Przypomnienia i rozporządzenia Boga nowego systemu

„Przestrzegam dotąd Twoich rozporządzeń i przypomnień, gdyż wszystkie me drogi są przed Tobą” (Ps. 119:168).

 1. Dlaczego przypomnienia przysparzają ludowi Jehowy szczęścia?

BOŻY sprawiedliwy system rzeczy jest blisko! Świadkom Jehowy, którzy miłują Jego prawo, potrzebne są w tych doniosłych czasach przypomnienia, które znajdują na kartach Jego Słowa i otrzymują za pośrednictwem Jego organizacji. Stosują się do nich i dlatego są szczęśliwi. Przypomnienia te pobudzają ich do szukania Boga i właśnie stąd wynika ich szczęśliwość. Tłumaczenie hebrajskiego słowa edoth na polskie „przypomnienia” zamiast na „świadectwa” (za grecką Septuagintą, gdzie występuje wyraz martyria) jest dokładniejsze i bardziej celowe. Uwypukla fakt, że Jehowa stosownie do potrzeb i okoliczności odświeża nam w pamięci swoje prawo, rozporządzenia, ustalenia, przykazania oraz ustawy. Tym sposobem nie dopuszcza, byśmy o nich całkiem zapomnieli. Jeżeli nie czujemy się urażeni takimi przypomnieniami, wówczas dzięki stosowaniu się do nich możemy zaznać szczęścia.

 2. Czym mógł dysponować pisarz Psalmu 119, powołując się często na przypomnienia?

² Gdyby psalmista pisał najpóźniej w V wieku przed naszą erą, miałby do dyspozycji całe Pisma Hebrajskie, od Księgi Rodzaju do Malachiasza. Piąta z kolei księga nosi nazwę Deuteronomium (według greckiej Septuaginty, której fragment ukazano powyżej jako tło tytułu), co dosłownie znaczy „Drugie prawo”, a jest tłumaczone na „Powtórzone prawo”. Treść tej księgi, a przynajmniej większą jej część, najwidoczniej uważano za wyjaśnienia Prawa, które Jehowa nadał Izraelowi z chwilą zawarcia z nim przymierza za pośrednictwem proroka Mojżesza. Z tego też powodu w Księdze Powtórzonego Prawa siłą rzeczy występują pewne Boskie przypomnienia, chociaż znajdujemy je także we wszystkich innych księgach Biblii.

 3. (a) O czym przypominają nam cytaty zaczerpnięte z Pism Hebrajskich? (b) Dlaczego możemy odczuwać jeszcze więcej szczęścia niż psalmista?

³ Setki cytatów z Pism Hebrajskich, które napotykamy w Chrześcijańskich Pismach Greckich, nie tylko służą przypomnieniu tego, czego Jehowa uczył swój lud podporządkowany Prawu, lecz także odświeżają nam w umyśle Jego wspaniałe zamierzenia dotyczące zboru chrześcijańskiego i całego odkupionego rodu ludzkiego. W naszych czasach uczniowie Jezusa Chrystusa, Większego Mojżesza, mają do dyspozycji więcej przypomnień od Jehowy niż wtedy psalmista, toteż dzięki wiernemu stosowaniu się do nich powinni odczuwać tym więcej szczęścia. Kiedy przez studiowanie Biblii szukają Boskich napomnień, w rzeczywistości całym swoim sercem szukają Jehowy.

 4. Jaką właściwą postawę na wzór psalmisty powinniśmy przybrać, zamiast się irytować z powodu przypomnień od Boga?

⁴ Wszystko to, co nam służy dobrą radą i co nas chroni przed podzieleniem losu niegodziwych, powinniśmy sobie wysoko cenić. Psalmista tak właśnie zapatrywał się na przypomnienia Boże (Ps. 119:24, 119, 167). Świadkowie Jehowy doby obecnej podobnie są dalecy od jakiejkolwiek urazy, gdy Bóg uznaje za właściwe przypomnieć im o sprawach mających związek z Jego prawem czy to przez studium Biblii, czy poprzez swoją organizację. Lojalnie decydują się na obstawanie przy tym, co im w ten sposób wpaja. „Lgnę do Twoich napomnień, nie daj mi okryć się wstydem” (Ps. 119:31, Biblia Tysiąclecia).

