tobie” (wiersz 11). Raduje się też z Bożych „wypowiedzi jak ten, co znalazł wielki łup”. — Wiersze 67, 162, NW.

I wreszcie pozostał nam ostatni wyraz hebrajski, dawahrʹ, tłumaczony na SŁOWO. Nie oznacza on, jak najczęściej bywa w języku polskim, tylko pojedynczego słowa, ale raczej odnosi się do całej myśli albo zdania. Stąd też Dziesięcioro Przykazań nazwano „Dziesięcioma Słowami” (Wyjścia 34:28). Typowym świadectwem szacunku psalmisty dla „słowa” Boga są wiersze 9 i 105: „Jak młodzieniec zachowa ścieżkę swą w czystości? Przestrzegając słów Twoich.” „Twoje słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce.”

W tym wszystkim pisarz Psalmu 119 z pewnością dał dobry przykład każdemu, kto miłuje Jehowę Boga. Znalazł przyjemność w wyrażeniu swego uznania dla Słowa Bożego przez osnucie budzących się w nim myśli wokół ośmiu podstawowych słów hebrajskich i ułożenie ich potem w akrostych, czyli alfabetycznie uporządkowany poemat hebrajski o 176 wierszach. Można sobie wyobrazić, jak pracochłonne było to zadanie! Podobnie jak w swoim czasie król Salomon, również ten psalmista „starał się (...) znaleźć słowa piękne i rzetelnie napisać słowa prawdy” (Kohel. 12:10). „Wypowiedzi” Boże były dla niego słodsze od miodu, a przykazania Jego umiłował bardziej niż „złoto najczystsze”. — Ps. 119:103, 127, NW.

Co powinniśmy uczynić, jeśli do Słowa Bożego odnosimy się z podobnym docenianiem? Powinniśmy systematycznie zaglądać do tego Słowa, a także o nim „rozmyślać” i je „rozważać” (Ps. 119:15, 48, 78, 148). Co więcej, powinniśmy być gotowi ogłaszać je innym, nie wstydząc się mówić o nim choćby nawet przed królami. A nade wszystko musimy stosować się do wymagań Bożych.

Prawda biblijna dociera do ludzi różnymi sposobami

JEHOWA Bóg jest ogromnie zainteresowany wieczystą pomyślnością ludzi. Pismo święte zapewnia nas, iż wolą Bożą jest, „żeby ludzie wszelkiego rodzaju byli wybawieni i osiągnęli dokładną wiedzę o prawdzie” (1 Tym. 2:4, NW). W dobie obecnej prawda biblijna rzeczywiście dociera do ludzi wszelkiego pokroju, niekiedy nawet zupełnie niezwykłymi drogami.

● Pewna mieszkanka Kanady, będąca świadkiem Jehowy, opowiada: „Tego dnia jak zwykle pracowałam w kawiarni. Wśród personelu nocnej zmiany zobaczyłam dziewczynę, której nigdy przedtem nie spotykałam. Jeden z pracowników, jak to miał w zwyczaju, zaczął opowiadać nieprzyzwoite żarty. Odwróciłam się ze wstrętem i odeszłam. Tamta dziewczyna poza moimi plecami zapytała się koleżanek: ‚Co jej się stało?’ Powiedziały, że jestem świadkiem Jehowy. Chociaż ta dziewczyna mieszkała w moim sąsiedztwie, to jednak nie widziałam jej dłuższy czas, aż kiedyś zetknęłyśmy się przypadkowo w małym sklepie spożywczym.”

Jaki był efekt tego spotkania? Ponieważ tamta dziewczyna przekonała się, że świadkowie Jehowy trzymają się właściwych zasad, więc wyraziła zgodę na domowe studium biblijne i przed upływem roku sama została ochrzczonym świadkiem Jehowy.

● We Włoszech mieszka głosicielka prawdy Bożej, która dorywczo pomaga mężowi w obsłudze sklepu ze sprzętem elektrycznym. Stale przy tym ma na uwadze, by zapoznawać ludzi z tym, co ma do powiedzenia Biblia. Pewnego dnia wszedł do sklepu człowiek, który chciał kupić lampę biurową. Pokazano mu różne modele, a on zapytał, czy mógłby sprawdzić je przez przeczytanie czegoś w ich świetle. Głosicielka natychmiast wręczyła mu podręcznik biblijny pt. „Sprawy, w