żeby poszedł ze mną”? Czy jako pionier chodzisz sam dlatego, że sobie po prostu mówisz: „Potrzebuję przecież osiągnąć przed końcem miesiąca odpowiednią liczbę godzin pracy”? Zastanów się i pomyśl: Jeżeli zyskasz tylko dwie godziny zamiast trzech, ale przy tym pomożesz trzem słabszym, ile więcej chwały przynosi to Jehowie! Cztery razy po dwie czyni razem osiem godzin w miejsce twoich własnych trzech. Skoro pracując sam osiągniesz większą liczbę godzin, to być może, iż ciebie będą ludzie więcej chwalić, lecz Jehowa bywa więcej wychwalany wówczas, gdy na polu pracy jest więcej chwalców. Apostoł Paweł radzi: „Niechaj nikt nie myśli tylko o sobie, lecz także o drugich.” — Filip. 2:4, Kow.

WYCHWALANIE JEHOWY DAREM MOWY

21. Jak powinniśmy stosownie do Psalmów używać naszych narządów mowy?

²¹ Pismo święte bardzo często wspomina o użyciu narządów mowy (ust, warg, języka) do wychwalania Jehowy. Oto przykłady: „Włożył w usta moje pieśń nową, pieśń pochwalną Boga naszego.” „Panie [w tekście orygin.: Jehowo]! Otwórz wargi moje, aby usta moje głosiły chwałę Twoją!” „Usta moje będą Cię wielbić radosnymi wargami.” „Pełne są usta moje chwały Twojej.” „Głośno dziękować będę Panu ustami moimi, a pośród licznego grona chwalić Go będę.” „Chwała popłynie z warg moich.” — Ps. 40:4; 51:17; 63:6; 71:8; 109:30; 119:171, Sz.

22. (a) Kiedy dar mowy ma nam służyć do wychwalania Jehowy? (b) Jak Pismo święte ostrzega przed niewłaściwym użyciem narządów mowy?

²² Kiedy mamy swej umiejętności mówienia używać do wychwalania Jehowy? Czy tylko w czasie pełnienia służby kaznodziejskiej? Czy tylko uczestnicząc w zebraniach zborowych? Psalm 34:2 odpowiada: „Będę błogosławił Pana [w tekście orygin.: Jehowę] po wszystkie czasy, chwała Jego niech będzie zawsze na ustach moich!” (Sz) Paweł apostoł również podkreślił sprawę nieustannego wychwalania Jehowy, gdy w liście do Hebrajczyków 13:15 napisał: „Przez niego [Chrystusa] więc nieustannie przynośmy Bogu ofiarę chwały, to jest owoc warg wysławiających imię jego.” (NT) Zatem użycie swoich ust, warg i języka do wypowiadania plugawych, sprośnych słów jest całkiem nie do pogodzenia z postawą chrześcijanina. „Niech żadne brzydkie słowo nie wyjdzie z ust waszych; używajcie tylko dobrych słów, które mogą budować w wierze, gdy tego zajdzie potrzeba, i przynieść pożytek temu, kto ich słucha.” W tym samym liście do Efezjan apostoł również stawia błazeńskie rozmowy na jednym poziomie z nierządem i haniebnym prowadzeniem się, oświadczając, iż żaden dopuszczający się takich praktyk „nie ma udziału w królestwie Chrystusa i Boga”. Toteż jego apostolski nakaz brzmi: „Nierząd i wszelka nieczystość lub chciwość niech nawet wspomniane nie będą wśród was, tak jak to ‚świętym’ przystoi, ani też ordynarne i błazeńskie rozmowy lub grube żarty; to nie przystoi.” (Efez. 4:29; 5:3-5, Kow) Pisarz biblijny Jakub zapytuje: „Czyż źródło z tej samej szczeliny wyrzuca wodę słodką i gorzką?” Oby więc twoje narządy mowy w każdej okoliczności wypowiadały jedynie słodkie wychwalania Jehowy! — Jak. 3:11, Kow.

23. Jak musimy się zachowywać w obecnym systemie rzeczy? Co z tego wynika?

²³ Kto chce odzwierciedlać chwałę Jehowy, ten musi w stanie czystym i nieskalanym utrzymywać nie tylko źródło, z którego pochodzi jego mowa, lecz musi również czuwać nad swoim postępowaniem w ogólności. Apostoł Piotr zapowiedział: „Wiedźcie przykładny żywot wśród pogan [narodów, NW]”. Dlaczego? Piotr wyjaśnia dalej: „Wówczas (...) zwrócą swe oczy na wasze dobre uczynki i z powodu nich wielbić będą Boga.” (1 Piotra 2:12, Kow) Stąd w postępowaniu z obcymi musisz być cierpliwy i wyrozumiały. Musisz okazywać życzliwość i miłość bliźniego. Musisz przejawiać opanowanie. Stając wobec problemów życia codziennego, musisz wykazać bezkompromisową, niezłomną wierność wobec Jehowy. Ten materialistyczny, oszalały na punkcie seksualnym system rzeczy faktycznie nastręcza mnóstwo problemów, włącznie z tak istotnymi sprawami, jak: transfuzja krwi, służba w oddziałach czy pozdrawianie godła państwowego. We wszystkich tych zagadnieniach trzeba stanąć na wysokości zadania z takim samym rozumnym a silnym postanowieniem, jak chrześcijanie z pierwszego stulecia, którzy śmiało oświadczyli: „Więcej trzeba słuchać Boga niż ludzi.” — Dzieje 5:29.