 5. (a) Jakiemu celowi służą przypomnienia ze Słowa Bożego i od Jego organizacji? (b) Jak na wzór psalmisty my też możemy okazać głęboki szacunek dla przypomnień Jehowy?

⁵ Jehowie nie chodzi o to, żeby przypomnieniami zawstydzić swoich świadków; za ich pomocą raczej stara się ustrzec ich przed postępowaniem sprowadzającym hańbę. Ze swej strony pragną oni siedlisko swych uczuć związać z tym wszystkim, co ma istotną i nieprzemijającą wartość; dlatego przyłączają się do psalmisty w modlitwie: „Nakłoń me serce do Twoich przypomnień, a nie do zysków” (Ps. 119:36). Nic też dziwnego, że nie chcą zaprzepaścić osiągniętych trwałych dobrodziejstw, na przykład przez zrezygnowanie ze studiowania Biblii bądź regularnego spotykania się z ludem oddanym Jehowie (Ps. 119:111). Czynią to w dalszym ciągu, ponieważ umiłowali Boga całą duszą. Świadkowie Jehowy są zadowoleni, że Stwórca prowadzi ich drogą swoich przypomnień, chociaż nieraz oznacza to poważne skorygowanie kierunku; tym sposobem jednak strzeże ich przed zbłądzeniem i wieczną zagładą: „Na drodze Twych przypomnień unoszę się radością, tak jak nad wszelkimi innymi wartościowymi rzeczami” (Ps. 119:14).

 6. Jak Świadkowie Jehowy starali się nie oszukiwać samych siebie przed Bogiem?

⁶ Chociaż ostro krytykowano Świadków Jehowy, a wielu odstąpiło od nich z racji popełnionych błędów, starają się oni być rzetelni wobec samych siebie przed swoim Bogiem. Pragną dalej kroczyć drogą wytyczoną w księdze Jego przypomnień. Nowożytne dzieje Świadków Jehowy dowodzą, że postępowali dokładnie tak jak dawniej psalmista: „Zważam na moje drogi, aby zawracać stopy ku Twym przypomnieniom” (Ps. 119:59). Tylko dzięki temu mogli się modlić do Boga o zachowanie przy życiu, żeby wbrew zakusom zajadłych wrogów dalej wykonywać powierzone im dzieło (Ps. 119:88). W przekonaniu, że z uwagi na oddanie się Bogu przez Chrystusa są Jego niewolnikami, wobec czego wręcz muszą sobie przyswajać właściwy sens tego, co zostało zapisane w Jego słowie, mówią: „Sługą jestem Twoim. Daj mi zrozumienie, bym poznał Twe przypomnienia” (Ps. 119:125).

 7. Jakie mamy powody do wdzięczności? Z czym się zgadzamy w modlitwie?

⁷ Wszystko, co Bóg odsłonił w swoim Słowie od końca pierwszej wojny światowej w 1918 roku, jest dla nich tak cudowne, że tym bardziej pragną postępować zgodnie z owymi stopniowo wyjawionymi prawdami (Ps. 119:129). Jehowa miał pełne prawo zwrócenia nam uwagi na swe przypomnienia i przedłożenia nam ich w formie przykazań. Chętnie przyznajemy to w modlitwie ujętej w następujące słowa psalmisty: „Nakazałeś swoje przypomnienia, kierując się sprawiedliwością i nadzwyczajną wiernością” (Ps. 119:138). Jakże wdzięczni jesteśmy, że mamy tak lojalnego Boga!

