się jednak: „Niech powstanie Bóg, niech będą rozproszeni nieprzyjaciele jego.” Bóg w odpowiedzi umożliwił im ostrzeganie nieprzyjacielskich narodów przez ogłaszanie dobrej nowiny, iż w roku 1914 ustanowione zostało Królestwo Boże z władzą wykonawczą w rękach Syna Dawidowego. Nastąpiła cała seria zwycięstw na rzecz Jehowy, co doprowadziło do tego, że dzisiaj poselstwo Królestwa rozbrzmiewa wśród narodów w 199 krajach i 164 językach. Już same narodziny Królestwa Bożego w niebie oznaczały zwycięstwo Jehowy nad Szatanem Diabłem i jego demonami. (Obj. 12:5-12) Rozszerzanie się dzieła zwracania uwagi na to Królestwo w coraz większej liczbie narodów oznaczało dalsze zwycięstwa Jehowy Boga. A zwycięstwa Boże stanowią dobrą nowinę, która powinna być ogłaszana narodom.

26. (a) Jak okazuje się dzisiaj prawdą, że wiele jest „głosicielek dobrej nowiny”? (b) Dlaczego słowo „zastęp” trafnie określa tę zbiorowość niewiast?

²⁶ Wszystkie duchowe zwycięstwa, które Bóg odniósł do tego czasu, świętowano uroczyście na całym świecie. „Słowo” albo hasło Boga nie padło daremnie. W wyniku tego, że przystąpił do wprowadzania go w czyn, „głosicielek dobrej nowiny jest wielki zastęp”. (Ps. 68:11, NW) Potwierdzają to w całej rozciągłości dane liczbowe. W kwietniu ubiegłego roku aż 1 154 079 osób brało na ziemi udział w zwracaniu uwagi na Królestwo Boże i obwieszczaniu potężnych czynów, których Bóg już dokonał w zwycięskim pochodzie ku Armagedonowi. Jest to doprawdy wielki zastęp świętujących. A kto przypatrzy się im bliżej, ten niewątpliwie stwierdzi, że są to po większej części niewiasty. Wśród 1 154 079 świętujących niewiasty tworzą więc istotnie „wielki zastęp”. Wyraz „zastęp” jest przy tym jak najbardziej odpowiedni dla określenia zbiorowości „głosicielek dobrej nowiny”. Dlaczego? Ponieważ są one bojowniczkami na rzecz Boga, którego imię jest Jah, a w pełniejszym brzmieniu Jehowa. Wiele z nich musi doglądać gospodarstwa domowego w roli matki, żony czy córki, ale mają też udział w łupach zwycięstw Bożych odnoszonych przez świadków Jego Królestwa na ziemi. W dziele głoszenia od domu do domu ogół tych niewiast dokonuje więcej niż mężczyźni.

Bóg wstępuje na wysokość ponad wszystkich nieprzyjaciół

 1. W jakiej mierze ludzie interesują się Królestwem Bożym, i czego mu zazdroszczą?

WIĘKSZOŚĆ ludzi nie chce uroczyście święcić ustanowienia Królestwa Bożego za pośrednictwem niebiańskiego syna Dawidowego, Jezusa Chrystusa, za to „wielki zastęp” niewiast okazuje pod tym względem gotowość. Mężczyźni przeważnie interesują się polityka tego świata. Wolą politykę i nacjonalizm od Królestwa Bożego, panującego z niebiańskiej góry Syjon. (Obj. 14:1-5; Hebr. 12:22-28) Polityczne rządy ludzkie zazdroszczą niebiańskiemu Królestwu Syna Dawidowego pozycji, jaką zajmuje w myśl wypowiedzi Biblii świętej, to jest Słowa Bożego. Pomijają istnienie tego Królestwa i jego prawo do panowania nad całą ziemią. Uważają się za wyższe i ważniejsze od Królestwa Bożego. Oburzają się na to, by miały być odrzucone przez Boga. Zawistne ich usposobienie można przyrównać do postawy przypisanej przez psalmistę Dawida w poetyckich słowach górzystej krainie Baszan, która porównywała siebie z górą Syjon, gdzie znajdowało się Jeruzalem.

 2, 3. Jakich wysokości sięgała kraina Baszan? Którą górę jednak wybrał Jehowa na siedzibę rządu, i jak tego dokonał?

