-
Śmierć i Hades wydadzą umarłychStrażnica — 1966 | nr 2
-
-
nie przemogą.” (NW) Z tej wypowiedzi Jezusa wynika, że zbór jego naśladowców umrze i przejdzie przez bramy hadesu. Naśladowcy jego znajdą się więc pośród zmarłych w hadesie.
22. Dlaczego bramy hadesu nie przemogą zboru Jezusa?
22 Dlaczego by jednak „bramy hadesu” nie przemogły zboru Jezusa? Dlaczego te „bramy” nie miały na zawsze pozostać zamknięte dla naśladowców Jezusa, sprawiając, że hades stałby się dla nich „krajem, skąd nie ma powrotu”? Powód tego wyjaśniają słowa, które Jezus później skierował do sędziwego apostoła Jana, a które zapisane są w ostatniej księdze Biblii świętej, w Objawieniu 1:17, 18. Według tego tekstu zmartwychwstały Jezus Chrystus powiedział z nieba do Jana: „Nie lękaj się, ja jestem Pierwszy i Ostatni, i żyjący, a byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i hadesu.” (NW) Ponieważ przebywający teraz w niebie Jezus Chrystus ma klucze śmierci i hadesu, więc może otworzyć „bramy hadesu” i pozwolić zmarłym spośród swego zboru wyjść stamtąd, to znaczy przywrócić im życie.
23. Kiedy Jezus — zgodnie z obietnicą — przezwycięży hades?
23 Właśnie w tej myśli Jezus powiedział, że bramy hadesu nie przemogą jego zboru. Przeciwnie, Jezus przezwycięży hades i uwolni z niego zbór. Jezus obiecał to bezpośrednio, gdy powiedział według Jana 6:39, 40: „To jest wola tego, który mię posłał, abym z tego wszystkiego, co mi dał, nic nie stracił, lecz wskrzesił to w dniu ostatecznym. A to jest wola Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał żywot wieczny, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym.” — NP.
24. (a) Jakie słowo towarzyszy w Biblii „hadesowi”? (b) Dokąd poszedł Jezus po śmierci według Ps. 16:10, 11?
24 Warto zwrócić uwagę na to, że gdzie w Chrześcijańskich Pismach Greckich występuje słowo „hades”, tam niejednokrotnie towarzyszy mu słowo „śmierć”. (Obj. 1:18; 6:8; 20:13, 14) A zatem z hadesem kojarzy się śmierć, a nie życie. W związku z tym zapytujemy teraz: Dokąd poszedł sam Jezus Chrystus, gdy umarł i jeszcze tego dnia został pochowany w grobowcu należącym do Jego przyjaciela Józefa z Arymatei? (Mat. 27:57-61) Szymon Piotr, człowiek bliski Jezusowi a przy tym jego apostoł, jest osobą, na której możemy polegać, że powie nam o tym prawdę. W uroczystym dniu Pięćdziesiątnicy, to jest pięćdziesiąt jeden dni po śmierci i pogrzebaniu Jezusa, został na Piotra i innych uczniów Jezusa wylany w Jeruzalem święty duch Boży. Wtedy działając pod natchnieniem ducha Bożego apostoł Piotr wystąpił z przemówieniem i przytoczył z Psalmu 16:10, 11 słowa: „Nie pozostawisz mej duszy w hadesie, ani nie pozwolisz lojalnemu tobie oglądać skażenia. Dałeś mi poznać drogi życia, otuchą napełnisz mnie obliczem swoim.” (NW) Te zacytowane przez Piotra słowa napisał kiedyś król Dawid, jako natchniony prorok Boży.
25, 26. Co Piotr w dniu Pięćdziesiątnicy powiedział o Dawidzie i o Jezusie?
25 Apostoł Piotr, napełniony duchem Bożym, tak mówił dalej do tysięcy Żydów zebranych z okazji uroczystości Pięćdziesiątnicy:
26 „Bracia, godzi się mówić do was ze swobodą mowy o głowie rodu Dawidzie, że i umarł, i został pogrzebany, a jego grobowiec jest pośród nas aż po dzień dzisiejszy. Wszakże ponieważ był prorokiem i wiedział, że Bóg przyrzekł mu pod przysięgą, iż osadzi na tronie jego kogoś z owocu jego lędźwi, przewidział naprzód i mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa, że ani nie pozostał zapomniany w hadesie, ani ciało jego nie widziało skażenia. Tego Jezusa Bóg zmartwychwzbudził, którego to faktu my wszyscy jesteśmy świadkami. Dlatego będąc wywyższony po prawicy Bożej i otrzymawszy od Ojca obiecanego ducha świętego, wylał to, co widzicie i słyszycie. Dawid w istocie nie wstąpił do niebios, lecz sam powiada: ‚Jehowa rzekł do mego Pana: „Siądź po prawicy mojej, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek pod stopy twoje.”’ Niech więc cały dom Izraela wie na pewno, że Bóg uczynił go zarówno Panem, jak i Chrystusem — tego Jezusa, którego wy przybiliście do pala.” — Dzieje 2:27-36, NW.