 8. Z jakiego względu życie wieczne zależy od zrozumienia i przestrzegania Boskich przypomnień?

⁸ Obecnie Świadkowie Jehowy w pełni zdają sobie sprawę, że uzyskanie życia wiecznego w sprawiedliwym nowym systemie utworzonym przez Boga zależy od zrozumienia tego, na co On zwraca im uwagę, i od rozsądnego zastosowania się do Jego przypomnień (Ps. 119:144). W tym wrogim świecie nieraz już wypadło im prosić Boga, który wysłuchuje modlitwy, o wybawienie z nader groźnych sytuacji, szczególnie w obecnych dniach, gdy wszystkie narody się gromadzą, aby na polach Har-Magedonu stoczyć „wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” (Obj. 16:13-16). Nadzwyczaj stosowna jest w tej sytuacji modlitwa: „Wzywałem Ciebie. Ach, wybaw mnie! A ja postanawiam trzymać się przypomnień Twoich” (Ps. 119:146).

 9. Skąd mamy pewność, że Boskie przypomnienia będą zawsze dostępne?

⁹ Chociaż wszystkie spisane przypomnienia od Jehowy Boga były już gotowe 1900 lat temu, wraz ze skompletowaniem 66 ksiąg składowych Biblii, są one dostępne również dzisiaj i nadal pozostaną do naszej dyspozycji aż po niezmierzoną przyszłość. Słowa z Psalmu 119:152, skierowane do Boga, potwierdzają swoją prawdziwość: „Od dawna znam niektóre z Twoich przypomnień, bo są ugruntowane po czas niezmierzony”. Właśnie ze względu na poznanie niektórych napomnień Jehowy od lipca 1879 roku zaczęło się ukazywać czasopismo Zion’s Watch Tower and Herald of Christ’s Presence (Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa). Obecnie, po 105 latach, w dalszym ciągu ukazuje się ten periodyk i to w 102 językach całego świata. Nawet gdyby Bóg dopuścił, aby wrogom Świadków Jehowy udało się wstrzymać drukowanie niniejszego pisma, nigdy nie będą w stanie zniszczyć samej Biblii ani zawartych w niej przypomnień od Jehowy, ugruntowanych na fundamencie wieczystym, trwającym po czas niezmierzony.

PRZESTRZEGANIE ROZPORZĄDZEŃ NASZEJ ZWIERZCHNOŚCI

10. Jak w Psalmie 119 położono nacisk na „rozporządzenia” Boże?

¹⁰ Po słowach opiewających w pierwszych dwóch wersetach szczęście osób trzymających się prawa Jehowy i uwzględniających Jego przypomnienia, psalmista mówi dalej: „Naprawdę nie dopuszczali się niesprawiedliwości. Chodzili Jego drogami. Ty sam władczo wydałeś swoje rozporządzenia, aby były pilnie przestrzegane” (Ps. 119:3, 4). W psalmie tym kompozytor aż 21 razy posługuje się słowem „rozporządzenia”, aby jak najlepiej utrwalić je w pamięci.

11. (a) Dlaczego psalmista zważał na swe postępowanie, jak o tym czytamy w Psalmie 119:168? (b) Jaki sens kryje się w słowie „rozporządzenia”?

¹¹ Psalmista opowiada nam, co odczuwał i jak postępował w związku z tymi Boskimi „rozporządzeniami”. Dzięki temu jest dla nas dziś wzorem doprawdy godnym naśladowania. Zdawał sobie sprawę z tego, że Bóg obserwuje jego drogę życia, a podlegając Przymierzu Prawa zawartemu z Jehową musiał oczywiście czuwać nad swoimi krokami. Słusznie więc zaznaczył: „Przestrzegam dotąd Twoich rozporządzeń i przypomnień, gdyż wszystkie me drogi są przed Tobą” (Ps. 119:168). Przypomnienia wspomagają pamięć, natomiast rozporządzenia to inaczej mówiąc dyrektywy wydawane przez władzę zwierzchnią osobom podporządkowanym. Polecenia tego rodzaju nakreślają, co sługa, niewolnik, pracownik bądź żołnierz obowiązkowo ma zrobić i w jaki sposób. Rozporządzenia znaczą więcej niż przepisy; a tak tłumaczony hebrajski wyraz pikudim to dosłownie „zarządzenia, żądania”. Czy te Boskie rozporządzenia wydawały się psalmiście uciążliwe lub przykre, zwłaszcza jeśli przestrzegając ich można się było narazić na fałszywe zarzuty lub postawienie w niekorzystnym świetle? Posłuchajmy, co ma nam do powiedzenia: „Zobacz, że umiłowałem Twoje rozporządzenia. Jehowo, stosownie do swej serdecznej życzliwości zachowaj mnie przy życiu” (Ps. 119:159, 169).

