-
Czy jesteś za mały, żeby się liczyć?Strażnica — 1983 | nr 20
-
-
niewątpliwie woła ich po imieniu, chociaż człowiekowi wyjawiono jedynie dwa z nich: Michał i Gabriel (Dan. 12:1; Łuk. 1:26).
Jak w takim razie przedstawia się sprawa z ludzkością? Czy Bóg troszczy się o nią? Psalmista Dawid napisał: „Ukaż mi, Jahwe [Jehowo], kres mojego życia i jaka jest miara moich dni, bym poznał moją znikomość. Zaiste, na długość kilku dłoni wyznaczyłeś dni moje, a trwanie mego życia jakby niczym jest przed Tobą; tchnieniem zaledwie jest istnienie każdego człowieka” (Ps. 39:5, 6, Biblia poznańska). Jeżeli życie ludzkie przemija jak zwykłe tchnienie, to skąd możemy być pewni, że dla Boga nie jesteśmy zbyt mali i nietrwali, żeby się o nas troszczył? Czy w oczach Bożych ludzie mają naprawdę jakieś znaczenie? Czy TY rzeczywiście się liczysz?
-
-
Czy u Boga naprawdę się liczysz?Strażnica — 1983 | nr 20
-
-
Czy u Boga naprawdę się liczysz?
CZY znalazłeś kiedyś chwilkę, aby w nocy popatrzeć na niebo usiane gwiazdami? Czy zastanawiałeś się przy tym, jak daleko w głąb przestrzeni sięga twój wzrok lub ile gwiazd możesz ujrzeć gołym okiem? A czy potem przytłoczony ogromem majestatu niebios, nie stanąłeś wobec pytań: Czy niepozorny człowiek naprawdę liczy się u Boga? Czy Bóg faktycznie interesuje się mną jako jednostką?
Trzy tysiące lat temu hebrajski poeta i król, Dawid z pokolenia Judy, wyraził zachwyt następującymi słowami: „Kiedy patrzę na Twoje niebiosa, dzieło Twych palców, na księżyc i gwiazdy, które sporządziłeś — czym jest śmiertelny człowiek, że go masz w pamięci, i syn człowieka z ziemi, że się o niego troszczysz?” (Ps. 8:3, 4).a Tak, chociaż Dawid nie zdawał sobie z tego sprawy, sięgał nieuzbrojonym okiem w głąb wszechświata na odległość około 600 000 lat świetlnych.b Był pod wrażeniem faktu, że Stwórca tej ogromnej przestrzeni bierze też pod uwagę człowieka.
Podobną myśl Dawid wyraził w Psalmie 144, gdzie czytamy: „O Jahwe, czym jest człowiek, że masz o nim pieczę, czym syn człowieczy, że Ty o nim myślisz? Człowiek jest podobny do tchnienia wiatru, dni jego jak cień mijają” (wiersze 3 i 4, Biblia Tysiąclecia). Wiedział on o tym, że człowiek pomimo swej małości i przemijania liczy się u Boga. Skąd mógł być tego pewny? Ponieważ sam nawiązał z Jehową osobistą więź.
JAKIE STOSUNKI Z BOGIEM SĄ MOŻLIWE?
Skąd wiemy, że Dawida łączyła osobista więź z Bogiem? Krótkie spojrzenie na któryś z jego psalmów, czyli pieśni poetyckich, powinno nam wystarczyć do przekonania się o tym. Weźmy na przykład Psalm 23, który składa się co prawda z prostych wyrazów, i spróbujmy zrozumieć bezgraniczne zaufanie, jakie pisarz miał do swojego Pasterza, Jehowy.
„Jehowa jest moim Pasterzem.
Niczego mi nie zabraknie.
Na pastwiskach porosłych trawą
-