24. Jak rodzice mogą się przyczynić do spotęgowania chwały Jehowy?

²⁴ Czy wy, rodzice, miłujecie bardzo swoje dzieci? I pragniecie, aby żyły na zawsze zjednoczone z wielbicielami Jehowy, prawda? Czyńcie w takim razie według tego, co doradza Psalm 78:4: ‚Nie zatajajcie przed synami swoimi chwały Jehowy i Jego mocy ani cudownych rzeczy, których dokonał. Opowiadajcie o nich przyszłemu pokoleniu.’ Nauczając tak swoje dzieci i zaprawiając je do stosowania praw i przykazań Jehowy, wy jako rodzice także przyczynicie się do rozszerzenia i wzmożenia wychwalania Jehowy.

25. Czy wy, dzieci, również możecie się przyczynić do wzmożenia chwały Jehowy?

²⁵ Z kolei wy, dzieci i dorastająca młodzieży, nie sądźcie, że wychwalanie Jehowy jest przywilejem zastrzeżonym „tylko dla dorosłych”. Wy również możecie wielce się przyczynić do spotęgowania chwały waszego miłującego Stwórcy, jeśli będziecie czuwać nad swym postępowaniem w domu, w zborze, wśród sąsiedztwa i w szkole. Szatan i jego przedstawiciele są bardzo przeciwni młodym ludziom, którzy wielbią Jehowę i Jemu służą, i na pewno będą się starać was powstrzymać od tego, tak jak przywódcy religijni za dni Jezusa próbowali przeszkodzić dzieciom w wychwalaniu Jehowy. Pan Jezus zganił ten tłum narzędzi Szatana i zapytał: „Czyście nigdy nie czytali: Z ust niemowląt i ssących zgotowałeś sobie chwałę?” (Mat. 21:16, NT) Podobnie i dziś właśnie Jehowa zatroszczył się o to, aby obdarzyć was, młodych, przywilejem i umiejętnością oddawania Jemu chwały. Zatem uchwyć się tego przywileju i czyń z niego dobry użytek!

26. Dla jakiej wielkiej, naczelnej przyczyny ma się więc potęgować śpiew pieśni wychwalającej, streszczonej w tekście 1 Kroniki 16:31 i w Psalmie 97?

²⁶ Jako członkowie ludu Jehowy rozproszonego po całej ziemi, bez względu na wiek i płeć, pochodzenie narodowe czy pozycję materialną, dopilnujcie wszyscy i każdy z osobna, aby wprowadzić te rzeczy w czyn; niech w nadchodzących dniach jeszcze bardziej spotęguje się wasz śpiew na chwałę Jehowy. Z pewnością nie do Republiki Izrael ani do nominalnego chrześcijaństwa, lecz do was, zjednoczeni wielbiciele i świadkowie Jehowy, skierowane jest następujące zaproszenie: „Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy, którzy się go boicie, mali i wielcy!” (Obj. 19:5, BT) Macie do śpiewania rzeczywiście najwspanialszą pieśń, jaka kiedykolwiek została napisana. Jakże niezwykła jest jej treść! „Niechaj niebiosa się radują i ziemia się weseli, niechaj mówią wśród narodów: ‚Jahwe [Jehowa] jest królem!’” (1 Kron. 16:31, Kr) Popularność tej pieśni będzie wzrastać, aż — już wkrótce — wszystko, co ma dech, będzie wychwalać Jehowę po czas nieokreślony, na zawsze! Niech więc twój śpiew nie ustaje. Pracuj nad wzmożeniem swego osobistego, jak i naszego wspólnego wychwalania wielkiego Stworzyciela, a to ku twemu własnemu wiecznotrwałemu błogosławieństwu oraz ku sławie, czci, wywyższeniu i wieczystej chwale Jehowy! — Ps. 97:1; 145:2; 150:1-6.

Świadectwo wszechświata

Pod wrażeniem cudów systemu słonecznego sir Izaak Newton powiedział kiedyś: „Puszczenie w regularny ruch tak licznych mechanizmów nie da się pojmować w ten sposób, jakoby to sprawiły przyczyny czysto fizyczne. (...) Ten cudowny system słoneczny z tyloma planetami i kometami mógł wyniknąć tylko z planu i władzy rozumnej, a zarazem potężnej Istoty.”