12, 13. (a) Jaki przykład dany przez psalmistę umożliwił sługom Bożym przetrwanie prób w czasie pierwszej wojny światowej i po niej? (b) Czyim rozporządzeniom pozostawał posłuszny ostatek, choć go ‛powalano nieprawdą’?

¹² Jakiż wspaniały miernik nakreślił psalmista dla prawdziwych chrześcijan mających łączność z widzialną organizacją Jehowy, którą otacza pełen bezprawia świat wyzuty z miłości! Wzorowanie się na nim okazało się nader pożyteczne. Chrześcijanie w otoczeniu, gdzie nie brak wrogów ich Boga, czują się — podobnie jak psalmista — zaledwie „gośćmi” (Ps. 119:19, 54, BT). Doskonale zdają sobie sprawę, że nic nie dorównuje Boskim wskaźnikom określającym właściwe postępowanie. Podczas pierwszej wojny światowej z lat 1914-18 przeżyli bardzo trudne chwile. W okresie tym, gdy narody ogarnął szał wojenny, ręka wrogów dosięgła nawet oficjalnych przedstawicieli widzialnej organizacji Jehowy, żeby przyspieszyć zagładę Jego ludu; posunięto się aż do bezpodstawnego uwięzienia prezesa i innych odpowiedzialnych osób z głównego biura Towarzystwa Strażnica. Zdarzenia te żywo przypominały opis z Psalmu 119:69: „Zuchwalcy powalali mnie nieprawdą. Co do mnie całym sercem przestrzegam Twoich rozporządzeń”. Trzeba być raczej posłusznym Bogu Najwyższemu, naszemu Zwierzchnikowi, niż ludziom tu na ziemi, która jest zaledwie Jego podnóżkiem.

¹³ W punkcie kulminacyjnym pierwszej wojny światowej nieprzyjaciele, osiągnąwszy pozorne sukcesy w walce z przestrzegającymi rozporządzeń Bożych, sądzili zapewne, że wkrótce całkowicie wytępią ten oddany Mu, posłuszny lud. Dlatego Jego ostatek słusznie mógł powiedzieć: „Za małą chwilę wytępiliby mnie z ziemi; ja ze swej strony jednak nie odstępowałem od Twych rozporządzeń” (Ps. 119:87). Najwyższa Osobistość we wszechświecie udaremniła nikczemny spisek zuchwałych wrogów.

14. W jakim sensie ostatek mógł przytoczyć słowa z Psalmu 119:45?

¹⁴ Kiedy po wojnie prześladowani doczekali się uwolnienia, jak nigdy przedtem odczuli potrzebę poznawania rozporządzeń Jehowy, żeby się dowiedzieć, jakie zadanie przewidział On dla nich w tym niespodziewanym okresie spokoju. Mogli zawołać słowami Psalmu 119:45: „Chcę przechadzać się po przestronnym miejscu [na wolności, Nowy Przekład], bo właśnie w Twoich rozporządzeniach prowadziłem poszukiwania”.

TERAZ I NA PRZYSZŁOŚĆ

15. (a) Jaki pogląd wyrażony w Psalmie 119 podzielają słudzy Boży? (b) Na czym się skoncentrowali po 1919 roku?

