się wydłużył przeciętny wiek człowieka. Jak podano w pewnym raporcie, „dla ogółu ludzkości spodziewana długość życia wzrosła przeszło dwukrotnie: z 30 lat w roku 1900 do ponad 60 obecnie”. Na tej podstawie niektórzy mogą uważać, że współczesnym uczonym jakoś uda się dalej wydłużać nasze życie, być może nawet w nieskończoność. Czy ty, czytelniku, też tak myślisz?

Bez względu jednak na to, czego ludzie w tym zakresie oczekują, w dalszym ciągu aktualne są słowa zapisane tysiące lat temu:

„Życie nasze trwa lat siedemdziesiąt, a gdy sił stanie, lat osiemdziesiąt; a to, co się ich chlubą wydaje, to tylko trud i znój, gdyż chyżo mijają, a my odlatujemy” (Ps. 90:10, Bw).

Z pewnością zauważyłeś, że tylko nieliczni przekraczają osiemdziesiątkę.

Jednakże dużo osób w starszym wieku wcale nie chce się pogodzić z myślą o śmierci; tym bardziej pragną żyć. W gruncie rzeczy z biegiem lat mogą się pojawiać coraz to nowe zainteresowania. Gromadzą rozległą wiedzę i doświadczenie oraz podejmują liczne przedsięwzięcia. A potem nagle wszystko się urywa. Dla normalnych, w miarę zdrowych ludzi śmierć jest czymś niepożądanym i nienaturalnym. Pewien stulatek wyznał: „Nie chcę umierać, bo kocham życie”.

Pismo Święte orzeka, że zwierzęta „z natury są po to, by je łapano i zabijano”. Natomiast o ludziach powiada: „Nawet wieczność [Bóg] włożył w ich serca” (2 Piotra 2:12; Kazn. 3:11, Bw). Innymi słowy dla zwierząt nie przewidziano życia wiecznego; miało ono jednak przypaść w udziale człowiekowi. Pierwsza para ludzka nie została stworzona po to, aby umrzeć, lecz by żyć wiecznie — pod warunkiem, że będzie posłuszna Bogu. (Porównaj z tym Księgę Rodzaju 2:15-17).

Dowodem na to jest chociażby mózg. Może on pomieścić olbrzymi zasób wiedzy. Obecnie człowiek wykorzystuje w ciągu życia jedynie niewielką jego część.

Czy to wszystko nie dowodzi, że obecny cykl życia ludzkiego, kończącego się śmiercią, wcale nie był przewidziany przez Boga oraz że życie wieczne nie jest tylko marzeniem? Jakież to zachwycające! Czyżby naprawdę istniał jakiś eliksir życia? Czy i ty mógłbyś żyć wiecznie?

Dzięki czemu będzie można żyć wiecznie?

SKĄD się wzięło życie? Zdaniem ateistów powstało przez przypadek. W pewnym dziele naukowym czytamy: „Organizmy żywe miały prawdopodobnie bardzo skromny początek, kiedy w świecie martwych skał pewne pierwiastki chemiczne połączyły się w dość złożone cząsteczki. Z biegiem czasu zbiorowiska takich cząsteczek zaczęły wykazywać zdolność odżywiania się i rozmnażania”.

Czy cię to przekonuje? Słowo „prawdopodobnie” zdradza, że chodzi o przypuszczenie. Wszystkie żywe komórki są niezwykle skomplikowane. Gdy się odrzuci zwykłe spekulacje, a także uczone hipotezy, okaże się, iż nigdzie nie zaobserwowano, by „zdolność odżywiania się i rozmnażania” pojawiła się sama z siebie. Zdumiewająca złożoność żywych tworów każe się raczej domyślać istnienia jakiegoś mistrzowskiego Umysłu, który potrafił zaprojektować i wykonać cuda przerastające nasze umiejętności i zdolności pojmowania. Wielu uczonych