27. Jak doszło do tego, że Jezus może wzbudzić z hadesu swój zbór?
27 W tym przemówieniu natchniony apostoł Piotr wyraźnie powiada o Panu Jezusie Chrystusie, że nie został „zapomniany w hadesie” oraz że w spełnieniu słów Psalmu 16:10 jego dusza nie była pozostawiona w hadesie. A zatem gdy Jezusa po śmierci pochowano w grobowcu pamięci, to jego dusza dostała się do hadesu. Trzeciego dnia Bóg Wszechmocny wzbudził go z hadesu i wtedy też powierzył zmartwychwstałemu Jezusowi „klucze śmierci i hadesu”, tak iż mógł on słusznie wypowiedzieć słowa z Objawienia 1:18: „Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i hadesu.” (NW) Posiadając te klucze, może teraz wzbudzić z martwych wszystkich umarłych w hadesie, włącznie ze swoim zborem.f
28. (a) W jakim języku Piotr zacytował w dniu Pięćdziesiątnicy Psalm 16:10? (b) Jakim sposobem dowiemy się więc, czym jest i gdzie się znajduje biblijny hades?
28 Apostoł Piotr, który był Hebrajczykiem, czyli Żydem, wygłaszając w dniu Pięćdziesiątnicy swe przemówienie zapewne mówił ówczesnym językiem hebrajskim. Dlatego gdy przytoczył cytat z Psalmu szesnastego, posłużył się bezpośrednio tekstem hebrajskim, a nie greckim tłumaczeniem tego tekstu, tak zwaną Septuagintą. A jeśli tak było, to nie wypowiedział greckiego słowa hades, ale oryginalne słowo z tekstu hebrajskiego, które brzmi szeol. Przy tym jest faktem, że hades jest słowem greckim użytym w Septuagincie dla przetłumaczenia hebrajskiego słowa szeol.g W natchnionych Pismach Hebrajskich szeol występuje sześćdziesiąt pięć razy w sześćdziesięciu trzech różnych wersetach, włącznie z Psalmem 16:10, z którego cytował apostoł Piotr. W tekście hebrajskim ten werset brzmi: „Nie pozostawisz mej duszy w szeolu. Nie pozwolisz lojalnemu tobie oglądać dołu.”h A zatem jeśli się dowiemy, czym jest szeol i gdzie się znajduje oraz w jakim stanie pozostają ci, którzy w nim przebywają, to tym samym będziemy wiedzieć, czym jest i gdzie się znajduje biblijny hades oraz jaki jest stan jego mieszkańców.
-
-
Co ze świadczeniemStrażnica — 1966 | nr 2
-
-
Co ze świadczeniem
Publikacja zatytułowana „Lutheran Witness” (Luterański świadek) z 17 marca ub.r. podawała na stronie 15: „Badania wykazują (...) że przeciętnemu członkowi naszego zgromadzenia kościelnego potrzeba 27 lat na okazanie drugiej osobie pomocy w przyjściu do Chrystusa i stania się członkiem jego Kościoła. (...) Trzy lata temu, według oficjalnych statystyk, 1741 spośród 5500 parafian należących do Kościoła Luterańskiego — Synod Missouri — nie zdobyło ani jednego dorosłego członka w drodze konfirmacji lub wyznania wiary.”
Gdyby inne kościoły chrześcijaństwa przeprowadziły niezbędne badania, niewątpliwie wykryłyby podobną lub nawet wyższą cyfrę niż dwadzieścia siedem lat potrzebnych członkowi na przyprowadzenie do swego kościoła nowej osoby. Ale prawdziwi chrześcijanie, jak wyraźnie wskazał Jezus Chrystus, powinni być znani z tego, że regularnie i pilnie świadczą ludziom ze wszystkich narodów. — Mat. 24:14.
-