¹⁵ Wraz z rozprzestrzenieniem się dzieła Królestwa aż po krańce ziemi zwiększyła się liczba ich wrogów. Nie dają się jednak zastraszyć i doprowadzić do tego, by zapomnieć o poleceniach Bożych. Zdecydowanie przy nich trwają (Ps. 119:93, 94). Nie okazali się zapominającymi słuchaczami Słowa Jehowy, włącznie z Jego niedwuznacznymi rozporządzeniami, lecz gorliwymi wykonawcami Jego dzieła. Co mogą teraz bez przechwałek powiedzieć, przypisując wszelkie zasługi Bogu? „Z lepszym zrozumieniem się prowadzę niż ludzie starzy, gdyż przestrzegam Twoich rozporządzeń” (Ps. 119:100, 104). Właśnie dlatego od powojennego roku 1919 nie zajmują ich już plany ani przedsięwzięcia narodów. Bez wahania obwieszczają, że jedną jedyną nadzieją ludzkości jest Królestwo Boże pod władzą Chrystusa, a nie Liga Narodów ani też jej aktualna spadkobierczyni, Organizacja Narodów Zjednoczonych. Doprawdy wykazali „zrozumienie”!

16. O czym jesteśmy przekonani, chociażby próbowano nas wciągnąć w jakąś nieprawość?

¹⁶ Kiedy Pismo Święte mówi nam, żyjącym w epoce Narodów Zjednoczonych, żeby nie miłować świata i jego spraw, jest to dla nas rozporządzeniem od Boga. Musimy je brać pod uwagę i traktować poważnie, bo faktycznie jest w tym racja! Przyłączamy się do słów z Psalmu 119:128: „Dlatego też uznałem za słuszne wszystkie rozporządzenia we wszelkich sprawach; znienawidziłem każdą ścieżkę fałszywą”. Wskutek naszego bezkompromisowego stanowiska ludzie tego świata mogą spoglądać na nas ze wzgardą, ale naprawdę liczy się to, jak nas ocenia Bóg, i dlatego nie chcemy dopuścić, żeby Jego zarządzenia uleciały nam z pamięci (Ps. 119:141).

17. Co niechybnie przyniesie przyszłość? Jak Jehowa ochroni swój lud, gdy go otoczą przeciwnicy?

¹⁷ Od przeszło 60 lat trwa coraz bardziej się nasilająca działalność głoszenia o Królestwie Bożym pod władzą Chrystusa jako jedynej nadziei dla ludzkości, lecz planiści i różni intryganci mający wpływ na sprawy tego świata nie zwracają na nią żadnej uwagi. Doszło do tego, że całemu rodowi ludzkiemu zagraża wymazanie z istnienia przez wojnę z użyciem broni nuklearnej. A ponadto serca coraz większej liczby mieszkańców ziemi ogarnia nienawiść do religii. Kiedy już zostaną rozbite wszelkie formy religii fałszywej, wrogowie Boga zechcą skończyć ze Świadkami Jehowy. A gdy antyreligijnie nastrojeni przeciwnicy Królestwa Bożego ruszą na dalej działających świadków Boga Jehowy, tym ostatnim będzie jak nigdy przedtem potrzebne ponadludzkie wsparcie, okrycie ochronnym cieniem wszechmocnej ręki Bożej. Będą mieć podstawę, by odwołać się do tejże Boskiej ręki o przyjście z pomocą, jak czytamy w Psalmie 119:173: „Niech ręka Twa służy mi pomocą, ponieważ obrałem Twoje rozporządzenia”. W tej nader niebezpiecznej sytuacji ramię Jehowy nie okaże się za krótkie, aby wyratować bojących się Boga, którzy przestrzegają Jego rozporządzeń (Izaj. 50:2).

18. (a) Dlaczego znalezienie się we właściwym towarzystwie ma związek z przeżyciem końca tego systemu rzeczy? (b) Czym będziemy się stale interesować, wiedząc, co czeka bojących się Jehowy?

