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy, i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło’” — 1 Mojż. [Rodz.] 3:1-5, BT.
ŻYCIE UZALEŻNIONE OD DECYZJI
16, 17. Jakie postępowanie obrali Adam i Ewa, gdy trzeba było zadecydować, czy usłuchać przykazania Bożego, i z jakim wynikiem?
16 Wiemy, co się stało w ogrodzie Eden. Sprawozdanie z tych wydarzeń zanotowane jest w trzecim rozdziale księgi Pierwszej Mojżeszowej, inaczej zwanej też księgą Rodzaju. Ewa spożyła owoc z tamtego drzewa, ponieważ chciała sama decydować o tym, co właściwe, a co opaczne. Chciała być podobna Bogu, jak sędzia wydawać orzeczenia określające, co dobre, a co złe. Wolała postąpić wbrew już ustanowionemu prawu Jehowy. Nie chciała być posłuszna ustawie wydanej przez Boga, a Ten nie wkroczył, by ją powstrzymać od zerwania i spożycia owocu, ponieważ stwarzając Adama i Ewę, obdarzył ich oboje wolną wolą. Życie ich uzależnione było od ich własnej decyzji. Mogli z nim zrobić, co im się podobało, i zbierać to, co posiali. Jehowa dał im dobrą, zdrową radę co do tego, jak należy wieść życie odpowiadające Jego woli, lecz nie zmuszał ich da pełnienia tej woli. Jeżeli chcieli, mogli się jej sprzeciwić. Powiedział im, żeby nie jedli z określonego drzewa; ale skoro woleli być nieposłuszni Jego prawu, to zgodnie z zapowiedzią skierowaną do Adama po prostu obierali sobie śmierć.
17 Zatem do Adama i Ewy należała decyzja, która rozstrzygała o życiu. Posiadając wolną wolę, mogli ze swym życiem robić, cokolwiek im odpowiadało. Ściągnęli śmierć na siebie, jak również na całą rodzinę ludzką. — Rzym. 5:12.
18. Jaką możliwość wyboru mają wszyscy ludzie z tej racji, że posiadają wolną wolę?
18 Niemniej powyższy postępek Adama nie zmienił nic w zakresie swobodnego podejmowania przez człowieka osobistych decyzji. Każdy z ludzi żyjących na ziemi nadal dysponuje wolną wolą i może ze swoim życiem zrobić, co mu odpowiada. Może poznawać wolę Bożą i stosować się do niej albo też jej się przeciwstawiać. Z całą pewnością o wiele mądrzej czyni jednostka, gdy słucha Słowa Wszechmądrego Boga i u siebie wprowadza je w życie niż gdy postępuje wbrew Jego nakazom. Dlaczego nie mielibyśmy być podobni psalmiście, który powiedział: „O słowach Twoich nie zapomnę”?
19. W jaki sposób chrześcijaństwo usprawiedliwia swoje opaczne postępowanie, lecz co przewidział Bóg, by pomóc człowiekowi w kroczeniu słuszną drogą?
19 Zarówno Adam, jak i Ewa, bardzo szybko zapomnieli o prawie Bożym, skoro tylko w ogrodzie Eden przemówił Szatan. Pominęli polecenie od Boga: „Nie wolno wam jeść”, i spożyli zakazany owoc. Czy dzisiaj zamierzasz podobnie się zachować wobec prawa Bożego? Masz taką samą swobodę w podejmowaniu decyzji, jak Adam i Ewa w ogrodzie Eden. Powstaje pytanie: Czy będziesz decydować bez oglądania się na prawo Boże? Tak czynią miliony ludzi; a jeśli chodzi o wyniki, spójrz na niemoralność rozpanoszoną po całym świecie. Może powiesz: To nie ich wina! — Ale ludzie ci nadal popierają rzekome chrześcijaństwo, które już przestało nauczać, co mówi prawo Boże o cudzołóstwie, wszeteczeństwie i homoseksualizmie, i które nie ma nic do zarzucenia tego rodzaju rozwiązłości. Chrześcijaństwo może podejmować próbę usprawiedliwienia siebie twierdzeniem: Te prawa od Boga nie mają już dziś zastosowania. — Ale przecież nic innego nie powiedział Szatan w rozmowie z Ewą! Zatem ludzie odrzucili dzisiaj precz od siebie Dziesięcioro Przykazań i wszystkie inne ustawy Boże. Chcą być wolni, szukają rozrywki, natomiast nie chcą drogowskazów. Czy jednak im się to podoba, czy nie, drogowskazy stoją! Ustawy Boże są ogłoszone i istnieją po to, by pomóc ludzkości. Czy zamierzasz przestrzegać tych praw i stosować się do nich? Jeżeli chcesz, możesz tak uczynić. Stawką w tym wypadku jest twoje życie.
20. (a) Co się dzieje w dzisiejszym świecie, i do czego to prowadzi? (b) Czym w tej sytuacji wyróżnia się zachowanie chrześcijaństwa?