² Psalmista Dawid powiada: „Górzysta kraina Baszan jest górą Bożą; górzysta kraina Baszan jest górą uwieńczoną szczytami. Dlaczego wy, góry ze szczytami, stale z zazdrością patrzycie na górę, którą Bóg zapragnął dla siebie, aby na niej mieszkać? I sam Jehowa będzie tam przebywał na zawsze. Rydwanów bojowych Boga są dziesiątki tysięcy, tysiące a tysiące. Jehowa sam przyszedł z Synaju na to święte miejsce. Wstąpiłeś na wysokość; pobrałeś jeńców; wziąłeś dary w postaci ludzi, i to nawet upornych, aby przebywać pośród nich, o Boże Jah.” — Ps. 68:15-18, NW.

³ Za uwieńczenie górzystej krainy Baszan można uważać górę Hermon, mającą około 2800 metrów wysokości. Przeważa obecnie pogląd, że „wysoka góra”, na której dokonało się przemienienie Jezusa Chrystusa przed oczyma jego uczniów: Piotra, Jakuba i Jana — to właśnie była góra Hermon. (Mat. 17:1, 2) Pomimo wysokości górzystych okolic Baszanu nie te tereny, lecz górę Syjon wybrał Jehowa Bóg jako wzniesienie, na którym postanowił zlokalizować stolicę króla Dawida; tam też, niedaleko pałacu Dawida, umieścił potem świętą arkę przymierza. (2 Sam. 6:12-16) Dla tej przyczyny Bóg umożliwił królowi Dawidowi zdobycie twierdzy Syjon i przeniesienie siedziby rządu z Hebronu na górę Syjon. (2 Sam. 5:4-10) Zajęcie Syjonu było zwycięstwem na rzecz Jehowy Boga, a kiedy Dawid przeprowadził tam arkę Jego przymierza, oznaczało to jak gdyby, że Jehowa zaczął z Syjonu panować nad narodem izraelskim. O królu Dawidzie, który jako widzialny przedstawiciel Jehowy miał swoją siedzibę na górze Syjon, mówiono, iż zasiada na „tronie Jehowy”. — 1 Kron. 29:23, NW.

 4. (a) Jak Jehowa wstąpił na wysokość za czasów Dawida? (b) Jak pobrał jeńców i wziął „dary w postaci ludzi”?

⁴ Góra Syjon sięga jakichś 760 metrów nad poziomem morza. Kiedy przenosił się tam Jehowa, reprezentowany przez arkę przymierza, wstępował triumfalnie na wysokość jak gdyby z orszakiem dziesiątków tysięcy rydwanów wojennych, co jest trafnym określeniem z uwagi na to, że górę ową zdobyto dla Jego ziemskiego królestwa w walce. Dawidowi, swemu namaszczonemu królowi, dał Bóg zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi w Ziemi Obiecanej. Wzięto przy tym wielu jeńców, wielu takich, którzy upornie przeciwstawiali się dążeniu wybranego ludu Bożego do zajęcia tego kraju. Było tak, jakby sam Jehowa pobrał ich do niewoli i z triumfem wracał na górę Syjon. Wielu jeńców nadawało się na niewolników; można było z nich uczynić dary w postaci ludzi, szczególnie ofiarując ich Lewitom do prostych posług w przybytku wielbienia Boga. (Ezdr. 8:20) W taki to sposób Jehowa wziął „dary w postaci ludzi”. Ponadto zaczął przebywać w Ziemi Obiecanej, choć znajdowali się tam jeszcze uporni nieprzyjaciele, których trzeba było podbić.

 5. (a) Gdzie Jehowa założył z Jezusa Chrystusa królewski „kamień węgielny”, i jakim sposobem? (b) Jak przywódcy chrześcijaństwa upodabniają się do przywódców żydowskich pod względem swego stosunku do tego królewskiego kamienia?

⁵ Ziemska góra Syjon była ośrodkiem królewskiej władzy Dawida. Ponieważ jednorodzony Syn Boży, Jezus Chrystus, był jako człowiek Synem Dawidowym, więc niebiańską wyżynę, na którą Jehowa wyniósł tron swego chwalebnego Syna, można przyrównać do góry Syjon. Właśnie tam, na niebiańskiej górze Syjon, Jehowa Bóg po wzbudzeniu Jezusa Chrystusa ze śmierci założył go w roli królewskiego „kamienia węgielnego”, czym spełnił proroctwo z księgi Izajasza 28:16.