¹⁸ Zbliżamy się do katastrofalnego końca tego pełnego bezprawia i wyzutego z miłości systemu rzeczy oraz końca kampanii rozdzielania ludzi z narodów, przypominającej pracę pasterza oddzielającego owce od kozłów. Po której stronie chcielibyśmy się znaleźć? Czy w towarzystwie osób przypominających kozły, które zostaną raz na zawsze odcięte od wszelkiego życia, czy raczej wśród przyrównanych do owiec ludzi miłujących Boga Jehowę? (Mat. 25:31-46). Wielki czas na to, by obrać właściwych partnerów. Pora dokonać wyboru na wzór psalmisty, który rzekł do Istoty Najwyższej: „Współtowarzyszem jestem wszystkich, którzy Ciebie się boją, i tych, którzy się trzymają Twoich rozporządzeń” (Ps. 119:63). Wiemy, jaka będzie nagroda tych, którzy się boją Jehowy Boga, i ku radości samego Jehowy chcemy wraz z nimi mieć udział w tej satysfakcjonującej nagrodzie. Ponieważ Go miłujemy, jesteśmy głęboko i niezmiennie zainteresowani podobaniem się Jemu, czyniąc to, czego od nas oczekuje. Psalmista trafnie wyraził nasze zdecydowanie w następujący sposób: „Rozporządzeniami Twymi chcę się zajmować, chcę też przypatrywać się Twoim ścieżkom” (Ps. 119:15).

19. Jakie wspaniałe dzieło jest teraz przeprowadzane?

¹⁹ Od zakończenia wojny światowej, pierwszej tego rodzaju, a więc od roku 1918, Bóg Najwyższy pośród wrogiego świata przeprowadza wspaniałe dzieło. Polega ono na tym, że Jego Świadkowie głoszą dobrą nowinę o Królestwie „po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom”, spiesząc się z uwagi na coraz bliższy koniec tego starego, liczącego już tysiące lat systemu rzeczy (Mat. 24:14). Pragniemy współpracować z Nim w tym dziele. Chcemy spełniać Jego wolę i dlatego prosimy Go, żeby nas do tego pobudzał. Wciąż modlimy się szczerze słowami z Psalmu 119:27: „Daj mi zrozumieć drogę rozporządzeń Twoich, abym mógł się zajmować Twymi cudownymi dziełami”.

20. Które z najwspanialszych dzieł Boga pozostaje jeszcze do wykonania? Co powiedzą ocaleni o rozporządzeniach Bożych?

²⁰ Jednym z najwspanialszych dzieł Bożych, pozostałych jeszcze do wykonania, będzie ocalenie Jego wiernych i lojalnych świadków podczas nadciągającego końca tego systemu oraz wprowadzenie ich do nowego porządku (2 Piotra 3:13). Będzie to z Jego strony sprawiedliwe, gdy przeprowadzi ich bezpiecznie przez zagładę dzisiejszego, śmiertelnie chorego systemu rzeczy. Odpowie przez to na powtarzaną przez nich następującą natchnioną modlitwę: „Oto tęsknię do Twych rozporządzeń. W sprawiedliwości swojej zachowaj mnie przy życiu” (Ps. 119:40). Niech słowa te będą treścią również twojej modlitwy. Wówczas po największym z ucisków w dziejach świata, już bezpieczny w ramach nowego i sprawiedliwego systemu, z całą szczerością oświadczysz: „Po czas niezmierzony nie zapomnę Twoich rozporządzeń, ponieważ przez nie zachowałeś mnie przy życiu” (Ps. 119:93).

CZY PAMIĘTASZ:

● Jakie „przypomnienia” od Boga są ci dostępne?

● Jakie korzyści możesz odnieść z przypomnień Bożych?

● Czym są „rozporządzenia” Jehowy?

● Dlaczego powinieneś chętnie ich przestrzegać?

[Ilustracje na stronie 14]

Dzisiaj słudzy Boży mają więcej „przypomnień” z których odnoszą korzyści

[Ilustracja na stronie 16]

Czy wolisz być ‛współtowarzyszem „owiec” trzymających się rozporządzeń Bożych’?