20 Rządy ziemskie ustanawiają prawa po to, by utrzymać wśród ludzi pewien porządek. Tymczasem spójrzmy, co się dzieje: buntują się uczniowie, buntują się rodzice, tam buntuje się lud pracujący, a gdzie indziej nacjonaliści. Wszyscy wzburzeni w dzisiejszym świecie krzyczą: Nie podoba nam się prawo! — Do czego doprowadzą te nieporządki na całym świecie? Do sytuacji, którą Biblia nazywa Armagedonem. (Obj. 16:16) Właśnie dlatego prawdziwi chrześcijanie, którzy zważają na prawo Boże i nie zapominają o nim, mogą się dziś radować. Ze wszystkiego tego, co widzą, poznają, że dożyliśmy „ostatnich dni” tego niegodziwego systemu rzeczy. A ponieważ czytali Pismo święte, więc mówią do współchrześcijan: „Gdy się to pocznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze wyzwolenie.” (Łuk. 21:28, NW) Wiedzą, że musi nastąpić i też nastąpi zmiana sytuacji na świecie; prócz tego przecież modlili się do Boga: „Przyjdź Królestwo twoje, bądź wola twoja jako w niebie, tak i na ziemi.” Świadkowie Jehowy wierzą słowom tej modlitwy i dlatego głoszą nieustannie, że Królestwo Niebios jest bliskie. Posłuchaj i nie zapominaj.
21. Jaką pomocą dla chrześcijanina teraz i na przyszłość może się stać rada podana w księdze Przypowieści 3:1, 2?
21 Ponieważ w dalszym ciągu toczy się gra o twe życie, skorzystaj z rady zawartej w księdze Przypowieści (zwanej też księgą Przysłów) 3:1, 2: „Nie zapomnij, synu, mych nauk, twe serce niech strzeże nakazów, bo wiele dni i lat życia i pełnię ci szczęścia przyniosą.” (BT) Gdyby Adam wziął sobie do serca prawo Boże i stosował się do niego, życie jego mogłoby trwać aż do chwili obecnej. Według chronologii biblijnej miałby teraz prawie sześć tysięcy lat. Czy po pełnym wprowadzeniu Królestwa Bożego, to znaczy po usunięciu z ziemi wszystkich jego rywali, kiedy już wzbudzeni będą z martwych ludzie czekający w grobach i kończyć się będzie tysiącletni okres panowania tegoż Królestwa, życie człowieka będzie nadal uzależnione od jego osobistej decyzji? Tak jest, przy końcu tysiącletniego królowania Chrystusa Jezusa będą się jeszcze ważyły losy życia człowieka, czyli jego duszy, ponieważ księga Objawienia 20:7-10 wskazuje, iż Szatan zostanie wtedy wypuszczony z uwięzienia i wyjdzie, aby zwodzić narody. Zatem każda jednostka będzie mogła albo pójść za Szatanem Diabłem, albo trzymać się prawa Bożego. Wiecznotrwałe życie stanie się udziałem osób posłusznych prawom Bożym, jakie będą obowiązywały ludzkość przy końcu owego tysiąca lat. Ci, którzy postanowią stanąć po stronie Szatana Diabła, zginą wraz z nim, gdy zostanie wrzucony w jezioro ognia, w drugą śmierć. Jeżeli więc ktoś pragnie zaznać ‚wielu dni i lat życia, i pełni szczęścia’, to najlepiej zrobi, gdy posłucha, co mówi Bóg, i zgodnie z tym postąpi. Jehowa jest życiodawcą i wie, jak przedłużyć twoje życie. Skoro złożysz swą ufność w Jehowie i uwierzysz Jemu oraz nie zapomnisz Jego praw, to zapewnisz sobie „wiele dni i lat życia”.
22. (a) W jakim celu zostało spisane Słowo Boże, i na czym więc polega nasz obowiązek? (b) Jaką osobistą korzyść możemy osiągnąć ze Słowa Bożego?
22 Posłuchaj jeszcze tej rady mędrca: „Osiągnij mądrość, osiągnij roztropność; nie zapominaj ani się nie uchylaj od słów ust moich.” (Prz. 4:5, Wk) Ludzie myślą nieraz, że jeśli czytali Biblię przez kilka lat, to już wiedzą wszystko, co Bóg ma do powiedzenia. To nieprawda. Im starsi jesteśmy, tym więcej nabywamy wiedzy i doświadczenia, stajemy się tym mądrzejsi. Stąd też polepsza się nasza zdolność zrozumiewania. Bóg kazał spisać swoje Słowo, Biblię, w wyraźnie określonym celu: „dla naszego pouczenia”. ( Rzym. 15:4) Powinniśmy więc stale czytać ją i naprawdę ją studiować. Posiadając większą wiedzę, prawdziwy chrześcijanin może lepiej docenić zasady prawdy i sprawiedliwości. Chrześcijanin, który korzystał z pouczeń, umie stawić czoło trudnościom, prześladowaniom i cierpieniom, umie przetrwać je z zachowaniem niezłomnej postawy. Słowo Boże dodaje mu sił, dzięki którym potrafi być głosicielem Królestwa lub może misjonarzem czy pionierem albo też sługą obwodu bądź okręgu na jakiejś placówce w obrębie widzialnej społeczności ludu Jehowy. Bóg nie jest niepomny na to, co czynią wierni chrześcijanie. W pełni zdawał sobie z tego sprawę apostoł Paweł, który napisał: „Wszak Bóg nie jest niesprawiedliwy, aby miał zapomnieć o dziele waszym i o miłości, którą okazaliście dla imienia jego, gdyście usługiwali świętym i gdy usługujecie. Pragniemy zaś, aby każdy z was okazywał tę samą gorliwość celem zachowania pełni nadziei aż do końca, abyście się nie stali ociężałymi, ale byli naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnicę.” — Hebr. 6:10-12.
[Ilustracja na str. 5]
Czy pomagasz swoim dzieciom pamiętać o tym, co uczynił Bóg?